«Γεννήθηκα και Μεγάλωσα στον Πειραιά Αλλά Είμαι Παναθηναϊκός»

Για τους ανθρώπους που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, η επιλογή ομάδας είναι κάτι που τελικά τους διαμορφώνει - άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Ούτως ή άλλως συνήθως οι ομάδες επιλέγονται σε ηλικίες που ο χαρακτήρας είναι ρευστός και υπό διαμόρφωση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η επιλογή της ομάδας μας έγινε μέσω κοινωνικών κύκλων (λόγω μίμησης ή αντίδρασης), από τυχαίες επιλογές (ένας αγώνας που είδαμε τυχαία ή το χρώμα των παπουτσιών μας) και φυσικά λόγω των γειτονιών που μεγαλώσαμε.

Όλοι ξέρουν, για παράδειγμα, ότι ο Πειραιάς και οι συνοικίες του είναι «κόκκινες», οι Αμπελόκηποι και του Γκύζη είναι «πράσινα», η Νέα Φιλαδέλφεια και η Νέα Ιωνία «κίτρινες» κ.λπ. Τι συμβαίνει όμως αν έτυχε μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό ερεθισμάτων που έχει η παιδική ηλικία, εσύ αποφάσισες να υποστηρίξεις μία ομάδα που είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτή που υποστηρίζουν οι περισσότεροι στη γειτονιά σου;

Από τα πολλά τέτοια παραδείγματα εμείς επιλέξαμε το πιο ενδεικτικό. Ο Άγγελος γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει ακόμα στον Πειραιά. Πήγε εκεί σχολείο, εκεί έπιασε δουλειά και εκεί έχει περάσει όλη του τη ζωή. Ταυτόχρονα όμως, από την ηλικία των πέντε ετών (ή και λιγότερο) είναι Παναθηναϊκός. Κάναμε μία συζήτηση όπου του ζήτησα να μου περιγράψει το πολύ απλό: Πώς ζει ένας Παναθηναϊκός στο κέντρο του Πειραιά;

VICE: Είσαι γέννημα-θρέμμα Πειραιώτης;
Δεν είναι η καταγωγή μου από τον Πειραιά. Αλλά εδώ μεγάλωσα, εδώ γεννήθηκα. Στον Πειραιά είμαι μία ζωή, δεν έτυχε να ζήσω αλλού.

Το νιώθεις έντονα ότι οι συντριπτικά περισσότεροι εκεί είναι Ολυμπιακοί;
Σίγουρα η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ασχολούνται εδώ με το ποδόσφαιρο είναι προφανώς Ολυμπιακοί. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον ίδιο τον Πειραιά. Μοσχάτο, Ρέντη, Κορυδαλλός, Νίκαια, Κερατσίνι: Όλα αυτά είναι κατακόκκινα. Από εκεί και πέρα νομίζω ότι είναι και λίγο μύθος ότι η περιοχή είναι πια τόσο σημαντική. Νομίζω ότι έχει «σπάσει» κάπως. Παναθηναϊκούς εγώ ξέρω κι άλλους στην περιοχή. Σαφώς λιγότεροι από τους Ολυμπιακούς, αλλά υπάρχουν. Στους Αμπελόκηπους δεν έχει, ας πούμε, Ολυμπιακούς;

Εσύ πώς κι έγινες Παναθηναϊκός;
Είναι βασικό πιστεύω ότι δεν είναι η καταγωγή της οικογένειάς μου από τον Πειραιά. Και ο πατέρας μου και η μάνα μου ήταν / είναι Παναθηναϊκοί.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο περιστατικό;
Το θυμάμαι σαν όνειρο ότι ήμουν πέντε χρονών (ή και πιο μικρός) και έβλεπα το αθλητικό δελτίο στον ΑΝΤ1. Ακούω τώρα από την τηλεόραση ότι ο Ολυμπιακός επιβλήθηκε μίας ομάδας και τον έδειχνε να βάζει γκολ. Λέω τότε εγώ αντανακλαστικά «α, Ολυμπιακός είμαι». Το ακούει η μάνα μου και ήταν σαν να την έβρισα «Τι; Εσύ Ολυμπιακός;». Σκέψου ότι εκείνη δεν βλέπει ποδόσφαιρο. Ίσως απλά να ήταν η οικογενειακή παράδοση.

Τότε πιάνει και μου φτιάχνει μία μυθολογία από πίσω που δεν ξέρω κατά πόσο στέκει. Μου το έχτισε έτσι ώστε να λέω ότι τα αστέρια είχαν συνωμοτήσει να γίνω Παναθηναϊκός. «Σε γέννησα απέναντι από τη Λεωφόρο και ένα βράδυ πριν γεννηθείς ο Παναθηναϊκός κέρδιζε τον ΠΑΟΚ», μου λέει. Στο μυαλό του πιτσιρικά αυτό φαίνεται σαν ιερή μέρα, σαν να ήταν προορισμένο. Δεν ήταν δυνατόν λοιπόν να γίνω κάτι άλλο. Βέβαια τώρα που μεγάλωσα, σκέφτομαι τι διάολο έπαιζε τον Ιούνιο (που είναι τα γενέθλιά μου) ο Παναθηναϊκός με τον ΠΑΟΚ (γέλια). 

Σχολείο πήγες Πειραιά; Ήταν δύσκολα;
Πειραιά πήγα σχολείο, ναι. Στα Μανιάτικα. Σε όλο το σχολείο ήμασταν τρεις-τέσσερις Παναθηναϊκοί ας πούμε. Οι υπόλοιποι είτε δεν ασχολούνταν είτε ήταν Ολυμπιακός. Ακόμη σπανιότερα έβρισκες και ΑΕΚτζή.

Δεν είναι ότι ήταν δύσκολο, μεγαλώνεις με παιδιά και γνωρίζεστε. Όταν κερδίζαμε, είχες ανθρώπους να κάνεις χαβαλέ πολλούς και αντιστρόφως όταν χάναμε είχα πολλούς να με δουλεύουν.

Θυμάμαι ένα περιστατικό που ήμουν στο Λύκειο. Παίζαμε Κυριακή στο Καραϊσκάκης για το πρωτάθλημα και Τετάρτη για το κύπελλο. Την Κυριακή, λοιπόν, είχε έρθει το ματς 1-1 και ήμασταν καλύτεροι, οπότε είχα βγάλει γλώσσα εγώ. Έρχεται η Τετάρτη και χάνουμε 4-0. Εκεί πέρα χτύπαγαν μηνύματα ήδη από το βράδυ. Την επόμενη μέρα με περίμεναν στην καγκελόπορτα όλοι. Ξέρεις, για φατούρο. Αυτά είναι ωραία, τα θυμάμαι και γελάω.

Δεν ένιωσες όμως ποτέ να απειλείσαι;
Μία φορά μόνο θυμάμαι που ήμουν μικρός και είχα βάλει σκουφί του Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω τι όνειρο είχα δει. Σκεφτόμουν ότι τα λέω με όλους καλά, οπότε δεν θα έχω πρόβλημα.

Ήρθε λοιπόν ένας από τους μεγαλύτερους που είχε μπλεχτεί με συνδέσμους. Μου πήρε το σκουφί και δεν μου το έδινε λέγοντας ότι «εδώ δεν θα τα φοράς αυτά» κ.λπ. Αυτή ήταν η μόνη φορά που μπορώ να σκεφτώ. Αν δεν προκαλείς, δεν έχεις πρόβλημα. Μίλαγα και με συνδεσμίτες - μια χαρά.

Τώρα θα πήγαινες να δεις παιχνίδι του Παναθηναϊκού σε κάποιο μαγαζί έξω;
Έχω δει πολλές φορές παιχνίδι του Παναθηναϊκού σε καφετέρια εδώ. 

Φαντάζομαι δεν εκφράζεσαι.
Εκφράζεσαι. Είναι ανά περιοχές. Υπάρχουν καφέ που μαζεύονται συνδεσμίτες κ.λπ. Εννοείται ότι δεν εκδηλώνεσαι εκεί. Υπάρχει όμως εδώ κοντά στο σπίτι μου ένα άλλο καφέ που μαζεύονται και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτζήδες. Το παρακολουθείς κανονικά. Μάλιστα μας είχε κάνει και έκπληξη που υπήρχαν κι άλλοι Παναθηναϊκοί που εκδηλώνονταν ανοιχτά. Το πώς φέρεσαι μετράει και μπροστά σε ποιους. 

Βλέποντας τον εαυτό σου προς τα πίσω, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι όλο αυτό μπορεί να είναι και αντίδραση;
Ποτέ δεν μου άρεσε η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα. Λένε πολλοί για τα «Ολυμπιακάκια» που είναι παιδιά που έγιναν Ολυμπιακοί λόγω των πρωταθλημάτων. Υπάρχει μία μερίδα ανθρώπων που τους αρέσουν οι τίμιοι μαχητές. Σε αυτούς συγκαταλέγομαι εγώ. Με γοητεύει πάντα αυτό το παραμύθι του outsider, αυτού που δεν τον ευνοούν οι συνθήκες. Το πιο μαγικό για μένα είναι το ταξίδι προς την κορυφή, όχι η κορυφή που έχεις ήδη και την χαίρεσαι. Η ομάδα που παλεύει. Αυτό μου αρέσει στον Παναθηναϊκό.

Κάτι που θα ήθελες να συμπληρώσεις για το τέλος;
Εγώ πάντως που στηρίζω τον Παναθηναϊκό, ξενερώνω πολύ όταν ακούω συνθήματα που βρίζουν τον Πειραιά στο γήπεδο.

Περισσότερα από το VICE

Bάλαμε στη Σειρά τα Νησιά του Αιγαίου: Από το Λιγότερο Καλό στο Καλύτερο

Μια Μέρα στον «Παράδεισο» των Τετράποδων Φίλων μας στη Θεσσαλονίκη

Τα Νεοκλασικά της Αθήνας: Πότε Γκρεμίστηκαν και «Καταστράφηκε» η Πρωτεύουσα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.