Πήγα σε ένα Βeach Party για Πρώην Σαϊεντεολόγους, Μορμόνους και Χασιδιστές Εβραίους

Όταν ο Derek Bloch, ήταν πέντε ετών, οι γονείς του έγιναν σαϊεντολόγοι. Λόγω αυτού, μεγάλωσε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Η οικογένειά του τα μάζεψε και έφυγε από το σπίτι της σε μια μικρή πόλη του Τέξας - πρώτα μετακόμισε στο Ντάλας και έπειτα στο Λος Άντζελες, για να είναι πιο κοντά στην Εκκλησία.

Σε όλη του την παιδική ηλικία, ο Derek έκανε μαθήματα Σαϊεντολογίας, μελετούσε το έργο του ιδρυτή της Σαϊεντολογίας, L. Ron Hubbard και απολάμβανε τρόπους ψυχαγωγίας που ενέκρινε η Σαϊεντολογία. Εκείνος και οι γονείς του έχασαν επαφή με τους περισσότερους συγγενείς τους στο πλαίσιο της πολιτικής «αποκοπής» της Εκκλησίας, του να κόβεις δηλαδή επαφή με φίλους και συγγενείς που επικρίνουν τη θρησκεία.

Όταν ο Derek ήταν 15, υπέγραψε ένα συμβόλαιο για ένα δισεκατομμύριο χρόνια, όπου δήλωνε τη στήριξή του στη Sea Org, μια σούπερ ένθερμη ομάδα μέσα στην Εκκλησία της Σαϊεντολογίας. Έφυγε από το σχολείο του και από τους γονείς του και μετακόμισε σε εστίες της θρησκείας, ώστε να αφιερώνει όλο του τον χρόνο στην Εκκλησία. Δεν είχε πρόσβαση σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, κινητό τηλέφωνο, ίντερνετ ή βιβλία που να αφορούσαν κάτι άλλο εκτός από τη Σαϊεντολογία. Η μόνη ταινία που είδε ήταν το Πεδίο Μάχης: Γη, μια ταινία του 2000 βασισμένη σε ένα βιβλίο του Hubbard, με τον John Travolta, η οποία γενικά θεωρείται μια από τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών. «Πήγα μόνο επειδή πλήρωσε άλλος και μας ανάγκασαν», μου είπε. «Με έβαλαν να τη δω τρεις-τέσσερις φορές και με πήρε ο ύπνος».

Έκανε πολύ δρόμο, για να βγει από τη Σαϊεντολογία, ξεκινώντας απ’ όταν τον έδιωξαν από την ομάδα Sea Org, στα 18 του, όταν ανακάλυψαν ότι είχε σχέση με έναν άλλον άνδρα και κατέληξε να τον αποκληρώσουν οι γονείς του και να τον πετάξουν έξω από το σπίτι στα 25, όταν πόσταρε σχόλια εναντίον της Σαϊεντολογίας στο ίντερνετ (Η Εκκλησία της Σαϊεντολογίας το αρνείται αυτό. Σε μια δήλωση που έστειλε με mail στο VICE, ένας εκπρόσωπος είπε ότι ο Derek εγκατέλειψε τη Σαϊεντολογία και έκοψε επαφή με την οικογένειά του οικειοθελώς. Η Εκκλησία αρνήθηκε να σχολιάσει γιατί τον έδιωξαν από τη Sea Org).

Μέσω του Derek έμαθα για το Interfaithless Beach Party στη Νότια Καλιφόρνια, μια συνάντηση στην παραλία που γίνεται κάθε δύο χρόνια στο Όραντζ Κάουντι. Εκεί συναντιούνται άνθρωποι σαν τον Derek. Άνθρωποι που μεγάλωσαν σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά εξαιτίας των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους είναι τελείως αποκομμένοι από τον κόσμο μας. Προσελκύει πρώην σαϊεντολόγους, μορμόνους, μάρτυρες του Ιεχωβά, ορθόδοξους εβραίους, αφοσιωμένους μουσουλμάνους και ευαγγελιστές χριστιανούς, αλλά ο Morris Brid, ο ιδρυτής της διοργάνωσης αυτής, μου είπε ότι είναι ανοιχτοί σε οποιονδήποτε έχει υπόβαθρο με «θρησκείες υψηλών απαιτήσεων».

Ο Bird, πρώην μορμόνος, ξεκίνησε αυτήν τη διοργάνωση το 2014, όταν πρόσεξε τις ομοιότητες ανάμεσα στη δική του εμπειρία, όταν έχασε την πίστη του, με τις εμπειρίες ανθρώπων με αντίστοιχα ακραίο θρησκευτικό υπόβαθρο. «Όταν φεύγεις από μια τέτοια ολοκληρωτική κοινότητα, με υψηλές προσδοκίες για να κάνεις τα πάντα, είναι σαν να χάνεις την κοινότητά σου», είπε. «Δεν έχεις ανθρώπους με τους οποίους νιώθεις ταύτιση». Η πιο πρόσφατη συνάντηση, στην οποία πήγα μια κρύα γκρίζα μέρα στα τέλη του Μάη, ήταν σαν έναν οποιοδήποτε beach party. Κόσμος καθόταν γύρω από φωτιές ή κάτω από κιόσκια. Υπήρχαν σπαστά τραπέζια, με μπισκότα, Doritos και καροτάκια. Η μόνη διαφορά ήταν ότι τρώγοντας πατατοσαλάτα, τα άτομα με τα οποία μιλούσα μου έλεγαν ιστορίες για το πώς μεγάλωσαν σε καταπιεστικά περιβάλλοντα, με περιθωριακές πεποιθήσεις ή ότι τους απέφευγαν τελείως οι φίλοι και οι συγγενείς.

Παρόλο που εκπροσωπούνταν αρκετές θρησκευτικές πεποιθήσεις, υπήρχαν κοινά στοιχεία που συνέδεαν τα υπόβαθρα των περισσότερων παρευρισκομένων. Κάποιοι, όταν ήταν μικροί, πίστευαν ότι θα πάνε στην κόλαση, αν πιουν καφέ. Άλλοι, ότι ήταν αμαρτία να πηγαίνεις σε γενέθλια ή ότι οι γηγενείς Αμερικάνοι είναι απόγονοι καταραμένων Ισραηλιτών. Η Henny Kupferstein, μια πρώην χασιδίστρια εβραία, μου είπε ότι όταν ήταν μικρή, υφίστατο πολύ αυστηρούς κανόνες σχετικά με το κόψιμο των νυχιών: «Δεν μπορείς να κόψεις τα νύχια των χεριών και των ποδιών την ίδια μέρα και δεν μπορείς να τα κόβεις με τη σειρά, πρέπει να προσπερνάς ένα δάχτυλο και να γυρίζεις ξανά».

Όλοι εκεί ήξεραν πώς ήταν να ζεις σε μια κοινότητα που σε πιέζει τρομερά να πιστεύεις και να συμμορφώνεσαι, όπου η καθημερινή ζωή ορίζεται από ένα σύνολο αυστηρών κανόνων που δεν υπάρχουν στην κοινωνία - και όλοι πέρασαν μια οδυνηρή διαδικασία, όταν έφυγαν. «Οι άνθρωποι που συναντώ εδώ είχαν την ίδια εμπειρία - όποια θρησκεία υψηλών απαιτήσεων και αν αφήσαμε, είναι η ίδια εμπειρία», είπε ο Bruce Christianson, ένας 61χρονος πρώην μορμόνος που φορούσε ένα φούτερ με το λόγκο ενός subreddit για πρώην Μορμόνους. «Έχουμε την ίδια ιστορία». Οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα φαίνονταν να σοκάρονται από τα πράγματα τα οποία πίστευαν κάποτε. «Ένα από τα γελοία πράγματα που πίστευα, είναι οι ανάπηροι είναι έτσι, επειδή το αξίζουν… εξαιτίας κάτι κακού που έκαναν σε προηγούμενη ζωή τους», μου είπε ο Derek. «Αυτό μερικές φορές με στενοχωρεί».

Η Kupferstein, η πρώην χασιδίστρια εβραία, πηγαίνει στις συναντήσεις εδώ και δυο χρόνια. «Γεννήθηκα στο πλαίσιο αυτού που πλέον αποκαλώ “θρησκευτική αίρεση”», μου είπε για την παιδική της ηλικία στη Χασιδιστική Δυναστεία του Μπελζ, στο Μπρούκλιν.

«Τα κορίτσια δεν επιτρεπόταν να μορφώνονται», είπε. «Δεν επιτρεπόταν να μιλάμε με τους αδερφούς μας – αυστηρός διαχωρισμός φύλων, είχαμε δύο διαφορετικά μπάνια - αγοριών και κοριτσιών. Δεν υπήρχε εκπαίδευση. Δεν επιτρεπόταν να διαβάζουμε ή να μιλάμε αγγλικά. Δεν είχαμε πρόσβαση σε τηλεόραση, ΜΜΕ, ραδιόφωνο, κλασική μουσική, ποπ κουλτούρα. Τίποτα. Ήταν σαν να ζεις σε ένα εβραϊκό χωριό στην Ευρώπη, αλλά στην καρδιά της Νέας Υόρκης». Η Kupferstein μου είπε ότι αποξενώθηκε από την οικογένειά της πριν από οκτώ χρόνια, όταν επαναστάτησε ενάντια στους αυστηρούς κανόνες της θρησκείας της. Ο γάμος της διαλύθηκε και έχασε την επιμέλεια των παιδιών της.

«Δεν κατηγορώ τον Θεό», είπε. «Ό,τι κι αν είναι ο Θεός, δεν τον κατηγορώ για ό,τι έκανε μια μικρή ομάδα πραγματικά φρικτών ανθρώπων σε πολλούς άλλους ανθρώπους». Η Kupferstein μου είπε ότι είχε πολύ μικρή επαφή με την οικογένειά της τα τελευταία οκτώ χρόνια, αλλά προσπαθεί να τους παρακολουθεί στο ίντερνετ. «Η μεγαλύτερη κόρη μου επίσης παντρεύτηκε με προξενιό, όπως εγώ στα 18», είπε «και τώρα είμαι γιαγιά, είτε το θέλω είτε όχι». Ένα κοινό μοτίβο στις ζωές των ανθρώπων με τους οποίους μίλησα, ήταν η απομάκρυνση από την οικογένεια. «Μιλάμε πολύ συγκρίνοντας αυτές τις εμπειρίες», είπε ο Christianson, πρώην μορμόνος. «Νομίζω ότι οι σαϊεντολόγοι σε απομακρύνουν πιο συστηματικά και ολοκληρωμένα. Αμέσως μετά, οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι μορμόνοι είναι ένα πολύ ευρύτερο φάσμα». Ο Derek μου είπε ότι και μόνο ο φόβος να απομακρυνθεί από την οικογένειά του τον κρατούσε στη Σαϊεντολογία. «Έχω έναν φίλο που ήταν στη φυλακή και η εμπειρία μου στη Sea Org ήταν ακριβώς ίδια με τη δική του», μου είπε. Η σκέψη πως αν έφευγε δεν θα έβλεπε ξανά την οικογένειά του, είπε ότι «με κρατούσε κλειδωμένο και όχι κάποια πόρτα». Το να σε αποδιώξει η οικογένειά σου είναι γενικά πολύ άσχημο. Αλλά όταν συμβαίνει σε κάποιον που μεγάλωσε αποκομμένος από την υπόλοιπη κοινωνία, όπως πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους, μπορεί να είναι διπλά τραυματικό.

«Συχνά απομονώνονται από την οικογένειά τους, σε κάποιες περιπτώσεις τους αποδιώχνουν τελείως», μου είπε ο Bird, ιδρυτής της διοργάνωσης, ψήνοντας παϊδάκια. «Σε μερικές περιπτώσεις, αν δεν τους αποδιώξει η οικογένειά τους, τους φέρεται διαφορετικά – νιώθουν ότι δεν μπορούν να είναι πουθενά με ανθρώπους που τους καταλαβαίνουν».

Η Jacqueline Hernandez, 24 ετών, εξήγησε ότι η απόρριψη από την οικογένεια ήταν μόνο ένα από τα πολλά επώδυνα πράγματα που προέκυψαν εκείνο το βράδυ πριν από πέντε χρόνια, όταν έχασε την πίστη της ως μάρτυρας του Ιεχωβά, μετά από μια εκτεταμένη τετράωρη έρευνα στο Google. «Ήταν κάτι καινούργιο για μένα και πολύ επώδυνο. Ένιωσα ότι μου είχαν πει ψέματα. Δεν μου επιτρεπόταν να κάνω φίλους ή να πάω στο πανεπιστήμιο ή να έχω μια κανονική ανατροφή ή να γιορτάζω γενέθλια. Ποτέ δεν έκανα παρέα με κανέναν από το σχολείο. Προσπαθούσα να μην κάνω φίλους. Όλα πήγαν στράφι. Επίσης, δεν επρόκειτο να ζήσω για πάντα, έτσι αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω τη θνητότητά μου».

Οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα μου είπαν ότι τους αρέσουν οι συναντήσεις αυτές, επειδή δυσκολεύονται να βρουν κοινά με άλλους ανθρώπους. Όπως ο Derek, πολλοί είχαν περάσει τα παιδικά τους χρόνια τελείως αποκομμένοι από τη mainstream ποπ κουλτούρα, έτσι δεν έχουν κοινές αναφορές με τους περισσότερους Αμερικανούς. Αλλά η Kupferstein είπε ότι ενώ ακόμη δεν έχει καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο Star Wars και το Star Trek, νιώθει ότι υπάρχουν πιο ουσιαστικές διαφορές. «Εγώ έμαθα να είμαι μέλος κοινότητας. Δεν υπήρχε ταυτότητα, αίσθηση του εαυτού σου. Δεν είχα ιδέα ποιο ήταν το αγαπημένο μου χρώμα μαλλιών ή τι παπούτσια μου άρεσαν, ήξερα μόνο ό,τι χρειαζόταν για να συνεισφέρω στην ομάδα. Η αξία μου μετριόταν από το πόσο συνεισέφερα στην κοινότητα, έτσι το να απομακρυνθώ και να δω ότι δεν υπάρχει αυτή η έννοια στην Αμερική, ότι οι περισσότεροι είναι πολύ ατομιστές, ότι όλα έχουν να κάνουν με εκείνους, ήταν περίεργο - και έπρεπε να μάθω ότι δεν είναι εγωιστικό, αυτό απαιτεί η ζωή».

«Νομίζω ότι κάποιοι από τους πιο στενούς μου φίλους είναι μορμόνοι ή πρώην μορμόνοι, επειδή έχουμε πολλές κοινές αξίες για τον τρόπο ζωής και εστιάζουμε στην οικογένεια, στην ευγένεια, στην ηθική συμπεριφορά, στο να είμαστε καλοί πολίτες», πρόσθεσε. «Το θαυμάζω αυτό». Όλοι οι παρευρισκόμενοι με τους οποίους μίλησα αντιμετώπιζαν με χιούμορ και αστειεύονταν για τις θρησκείες τους και τη συμπεριφορά τους, όταν ήταν μέσα σ’ αυτές.

Η Sara Hart, μια 38χρονη πρώην μορμόνη που έχασε την πίστη της πριν από επτά χρόνια, έφερε κάπκεϊκ γαρνιρισμένα με ζαχαρωτά χάπια Prozac, μια αναφορά στο υψηλό ποσοστό χρήσης αντικαταθλιπτικών στη Γιούτα, την πολιτεία με το μεγαλύτερο ποσοστό μορμόνων. «Είχα και εγώ τρομερή κατάθλιψη, όταν ο γάμος μου διαλυόταν, επειδή παντρεύτηκα πολύ μικρή και για λάθος λόγους», εξήγησε. «Δεν θα το κρατήσω μέσα μου. Θα κάνω πλάκα με όλο αυτό». Ήρθε με μια Βίβλο, ένα βιβλίο με ύμνους των μορμόνων και μερικά φύλλα δωρεών για την Εκκλησία, τα οποία πέταξε στη φωτιά προς το τέλος του απογεύματος. «Μου αρέσει να αντιμετωπίζω αυτά τα πράγματα με χιούμορ, επειδή έτσι δεν έχουν πια δύναμη πάνω σου».

Ακολουθήστε τον Jamie Lee Curtis Taete στο Instagram .

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Η Εκπληκτική Ιστορία της Σεμπόργκα: Το Ιταλικό Χωριό των 300 Ατόμων που Πιστεύει ότι Είναι Χώρα

Ο Μάκης Παπαδημητρίου Θέλει να Πει ένα Σεξιστικό Ανέκδοτο

Οι Μπουνιές Αυτών των Ταξιτζήδων στο «Ελ. Βενιζέλος» Είναι μια Υπέροχη Τουριστική Ατραξιόν