Οι Αμερικανοί Ήρωες των Μπασκετικών 90's της Ελλάδας Πεθαίνουν - Από τον Τσαρλς Σάκελφορντ, στον Ρόι Τάρπλεϊ

Πριν από δύο μέρες, έγινε γνωστός ο θάνατος του Τσαρλς Σάκελφορντ. Μπορεί να μην ταρακουνήθηκε η παγκόσμια κοινότητα καλαθοσφαίρισης, όμως όσοι αγαπούν τη δεκαετία του '90 και έχουν το cult μέσα τους, μπορεί να θυμούνται ότι άκουγαν το συγκεκριμένο όνομα στις τηλεοπτικές μεταδόσεις της εποχής. Ο Αμερικανός βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη Βόρεια Καρολίνα, με τα αίτια του θανάτου του να μην έχουν γίνει ακόμα γνωστά. Ήταν μόλις 50 ετών και είχε χάσει όλα τα λεφτά που έβγαλε παίζοντας μπάσκετ.

Ψάχνοντας την ιστορία του, κατάλαβα πως πρόκειται για ακόμη έναν Aμερικανό μπασκετμπολίστα που ξεκίνησε ως ταλέντο σε κάποιο πανεπιστήμιο -συγκεκριμένα στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας (NC State) όπου υπήρξε συμπαίκτης με τον Παναγιώτη Φασούλα- αλλά δεν κατάφερε ποτέ να κάνει την καριέρα που όλοι περίμεναν, με αποτέλεσμα να αναζητήσει την τύχη του στην Ευρώπη. Έπειτα από δύο σεζόν στους Μπρούκλιν Νετς, πήγε στην cult ιταλική Καζέρτα, με την οποία κατέκτησε έναν τίτλο. Έκτοτε, πήγαινε πέρα-δώθε σε Ευρώπη και Αμερική. Ουσιαστικά, στη δεκαετία που έμεινε ενεργός, ερχόταν στην Ευρώπη, έκανε όργια και επέστρεφε στην Αμερική και το ΝΒΑ, από όπου έφευγε πάντα ως αποτυχημένος. Τη σεζόν '96-'97 ο δρόμος του θα τον φέρει στον Άρη, όπου θα τσαντίσει τους πάντες με την εξωγηπεδική του ζωή. Βέβαια, η συνδρομή του στην κατάκτηση του κυπέλλου Κόρατς -δεν αντέχω άλλα cult ονόματα- θα είναι σημαντικότατη, αλλά όχι αρκετή για να μείνει στην ομάδα. Όμως, ο Τσαρλς δεν θα φύγει από την Ελλάδα και θα αγωνιστεί στον μισητό αντίπαλο της πρώην ομάδας του, τον ΠΑΟΚ. Έπειτα από μία σεζόν εκεί, φεύγει ξανά για την Αμερική, αλλά λόγω προβλημάτων στα γόνατα θα αναγκαστεί να σταματήσει το μπάσκετ σε ηλικία 32 ετών. Στη συνέχεια, θα απασχολήσει τα ΜΜΕ λόγω των προβλημάτων που είχε με τον νόμο. Αξίζει να σημειωθεί πως, σε όλη τη διάρκεια της μικρής του καριέρας, τον ακολουθούσε η φήμη πως έστηνε αγώνες, χωρίς όμως να επιβεβαιωθεί ποτέ.
Με αφορμή τον θάνατό του, αποφάσισα να θυμηθώ κάποιους ακόμα Αμερικανούς παίκτες που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα της δεκαετίας του '90 και δεν βρίσκονται πια μαζί μας – ούτε στην Ελλάδα, ούτε στον μάταιο τούτο κόσμο.

Από τα ονόματα που σίγουρα θυμάσαι, αν είσαι γύρω στα 27 με 30. Ο Τάρπλεϊ ήταν ένας προβληματικός τύπος με τεράστιο ταλέντο. Ανήκει στo ντραφτ του 1986 που έμεινε στην ιστορία σαν μια ατυχή συγκυρία, καθώς στην ίδια φουρνιά, συνυπήρχαν αρκετοί παίκτες που αργότερα είχαν θέματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Έτσι και ο Ρόι, που αποκλείστηκε από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, επειδή αρνήθηκε να περάσει ένα drug test και βρέθηκε στην Ευρώπη. Το 1992 λοιπόν, πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στον Άρη -κλασικά πράγματα- που ήταν ακόμη μια από τις δυνατές ομάδες του πρωταθλήματος. Την ίδια χρονιά, θα κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων, αλλά τελικά δεν θα στεριώσει στην ομάδα, μιας και έπειτα από ένα εκτός έδρας παιχνίδι, θα βρεθούν στο δωμάτιό του δεκάδες άδεια κουτάκια μπίρας. Από το πουθενά όμως, θα βρεθεί στον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη και θα κατακτήσει το νταμπλ. Τα νυχτοπερπατήματά του όμως, θα κοστίσουν ουσιαστικά μια ευρωπαϊκή πρόκριση για τους Πειραιώτες και έτσι, στο τέλος της σεζόν, θα μαζέψει τα μπογαλάκια του και θα φύγει. Όπως κάθε αιώνιο ταλέντο που σέβεται τον εαυτό του, θα αλλάξει πολλές ομάδες, ενώ θα κάνει άλλα δύο περάσματα από τη χώρα μας: Ένα στον Ηρακλή, το 1996 και άλλο ένα το 1999, στον Έσπερο Καλλιθέας. Αργότερα, θα βρεθεί στην Κίνα, για να επιστρέψει στην Αμερική και να αγωνιστεί σε ομάδες μικρών κατηγοριών για τα προς το ζην. Τον Ιανουάριο του 2015 ο Τάρπλεϊ θα αφήσει την τελευταία του πνοή στην καταραμένη ηλικία των 50 ετών. Μπορεί τα αίτια του θανάτου του να μην έχουν γίνει γνωστά, όμως πολλοί θεωρούν ότι είχαν να κάνουν με τη χρήση ναρκωτικών.

Ο συγκεκριμένος μπορεί να έπαιξε μόνο για ένα χρόνο στη χώρα μας, για λογαριασμό του ΠΑΟΚ, αλλά άφησε ιστορία λόγω του δυναμισμού και των καρφωμάτων του. Επίσης, λόγω του ότι έκανε καριέρα σε Τουρκία και Ιταλία, κάποιες ελληνικές ομάδες τον είχαν αντιμετωπίσει σε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Πήγε στη Θεσσαλονίκη το 1997 και υπήρξε συμπαίκτης με τον Τσαρκς Σάκελφορντ. Έκανε μια πολύ καλή σεζόν έχοντας δυναμική παρουσία σχεδόν σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια της χρονιάς, αλλά και στα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά. Ο ΠΑΟΚ ήθελε να τον κρατήσει, αν και η αλήθεια είναι πως τα μεθύσια του στα μπαρ της συμπρωτεύουσας ήταν επικά, όμως ο ίδιος θέλησε να δοκιμάσει την τύχη του ξανά στην Αμερική. Αφού δεν τα κατάφερε εκεί, επέστρεψε στην Τουρκία για την Φενέρμπαχτσε. Το 1999, ενώ βρισκόταν σε καλοκαιρινή προπόνηση των Ορλάντο Μάτζικ όπου και δοκιμαζόταν, κατέρρευσε και πέθανε. Ο ΜακΡέι είχε πρόβλημα στην καρδιά και συνέχιζε να παίζει μπάσκετ, παραβλέποντας τις συμβουλές των ιατρών του. Ήταν μόλις 29 ετών.

Κατά κάποιο περίεργο τρόπο, είναι ο πιο επιτυχημένος από όσους αναφέρονται στο κείμενο που διαβάζετε. Ο Χέιλι πήγε στην ΑΕΚ το 1993, αφού είχε ήδη αγωνιστεί για τους Νετς, τους Μπουλς και τους Λέικερς. Αγωνίστηκε ελάχιστα και όπως ήταν φυσικό δεν έμεινε για πολύ στη χώρα μας. Το αστείο με τον συγκεκριμένο τύπο, είναι πως ήταν περισσότερο γνωστός για τον τρόπο που ενθάρρυνε τους συμπαίκτες του από τον πάγκο, παρά για τις ικανότητές του μέσα στο γήπεδο. Είχε το ψευδώνυμο «wave towel», για τον χαρακτηριστικό τρόπο που κουνούσε την πετσέτα του. Ανήκε στο μαγικό ρόστερ των Μπουλς της σεζόν 1995-1996: Εκείνη τη σεζόν βέβαια, έπαιξε μόνο σε έναν αγώνα, ενώ πολλοί υποστήριζαν πως τον είχαν στην ομάδα, επειδή μπορούσε να κοντρολάρει το κωλόπαιδο που ακούει στο όνομα Ντένις Ρόντμαν - μάλιστα, του είχαν κολλήσει και ένα δεύτερο παρατσούκλι, το «Η μπεϊμπισίτερ του Ντένις Ρόντμαν». Όσοι τον ήξεραν, μιλάνε για έναν καλό χαρακτήρα, με αίσθηση του χιούμορ. Κρέμασε τα παπούτσια του το 1998, αλλά έμεινε στον χώρο του μπάσκετ, αρχικά ως βοηθός προπονητή στους Νετς και αργότερα ως παρουσιαστής για λογαριασμό του FOX. Αξίζει να αναφέρω πως έχει παίξει σε κάποιες ταινίες και σε ένα βίντεο κλιπ των Aerosmith. Δυστυχώς, πέθανε τον Μάρτιο του 2015 σε ηλικία 51 ετών, από μια επιπλοκή στην καρδιά του. Δεν ήταν λίγοι οι παίκτες που εξέφρασαν τη στενοχώρια τους για τον θάνατό του, αποδεικνύοντας πως, αν και δεν έκανε σπουδαία καριέρα, είχε καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό κάποιων τεράστιων μορφών του αθλήματος, όπως ο Σκότι Πίπεν.

Περισσότερα από το VICE

Ρωτήσαμε Kόσμο για Eκείνες τις Φορές που τους Έσπασε το Προφυλακτικό Πάνω στο Σεξ

O «Γέροντας Παστίτσιος» μάς Μιλάει για τις Περιπέτειές του

Πόσο Εθισμένος Είσαι στο Ελληνικό Ίντερνετ; Κάνε το Τεστ του VICE για να Μάθεις