Φωτογραφία: Getty Images
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλά θαυμαστά φάρμακα και χημικές ουσίες μπήκαν στην καθημερινότητα. Σύντομα, τα παιδιά ξεκίνησαν να καταπίνουν αυτά τα ζωηρόχρωμα, ελκυστικά και συχνά νόστιμα δηλητήρια. Αντιμέτωπες με μια κρίση υγείας, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο ξεκίνησαν να δημιουργούν τηλεφωνικά κέντρα που απαντούσαν στους ανήσυχους γονείς που έψαχναν βοήθεια.Για να μάθω περισσότερο γι’ αυτήν τη μυστηριώδη δημόσια υπηρεσία, μίλησα με τους Δρ Bruce Ruck και Δρ Richard Casas, δύο υπαλλήλους του Συστήματος Πληροφόρησης και Εκπαίδευσης Δηλητηριάσεων του Νιου Τζέρσεϊ, με σχεδόν μισό αιώνα εμπειρίας στο τηλεφωνικό κέντρο.VICE: Ποιες είναι οι πιο συχνές δηλητηριάσεις και ποια τα αντίδοτα;
Δρ Ruck: Συνήθως ναρκωτικά, φάρμακα, φυτά ή καθαριστικά.
Δρ Casas: Για τα περισσότερα, δεν υπάρχει αντίδοτο. Μην περιμένεις να σου πουν «πιες λίγο γάλα και θα είσαι μια χαρά», δεν λειτουργεί έτσι. Στις περισσότερες κλήσεις, ανάλογα με το τι συμβαίνει, προσπαθούμε να δώσουμε πληροφορίες, για να το αντιμετωπίσουν στο σπίτι. Υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να πάνε σε νοσοκομείο, όμως, ανάλογα με το τι συμβαίνει.---- Υπάρχουν κοινά αντικείμενα του νοικοκυριού για τα οποία σας τηλεφωνούν και είναι στην πραγματικότητα αβλαβή;
Δρ Casas: Δεν υπάρχει ένα κοινό πράγμα, αλλά οι πιο συχνές κλήσεις είναι για παιδιά που κατάπιαν κάτι στο σπίτι. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάτι είναι αβλαβές, επειδή όλοι είναι διαφορετικοί και πρέπει να έχουμε όλες τις πληροφορίες για το συγκεκριμένο άτομο, για να αποφασίσουμε αν υπάρχει πρόβλημα.
Δρ Ruck: Ας πούμε ότι ένα παιδί παίρνει το τάδε φάρμακο και αυτό το φάρμακο θα έπρεπε να προκαλέσει ελάχιστες ή καθόλου παρενέργειες στο παιδί, με βάση την ηλικία, το βάρος και το ιατρικό ιστορικό. Δεν θα το στείλουμε στο νοσοκομείο. Αλλά το ίδιο παιδί, με την ίδια ηλικία και βάρος, αν έχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα, θα το στέλναμε.
Δρ Ruck: Τα παιδιά συχνά δοκιμάζουν κάποιοι χημικό στο σπίτι ή παίρνουν ένα χάπι χωρίς συνταγή ή ένα χάπι από τα φάρμακα της γιαγιάς και οι γονείς θεωρούν ότι δεν τρέχει τίποτα. Αλλά πρέπει να μας καλέσουν, αν ένα παιδί βάλει στο στόμα του φάρμακο που δεν είναι δικό του. Επίσης, όποτε ένα παιδί βάλει κάτι που δεν θα έπρεπε στο στόμα του, όπως καθαριστικά ή χημικά από τον κήπο, το γρασίδι, την πισίνα κτλ. Κάτι που οι άνθρωποι δεν προσέχουν πολλές φορές, είναι οι μπαταρίες ρολογιών. Ένα συνηθισμένο αντικείμενο που θα μπορούσε να αποβεί θανάσιμο για ένα παιδί.
Δρ Casas: Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Σχεδόν κάθε μέρα μας παίρνει κάποιος που έχει καταπιεί κάτι τρελό.
Δρ Ruck: Εξαρτάται από την ηλικία. Κάποιοι μαγείρεψαν γαλοπούλα για την Ημέρα των Ευχαριστιών χωρίς να βγάλουν το νάιλον και θέλουν να μάθουν αν τα χημικά του θα δηλητηριάσουν την οικογένεια. Επίσης, έχουν υπάρξει αντικείμενα -χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας, sex toys- που κατάπιαν κατά λάθος και συνέχισαν να δονούνται στο στομάχι τους.
Δρ Ruck: Πρέπει να διαχωρίσεις την πρόκληση με τις ταμπλέτες του Tide από τη γενική κατάποση απορρυπαντικών από παιδιά. Η πρόκληση ήταν αληθινή για μεγαλύτερους εφήβους, αλλά συνήθως είναι τα μικρά παιδιά που τα καταπίνουν. Δεν είχαμε κλήσεις τύπου πρόκλησης τελευταία, αλλά τις προάλλες ένα μικρό παιδί δάγκωσε μια ταμπλέτα και κατάπιε λίγο υγρό.
Δρ Casas: Οι ταμπλέτες Tide μοιάζουν με καραμελίτσες, έτσι ένα παιδί προφανώς θα τις πάρει και θα τις βάλει στο στόμα του.Τι κάνετε όταν σας παίρνει κάποιος, επειδή έχει μαστουρώσει; Στέλνετε την Αστυνομία; Υπάρχουν διαφορετικά πρωτόκολλα για διαφορετικά ναρκωτικά;
Δρ Ruck: Αν κάποιος είναι μαστουρωμένος ή υπό την επήρεια ουσιών, προσπαθούμε να τον στείλουμε στα Επείγοντα, για να τον εξετάσουν.
Δρ Casas: Αν μας τηλεφωνεί, προφανώς δεν νιώθει καλά, έτσι το τελευταίο που θέλουμε να κάνει είναι να μείνει σπίτι. Εγώ θέλω να τον εξετάσει κάποιος και να δει αν χρειάζεται περαιτέρω βοήθεια.
Δρ Casas: Μπορεί να πάρει ένας γονιός και να πει ότι το παιδί του κατάπιε το Χ προϊόν και να του εξηγείς ότι το παιδί πρέπει να πάει στο νοσοκομείο και ο γονιός να λέει, «Δεν πάω στο νοσοκομείο, μπορώ να το τακτοποιήσω μόνος μου». Ή «Ο αδερφός μου που είναι νοσηλευτής λέει να μην πάω». Τότε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους δώσουμε τις πληροφορίες και να τους πούμε ότι με βάση το προϊόν και τη δυνητική ζημιά που μπορεί να προκαλέσει, προτείνουμε να πάει στο νοσοκομείο για τους τάδε λόγους. Η απόφαση είναι δική τους.
Δρ Ruck: Ανάλογα την κατάσταση, αν νιώθουμε ότι κάποιος κινδυνεύει και αρνείται να πάει στα Επείγοντα, αν μπορούμε να βρούμε τη διεύθυνσή του και να τον ψάξουμε –σε σπάνιες περιπτώσεις– θα στέλναμε μια ομάδα διάσωσης στο σπίτι του. Αυτό αφορά ασθενείς με τάσεις αυτοκτονίες ή ασθενείς ή παιδιά που πιστεύουμε ότι κινδυνεύουν.
Δρ Casas: Σε πολλές περιπτώσεις τους παίρνουμε ξανά, για να δούμε τι κάνουν και να κάνουμε επανεκτίμηση της κατάστασης.
VICE Video: Γίνε «Φέτες» με τον Σκύλο σου
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Πώς έχει επηρεάσει το Google τη δουλειά σας; Με το Ίντερνετ μειώθηκαν οι κλήσεις;
Δρ Casas: Μερικές φορές κάποιοι νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από μας, αλλά διαβάζουν κάτι λάθος ή κοιτάζουν λάθος πληροφορίες. Μερικές φορές διορθώνουμε πράγματα που έχουν κάνει λόγω αυτών που διάβασαν. Το Ίντερνετ μπορεί να είναι παραπλανητικό. Κάτι άλλο λόγω της πρόσβασης στο Ίντερνετ, είναι ότι υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες που δεν θέλεις να τις βρουν οι έφηβοι. Δημιουργούνται προβλήματα.
Δρ Ruck: Ακριβώς - και δεν είναι μόνο ότι οι έφηβοι θέλουν να μαστουρώνουν. Όλο και πιο νέα άτομα κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας. Πριν από δέκα χρόνια, δεν είχα σχεδόν καθόλου κλήσεις για 11χρονα και 12χρονα. Τώρα δέχομαι τέτοιες κλήσεις, ότι παιδιάς αυτής της ηλικίας κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας.
Δρ Ruck: 130-160 κλήσεις σε 24 ώρες. Στο 24ωρο έχουμε τέσσερα ή πέντε, ίσως και έξι άτομα να καλύπτουν τις βάρδιες. Όχι όλοι μαζί, αλλά κατά τη διάρκεια του 24ωρου.Με τι μεθοδολογία αντιμετωπίζετε και αξιολογείτε την απειλή κάποιου δηλητηρίου; Υπάρχουν προγράμματα και βάσεις δεδομένων όπου καταφεύγετε;
Δρ Ruck: Υπάρχουν διάφορες πηγές που χρησιμοποιούμε σε όλα τα Κέντρα Δηλητηριάσεων. Είναι πολύ ακριβά προγράμματα. Μπορεί να ξοδεύουμε πάνω από 50.000 - 100.000 κάθε χρόνο για συνδρομές σε αυτά. Αλλά το σημαντικό είναι ότι στα χέρια κάποιου που δεν ξέρει τι κάνει, μπορεί να είναι επικίνδυνα.Τι προσόντα και εκπαίδευση χρειάζεται για να γίνεις χειριστής σε ένα Κέντρο Δηλητηριάσεων και γιατί επιλέξατε να το κάνετε;
Δρ Ruck: Το προσωπικό εδώ μαθαίνει πώς να χρησιμοποιεί τις προαναφερθείσες πηγές και δεν σηκώνουν τηλέφωνο για μήνες, μέχρι να εκπαιδευτούν πλήρως στην αντιμετώπιση των κλήσεων. Σταδιακά πιάνουν δουλειά.
Δρ Casas: Σε γενικές γραμμές, όσοι εκπαιδεύουμε για να γίνουν χειριστές στο τηλεφωνικό κέντρο πρέπει να είναι φαρμακοποιοί, νοσηλευτές ή γιατροί. Εγώ το διάλεξα, επειδή είναι ενδιαφέρον. Είναι μια δουλειά όπου είσαι συνεχώς στην πρώτη γραμμή νέων πληροφοριών για καινούργια φάρμακα και θεραπείες και βοηθάμε ανθρώπους καθημερινά.Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UΚ.
Το 1958, δημιουργήθηκε η Αμερικανική Ένωση Κέντρων Ελέγχου Δηλητηριάσεων (AAPCC), για να συνενώσει τα κέντρα που υπήρχαν σε όλες τις πολιτείες, σε μία υπηρεσία. Δεκαετίες αργότερα, παρά την άνοδο του Ίντερνετ, τα κέντρα δηλητηριάσεων παραμένουν μια από τις λίγες δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες υγείας στην Αμερική και οι υπάλληλοί τους είναι ακόμη ένα σημείο πρώτης πληροφόρησης στη χώρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δρ Ruck: Συνήθως ναρκωτικά, φάρμακα, φυτά ή καθαριστικά.
Δρ Casas: Για τα περισσότερα, δεν υπάρχει αντίδοτο. Μην περιμένεις να σου πουν «πιες λίγο γάλα και θα είσαι μια χαρά», δεν λειτουργεί έτσι. Στις περισσότερες κλήσεις, ανάλογα με το τι συμβαίνει, προσπαθούμε να δώσουμε πληροφορίες, για να το αντιμετωπίσουν στο σπίτι. Υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να πάνε σε νοσοκομείο, όμως, ανάλογα με το τι συμβαίνει.---- Υπάρχουν κοινά αντικείμενα του νοικοκυριού για τα οποία σας τηλεφωνούν και είναι στην πραγματικότητα αβλαβή;
Δρ Casas: Δεν υπάρχει ένα κοινό πράγμα, αλλά οι πιο συχνές κλήσεις είναι για παιδιά που κατάπιαν κάτι στο σπίτι. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάτι είναι αβλαβές, επειδή όλοι είναι διαφορετικοί και πρέπει να έχουμε όλες τις πληροφορίες για το συγκεκριμένο άτομο, για να αποφασίσουμε αν υπάρχει πρόβλημα.
Δρ Ruck: Ας πούμε ότι ένα παιδί παίρνει το τάδε φάρμακο και αυτό το φάρμακο θα έπρεπε να προκαλέσει ελάχιστες ή καθόλου παρενέργειες στο παιδί, με βάση την ηλικία, το βάρος και το ιατρικό ιστορικό. Δεν θα το στείλουμε στο νοσοκομείο. Αλλά το ίδιο παιδί, με την ίδια ηλικία και βάρος, αν έχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα, θα το στέλναμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για τι είδους πράγματα θεωρείτε ότι δεν σας τηλεφωνούν αρκετά συχνά;
Δρ Ruck: Τα παιδιά συχνά δοκιμάζουν κάποιοι χημικό στο σπίτι ή παίρνουν ένα χάπι χωρίς συνταγή ή ένα χάπι από τα φάρμακα της γιαγιάς και οι γονείς θεωρούν ότι δεν τρέχει τίποτα. Αλλά πρέπει να μας καλέσουν, αν ένα παιδί βάλει στο στόμα του φάρμακο που δεν είναι δικό του. Επίσης, όποτε ένα παιδί βάλει κάτι που δεν θα έπρεπε στο στόμα του, όπως καθαριστικά ή χημικά από τον κήπο, το γρασίδι, την πισίνα κτλ. Κάτι που οι άνθρωποι δεν προσέχουν πολλές φορές, είναι οι μπαταρίες ρολογιών. Ένα συνηθισμένο αντικείμενο που θα μπορούσε να αποβεί θανάσιμο για ένα παιδί.
Ποιο είναι το πιο τρελό που κατάπιε κάποιος και σας έχει τηλεφωνήσει;Μπορεί να πάρει ένας γονιός και να πει ότι το παιδί του κατάπιε το Χ προϊόν και να του εξηγείς ότι το παιδί πρέπει να πάει στο νοσοκομείο και ο γονιός να λέει, «Δεν πάω στο νοσοκομείο, μπορώ να το τακτοποιήσω μόνος μου».
Δρ Casas: Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Σχεδόν κάθε μέρα μας παίρνει κάποιος που έχει καταπιεί κάτι τρελό.
Δρ Ruck: Εξαρτάται από την ηλικία. Κάποιοι μαγείρεψαν γαλοπούλα για την Ημέρα των Ευχαριστιών χωρίς να βγάλουν το νάιλον και θέλουν να μάθουν αν τα χημικά του θα δηλητηριάσουν την οικογένεια. Επίσης, έχουν υπάρξει αντικείμενα -χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας, sex toys- που κατάπιαν κατά λάθος και συνέχισαν να δονούνται στο στομάχι τους.
Τηλεφώνησε ποτέ κανείς να σας πει ότι έφαγε ταμπλέτες Tide, τότε που επικρατούσε αυτή η τρέλα ή πιστεύετε ότι ο Τύπος το παράκανε με το θέμα;
Δρ Ruck: Πρέπει να διαχωρίσεις την πρόκληση με τις ταμπλέτες του Tide από τη γενική κατάποση απορρυπαντικών από παιδιά. Η πρόκληση ήταν αληθινή για μεγαλύτερους εφήβους, αλλά συνήθως είναι τα μικρά παιδιά που τα καταπίνουν. Δεν είχαμε κλήσεις τύπου πρόκλησης τελευταία, αλλά τις προάλλες ένα μικρό παιδί δάγκωσε μια ταμπλέτα και κατάπιε λίγο υγρό.
Δρ Casas: Οι ταμπλέτες Tide μοιάζουν με καραμελίτσες, έτσι ένα παιδί προφανώς θα τις πάρει και θα τις βάλει στο στόμα του.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δρ Ruck: Αν κάποιος είναι μαστουρωμένος ή υπό την επήρεια ουσιών, προσπαθούμε να τον στείλουμε στα Επείγοντα, για να τον εξετάσουν.
Δρ Casas: Αν μας τηλεφωνεί, προφανώς δεν νιώθει καλά, έτσι το τελευταίο που θέλουμε να κάνει είναι να μείνει σπίτι. Εγώ θέλω να τον εξετάσει κάποιος και να δει αν χρειάζεται περαιτέρω βοήθεια.
Τηλεφωνούν ποτέ πεισματάρικα άτομα που δεν σας πιστεύουν ή αρνούνται τη συμβουλή σας, λόγω ίσως θρησκευτικών πεποιθήσεων ή ιατρικού κόστους;Μερικές φορές διορθώνουμε πράγματα που έχουν κάνει λόγω αυτών που διάβασαν. Το Ίντερνετ μπορεί να είναι παραπλανητικό.
Δρ Casas: Μπορεί να πάρει ένας γονιός και να πει ότι το παιδί του κατάπιε το Χ προϊόν και να του εξηγείς ότι το παιδί πρέπει να πάει στο νοσοκομείο και ο γονιός να λέει, «Δεν πάω στο νοσοκομείο, μπορώ να το τακτοποιήσω μόνος μου». Ή «Ο αδερφός μου που είναι νοσηλευτής λέει να μην πάω». Τότε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους δώσουμε τις πληροφορίες και να τους πούμε ότι με βάση το προϊόν και τη δυνητική ζημιά που μπορεί να προκαλέσει, προτείνουμε να πάει στο νοσοκομείο για τους τάδε λόγους. Η απόφαση είναι δική τους.
Δρ Ruck: Ανάλογα την κατάσταση, αν νιώθουμε ότι κάποιος κινδυνεύει και αρνείται να πάει στα Επείγοντα, αν μπορούμε να βρούμε τη διεύθυνσή του και να τον ψάξουμε –σε σπάνιες περιπτώσεις– θα στέλναμε μια ομάδα διάσωσης στο σπίτι του. Αυτό αφορά ασθενείς με τάσεις αυτοκτονίες ή ασθενείς ή παιδιά που πιστεύουμε ότι κινδυνεύουν.
Δρ Casas: Σε πολλές περιπτώσεις τους παίρνουμε ξανά, για να δούμε τι κάνουν και να κάνουμε επανεκτίμηση της κατάστασης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE Video: Γίνε «Φέτες» με τον Σκύλο σου
Πώς έχει επηρεάσει το Google τη δουλειά σας; Με το Ίντερνετ μειώθηκαν οι κλήσεις;
Δρ Casas: Μερικές φορές κάποιοι νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από μας, αλλά διαβάζουν κάτι λάθος ή κοιτάζουν λάθος πληροφορίες. Μερικές φορές διορθώνουμε πράγματα που έχουν κάνει λόγω αυτών που διάβασαν. Το Ίντερνετ μπορεί να είναι παραπλανητικό. Κάτι άλλο λόγω της πρόσβασης στο Ίντερνετ, είναι ότι υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες που δεν θέλεις να τις βρουν οι έφηβοι. Δημιουργούνται προβλήματα.
Δρ Ruck: Ακριβώς - και δεν είναι μόνο ότι οι έφηβοι θέλουν να μαστουρώνουν. Όλο και πιο νέα άτομα κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας. Πριν από δέκα χρόνια, δεν είχα σχεδόν καθόλου κλήσεις για 11χρονα και 12χρονα. Τώρα δέχομαι τέτοιες κλήσεις, ότι παιδιάς αυτής της ηλικίας κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας.
Πόσες κλήσεις δέχεστε σε μια βάρδια;Είναι μια δουλειά όπου είσαι συνεχώς στην πρώτη γραμμή νέων πληροφοριών για καινούργια φάρμακα και θεραπείες και βοηθάμε ανθρώπους καθημερινά.
Δρ Ruck: 130-160 κλήσεις σε 24 ώρες. Στο 24ωρο έχουμε τέσσερα ή πέντε, ίσως και έξι άτομα να καλύπτουν τις βάρδιες. Όχι όλοι μαζί, αλλά κατά τη διάρκεια του 24ωρου.Με τι μεθοδολογία αντιμετωπίζετε και αξιολογείτε την απειλή κάποιου δηλητηρίου; Υπάρχουν προγράμματα και βάσεις δεδομένων όπου καταφεύγετε;
Δρ Ruck: Υπάρχουν διάφορες πηγές που χρησιμοποιούμε σε όλα τα Κέντρα Δηλητηριάσεων. Είναι πολύ ακριβά προγράμματα. Μπορεί να ξοδεύουμε πάνω από 50.000 - 100.000 κάθε χρόνο για συνδρομές σε αυτά. Αλλά το σημαντικό είναι ότι στα χέρια κάποιου που δεν ξέρει τι κάνει, μπορεί να είναι επικίνδυνα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δρ Ruck: Το προσωπικό εδώ μαθαίνει πώς να χρησιμοποιεί τις προαναφερθείσες πηγές και δεν σηκώνουν τηλέφωνο για μήνες, μέχρι να εκπαιδευτούν πλήρως στην αντιμετώπιση των κλήσεων. Σταδιακά πιάνουν δουλειά.
Δρ Casas: Σε γενικές γραμμές, όσοι εκπαιδεύουμε για να γίνουν χειριστές στο τηλεφωνικό κέντρο πρέπει να είναι φαρμακοποιοί, νοσηλευτές ή γιατροί. Εγώ το διάλεξα, επειδή είναι ενδιαφέρον. Είναι μια δουλειά όπου είσαι συνεχώς στην πρώτη γραμμή νέων πληροφοριών για καινούργια φάρμακα και θεραπείες και βοηθάμε ανθρώπους καθημερινά.Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UΚ.
Περισσότερα από το VICEΈτσι Παρασκευάζεται τo Αυτοσχέδιο Tσίπουρο στις Ελληνικές ΦυλακέςΤο Μίσος του Αμβροσίου Ηττήθηκε από την Αγάπη και την ΑλληλεγγύηΟύτε στην Αθήνα, Ούτε Πουθενά: Τα Δελφίνια Ανήκουν στις Θάλασσες, Όχι στις ΔεξαμενέςΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.