Μυστική Αποστολή σε μια Κλινική Κατά των Αμβλώσεων στη Βρετανία

H συγγραφέας έξω από ένα Κέντρο για την Κρίση στην Εγκυμοσύνη (πορτρέτο: Laura Lewis)

Αν πληκτρολογήσεις «ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ» στη μηχανή αναζήτησής σου σε κατάσταση πανικού, πιθανότατα θα ελπίζεις να βρεις κάτι που θα σε βοηθήσει να λάβεις μερικές αμερόληπτες συμβουλές από έναν επαγγελματία στον χώρο της υγείας, ο οποίος θα σε καθοδηγήσει στις επιλογές σου με σοβαρό και μη επικριτικό τρόπο. Για τις γυναίκες που δεν νιώθουν έτοιμες να γίνουν μητέρες, οι κλινικές αμβλώσεων είναι μια ασφαλής και νόμιμη επιλογή, ενώ ελέγχονται από την Επιτροπή Ελέγχου Ποιότητας, η οποία διαβεβαιώνει ότι δεν προσπαθούν να εκβιάσουν την απόφασή σας.

Ωστόσο, ίσως συναντήσετε κατά τη φρενήρη αναζήτησή σας κάτι που ονομάζεται Κέντρο Κρίσης Εγκυμοσύνης (CPC), το οποίο δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αυτοχαρακτηρίζονται ως κέντρα «συμβουλευτικής» και πολλά από αυτά συνδέονται με την ιστοσελίδα της NHS Choices, κάτι που υποδηλώνει κάποιου είδους συσχετισμό. Ωστόσο δεν διέπονται από κάποιο έλεγχο. Αρκετά από αυτά διοικούνται από Χριστιανικές φιλανθρωπικές ομάδες και η συμβουλές τους έχουν να κάνουν με μια ηθικολογική προσέγγιση των αμαρτιών της έκτρωσης παρά με το να σας βοηθήσουν να λάβετε μια τεκμηριωμένη απόφαση. Πήγα undercover σε κάποια  CPC υποδυόμενη την έγκυο, για να βοηθήσω την Education For Choice να ολοκληρώσει μια έρευνα, η οποία κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα. Ανακάλυψα ότι σε κάποιες από αυτές ήταν πρόθυμοι ακόμα και να μου δώσουν ψεύτικες «συμβουλές», ότι η έκτρωση θα με μετέτρεπε σε μια στείρα, αλκοολική, καρκινοπαθή κλεπτομανή.

Ενώ κατευθυνόμουν προς ένα CPC στο Chemsford, πήρα μερικές βαθιές ανάσες και θυμήθηκα την κάλυψή μου – σήμερα, είμαι η Jess και είμαι έγκυος. Προσποιούμαι ότι ζω στο Essex, έχω δουλειά, μια ωραία σχέση και ότι έμεινα έγκυος κατά λάθος. Έχω έρθει για να ζητήσω συμβουλές και να συζητήσω τις επιλογές μου. Τηλεφώνησα την περασμένη εβδομάδα και μίλησα με τη «σύμβουλό» μου, τη  Jean. Συναντιόμαστε στις 14:00 στο Lighthouse Centre στο Chelmsford. Με μια γρήγορη ματιά στην ιστοσελίδα τους, μαθαίνω ότι προσφέρουν «ιδιωτικές, μη κατευθυντικές, μη επικριτικές συμβουλευτικές συναντήσεις», γύρω από την «κρίση της εγκυμοσύνης». Υποστηρίζουν ότι όλοι οι σύμβουλοι είναι «εκπαιδευμένοι». Η ιστοσελίδα αναφέρει επίσης ότι συνδέονται με τον οργανισμό Care Cοnfidential, ο οργανισμός αυτός όμως δηλώνει ότι έχουν πλέον διακόψει την υποστήριξή τους προς τα κέντρα αυτού του τύπου.

Η Jean μου λέει να καθίσω σε ένα ζεστό δωμάτιο. Είναι μεσήλικας και μοιάζει με μαμά. Κουβεντιάζουμε για την κατάστασή μου. Είμαι εδώ για να αξιολογήσω τις «συμβουλές» που προσφέρονται σε αυτά τα κέντρα, έτσι βάζω τα δυνατά μου να αφήσω τη συζήτηση να κυλήσει φυσικά. Φαίνεται ότι δεν χρειάζονταν και πολύ η Jean να με πιέσει να εγκαταλείψω την επιλογή της έκτρωσης με ένα μείγμα ψεμάτων και ηθικολογιών.

Είμαι συνηθισμένη σε αυτό. Το 2011 μου έδειξαν μωρουδίστικα ρούχα ενώ αξιολογούσα υπό κάλυψη ένα CPC όπου με προειδοποίησαν ότι το να «σκοτώσω» ένα «παιδί» θα μου προκαλούσε σοκαριστική θλίψη, ότι οι γονείς μου θα έχαναν ένα εγγόνι και ότι θα περνούσα δύσκολα τα Χριστούγεννα και τις οικογενειακές συνάξεις. Μου έδωσαν βιβλία που περιέγραφε την αφαίρεση «πτωμάτων» από γυναικεία σώματα και μου έδειξαν εικόνες εμβρύων. Πριν από μερικούς μήνες, σε ένα άλλο κέντρο, μου είπαν με σιγουριά ότι η υιοθεσία ήταν σαν να «δίνεις ένα δώρο» από μια σύμβουλο που ήθελε πάρα πολύ να εγκαταλείψω την ιδέα του τερματισμού και αντ’ αυτού να δώσω το αγέννητο παιδί μου για υιοθεσία. Η ίδια σύμβουλος μου είπε ότι πολλές γυναίκες αυξάνουν την κατανάλωση αλκοόλ μετά τον τερματισμό της εγκυμοσύνης τους, ότι κάποιες βίωσαν «αλλαγές στην προσωπικότητά τους και άρχισαν να παθαίνουν κρίσεις πανικού. Αυτό μπορεί να μη συμβεί σε εμένα, αλλά ίσως και να συμβεί.

Η Jean μου λέει από την αρχή ότι έχω τρεις επιλογές. «Κράτα το παιδί και γίνε γονιός. Κάνε άμβλωση. Κάτι που προφανώς έχει συνέπειες ή κάνε την γενναία επιλογή… την υιοθεσία». Τίποτα καινούριο μέχρι στιγμής, αλλά μετά η Jean μου ρίχνει την εξής ατάκα. Μου λέει με σιγουριά ότι η άμβλωση «έχει συνδεθεί με την εγκληματικότητα», Αυτό είναι καινούριο. Η Education for Choice έχει λάβει αναφορές από mystery shoppers στους οποίους είπαν ότι θα πάθουν καρκίνο του μαστού, αλλά αυτό είναι καινούριο. Περιγράφει με λυρισμό τη θλίψη, τον θυμό και το τραύμα που έχουν συχνά οδηγήσει τις γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση να εκφράσουν με πράξεις αυτά τα συναισθήματα, διαπράττοντας εγκλήματα. «Ο θυμός γίνεται τόσο έντονος που μπορεί να οδηγήσει στο έγκλημα… σίγουρα, σίγουρα συνδέονται».

Χρησιμοποιεί μια φορτισμένη γλώσσα, με τις λέξεις «ενοχή» και «ντροπή» να εμφανίζονται συχνά. Υπάρχουν ιστορίες για γυναίκες μετά την έκτρωση οι οποίες αργότερα ανακάλυψαν ότι «δεν μπορούν να μείνουν έγκυες» και βλέπουν αυτή την εξέλιξη ως «τιμωρία». Ρίχνουν την ευθύνη στην άμβλωση… έτσι είναι κάτι που πάντα μοιάζει να βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού τους», λένε. Κάποια στιγμή, η Jean θυμάται ένα περιστατικό στην οικογένειά της και παρομοιάζει τη θλίψη της άμβλωσης με τον χαμό της αδερφής της. «Πριν από ένα χρόνο η αδερφή μου πέθανε – η μοναδική μου αδερφή. Ήταν άρρωστη, εγώ ήμουν καλά και υποθέτω ότι ήμουν απασχολημένη με την οικογένειά μου και έτσι το κατέπνιξα. Όμως πριν από ένα χρόνο κοίταζα κάτι κάρτες γενεθλίων και είδα μια που έγραφε «στην αδερφή μου» και ξαφνικά μου ήρθε. «Δεν έχω πια αδερφή. Και με αυτό τον τρόπο λειτουργεί, σαν να πατάς τη σκανδάλη». Αν και η ιστορία είναι θλιβερή, η σύνδεση με την έκτρωση μοιάζει αδύναμη.

Με ρωτάει για την οικογενειακή μου κατάσταση και όπως ήταν αναμενόμενο, η ατάκα που άκουσα προηγουμένως για τους γονείς μου και τον «χαμό» του εγγονιού τους επανεμφανίζεται. «Γιατί αυτό είναι το άλλο, ότι, ξέρεις, το μωρό είναι δικό σου, αλλά είναι το εγγόνι τους». Συνειδητοποιώ ότι ήδη η Jean αποκαλεί την εγκυμοσύνη μου «μωρό». Μου δείχνει επίσης ένα φυλλάδιο με τίτλο «Το ταξίδι». Είναι ένα διάγραμμα που αντιπροσωπεύει τον «δρόμο για την ανάρρωση μετά την έκτρωση». Τα βέλη στο διάγραμμα  βυθίζονται σε μια σκοτεινή τρύπα «Θυμού και Κατάθλιψης», «Θλίψης», «Ενοχής και ντροπής». Δεν υπάρχει διακριτικότητα εδώ, η έκτρωση χαρακτηρίζεται ως μια λύση έκτακτης ανάγκης και με πολλές τρομερές συνέπειες. Ευχαριστώ τη Jean για το φυλλάδιο και το διπλώνω βάζοντάς το στην τσάντα μου.

Η συνεδρία μας φτάνει στο τέλος της και η Jean έχει να μου προτείνει κάποιες πρακτικές συμβουλές. Μου συστήνει έναν τοπικό γιατρό στο Chelmsford για να δω το συντομότερο δυνατόν. Με μια γρήγορη ματιά στη σελίδα του ιατρείου παρατηρώ ένα απόσπασμα από την επιστολή προς Κορινθίους: «Είμαστε συνεργάτες που δουλεύουμε με τον Θεό». Αναρωτιέμαι ποια είναι η άποψή τους για την άμβλωση. Με μια βαθύτερη έρευνα στη σελίδα του Lighthouse Family Trust, ανακαλύπτω άλλη μια προειδοποίηση για καρκίνο κάτω από την αναφορά των κινδύνων της έκτρωσης. «Κάποιες μελέτες δείχνουν υψηλότερες πιθανότητες προσβολής από καρκίνο του μαστού». Τα CMC απλά δεν χορταίνουν την υποτιθέμενη σχέση μεταξύ έκτρωσης και καρκίνου – ακόμα και αν το Βασιλικό Κολέγιο Μαιευτήρων (RCOG) την έχει καταρρίψει.

Η αναφορά από το Εducation for Choice περιγράφει με λεπτομέρεια τις συμβουλές που δίνουν στα CPC. Στο Lifeline του Reading, είπαν σε μια mystery shopper ότι «Πιστεύω πραγματικά ότι ο Θεός δίνει το δώρο ενός μωρού». Στο Κέντρο Γυναικών του κεντρικού Λονδίνου δόθηκε αυτό το μαργαριτάρι σοφίας: «Υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για στειρότητα από την άμβλωση παρά από τη γέννηση. Κάποιες αναφορές λένε ότι υπάρχει πιθανότητα στειρότητας μόλις 1 τοις εκατό από την άμβλωση, ενώ άλλες το ανεβάζουν στο 25%». Να πούμε ξανά ότι σύμφωνα με τον RCOG ο πραγματικός κίνδυνος είναι «πολύ, πολύ χαμηλός». Και το Οxford Care Centre πλάσαρε για άλλη μια φορά τον μύθο του καρκίνου του μαστού.

Αυτά τα κέντρα είναι παντού. Κάποια από αυτά βρίσκονται σε κλινικές και ιατρεία. Η ομάδα Life, που είναι κατά της έκτρωσης και υπέρ της αποχής βρίσκεται στη συμβουλευτική ομάδα της κυβέρνησης για τη σεξουαλική υγεία και τον HIV, ενώ η Care Confidential, η οποία μέχρι πολύ πρόσφατα διαχειριζόταν το κέντρο το οποίο επισκέφτηκα, φέρει το πρότυπο σήμα ποιότητας, ένα χαρακτηρισμό που προσφέρει το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας σε ιδρύματα που «δείχνουν τη δέσμευσή τους στις αξιόπιστες πληροφορίες για την υγεία και τη φροντίδα και παρέχουν στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ποιότητα των εσωτερικών διαδικασιών τους».

Επικοινώνησα με τα κέντρα που αναφέρονταν για να δω τι είχαν να πουν για την αναφορά του Education for Choice. To Lifeline του reading είπε ότι η δήλωση ότι το μωρό είναι δώρο είναι «ανησυχητική και δείχνει μια απογοητευτική έλλειψη αντικειμενικότητας. Όποια και να ήταν τα συμφραζόμενα, σκοπός του Lifeline του Reading δεν είναι να χειραγωγήσει ή να επιβάλει θρησκευτικές πεποιθήσεις σε οποιονδήποτε χρήστη της υπηρεσίας… Ως εκ τούτου, η σύμβουλος που έκανε το σχόλιο έχει απομακρυνθεί από τα καθήκοντά της ως σύμβουλος για την κρίση της εγκυμοσύνης». Το Central London Womens Centre ήταν λιγότερο απολογητικό Ο εκπρόσωπός τους με κατεύθυνε  σε μια μελέτη που δήλωνε ότι αν κάνεις έκτρωση έχεις 60 τοις εκατό περισσότερες πιθανότητες να αποβάλλεις, παρά το γεγονός ότι οι οδηγίες του RCOG δηλώνουν ότι «οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ενήμερες ότι δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σύνδεση μεταξύ της άμβλωσης και μας επικείμενης έκτοπης κύησης, προδρομικού πλακούντα ή υπογονιμότητας». Ο εκπρόσωπος είπε ότι «Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε εκατοντάδες γυναίκες που έχουν επιλέξει να φέρουν στη ζωή τα παιδιά τους, όσο και άλλες οι οποίες επέλεξαν να κάνουν έκτρωση και για αυτό το λόγο υποφέρουν». Άρα, δεν υπάρχει ιδιαίτερη έλλειψη αντικειμενικότητας εδώ. Όταν τηλεφώνησα στο Oxford Care Centre, με παρέπεμψαν στο φιλανθρωπικό ίδρυμα στο οποίο υπόκεινται, το LIFE. Και μετά, το LIFE δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μου για να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση.

Το Chelmsford CPC – όπου μου είχαν πει ότι υπήρχε σύνδεση μεταξύ της έκτρωσης και της εγκληματικότητας – δεν απάντησε στο email μου, ζητώντας αποδείξεις, έτσι επικοινώνησα με την Care Confidential που είπε ότι είχαν διακόψει τη συνεργασία τους με το κέντρο. «Τα κέντρα που αναφέρονται στην έκθεση Brook είναι αυτοδιοικούμενα και δεν συνδέονται πλέον με την Care Confidential, ύστερα από τη διακοπή της συνεργασίας με όλα τα κέντρα», δήλωσαν. «Οι συμβουλές που προσφέρθηκαν από αυτά τα κέντρα δεν εγκρίνονται από την Care Confidential και δεν υποστηρίζονται από το ηθικό πλαίσιο του ΒΑCP, (του Βρετανικού Συνδέσμου για τη Συμβουλευτική και την Ψυχοθεραπεία) στο οποίο ανήκουμε. Η Care Confidential έχει υποστηρίξει τα κέντρα με την παροχή εκπαίδευσης, την ιστοσελίδα και τρία πιστοποιημένα φυλλάδια  της Ιnformation Standard. Τα κέντρα αυτά δεν θα έπρεπε να ονομάζονται πλέον  Care Confidential Centers».

Προσωπικά, είμαι υπέρ της επιλογής. Και με αυτό εννοώ ακριβώς αυτό. Οι γυναίκες έχουν επιλογές. Και δεν είναι όλες εντάξει μαζί μου. Το 2007 έκανα έκτρωση. Ήμουν 25, ένιωθα αβεβαιότητα για τον εαυτό μου και δεν ήμουν για κανένα λόγο αρκετά οικονομικά η συναισθηματικά σταθερή ώστε να σκεφτώ καν να φέρω στον κόσμο ένα παιδί. Έτσι αποφάσισα με τον σύντροφό μου ότι η καλύτερη επιλογή ήταν ο τερματισμός της εγκυμοσύνης. Ποτέ δεν έχω κοιτάξει πίσω, ούτε το έχω μετανιώσει από τότε. Έχω διαπράξει κάποιο έγκλημα ως αποτέλεσμα αυτής της πράξης; Όχι. Έχω πάθει καρκίνο του μαστού; Ούτε. Η Ακαδημία Βασιλικών Ιατρικών Σχολών δηλώνει ότι: «Τα ποσοστά προβλημάτων ψυχικής υγείας για τις γυναίκες με ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη είναι τα ίδια, είτε κάνουν έκτρωση είτε γεννήσουν». Μιλώντας εμπειρικά, μπορώ να πω ότι δεν βρίσκω δύσκολα τα Χριστούγεννα, ούτε το να είμαι με παιδιά, ούτε τα γενέθλια ή τις γιορτές. Καθόλου μάλιστα.

Είχα μια θετική εμπειρία άμβλωσης, έτσι μπορώ να διακρίνω τις άκυρες συμβουλές που μου δόθηκαν κατά τη διάρκεια της μυστικής αποστολής μου. Τι γίνεται όμως με όλους τους υπόλοιπους; Θα συνεχίσω με χαρά το  mystery shopping μέχρι να είμαι αρκετά μεγάλη για να μπορώ πια να θεωρηθώ έγκυος ή μέχρι να εξαφανιστούν αυτού του είδους τα πράγματα. Είναι θλιβερό να σκέφτομαι ότι μάλλον θα συμβεί πιο σύντομα το πρώτο.

Τα ονόματα έχουν αλλαχτεί.