Ο Kobe Bryant Δεν Ήταν πιο «Περίπλοκος» Από τους Άλλους Ανθρώπους

Ίσως το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο κόσμος είναι να χρησιμοποιηθεί η δύναμη, η δόξα ή η λάμψη ενός ακόμη ανθρώπου, ως αφορμή για να περιγράψουμε με τη λέξη «περίπλοκες» τις κακοποιητικές συμπεριφορές του, σαν μια κουβέρτα που καλύπτει τα πάντα. Είναι μια ανέντιμη αποφυγή.

Το περίπλοκο στην περίπτωση διάσημων που έχουν διαπράξει ή έχουν κατηγορηθεί για σεξουαλική επίθεση, έχει να κάνει με τα συναισθήματα –ή ίσως με την άμεση κοινωνική συνθήκη– όσων θέλουν να τον τιμήσουν. Κατά ειρωνικό τρόπο ή ίσως όχι και τόσο, τίποτα δεν «λειαίνει» αυτή την περιπλοκή, όσο η ίδια λέξη «περίπλοκο». Είναι ένας τρόπος να γλιτώσεις την αμηχανία και την αμφιθυμία που νιώθεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τη φρικτή πλευρά ενός διάσημου και να συγχαρείς απευθείας τον εαυτό σου που το έκανε.

Φαίνεται λογικό να εικάζουμε ότι ο πρώην σταρ των Los Angeles Lakers, Kobe Bryant, ήταν περίπλοκος άνθρωπος επειδή ήταν άνθρωπος και όχι ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Επίσης, ήταν ένας σπουδαίος και εντυπωσιακός παίκτης, ένας από τους μεγαλύτερους σταρ στην ιστορία του μπάσκετ και ένας ισχυρός άντρας που το 2003, στο απόγειο της φήμης του, κατηγορήθηκε για τον βιασμό μιας 19χρονης εργαζόμενης ξενοδοχείου και μετά απέφυγε τη δίκη, διαρρέοντας την ταυτότητα της γυναίκας που τον κατηγορούσε και κάνοντάς τη να σωπάσει από ντροπή. Δεν νομίζω ότι αυτά τα πράγματα είναι περίπλοκα, εκτός κι αν πιστεύεις ότι υπάρχει ένα προσωπικό ηθικό στοιχείο στο να είσαι καλός στα σουτ.

Έχω περάσει ώρες παρακολουθώντας τον Kobe Bryant να παίζει. Ακόμα κι αν οι ικανότητές του δεν ανταποκρίνονταν ακριβώς στον θρύλο του, ήταν σπουδαίος παρόλα αυτά: ένας αθλητής που έκανε τη διαφορά στο άνθος της νιότης του και μετά ένας εκπληκτικός μετρ της τέχνης του μπάσκετ, με απαράμιλλη συγκέντρωση και προσήλωση στη λεπτομέρεια. Ακόμα και χρόνια μετά την υπόθεση σεξουαλικής επίθεσης –που έληξε με μια δημόσια συγγνώμη από τον Bryant που επιβεβαίωσε, εμμέσως πλην σαφώς, το μη συναινετικό σεξ– τον έβλεπα να παίζει και δεν εντυπωσιαζόμουν απλώς από τις ικανότητές του, αλλά θαύμαζα ταυτόχρονα και τη επιμέλεια, τον επαγγελματισμό και το ανταγωνιστικό του ένστικτο που χρειαζόταν για να χτίσει και να τελειοποιήσει τις λεπτές αποχρώσεις όλων αυτών. Δεν νομίζω ότι αυτό λέει κάτι για τον Kobe Bryant. Λέει κυρίως κάτι για μένα: ότι δεν είμαι περίπλοκος.

To στάτους θρύλου που απέκτησε (και αποκρυσταλλώθηκε με τον θάνατό του) δεν εξηγείται μόνο από τα γηπεδικά του επιτεύγματα. Του δίνω κρέντιτ επειδή καταλάβαινε τον μηχανισμό δημιουργίας μπασκετικού θρύλου καλύτερα από τον καθέναν και τον χρησιμοποίησε πιο ανερυθρίαστα από οποιονδήποτε παίκτη ή προπονητή. Σε μια εποχή που οι θεματοφύλακες και σχολιαστές του αθλήματος συνέκριναν κάθε παίχτη με τον Michael Jordan και όλοι έβγαιναν κατώτεροι, ο Bryant έφτασε στο NBA έχοντας αντιγράψει με προσοχή (και κάπως τρομακτικά) όχι μόνο τις μπασκετικές κινήσεις του Jordan αλλά και το όλο στιλ, τη γλώσσα του σώματος, τις χειρονομίες, τον τρόπο ομιλίας, τις εκφράσεις του. Επιπλέον, ο Bryant έχτισε το διαπροσωπικό του στιλ βασισμένο στην ανταγωνιστική μονομανία του Jordan. Ο Bryant ήταν έξυπνος και το συνδύασε με κολακείες για την ιστορία του αθλήματος και για όλους τους σπουδαίους παίκτες του παρελθόντος. Εκεί διέφερε από τον Jordan, που ήταν τρελός πραγματικά και δεν έδειχνε τον παραμικρό ειλικρινή θαυμασμό για οποιονδήποτε άλλον.

VICE Video: N.O.E. - Νόημα, Όραμα, Εξέλιξη

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Αλλά όλα αυτά πρέπει να μπουν στο κατάλληλο πλαίσιο. Σήμερα, η συζήτηση γύρω από το NBA χαρακτηρίζεται από ευρύ και μερικές φορές επιτελεστικό προοδευτισμό, ιδίως προς το άθλημα και τους παίκτες/ προπονητές. Οι στιλιστικές καινοτομίες είναι καλές και ευπρόσδεκτες. Ο κάθε καινούργιος ενθουσιασμένος 19χρονος είναι κουλ και επαναστατικός. Κανείς δεν θέλει να εκφράσει σκεπτικισμό για το μέλλον. Αυτό δεν συνέβαινε το 1996, όταν ο Bryant μπήκε στην οργάνωση. Οι θεματοφύλακες, όπως ο ίδιος ο Bryant, είχαν εσωτερικοποιήσει και χτίσει μια ολόκληρη δεοντολογία πάνω στην ιδέα ότι αυτό που έκανε τον Jordan τόσο σπουδαίο και πετυχημένο, ήταν η περιφρόνησή του για τους συμπαίκτες του και η απαξίωση για το NBA, την οργάνωση που έριξε σε κρίση το 1993, όταν έφυγε σαν να μην τρέχει τίποτα, στο peak των δυνατοτήτων του, για να παίξει μπέιζμπολ σε μια ομάδα μικρής κατηγορίας, για έναν χρόνο. Ο δημόσιος λόγος ανήκε σε συντηρητικούς σχολιαστές, όπως οι Peter Vecsey και Bob Ryan, οι οποίοι είχαν υιοθετήσει τη στάση ότι όλα ήταν χάλια και ανάξια για τον Michael Jordan.

O Kobe συμφωνούσε μαζί τους και έδειχνε τη συμφωνία έμπρακτα. Αν τον στήριζες ήταν σαν να στηρίζεις την ιδέα ότι ο Michael Jordan ήταν καλύτερος απ’ οτιδήποτε ακολούθησε. Όταν κέρδιζε, απλώς αποδείκνυε ότι δεν υπήρχε τίποτα καινούργιο να μάθει κανείς (παίκτης ή οπαδός) για το παιχνίδι. Φυσικά, οι δημιουργοί τον λάτρευαν.

Αυτό λειτουργούσε επειδή όντως κέρδισε πέντε πρωταθλήματα, έκοψε πολλούς κώλους και έκανε μερικές από τις πιο θεαματικές ατομικές αποδόσεις της γενιάς του. Αλλά δικαίως σε παγώνει και σε εκπλήσσει το πόσο λίγο επηρεάστηκε ο μύθος του από την κατηγορία για σεξουαλική επίθεση, το γεγονός ότι οι λεπτομέρειες ήταν διαθέσιμες για όποιον δεν ήθελε να αποστρέψει το βλέμμα.
Όταν αποσύρθηκε, ο Bryant βολεύτηκε σε έναν ρόλο για τον οποίο προετοιμαζόταν χρόνια: Πάπας του μπάσκετ, εμφανιζόταν πού και πού –πάντα αναφέροντας ότι το πολυάσχολο πρόγραμμά του στο Dynamic Business Visionary δεν του άφηναν πολύ χρόνο να ασχοληθεί πια με το άθλημα– για να κηρύττει τις αρετές της υπεροχής του μπάσκετ και να το αγιοποιεί.

Ίσως έτσι έβλεπε πραγματικά το άθλημα. Αλλά το ντριμπλάρισμα, οι βολές και η άμυνα δεν είναι μόνο ικανότητες στο μπάσκετ. Επίσης είναι τρόποι που ένας παίκτης χτίζει τη φήμη του. Από αυτή την άποψη είναι εξίσου σημαντικά όσο η συμπεριφορά και πώς παρουσιάζεσαι και αν ξέρεις να χειρίζεσαι τα μέσα. Να ξέρεις πώς να τραβάς την προσοχή. Να ξέρεις ότι ο διαιτητής θα σε αφήσει να τη γλιτώσεις. Είναι μάλλον αδιαμφισβήτητο ότι διέπρεπε σχεδόν σε όλες τις ικανότητες που χτίζουν τη φήμη ενός παίκτη και που προστατεύουν ένα δημόσιο πρόσωπο από σοβαρή αναμέτρηση με τις αμαρτίες του.

Πριν από μερικές μέρες, ένα ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε ο Kobe Bryant, η 13χρονη κόρη του Gianna και επτά ακόμη άτομα (ανάμεσά τους και ο πιλότος) συνετρίβη σε έναν λόφο στο Καλαμπάσας, στην Καλιφόρνια, και τυλίχτηκε στις φλόγες. Δεν επιβίωσε κανείς. Ο Bryant ήταν 41 ετών. Αφήνει πίσω του τη γυναίκα του, Vanessa, και άλλες τρεις κόρες.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

«Δεν με Ένοιαζε να Βρω Λεφτά για να Φάω» - Η Ιστορία Ενός Πρώην Χρήστη Ηρωίνης

Πήγαμε στα Γυρίσματα του Ελληνικού Fake Taxi

Ο Πολωνός Πυγμάχος που Έπαιζε Μποξ στο Άουσβιτς για να Επιβιώσει