Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ποτέ δεν θα ξεχάσω την αίσθηση το πρωί όταν ξυπνάς για να πας να δώσεις πανελλήνιες. Είναι περίεργο να αναγνωρίζεις real time ότι αυτό που ζεις θα σε «τραυματίσει» για πάντα. Διότι κακά τα ψέματα, οι πανελλήνιες δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα χρήσιμο σε έναν 18άρη.

Τώρα που το «βουνό» πέρασε και τα νεύρα με το άγχος έπαψαν να χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά μου, μπορώ λίγο πιο ψύχραιμα να κάνω έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε - στα τσακίδια.

Με το άγχος «πρώτη μούρη», όλοι οι μαθητές -άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο- ξεκινούν την προσπάθεια για να πετύχουν τον στόχο τους (ή τον στόχο των γονιών τους). Το άγχος, βέβαια, και τα συναισθήματα διαφέρουν ανάλογα με την κατηγορία του εκάστοτε μαθητή. Οι κατηγορίες είναι:

1)Ο μαθητής-θυσία. Αυτός ο μαθητής θυσιάζει τα πάντα, σταματάει τις εξόδους του, τις υπόλοιπες δραστηριότητές του και όλη τη μέρα ασχολείται με τα βιβλία του. Καθόλου κακό, ας μην κρίνουμε κανέναν.

2) Ο μαθητής-πρότυπο: Ο μαθητής που καταφέρνει να διαβάζει, αλλά και να περνά χρόνο κάνοντας άλλα πράγματα που γουστάρει. Είναι ο γνωστός «και τις βόλτες του έκανε και στα πάρτι του πήγε - είχε πρόγραμμα». Πολλοί τον ζηλεύουν. Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν, άραγε;

3) Ο μαθητής- ό,τι να 'ναι: Αυτός ασχολείται με όλα τα άλλα εκτός από το διάβασμα, με το οποίο θα καταπιαστεί τους τελευταίους τρεις μήνες. Σε αυτή την κατηγορία είμαι κι εγώ.

Για όλους, όμως, ανεξαιρέτως, η χρονιά κυλάει βασανιστικά. Πριν καλά-καλά το καταλάβεις, το βάσανο του χρόνου που δεν περνάει μέχρι τις εξετάσεις, τελειώνει. Τώρα, είναι η ώρα της κρίσης. Έτσι, μπαίνουμε στο δεύτερο στάδιο.

Η φάση, το βράδυ πριν τις εξετάσεις, είναι κάπως έτσι: Πέφτεις από νωρίς στο κρεβάτι, για να μπορέσεις να ξυπνήσεις πρωί-πρωί και να ρίξεις μια ματιά στα SOS της ύλης (εκτός αν είσαι στην πρώτη κατηγορία μαθητή, που θα το πας σερί).

Ξυπνάς, τρως ελαφρύ πρωινό (απόφυγε τον συνδυασμό τυρόπιτας με σοκολατούχο γάλα) και φιλάς όλο το εικονοστάσι του σπιτιού, κι ας μην πιστεύεις ιδιαίτερα. Φτάνοντας στο σχολείο τα πράγματα χαλαρώνουν και αρχίζεις να νιώθεις πιο άνετα, καθώς δίπλα σου έχεις κι άλλους που συμπάσχουν και περνούν αυτήν τη δύσκολη και αγχώδη στιγμή. Το κουδούνι χτυπάει και όλοι κατευθύνεστε, σαν τα πρόβατα, με αγωνία, στις αίθουσες. Έπειτα, ξεκινά το στάδιο της αναμονής μέχρι να έρθουν τα θέματα. Φυσάς και ξεφυσάς-κάνεις και κάνα αστείο για να σπάσει ο «πάγος» στην αίθουσα-, μέχρι που τα θέματα φτάνουν και οι αντιδράσεις είναι ανάμεσα σε «Yesss, τα ξέρω» και «Όχι ρε γαμώτο». Κανόνας: Ξεκινάς να γράφεις αυτά που ξέρεις και, μετά, αυτά που δεν ξέρεις. Δίνει το γραπτό και έτσι μπαίνεις στο στάδιο #3.

Βγαίνοντας από την αίθουσα, μετά το τελευταίο σου μάθημα, το αίσθημα δεν περιγράφεται. Μπορεί να γελάσεις ή να κλάψεις για μια στιγμή, σκεπτόμενος ότι τα έχεις πάει -ή όχι- καλά. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η αίσθηση της ελευθερίας σε κατακλύζει και η ανακούφιση είναι άπειρη. «Ξεκινάει η ζωάρα», λένε πολλοί.

Η αλήθεια είναι ότι δεν σε νοιάζουν σε αυτήν τη φάση τόσο τα αποτελέσματα, όσο ότι επιτέλους τελείωσες και οι πανελλαδικές είναι μονάχα μια ανάμνηση. Η πρώτη μέρα ελευθερίας, ή μάλλον νύχτα, είναι η πιο απολαυστική ever.

Απόψε, αισίως, θα είναι η πρώτη βραδινή έξοδος μετά τις πανελλαδικές, για όλους - και για αυτούς που τελειώνουν τα ειδικά μαθήματα. Ναι, όλοι αυτό περιμέναμε. Τα κορίτσια βρίσκονται σε mode extreme makeover και τα αγόρια έτοιμα για τον χαμό (εξ' ού και τα ανάλογα hashtag #χαμούλης). Δεν είναι απλώς μια έξοδος. Είναι ουσιαστικά το γλέντι μετά τη μάχη. Είναι το μεγάλο πάρτι μέχρι τελικής πτώσεως, χωρίς κανένα άγχος -επιτέλους- για το διάβασμα της επόμενης μέρας. Μετά από δώδεκα χρόνια σχολείου (για να μη μετρήσουμε το νηπιαγωγείο), το στείρο διάβασμα και η άχρηστη αποστήθιση τελείωσε. Ναι, παιδιά, το διάβασμα επιτέλους τελείωσε και η ζωή ξεκινά.

Υ.Γ.1: Δικαίωμα να διαφωνήσουν στην παραπάνω πρόταση (περί τέλος του διαβάσματος) έχουν μόνο κάποιοι φοιτητές.
Υ.Γ.2: Γενικά, δικαίωμα να διαφωνήσουν έχουν μόνο τα παιδιά των πανελλαδικών, καθώς μόνο εκείνα πέρασαν αυτήν τη δύσκολη χρονιά.

Περισσότερα από το VICE

Πώς Είναι να Είσαι Δάσκαλος σε Έφηβους ενώ Είσαι Μόλις 20 κάτι Χρονών;

Ρώτησα τους Πρώην μου τι Ήταν το Χειρότερο Πράγμα σε Εμένα

Πώς Είναι να Μένεις Έγκυος την Πρώτη Φορά που Κάνεις Σεξ;