Έχω Κανόνες Όταν Απατώ: Όχι Συγγενείς, Φίλους, Συναδέλφους

Έκανα την πρώτη μου σοβαρή σχέση, όταν ήμουν 16 ετών. Ήταν το καλοκαίρι μετά τις εξετάσεις μου και ήμουν ενθουσιασμένη με τα πάντα. Νόμιζα ότι ήμουν μεγάλη γυναίκα. Νόμιζα ότι είχα μεγαλώσει. Γνωριστήκαμε σε μια συναυλία. Συνεχίσαμε να είμαστε μαζί για τρία χρόνια. Είχα πάθει εμμονή, ήμουν τρελή και παλαβή γι’ αυτό το αγόρι. Όμως, την τελευταία χρονιά ήταν μια έτσι, μια αλλιώς, λίγο τα φτιάχναμε, λίγο τα χαλούσαμε. Εγώ ήμουν πολύ αφοσιωμένη και αυτός μου έκανε μόνο μαλακίες. Με έβριζε, με υποβίβαζε, με έκανε να νιώθω ασήμαντη. Ήμουν εξαρτημένη από εκείνον. Έπειτα, με παράτησε.

Έγινα κουρέλι και μάλιστα συνέβη μέσα στην περίοδο των εξετάσεων για το πανεπιστήμιο. Αλλά τα κατάφερα - μπήκα στο πανεπιστήμιο. Έπειτα, ξεκίνησε να τηλεφωνεί ξανά, έλεγε ότι τα έκανε σκατά και ότι με αγαπούσε. Όπως είπα, ήμασταν μια έτσι, μια αλλιώς, αλλά εγώ ήμουν πιστή. Όταν έγινα 19, άκουσα φήμες ότι είχε μια κοπέλα, παρόλα αυτά μου έλεγε συνέχεια γλυκόλογα στο τηλέφωνο. Ξεκίνησα να δέχομαι τηλεφωνήματα από μια κοπέλα που έλεγε να αφήσω τον φίλο της ήσυχο, αλλά κάθε φορά που τον ρωτούσα το αρνιόταν. Δεν υπήρχαν αποδείξεις. Με χώρισε οριστικά εκείνη τη χρονιά. Διαλύθηκα, ιδίως όταν είδα φωτογραφίες με την κοπέλα του στο Facebook. Η όλη φάση μαζί του με γάμησε, δεν θα πω ψέματα, έτσι αποφάσισα ότι και εγώ θα γαμάω τους άλλους.

Μ’ αρέσει να έχω τον έλεγχο. Με κάνει να αισθάνομαι δυνατή, ιδίως μετά απ’ ό,τι συνέβη με την πρώτη μου σχέση και με βάση το πώς μεγάλωσα. Ο μπαμπάς μου είναι πάστορας, έτσι τα αδέλφια μου και εγώ μεγαλώσαμε σε αυστηρό σπίτι. Εγώ είμαι η μεγαλύτερη, έτσι τα χέρια μου ήταν δεμένα – δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μόλις μεγάλωσα αρκετά για να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, το έκανα. Είμαι πολύ καλή ψεύτρα. Μάλλον δεν είναι και κάτι για να περηφανεύεσαι, αλλά είναι χρήσιμο.

Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μου με τους άνδρες, η ανάγκη μου για έλεγχο είναι -θα έλεγα- ένας από τους βασικούς λόγους που για μένα είναι εύκολο να απατήσω. Μ’ αρέσει να έχω έλεγχο στις σχέσεις, να οδηγώ εγώ την κατάσταση, ώστε να διαχειρίζομαι τις προσδοκίες και τα συναισθήματά μου. Δεν το αφήνω στα χέρια κανενός άλλου, επειδή η τεράστια πλειοψηφία ανδρών δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι. Έτσι, έχω 100% έλεγχο όταν κάνω μια σχέση, γνωρίζοντας ότι μπορώ να αφήσω τον έναν εδώ και να έχω έναν άλλον εκεί, όταν κρίνω ότι πρέπει. Οι όροι είναι δικοί μου. Έχω τον έλεγχο. Δεν θα ξεμυαλιστώ ποτέ ξανά.

VICE Video: Εργάτες του Σεξ στο Σάαρλαντ

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Έχω κάνει τέσσερις σοβαρές σχέσεις. Οι σχέσεις Νο.2 και Νο.3 ήταν καλά παιδιά. Τον Νο.2 τον γνώρισα στο πανεπιστήμιο, ως δευτεροετής. Πριν από εκείνον, πήγαινα με όποιον μου ερχόταν. Έκανα ζωάρα, one-night stands, πειραματιζόμουν. Αλλά τον γνώρισα και την πάτησα άσχημα και φρίκαρα. Ένιωθα ότι ερωτευόμουν, έτσι ξεκίνησα να βλέπω πράγματα που δεν υπήρχαν. Εστίαζα στην υποτιθέμενη έλλειψη επικοινωνίας: αν δεν απαντούσε σε μηνύματα μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο ή δεν μου έλεγε ότι θα έβγαινε με τους φίλους του, το χρησιμοποιούσα ως δικαιολογία για να τον απατήσω, πολλές, πολλές φορές.

Ξέρετε πώς είναι η ζωή στο πανεπιστήμιο – όλοι ξέρουν τι κάνουν οι άλλοι. Δεν πίστεψε τις φήμες, αλλά τον χώρισα έτσι κι αλλιώς και τα έφτιαξα με έναν από αυτούς με τους οποίους τον είχα απατήσει. Κράτησε έξι ωραίους μήνες, αλλά το πανεπιστήμιό του ήταν σε άλλη πόλη, οπότε πήγαινα με άλλους, όταν δεν μπορούσα να τον δω. Είναι πολύ πιο εύκολο να απατήσεις όταν δεν μένεις κοντά με τον άλλον. Δεν κρύβεσαι, δεν λες ψέματα. Εντάξει, λες λίγα ψέματα, αλλά καταλαβαίνετε τι λέω.

Νομίζω ότι μπορεί να έχω έναν μικρό φόβο δέσμευσης. Σε κάθε σχέση, κάποια στιγμή νιώθω ότι αγαπώ πολύ αυτόν τον άνθρωπο και νοιάζομαι γι’ αυτόν, αλλά μετά πανικοβάλλομαι. Νιώθω να χάνω την αποφασιστικότητά μου, τα τείχη που έχτισα γκρεμίζονται, δεν έχω τον έλεγχο που χρειάζομαι – αλλά έτσι είναι ο έρωτας: δεν τον ελέγχεις. Έτσι, μετά νιώθω μόνη και δίχως κατανόηση. Μερικές φορές, βέβαια, το σεξ είναι χάλια ή δεν κάνω αρκετό. Αυτό δεν είναι δικαιολογία. Θα έπρεπε να πω κάτι, έτσι δεν είναι; Ή να χωρίσω. Δεν ξέρω γιατί δεν το κάνω. Θα έπρεπε να ρωτήσω έναν ψυχοθεραπευτή. Αλλά όταν δένεσαι με κάποιον, όταν συνηθίζεις κάποιον, απλώς ελπίζεις τα πράγματα να βελτιωθούν στο μέλλον – αλλά δεν συμβαίνει.

Όπως με τον τελευταίο φίλο μου: τον απατούσα συχνά τους πρώτους επτά μήνες. Το έμαθε, αλλά μείναμε μαζί άλλα τρία χρόνια. Αποφασίσαμε να το βάλουμε πίσω μας, να ξεκινήσουμε από την αρχή, αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ στην πραγματικότητα. Ήταν ανοησία που νομίσαμε ότι μπορούσε να γίνει. Κάθε φορά που τσακωνόμασταν, μου πέταγε την απιστία στα μούτρα. Έτσι, τον απατούσα κι άλλο. Όχι ότι το ήξερε αυτό. Αυτά τα τρία χρόνια ήταν χαμένος χρόνος και για τους δυο μας.

Νιώθω άσχημα που το έμαθε. Τον άλλαξε, άλλαξε τη σχέση μας: έγινε λιγότερο τρυφερός – άλλος ένας λόγος που τον απάτησα ξανά. Δεν είμαι από εκείνους που απατάνε με γνωστούς τους συντρόφους τους – αυτό είναι αίσχος. Φαντάσου να έρθουν οι φίλοι του για φαγητό και να ’χεις πάρει κάνα δυο. Δεν είναι σωστό. Έχω κανόνες όταν απατώ. Όχι συγγενείς, φίλους, συναδέλφους. Όχι social media.

Ντρέπομαι που παραδέχομαι ότι απατώ – ή ότι απατώ τόσο πολύ. Κάποιοι λένε ότι είμαι διαβολογυναίκα, αλλά αν παντρευτώ, θα σταματήσω. Είμαι σεξουαλικός άνθρωπος, αλλά νομίζω ότι ο γάμος πρέπει να σε εξημερώνει. Οι όρκοι αυτοί φέρνουν μια ιερότητα, ιδίως αν παντρευτείς με θρησκευτικό γάμο. Παρόλα αυτά και ο ανοιχτός γάμος είναι κάτι ενδιαφέρον, δεν θα το απέκλεια. Αλλά να κοροϊδεύω τον σύζυγό μου; Δεν νομίζω ότι θα το έκανα. Η απιστία είναι μόνο για τους ανύπαντρους.

Περισσότερα από το VICE

«Έχω 4 Μέρες Πυρετό, Δεν Μπορώ να Κουνηθώ» - Ο Κόσμος των Αναβολικών στην Ελλάδα

Δέκα Ερωτήσεις που Θα 'Θελες να Κάνεις σε Έναν Επίδοξο Γκέι Πορνοστάρ

«Μέχρι που Στράβωσε το Μαχαίρι» - Το Ημερολόγιο της Δολοφονίας του Εφοπλιστή Τζαννή Σιφναίου