Έτσι Περνάει η Ζωή στο Καφενείο της Βουλής

Κείμενο: Αγγελική Κ. Καραγεώργου

Ένας υπουργός ρίχνει μια τελευταία, γρήγορη ματιά στην ομιλία του. Σε ένα διπλανό τραπέζι κάποιοι βουλευτές συζητούν για το νέο πακέτο μέτρων κι αναζητούν ωαντίμετρα. Λίγο πιο μακριά, βουλευτής της αντιπολίτευσης μιλάει ψιθυριστά, σχεδόν συνωμοτικά, με δύο συνεργάτες του. Αν κρίνει κανείς από τα χαρτιά που έχουν μπροστά τους, σίγουρα προετοιμάζονται για την κατάθεση κάποιας επίκαιρης ερώτησης.

Η Ολομέλεια της Βουλής «χτυπάει» στο καφενείο της. Η απαρτία είναι μεγάλη, ιδίως στις κρίσιμες συνεδριάσεις - τις υπόλοιπες μέρες ελάχιστοι είναι οι βουλευτές που θα παραμείνουν γενικά στον χώρο του Κοινοβουλίου. Η μεγάλη επισκεψιμότητα πάντως -αυξήθηκε στα χρόνια του μνημονίου, πιθανότατα εξαιτίας και της αύξησης του κοινοβουλευτικού έργου- δεν σημαίνει ότι το καφενείο αποτελεί στέκι για όλους. Για παράδειγμα, πριν από την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέρος συνάντησης για τους κυβερνώντες ήταν το εντευκτήριο. Ένας επιβλητικός χώρος με σκαλιστή οροφή, τους τοίχους του οποίου κοσμούν τα πορτρέτα των αποθανόντων Προέδρων της Βουλής. Εκεί σύχναζαν στο παρελθόν οι βουλευτές της συμπολίτευσης και οι υπουργοί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς, κυρίως οι προερχόμενοι από τη ΝΔ, επιμένουν σ' αυτή τη συνήθεια έως σήμερα.

Από την πρώτη στιγμή που θα μπει κάποιος στο κτίριο του Κοινοβουλίου, νιώθει δέος. Όσες ώρες ή μέρες και αν παραμείνει σ' αυτό, το συναίσθημα δεν χάνεται. Το βιώνει καθημερινά -αλλά σε μικρότερη δόση- και οφείλεται πρωτίστως στην ιστορία που κουβαλάει το κτίριο και πολύ λιγότερο στην πολιτική. Την τελευταία, όσο πιο στενά τη ζεις, τόσο περισσότερο απομυθοποιείται - αν υποθέσουμε ότι τη σημερινή εποχή είναι ακόμη μυθοποιημένη στα μάτια κάποιου. Όλοι οι χώροι της Βουλής συνομιλούν με την Ιστορία, με κορυφαία όμως τη γνωστή και ως «σκάλα του Όθωνα», η οποία συνδέει το περιστύλιο (ισόγειο) με την αίθουσα της Γερουσίας (Α΄ όροφος) και στο πέρασμα των χρόνων έχει δεχθεί απειροελάχιστες παρεμβάσεις - διατηρείται σχεδόν όπως κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα της βαυαρικής αυλής Friedrich von Gärtner.

Το καφενείο είναι αλλιώς. Εκπέμπει ένα λιτό και οικείο στυλ, παρά τις κακόγουστες πινελιές του. Μοιάζει με ένα καλοφτιαγμένο, παραδοσιακό ελληνικό καφενείο που, όσο κι αν το επιδίωξε, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μπιστρό. Αυτή η αποτυχημένη προσπάθεια είναι που το κάνει ακόμη πιο ζεστό και συμπαθητικό. Σ' αυτό πιθανότατα οφείλεται και η προτίμηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, άλλωστε, μπήκαν για πρώτη φορά στη Βουλή τα τελευταία χρόνια (2012 ή 2015). Τι θα μπορούσε να μετριάσει το άγχος του πρωτάρη, αν όχι ένα μέρος σαν αυτό;

Δύο σταθερές αξίες έχει το καφενείο: Πρώτον, τη Ρούλα, με τα ξανθά μαλλιά και τα φανταχτερά χτενίσματα, η οποία σερβίρει ασταμάτητα εδώ και 27 χρόνια και σκοπεύει να συνεχίσει για τα επόμενα 15 χρόνια, καθώς, όπως λέει, λατρεύει τη δουλειά της. Δεύτερον, το φημισμένο κουλούρι, το οποίο σερβίρεται πάντα ψημένο και -προτείνεται- με τη συνοδεία τυριού.

Η Ρούλα έχει πολλές ιστορίες να θυμηθεί. Η πιο παράξενη από αυτές αφορά έναν πρώην υπουργό, ο οποίος ωστόσο δεν συνήθιζε να συχνάζει στο καφενείο. Τις λιγοστές φορές που πήγαινε σ' αυτό, ζητούσε πάντα ένα ποτήρι γάλα. Όταν ερχόταν η ώρα του λογαριασμού, αντί να πληρώσει τις περίπου 300 δραχμές που κόστιζε, άφηνε ένα δεκαχίλιαρο και έφευγε.

Ο τελευταίος πρωθυπουργός που επισκέφθηκε το καφενείο της Βουλής ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, το 2014. Σύμφωνα με τη Ρούλα, ως πρωθυπουργός είχε κάνει τα περάσματα του κάποιες φορές και ο Κώστας Σημίτης. Αντιθέτως, ο Αλέξης Τσίπρας, αν και το είχε τιμήσει όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση, ως πρωθυπουργός δεν έχει πάει ακόμη. Ο Γιώργος Παπανδρέου προτιμούσε να πίνει το τσάι του στο γραφείο του. Συνήθεια που είχε και ο πατέρας του, Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος όμως έπινε καφέ.

Το καφενείο της Βουλής γεμίζει ασφυκτικά στις κρίσιμες συνεδριάσεις. Ένα μεγάλο σύννεφο καπνού σκεπάζει τη μικρή αίθουσά του, ενώ το αλκοόλ δεν λείπει τις μεταμεσονύχτιες ώρες από τα περισσότερα τραπέζια. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη σχεδόν 24ωρης διάρκειας συνεδρίαση για την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, με τους βουλευτές να έχουν καταλάβει όλους τους χώρους του καφενείου και ορισμένους από αυτούς να προσπαθούν να κοιμηθούν -καθισμένοι με το κεφάλι στηριγμένο στον τοίχο- έστω για λίγα λεπτά; Αυτή είναι μία εικόνα που επαναλαμβάνεται στα… δύσκολα και μάλιστα διαχρονικά.

Έμπειρος κοινοβουλευτικός παράγοντας και εκ των παλαιότερων μελών της Εθνικής Αντιπροσωπείας, θυμάται ότι ανάλογο ξενύχτι με εκείνο του τρίτου μνημονίου έζησε η Βουλή και το 1982, κατά την ψήφιση των νομοθετικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου για την αποποινικοποίηση της μοιχείας. Αυτή είχε ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο δημιουργίας του νέου Οικογενειακού Δικαίου, στο οποίο μεταξύ άλλων υπήρχαν προβλέψεις και για την ενδοοικογενειακή βία. Τότε, εκτός από την Εκκλησία, αντιδρούσε εντόνως και η ΝΔ. Με ποιο επιχείρημα; «Το ΠΑΣΟΚ νομιμοποιεί τη γκαρσονιέρα και ποινικοποιεί την κρεβατοκάμαρα»!

Το κάπνισμα στη Βουλή είναι πρόβλημα, αν και στη μεγάλη σάλα του καφενείου έχει απαγορευθεί εδώ και κάποια χρόνια. Είναι ίσως και η μόνη απαγόρευση που τηρείται σε ολόκληρο το κτίριο. Σκέψεις υπάρχουν πολλές. Όπως για παράδειγμα, η καθολική απαγόρευση και η δημιουργία μίας αίθουσας καπνιστών, σαν αυτή που υπάρχει στο Ευρωκοινοβούλιο ή στα αεροδρόμια. Η αρμόδια επιτροπή της Βουλής είχε προγραμματιστεί να συνεδριάσει για το θέμα πριν από περίπου τέσσερις εβδομάδες. Ωστόσο, η συνεδρίαση αναβλήθηκε, χωρίς να υπάρχει σαφής εικόνα για την επόμενη.

Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στη Βουλή με το κάπνισμα, ήταν η παρέμβαση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου της ΝΔ πριν από λίγους μήνες στην Ολομέλεια. Κατά τη συζήτηση νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας, η Νίκη Κεραμέως περιέγραψε όσα βίωσε, ως έγκυος, στο Κοινοβούλιο εξαιτίας της μη εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου. «Πριν από μερικούς μήνες είχα την ευτυχία να είμαι έγκυος ούσα βουλευτής. Με λύπη και απογοήτευση σάς καταθέτω ότι πάσχιζα να βρω χώρο εντός του Κοινοβουλίου, στον οποίο να μην αναγκαζόμουν να υποστώ και εγώ και το έμβρυο τον καπνό των καπνιστών. Πήγαινα από καρέκλα σε καρέκλα, από καναπέ σε καναπέ, επειδή όλο και κάποιος κάπνιζε δίπλα μου. Είναι θλιβερό, αλλά είναι και εξοργιστικό. Αν δεν εφαρμόσουμε εμείς πρώτα υποδειγματικά τους νόμους, πώς περιμένουμε από τους πολίτες να το κάνουν; Και με αυτή την αφορμή, απευθύνω αίτημα προς το Προεδρείο της Βουλής για το αυτονόητο, να εφαρμόσει, επιτέλους, τον αντικαπνιστικό νόμο εντός της Βουλής», είχε αναφέρει τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Η ίδια είχε επισημάνει ακόμη: «Θεωρώ δείγμα πολιτικού πολιτισμού ότι οφείλουμε να νομοθετήσουμε κάθε ενέργεια για την καταπολέμησή του. Τι αξία έχουν όλα αυτά, όταν μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο, στο Κοινοβούλιο που ψηφίστηκε ο αντικαπνιστικός νόμος, δεν εφαρμόζεται ο ίδιος αυτός νόμος; Και για να μιλήσουμε ανοιχτά, ξεκάθαρα, σταράτα, με εξαίρεση την αίθουσα της Ολομέλειας και των Επιτροπών, δεν υπάρχει σχεδόν κανένας χώρος εντός της Βουλής στον οποίο να γίνεται σεβαστή η απαγόρευση του καπνίσματος. Εντευκτήριο, αίθουσες κομμάτων, γραμματείες, διάδρομοι, τουαλέτες, παντού τσιγάρο!».

Περισσότερα από το VICE 

Τι Έμαθα για την Ελληνική Βιομηχανία του Γάμου Προσπαθώντας να Παντρευτώ

Ένα Σχολείο στην Ελλάδα του 2097

Τι Κάνει την Αθήνα Τόσο Ξεχωριστή για να Σπουδάσεις σε Αυτή