Το Perlora Holiday Village, στην Αστούρια της Ισπανίας, δεν έχει πολύ καιρό που ερήμωσε. Πρόκειται για δημιούργημα του Κάθετου Συνδικάτου του Franco το 1954, όταν η δικτατορία του ήταν στα πάνω της. To Perlora ήταν ένα φτηνό θέρετρο με σπίτια προς ενοικίαση, που εξυπηρετούσε εργαζόμενους στις βασικές δημόσιες υπηρεσίες του καθεστώτος. Για 54 καλοκαίρια, το παραθαλάσσιο θέρετρο –που περιλαμβάνει 300 σαλέ σε 300 στρέμματα– προσέφερε σε τυχερούς νικητές λοταρίας τις διακοπές των ονείρων τους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Αστούρια της Ισπανίας ακόμα προδίδει τι παράδεισος ήταν κάποτε.
Με μόλις 15 πεσέτες (περίπου 0.09 ευρώ) κατ’ άτομο, μπορούσες να έχεις τέσσερα γεύματα τη μέρα και διαμονή. Μέχρι 2.000 άτομα περνούσαν 15ήμερες «βάρδιες» στο χωριό, που είχε γήπεδο ποδοσφαίρου, εστιατόρια, ψυχαγωγία, καταστήματα και φυσικά πρόσβαση στις παραλίες.
Το Perlora άνθισε τη δεκαετία του ‘60 και του ‘70 αλλά μετά τη δικτατορία του Franco συνέχισε να στηρίζεται από το κράτος, ώσπου το 1982 πέρασε στην τοπική κυβέρνηση της Αστούρια. Όταν η Αστούρια άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες που συνεχίζονται ως σήμερα, η τοπική κυβέρνηση δεν μπορούσε να το διατηρήσει. Έκλεισε το 2006 και παρά τις πολλές προτάσεις για το καταδικασμένο θέρετρο, καμία δεν ευοδώθηκε.
Ωστόσο δεν είναι τελείως πόλη-φάντασμα. Γίνονται περιπολίες από δημόσιους φύλακες στις άδειες γειτονιές, προκειμένου να βεβαιωθούν ότι δεν θα τρυπώσει κανείς στις 300 άδειες βίλες και επίσης γίνονται κάποιες εργασίας συντήρησης. Ρώτησα έναν φύλακα σε έναν θάλαμο αν είχαν ποτέ προβλήματα. «Μόνο κάνα δυο έφηβοι που έμπαιναν στα κρυφά, καθαρά από περιέργεια» μου είπε ήρεμα πίσω από το τζάμι.
Η περιοχή, μια από τις πιο φτωχές στην Ισπανία (με το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών της χώρας) έχει ξοδέψει ένα εκατομμύριο για να μη ρημάξει το θέρετρο, αλλά με μια βόλτα στους ήσυχους δρόμους καταλαβαίνεις ότι κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον χρόνο.Η εκκλησία του Perlora, κλειστή για το κοινό, έχει σπασμένα τζάμια και σκόρπια τενεκεδάκια πεταμένα ολόγυρα. Τα διάφορα κτίρια, τα εστιατόρια, οι χώροι άθλησης και οι παιδικές χαρές είναι όλο μπογιά που ξεφλουδίζει: ροζ, κίτρινη, πράσινη, πορτοκαλί. Όλα αναδίδουν μια αίσθηση κιτς και ότι το μέρος αυτό είναι παγιδευμένα στον χρόνο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παρόλα αυτά ακόμα προσελκύει επισκέπτες, αν και οι περισσότερο έρχονται από τον τοπικό δήμο του Καρένιο. Είδα κάποιους να τρέχουν, άλλους να πηγαίνουν βόλτα τα σκυλιά τους και κυρίως ηλικιωμένους να κάνουν βόλτες, ατενίζοντας με ένα νοσταλγικό βλέμμα. Τώρα πια είναι απλώς ένα μέρος απ’ όπου περνάς. Το καλοκαίρι, κόσμος ακόμα πηγαίνει στις δύο κοντινές παραλίες.
Καθώς περπατούσα, συνάντησα έναν ψαρομάλλη άντρα που τον λένε Roberto. Στεκόταν στον δρόμο μπροστά από μερικές γάτες. Λέει ότι τις ταΐζει όποτε μπορεί. «Τη δεκαετία του ‘70, όλη μου η οικογένεια ερχόταν εδώ», μου είπε. «Ήμασταν καμιά εικοσαριά άτομα και κάναμε ένα σωρό πράγματα, παίζαμε ποδόσφαιρο, τρώγαμε τορτίγιες».
Πολλά από τα κτίρια που θυμάται έχουν κατεδαφιστεί και κάποια περιμένουν τη σειρά τους. Προς το παρόν όμως, οι λάμπες του δρόμου ακόμα λειτουργούν και ρίχνουν το ζεστό κίτρινο φως τους καθώς η νύχτα πέφτει.
Δείτε παρακάτω περισσότερες φωτογραφίες:
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στα ισπανικά.
Περισσότερα από το VICEΦωτογραφίες από την «Ωμή» και Όμορφη Ζωή στα Σύνορα Ελλάδας-ΑλβανίαςΤαινίες για τη Γυναικεία Χειραφέτηση που Αξίζει να Δεις στο Φεστιβάλ ΘεσσαλονίκηςΈλληνες Φωτογράφοι Μοιράζονται Εικόνες από την Τελευταία Συναυλία που ΚάλυψανΑκολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.