Ένα Τατουάζ στο Αιδοίο Ήταν Αρκετό για να Απολαύσω το Σεξ Μετά από Χρόνια

Έχω μια δερματική πάθηση από τα εννιά μου χρόνια, εξαιτίας της οποίας οι ιδρωτοποιοί αδένες στην ηβική περιοχή μου μπλοκάρονται, μολύνονται και ερεθίζονται. Το αποτέλεσμα είναι πυώδη εξανθήματα, τα οποία έσκαγαν και άπλωναν πύον στη γραμμή του μπικίνι μου. Χρειάστηκε να κάνω χειρουργεία επειδή καμιά φορά αυτά τα εξανθήματα ήταν τόσο μεγάλα και με πονούσαν τόσο που δεν μπορούσα να περπατήσω ή να κάνω άλλες καθημερινές δραστηριότητες. Ήταν σαν σπυριά που είχαν πάρει αναβολικά, πήγαιναν πολύ βαθιά. Ο δερματολόγος μου έκοβε την μολυσμένη περιοχή και μετά μου έκανε ράμματα. Πολλές γυναίκες απεχθάνονται το αιδοίο τους, αλλά εξαιτίας της πάθησής μου μεγάλωσα θεωρώντας το δικό μου ιδιαίτερα απαίσιο. Όταν πλέον έφτασα στο γυμνάσιο, μια σειρά από χειρουργεία είχαν γεμίσει την περιοχή με εμφανή σημάδια.

Πέρα από τον ουλώδη ιστό που είχε δημιουργηθεί, τα χείλη του αιδοίου μου ήταν κάπως μεγάλα. Ο συνδυασμός των δύο, μου δημιούργησε την ιδέα ότι το αιδοίο μου ήταν άσχημο και πολύ πληγωμένο για να λογίζεται ως ελκυστικό από σεξουαλικής άποψης. Αυτό, ξεκίνησα να το πιστεύω πριν καν δώσω το πρώτο μου φιλί και η ιδέα αυτή έμεινε μαζί μου καθώς μεγάλωνα.

Όταν πλέον ήμουν έτοιμη να κάνω σεξ, δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσαν τα αγόρια με το αιδοίο αλλά και τα σημάδια μου. Μια από τις θείες μου πρότεινε να χρησιμοποιώ «χαμηλό φωτισμό». Η καλύτερή μου φίλη, η Pepper (που ήταν και αυτή παρθένα), μου πρότεινε να προειδοποιώ τα αγόρια προτού πάνε «εκεί κάτω» για να μη σοκαριστούν. Μια άλλη φίλη, μου πρότεινε να τους μεθάω.

Παρουσίασα κάπως επιθετικά την παρθενιά μου σε ένα πολύ καλό και ανοιχτόμυαλο αγόρι που γνώρισα και που εν τέλει θα γινόταν το αγόρι μου. Μετά από μήνες χαμουρέματος, άρχισα να παίρνω αντισυλληπτικά και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Δεν είχαμε πολύ αλκοόλ και σίγουρα δεν ελέγχαμε πολύ τον φωτισμό στο ηλιόλουστο δωμάτιό του. Είδε το αιδοίο μου και δεν σοκαρίστηκε καθόλου.

Λίγο αργότερα, άρχισα να κάνω πολύ σεξ. Κάποιοι άνδρες σχολίασαν τα σημάδια μου, αλλά με περιέργεια μόνο. Κανείς τους δεν σταμάτησε και δεν τρόμαξε. Εν τέλει, πιο πολύ τους «έπεφτε» όταν ανέφερα τη φράση «φλεγμονή των ιδρωτοποιών αδένων», παρά όταν έβλεπαν την επίμαχη περιοχή.

Εντούτοις ήθελα να καλύψω τα σημάδια για περίπου μια δεκαετία, οπότε αποφάσισα να κάνω ένα τατουάζ στην περιοχή του αιδοίου μου όταν έγινα 18 ετών, πιστεύοντας ότι το σχέδιο δεν θα επέτρεπε σε κάποιον να εστιάσει πάνω στα «τρομακτικά μου σημάδια». Διάλεξα τα άνθη κερασιάς για διάφορους λόγους: Εκείνη την περίοδο, ήθελα να εργαστώ τον τομέα της πολιτικής και συνέδεσα την εικόνα των ανθών με την Washington, αλλά και με το cherry («παρθενιά» στην αγγλική αργκό). Ήμουν νεαρή, οπότε πίστευα ότι τα διπλά νοήματα ήταν πολύ έξυπνα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι ένα όμορφο λουλούδι που αντιπροσωπεύει το πόσο όμορφη και εύθραυστη είναι η ζωή.

Η αλήθεια είναι πως δεν θα είχα το θάρρος να κάνω κάτι τόσο μόνιμο αν θα φαινόταν. Πάντα έμοιαζα με το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Μου αρέσει το γεγονός πως μου είναι προσβάσιμοι οι περισσότεροι κοινωνικοί χώροι. Το «ξενέρωτο» στιλ μου, είναι η ασπίδα που χρησιμοποιώ για να παίρνω τα ρίσκα μου.

Στο κρεβάτι, όμως, έχω ένα τατουάζ στο αιδοίο μου. Είναι κάτι που υπενθυμίζει πως είμαι λίγο επαναστάτρια, λίγο τρελή. Είναι ένα σωματικό σημάδι το οποίο λέει πως δεν είμαι «για παντρειά», πως δεν παίζω με τους κανόνες. Κάποια που έχει ένα τέτοιο τατουάζ στο αιδοίο της, σίγουρα έχει χάσει την παρθενιά της.

Κανένας με τον οποίο έχω κάνει σεξ δεν έχει σχολιάσει κάτι πέρα από «δεν βλέπω κάποια ουλή» ή «ποιο τατουάζ;» ή «πω πω, αυτό πρέπει να πόνεσε». Σχετικά με αυτό το τελευταίο: όντως πόνεσε. Είναι μια πολύ ευαίσθητη περιοχή. Το να κάνεις τατουάζ εκεί (και οπουδήποτε εδώ που τα λέμε) είναι λες και σε καίνε, αλλά ο πόνος σταματάει μόλις η βελόνα φύγει από το δέρμα σου. Μετά από μερικές στιγμές, η αδρεναλίνη και οι ενδορφίνες αρχίζουν και κυκλοφορούν στο σώμα σου, οπότε μετατρέπεται  σε ένα (σχεδόν) καλό είδος πόνου. Πάντα νιώθω ότι θέλω να οδηγήσω γρήγορα ή να κάνω σεξ σε δημόσιο χώρο όταν μου έχουν κάνει τατουάζ. Αλλά ειλικρινά, έχω κάνει και αποτρίχωση που είχε πιο πολύ πόνο από το τατουάζ. Αυτό βέβαια ίσως έχει να κάνει και με το ότι μια αποτρίχωση δεν είναι συναρπαστική, ούτε ταμπού. Ο εγκέφαλος και ο πόνος είναι περίεργα πράγματα.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Sweden.

Περισσότερα από το VICE

Κάπως Έτσι Ήταν να Μεγαλώνεις σαν Αλβανάκι στην Ελλάδα του 1990

Το Κακάο Γίνεται η νέα Κοκαΐνη των Πάρτι

Εξομολογήσεις: Η Δύσκολη Ζωή μιας Swinger στην Αθήνα