O Έλληνας Πλαστικός Χειρουργός που θα Κάνει Πρωτοχρονιά στα 5.985 Μέτρα

Το VICE Greece δίνει βήμα σε επιλεγμένες ανθρωπιστικές οργανώσεις και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη δημιουργία της νέας στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε Δευτέρα θα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα, με τα οποία καταπιάνονται οι συγκεκριμένες οργανώσεις και αξίζουν την προσοχή όλων. Το συγκεκριμένο άρθρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, υπογράφει ο Στέφανος Τσάλλας.

Η αλλαγή μέσα μου έγινε όταν είδα από κοντά το προσφυγικό δράμα χιλιάδων ανθρώπων στη Λέσβο, το 2017. Τότε που έκανα την πρώτη μου αποστολή με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Είχα ήδη σπουδάσει Ιατρική στην Αθήνα, είχα κάνει μεταπτυχιακό στην πλαστική χειρουργική στο Λονδίνο και δούλευα ως πλαστικός χειρουργός σε νοσοκομεία του Λονδίνου. Στο μυαλό μου, όμως, πάντα στριφογυρνούσε το όνειρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και μιας αποστολής. Μετά από κάποια χρόνια στην Αγγλία, το όνειρο έγινε πραγματικότητα: Έκανα αίτηση και η αποστολή δεν άργησε να έρθει. Προορισμός η Λέσβος. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Για μένα, η Ιατρική είναι μια καθημερινή εσωτερική κουβέντα με τον εαυτό μου. Πρέπει να ξυπνάς και να λες κάθε μέρα: «Είμαι εδώ που θέλω; Αντιλαμβάνομαι τη σημασία αυτού που κάνω; Είμαι ειλικρινής στην προσπάθειά μου;». Εάν αισθάνεσαι πως είναι τιμή και προνόμιό σου να φροντίζεις τους άλλους, είσαι εντάξει. Ένας πολύ καλός νευροχειρουργός, ο Paul Kalanithi, ο οποίος δυστυχώς πέθανε πολύ νέος, έγραψε ότι η θεωρητική και τεχνική αριστεία είναι ηθική υποχρέωση κάθε χειρουργού. Υποχρέωση! Δεν έχεις δικαίωμα να μην είσαι άριστος, όταν ο άλλος σου εμπιστεύεται την υγεία του. Κάθε γιατρός πρέπει κάθε μέρα να κάνει αυτήν την κουβέντα με τον εαυτό του και να κρίνεται σε προσωπικό επίπεδο.

Αυτό το αισθάνθηκα πολύ έντονα στη Λέσβο, τους τέσσερις μήνες που κράτησε η αποστολή μου εκεί. Μικρή εμπειρία με την οργάνωση, αλλά πολύ δυνατή. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ από το νησί είναι η ωμή και ακατέργαστη βία που είχαν ζήσει οι πρόσφυγες στις χώρες τους, μια βία καθημερινή, που αφήνει τους ανθρώπους μουδιασμένους. Είδα μικρά παιδιά να είναι απαθή και αδιάφορα για το τι άλλο θα μπορούσε να τους συμβεί.

Ενδεικτικά, η Σ. είναι 14 ετών, από το Αφγανιστάν. Η οικογένεια της στοχοποιήθηκε από τους Ταλιμπάν. Μια μέρα, οπλισμένοι άνδρες εισέβαλαν στο σπίτι της και αποπειράθηκαν να τη βιάσουν. Σκότωσαν τη γιαγιά της μπροστά στα μάτια της. Έσπασαν το χέρι του μικρού αδερφού της που προσπάθησε να την προστατέψει. Χτύπησαν τη μητέρα της μέχρι αναισθησίας. Ο πατέρας της, επιστρέφοντας στο σπίτι από την αγορά, βλέποντας τη νεκρή μητέρα του και την οικογένειά του σε αυτήν την κατάσταση, υπέστη τέτοιο τραύμα, που αποτραβήχτηκε στον εαυτό του και έπαψε να επικοινωνεί με τους γύρω του. Μέσα σε λίγα λεπτά, η Σ. μετατράπηκε από παιδί σε άτυπη «κεφαλή» της οικογένειας.

Μέσα στους επόμενους μήνες, οδήγησε την οικογένειά της στο μακρύ ταξίδι προς τις ακτές της Μεσογείου. Στη διαδρομή κυνηγήθηκαν, κρατήθηκαν και βασανίστηκαν από διακινητές, μέχρι να διασχίσουν τελικά την απόσταση ως τις ακτές της Λέσβου με μια μικροσκοπική βάρκα, στοιβαγμένοι με δεκάδες άλλες ψυχές. Κατέληξα να αναλάβω την ιατρική φροντίδα ολόκληρης της οικογένειας, καθώς σπάνια ήθελαν να αποχωρίζονται ο ένας τον άλλο. Αυτή η μικροσκοπική, απίστευτα γενναία κοπέλα, που αντιμετώπισε στα 14 της πράγματα αδιανόητα για εμάς, έγραφε για την ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα τα πιο όμορφα ποιήματα.

Η επιστροφή μου από τη Λέσβο στην Αγγλία και στις χειρουργικές αίθουσες ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την επιθυμία μου να βοηθήσω. Οι παροχές υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο, μου υπενθύμισαν τι είμαστε πραγματικά ικανοί να προσφέρουμε στους πρόσφυγες. Η αλλαγή μέσα μου είχε ήδη γίνει. Ήταν τότε που ωρίμασε η ιδέα να κάνω κάτι για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, κάτι που θα θυμίσει στον κόσμο την ξεχασμένη ανθρωπιά και αλληλεγγύη.

Κάπως έτσι ήρθε το Κιλιμάντζαρο. Έμαθα ότι η αγγλική ομάδα, Action Challenge, διοργανώνει ανάβαση στο ψηλότερο βουνό της Αφρικής και σκέφτηκα να το τολμήσω.

Η ανάβαση θα ξεκινήσει στις 26 Δεκεμβρίου. Την Πρωτοχρονιά, μετά από μια 12ωρη τελική προσπάθεια, θα τη γιορτάσω στην κορυφή, στα 5.985 μέτρα ύψος. Κάθε μέτρο που θα σκαρφαλώνω, θα μεταφράζεται σε οικονομική ενίσχυση δύο ευρώ στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Η πρωτοβουλία αυτή συνδυάζει πολλά αγαπημένα μου πράγματα, όπως τα ταξίδια, την άσκηση, τη γνωριμία με ανθρώπους από άλλες κουλτούρες. Το ότι μπορώ να βοηθήσω με αυτήν την ανάβαση και τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, είναι μεγάλη χαρά και προνόμιο για εμένα.

VICE Video: FYROM - Η Χώρα με το Απαγορευμένο Όνομα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Όταν με ρωτούν αν φοβάμαι, τους απαντάω ότι είμαι αποφασισμένος να το κάνω και να στείλω το δικό μου μήνυμα προς όλους. Το προσφυγικό είναι πολύ κοντά σε εμένα, ειδικά μετά τη δουλειά που κάναμε στη Λέσβο.

Θέλω να ευαισθητοποιηθεί περισσότερος κόσμος γι’ αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μεσόγειο. Είναι δύσκολοι καιροί γενικά για όλους μας και χρειάζεται μια υπενθύμιση. Είναι πολύ εύκολο να ξεχάσεις πολύ βασικά πράγματα, όπως η ανθρωπιά και την ανάγκη βοήθειας προς τον συνάνθρωπό μας. Μια κατάσταση, ακόμη και μια εντελώς παρανοϊκή και άγρια κατάσταση, εάν διαρκέσει αρκετά, μπορεί να φαίνεται φυσιολογική.

Εάν ακούς στις ειδήσεις για πέντε-έξι χρόνια ότι κόσμος πνίγεται στη Μεσόγειο ή βομβαρδίζουν το σπίτι του, σιγά-σιγά μουδιάζεις και απευαισθητοποιείσαι. Ως γιατρός ξέρω πώς δουλεύει αυτός ο μηχανισμός, επειδή σχεδόν όλοι μας τον χρησιμοποιούμε ως ένα βαθμό ως άμυνα. Όμως δεν είναι φυσιολογικό, δεν πρέπει να το συνηθίσουμε, δεν είναι εντάξει. Αύριο μπορεί να είμαστε εμείς στη θέση αυτών των προσφύγων που διασχίζουν τη Μεσόγειο προσπαθώντας να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο και σίγουρα θα θέλαμε να πέσει κάποιος στη θάλασσα, για να μας σώσει.

Η δική μου ανάβαση είναι αφιερωμένη σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ζουν εγκλωβισμένοι στα ελληνικά νησιά, σε αυτούς που κάνουν το δύσκολο και επικίνδυνο ταξίδι για να αγγίξουν το όνειρο της Ευρώπης, σε όλους εκείνους που ο πόλεμος μπήκε στο σπίτι τους, στους χιλιάδες ασθενείς σε όλον τον κόσμο. Σε αυτούς που βρίσκονται κρυμμένοι στα υπόγεια, αλλά πάντα αναζητούν τη δική τους κορυφή.

Μπορείς και εσύ να ενισχύσεις την προσπάθεια του Στέφανου εδώ. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από αυτή την ενέργεια θα διατεθούν στο σύνολό τους για τους σκοπούς των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Ο Στέφανος χρηματοδοτεί εξ ολοκλήρου την αποστολή και την ανάβασή του.

Περισσότερα από το VICE

Ο DJ The Boy Είναι Ένας Ζωντανός Θρύλος του Εγχώριου Hip Hop

Τι Σημαίνει να Είσαι «Buddy» Κάποιου που Κάνει Erasmus στην Ελλάδα

Στο Αινιγματικό Μυαλό του Πάνου Κοκκινόπουλου: Έγκλημα, Πούρα και Hitchcock