Άποψη

Τα Θέματα των Πανελλαδικών «Ισοπέδωσαν» τον Φεμινισμό

Συγκεκριμένα, στο κείμενο αναφερόταν πως οι νεοφεμινίστριες βλέπουν τον εαυτό τους ως «ομάδα θυμάτων», μόνο και μόνο επειδή «είναι γυναίκες».
00_010_20230601img_9969_sooc1685599578
Φωτογραφία: Giannis Dimitropoulos / SOOC

«Στο επίκεντρο των σημερινών θεμάτων των Πανελλαδικών εξετάσεων για τα Γενικά Λύκεια (ΓΕΛ) ήταν τα δικαιώματα των γυναικών, η βία εναντίον τους και ο φεμινισμός σήμερα», διάβασα σε όλες τις ενημερωτικές ιστοσελίδες από το πρωί, προς έκπληξή μου. Οι υποψήφιοι κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις που αφορούσαν τρία κείμενα: το πρώτο με τίτλο «Ημέρα καταδίκης της βίας εναντίον των γυναικών» του Σταύρου Τσακυράκη, το δεύτερο ένα απόσπασμα από δημοσίευμα εφημερίδας που αφορούσε τη συζήτηση για τον φεμινισμό και τον νεοφεμινισμό, ενώ το τρίτο ένα απόσπασμα διηγήματος του Χρήστου Οικονόμου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αρχικά κοίταξα τους τίτλους με θετική ματιά, καθότι, δυστυχώς, ειδικά στις Πανελλαδικές, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω συνηθίσει να βλέπω θέματα τυποποιημένα και αποστειρωμένα, που αγγίζουν εντελώς διαφορετικές πτυχές της ζωής και της καθημερινότητας, όπως π.χ. το χθεσινό που έπεσε στα ΕΠΑΛ και είχε να κάνει με τον εθελοντισμό.

Αφού μπήκα με περίσσιο ενδιαφέρον να διαβάσω τα κείμενα που δόθηκαν στα παιδιά προς σχολιασμό, αντιλαμβάνομαι πως η προσέγγιση των κειμένων δεν είχε στο επίκεντρο την έμφυλη βία, τις γυναικοκτονίες, τις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών σε όλες τις πτυχές της ζωής τους και γενικότερα το πλέγμα προστασίας που θα έπρεπε να υπάρχει για τις γυναίκες σήμερα, λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω. Αντιθέτως, με μία αντιστροφή του λόγου, το κείμενο διαχώριζε ανυπόστατα τον φεμινισμό σε «νεοφεμινισμό» και «κλασικό», βάζοντας παράλληλα τη θυματοποίηση στο επίκεντρο του νεοφεμινισμού.

Συγκεκριμένα, στο κείμενο αναφερόταν πως οι νεοφεμινίστριες βλέπουν τον εαυτό τους ως «ομάδα θυμάτων», μόνο και μόνο επειδή «είναι γυναίκες». Και ότι, κατ' επέκταση, η «θυματοποίηση» είναι «κομμάτι της ταυτότητάς τους». Προσπαθώ να αντιληφθώ πώς τα τόσο σοβαρά ζητήματα έμφυλης βίας και διακρίσεων παραλείπονται εντελώς και στο τραπέζι μπαίνει ως βασικό το κομμάτι της θυματοποίησης των γυναικών, βασισμένο στις απόψεις μιας συγγραφέως.

«Σήμερα, οι νεοφεμινίστριες προτάσσουν διαρκώς ότι οι γυναίκες είναι μια ομάδα θυμάτων, η οποία διατρέχει μονίμως τον κίνδυνο να υποστεί βία κάθε μορφής, όχι διακρίσεις εις βάρος τους αλλά βία, επειδή είναι γυναίκες. Αυτό το νέο ρεύμα εγγράφεται στον δημόσιο διάλογο περί ταυτοτήτων: είμαι γυναίκα, αυτή είναι η ταυτότητά μου. Και αυτομάτως, είμαι θύμα. Είναι τόσο έντονος αυτός ο διάλογος περί θύματος ώστε ενίοτε το να είσαι θύμα γίνεται εύσημο*, πρόκειται για ιδεολογία που εκφράζεται ως “πάθος για θυματοποίηση”», ανέφερε η συγκεκριμένη παράγραφος, ισοπεδώνοντας στην ουσία καθολικά το κίνημα του νεοφεμινισμού.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να πούμε πως στη Νεοελληνική Γλώσσα, τα παιδιά καλούνται να παραθέσουν άποψη και να σχολιάσουν επί των κειμένων που τους δίνονται. Ωστόσο, απορίας άξιο είναι το ότι σε παιδιά 17 και 18 χρονών δίνεται ένα τέτοιο κείμενο, με μία τέτοια προσέγγιση και κατεύθυνση, το οποίο διαστρεβλώνει εντελώς τη συνολική εικόνα και το νόημα της ύπαρξης των φεμινιστικών κινημάτων, της ανάγκης ενδυνάμωσης των γυναικών και του φεμινισμού εν γένει.

Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές είναι απλά ένα πάτημα ώστε τα παιδιά να αποδομήσουν αυτή την άποψη; Είναι άραγε ένα επικίνδυνο εργαλείο το οποίο έχει ως στόχο να βάλει στο επίκεντρο τη θυματοποίηση και όχι την έμφυλη βία και στην ουσία να αναθεωρήσει τις αξίες και τις αρχές σημαντικότατων κινημάτων, όπως ο φεμινισμός; Είναι μια προσπάθεια της τήρησης ίσων αποστάσεων; Δηλαδή, ναι μεν είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε πως «δεν υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητας διαρκέστερη και διαστροφικότερη καθυπόταξη ανθρώπων από αυτή που υπέστησαν οι γυναίκες από τους άντρες», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πρώτο κείμενο, αλλά, από την άλλη, εκφράζεται η υπόνοια πως «οι γυναίκες, στο όνομα του φεμινισμού, τα ισοπεδώνουν όλα και δρουν με βάση το φύλο τους και όχι με βάση τις δραστηριότητες ή την ιδιότητά τους». Με λίγα λόγια είναι σαν να υποθέτει ότι ναι μεν συμπονούμε τις γυναίκες για όλα αυτά που περνούν, αλλά, ας μην παρουσιάζονται και αυτές συνεχώς σαν θύματα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όπως και να έχει, δεν μπορούμε -ως γυναίκες και ως άτομα- να δεχτούμε κείμενα τα οποία υποβιβάζουν τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των γυναικών με τρόπο ύπουλο και υπόγειο αλλά πλήρως επικίνδυνο, ούτε να δίνουμε τα εύσημα στην επιτροπή που αντιστρέφει, εις βάρος των γυναικών, τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν. Δεν είναι ανεκτό, τη στιγμή μάλιστα που διανύουμε μία από τις πιο μελανές περίοδους που μαστίζεται από γυναικοκτονίες, βιασμούς, victim blaiming και κάθε λογής βία.

Υ.Γ. Για ποιο «χαρούμενο κίνημα» μιλάμε, όταν κάθε στιγμή ερχόμαστε αντιμέτωπες με όλα τα κατάλοιπα της πατριαρχίας;

Ακολουθήστε την Άντυ στο Instagram.

Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.

Περισσότερα από το VICE

Ο Μύστακας, το Μακιγιάζ και η Κόμη: Διαταγή Αντιστράτηγου της ΕΛ.ΑΣ. Θύμισε Εποχές Χωροφυλακής

Οι Pindos Atletico Μοιράζονται Backstage Φωτογραφίες από Video Clip τους

Μια Πορνοστάρ Μιλά για τη Σχέση της με Έναν Άνδρα που Δεν Εργάζεται στη Βιομηχανία Πορνό

Ακολουθήστε το VICE σε FacebookInstagram και Twitter.