Είμαι Στρίπερ, Χοντρή και Σέξι

Στις 14 Δεκεμβρίου της περσινής χρονιάς, έδειξα σε 300 άτομα που είχαν μαζευτεί σε ένα χώρο τα βυζιά και τον πισινό μου - και κουνούσα τη χοντρή μου κοιλιά, για να χορτάσουν τα μάτια τους.

Το τραγούδι στους ρυθμούς του οποίου χόρευα ήταν το Criminal της Fiona Apple, μονταρισμένο για να είναι περίπου δυόμισι λεπτά, επειδή ήταν η πρώτη φορά που έκανα στριπτίζ και ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξω περισσότερο από αυτό.

Δεν είμαι μια γυναίκα που θα δει ο περισσότερος κόσμος και θα σκεφτεί, «Α, να μια στρίπερ». Γιατί; Επειδή είμαι χοντρή και τα χοντρά σώματα, ακόμη και το 2019, δεν θεωρούνται ερωτικά. Τα plus-size strip shows με έκαναν να νιώσω ότι ήταν ο ιδανικός τρόπος να ανατραπεί αυτό, επειδή το στριπτίζ είναι επιθετικά σεξουαλικό, αφήνει πολύ λίγα στη φαντασία και όπως μου είχαν πει, σε κάνει να νιώθεις πιο δυνατή. Έτσι, παρέα με τις φίλες μου Linda Douglas και Elizabeth Flores, αποφάσισα να ξεκινήσω το δικό μου plus-size strip show, με τίτλο «Thicc Strip».

Ποστάραμε ένα ανοιχτό κάλεσμα, προσκαλώντας οποιοδήποτε άτομο αυτοπροσδιοριζόταν ως γυναίκα στο Λος Άντζελες να συμμετάσχει, άσχετα με το πόση εμπειρία είχε και στη συνέχεια ξεκινήσαμε ένα Indiegogo. Δεν πετύχαμε τον στόχο μας, όμως καταφέραμε να βρούμε έναν σπόνσορα (μια εφαρμογή γνωριμιών που λέγεται HUD), ο οποίος μας έδωσε αρκετά χρήματα, για να τα καταφέρουμε.

Μας έκανε εκπαίδευση μια χορεύτρια και body positive σύμβουλος ζωής ονόματι Cera Byer. Πήρε λίγο χρόνο, αλλά τελικά φτιάξαμε την τελική ομάδα με 13 γυναίκες. Αντί να κάνουμε οντισιόν, επιτρέψαμε σε όποια είχε έρθει αποφασισμένη να συμμετάσχει. Κάποιες προέρχονταν από τον κόσμο του επαγγελματικού στριπτίζ και του μπουρλέσκ, ενώ άλλες το έκαναν για πρώτη φορά. Δεδομένου ότι όλες είχαμε διαφορετικό background, προσωπικότητα, vibe και χαρακτήρα, αναπόφευκτα μας συνέκρινα με το GLOW, αλλά σε πολύ πιο σέξι βερσιόν. Επειδή ήμασταν όλες τόσο διαφορετικές, οι επιλογές των τραγουδιών, το στιλ του χορού και το επίπεδο του γυμνού ήταν στο χέρι των performer. Μερικές ένιωθαν καλύτερα με το να φορούν τη στολή τους την ώρα που χόρευαν, ενώ άλλες τα πετούσαν όλα έξω.

Είμαι ένα άτομο που ποστάρει ημίγυμνες φωτογραφίες συχνά-πυκνά στο Instagram, οπότε πίστευα ότι είχα ξεπεράσει τις ντροπές για το σώμα μου. Όμως η διαδικασία του να αναγκάζω τον εαυτό μου να βγει έξω από τη σφαίρα του ίντερνετ, όπου η επιδειξιομανία μου είναι κρυμμένη πίσω από μια οθόνη, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είχα ακόμη πολλά θέματα που έπρεπε να λύσω γύρω από το σώμα και τον ερωτισμό μου.

Όταν ήμουν γύρω στα 25 μου, είχα ξεκινήσει επιτέλους να αναρωτιέμαι γιατί ένιωθα έτσι. Έμαθα περισσότερα για το body positivity και τη ριζοσπαστική αντίληψη ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να αγαπούν και να εκτιμούν τον εαυτό τους. Συνειδητοποίησα ότι τα αρνητικά συναισθήματά μου για τον εαυτό μου και την εμφάνισή μου, μού είχαν επιβληθεί από εξωτερικές δυνάμεις και όχι από το πώς ένιωθα πραγματικά για την εμφάνισή μου. Γι’ αυτό ξεκίνησα να θέλω να εξωτερικεύω περισσότερο τη σεξουαλικότητά μου. Ήθελα να σταματήσω να κρύβομαι πίσω από oversized πουκάμισα και να γίνω η γυναίκα που φαντασιωνόμουν ότι θα γίνω. Στις φαντασιώσεις έδειχνα το σώμα μου χωρίς να με νοιάζει τίποτα, φορούσα μίνι φούστες και σέξι εσώρουχα και απολάμβανα να εξιτάρω σεξουαλικά τους άλλους. Αυτό αποφάσισα να κάνω, λοιπόν: Να γίνω μια περήφανη χοντρή τσούλα. Δεν χρειαζόταν να κάνω χάσω κιλά, ούτε να μπω σε κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής, ούτε να αλλάξω την εμφάνισή μου. Αν μη τι άλλο, έχω βάλει κιλά έκτοτε. Η μόνη αλλαγή, ήταν η αλλαγή στη στάση ζωής μου.

Μετά από περίπου δύο χρόνια, το να αποκαλύπτω τα παχουλά μου μπούτια και την πλαδαρή μου κοιλιά στο ίντερνετ μού έγινε δεύτερη φύση. Ωστόσο, εξακολουθώ να ενσωματώνω το χιούμορ όσο μπορώ σε όλο αυτό. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω είναι σεξουαλικές, αλλά η λεζάντα συχνά εξουδετερώνει τη σεξουαλικότητα με ένα ανάλαφρο αστείο. Μόνο όταν ξεκίνησα το στριπτίζ, κατάλαβα ότι το χιούμορ εξακολουθούσε να είναι ένα δεκανίκι για εμένα.

Το Thicc Strip με ανάγκασε να σταματήσω να κρύβομαι πίσω από τα αστεία και να παίρνω σοβαρά τον σεξουαλικό μου εαυτό. Έπρεπε να κάνω κανονικό στριπτίζ, χωρίς να το τελειώνω με κάποια θεατρική γκάφα. Κάτι που μας έλεγε συνέχεια η δασκάλα μας η Cera στη διάρκεια της εξάσκησης, ήταν ότι είναι πάρα πολύ εύκολο να μετατραπούν οι χοντρές, γυμνές γυναίκες σε αστείο και ότι πρέπει να δουλεύουμε διπλά, για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε για γέλια. Για να πετύχει αυτό, δεν αρκούσε απλώς να προσποιούμαστε ότι δεν είμαστε για γέλια: Έπρεπε να έχουμε πραγματική αυτοπεποίθηση. Ως κάποια που ήταν βέβαιη ότι είχε ήδη φτάσει σε αυτό το σημείο, το στριπτίζ μου άνοιξε τα μάτια και μου έδειξε πόσο ευάλωτη και φοβισμένη είμαι ακόμη. Μέσα μου ζούσε ακόμη εκείνο το κορίτσι που ντρεπόταν για το σώμα του και μετέτρεπε την έκθεσή του σε κωμωδία, για να προστατευθεί από το να την παίρνουν στα σοβαρά.

Ξεπέρασα τον φόβο και την αμφιβολία, καθώς περνούσαν οι εβδομάδες. Οι γυναίκες με τις οποίες χόρευα με βοήθησαν πάρα πολύ σε αυτό. Μου έλεγαν ότι δεν ήμουν μόνη. Όταν ρώτησα τη Linda πώς ξεπερνούσε τις αρνητικές σκέψεις που μου είπε ότι είχε για τον εαυτό της, μού είπε: «Είχα κουραστεί να αφήνω αυτές τις καταστροφικές σκέψεις να στέκονται εμπόδιο στον δρόμο μου. Δεν θα επέτρεπα σε κάποιον άλλο να με υποβιβάσει έτσι, οπότε γιατί να το κάνω εγώ στον εαυτό μου;».

Η τρομερά θετική ανταπόκριση που πήρα από ανθρώπους που άκουγαν για πρώτη φορά για το show ήταν μεγάλη τόνωση για όσες από εμάς αμφισβητούσαμε τους εαυτούς μας. Τα εισιτήρια που πωλούνταν ηλεκτρονικά εξαντλήθηκαν εντός μιας εβδομάδας από την αναγγελία τους. Μόλις έγινε αυτό, η Elizabeth, η Linda και εγώ είπαμε με ένα στόμα και μια φωνή, «Ουάου, συμβαίνει στα αλήθεια αυτό». Ήμασταν ανακουφισμένες που η επιθυμία για κάτι τέτοιο στο Λος Άντζελες δεν ήταν μόνο στο μυαλό μας. Στο τέλος, το Thicc Strip κατάφερε να δωρίσει 511,55 δολάρια από τα έσοδά μας στο Downtown Women's Center, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που παρέχει βοήθεια σε άστεγες γυναίκες στο Λος Άντζελες.

Το στριπτίζ με ανάγκασε να βγω από τη βολή μου. Με βοήθησε να γίνω μια γυναίκα που δεν αισθάνεται πάντα την ανάγκη να κρυφτεί πίσω από ένα αστείο, για να εκφράσει τη σεξουαλικότητά της. Κάθε άτομο που συμμετείχε στο Thicc Strip βρισκόταν εκεί για τους δικούς του λόγους. Αυτός ήταν ο δικός μου. Όλοι θα έπρεπε να έχουμε κάτι σαν το Thicc Strip στη ζωή μας, κάτι που να μας προκαλεί να αντιμετωπίσουμε τις ανασφάλειές μας και να τις ξεπεράσουμε.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Μιλήσαμε με τους Χούλιγκαν του Στέφανου Τσιτσιπά

Το «Κολαστήριο» του Γεντί Κουλέ Συνεχίζει να Στοιχειώνει τη Θεσσαλονίκη

Απέλλα, HRD, Χρυσή Αυγή: Οι Εξτρεμιστές του Συντάγματος