Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Αβραμίδης

Μόλις ένα 24ωρο μετά τα βίαια επεισόδια του περασμένου Σαββάτου έξω από την Ειδομένη, το τελευταίο ελληνικό χωριό πριν από τα σύνορα με την ΠΓΔΜ, τα οποία σημειώθηκαν μεταξύ μεταναστών και αστυνομικών δυνάμεων με αφορμή τον σοβαρό τραυματισμό ενός Μαροκινού από ηλεκτροπληξία, το σκηνικό έχει αλλάξει ριζικά στον προσφυγικό καταυλισμό δίπλα στην οριογραμμή: Οι σκηνές των μεταναστών απομακρύνθηκαν προσωρινά από τις σιδηροδρομικές ράγες, ωστόσο δεν ξεκίνησε η διέλευση των εμπορικών τρένων. Ο συρμάτινος φράχτης που είχαν προαναγγείλει τα Σκόπια υψώθηκε οριστικά κατά μήκος των συνόρων με την Ελλάδα, από το ύψος του ποταμού Αξιού ως τους αγρούς δυτικά της Ειδομένης, ενώ την Κυριακή οι αστυνομικοί της ΠΓΔΜ είχαν κλείσει με ακανθωτό σύρμα ακόμη και τη σιδηροδρομική διάβαση.

Τις τελευταίες δέκα μέρες οι αρχές των Σκοπίων, ακολουθώντας τις αποφάσεις-ντόμινο των βορειότερων χωρών της λεγόμενης Βαλκανικής Διαδρομής, επέτρεπαν τη διέλευση μόνο σε πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 1.500 μετανάστες από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής (Ιράν, Παλαιστίνη, Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία, Σομαλία κ.α.), να παραμένουν καθηλωμένοι στην ουδέτερη ζώνη των συνόρων Ελλάδας – ΠΓΔΜ, χωρίς να γνωρίζουν ποιο θα είναι το μέλλον τους. Καθημερινά την τελευταία εβδομάδα οι «εγκλωβισμένοι της Ειδομένης» πραγματοποιούν διαμαρτυρίες στην οριογραμμή, μπροστά στους αστυνομικούς των ειδικών δυνάμεων ασφαλείας και του Στρατού της ΠΓΔΜ που φυλούν το πέρασμα, κρατώντας πλακάτ τα οποία γράφουν "Open borders", "We are not terrorists" κ.α. και φωνάζοντας συνθήματα προς την Καγκελάριο Μέρκελ . Επιπλέον, μια ομάδα δέκα Ιρανών είχαν ράψει τα στόματά τους, ζητώντας «ελεύθερο πέρασμα».

Ακολουθήσαμε μια Ομάδα Αντιεξουσιαστών που Πήγαν να «Γκρεμίσουν» τον Φτάχτη στον Έβρο

Δείτε ακόμα: Είναι Πολύ Ακριβό να Πεθαίνεις στην Ελλάδα

Την ένταση, που υπέβοσκε στην Ειδομένη , όξυνε το πρωί του Σαββάτου η ολοκλήρωση της κατασκευής του μεταλλικού φράχτη. Τα Σκόπια, υλοποιώντας την απειλή που είχε διατυπώσει το Συμβούλιο Ασφαλείας της χώρας με επίσημη ανακοίνωση λίγες ώρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, αλλά και το κλείσιμο των συνόρων Κροατίας-Σλοβενίας για όσους μετανάστες δεν χαρακτηρίζονται πια «πρόσφυγες πολέμου» (δηλαδή δεν προέρχονται από Συρία, Αφγανιστάν και Ιράκ), σφράγισαν τα σύνορα. Κλιμάκια του Στρατού τοποθέτησαν μεταλλικούς δοκούς ύψους 2,5 μέτρων στις τρύπες που είχαν ανοίξει το προηγούμενο διάστημα σκαπτικά συνεργεία, και στη συνέχεια άπλωσαν ακανθωτό συρματόπλεγμα, αφήνοντας ανοιχτό ένα πέρασμα 20 μέτρων στο ύψος της σιδηροδρομικής διάβασης.

Θρυαλλίδα των σοβαρών επεισοδίων του Σαββάτου ήταν ο σοβαρός τραυματισμός ενός Μαροκινού, 32 ετών, ο οποίος για άγνωστο λόγο προσπάθησε να ανέβει στην οροφή ενός βαγονιού στον σιδηροδρομικό σταθμό της Ειδομένης, με αποτέλεσμα να υποστεί ηλεκτροπληξία. Μεταφέρθηκε στο ιατρείο του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια στο Νοσοκομείο με σοβαρά εγκαύματα στο 50% του σώματός του. Αμέσως ξέσπασαν ταραχές. Μετανάστες σηκώθηκαν από τις ράγες, άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα και να πετούν βροχή από πέτρες και σίδερα προς τις αστυνομικές δυνάμεις της ΠΓΔΜ, προκειμένου να ανοίξουν το συνοριακό πέρασμα. Οι τελευταίοι έριξαν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα μέσα στο εξοργισμένο πλήθος, ενώ κάποια στιγμή προχώρησαν αρκετά προς το ελληνικό έδαφος, με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί νέα μεγαλύτερη ένταση. Τα επεισόδια κράτησαν τουλάχιστον 40 λεπτά και ήταν τα πιο σοβαρά μετά την τριήμερη κρίση του περασμένου Αυγούστου. Από τις συγκρούσεις τραυματίστηκαν 18 αστυνομικοί και άγνωστος αριθμός μεταναστών. Η ελληνική Αστυνομία παρέμεινε αμέτοχη στα επεισόδια.

Η επόμενη μέρα παραμένει άγνωστη για τους χιλιάδες εγκλωβισμένους «οικονομικούς μετανάστες» στην Ειδομένη. Το βέβαιο είναι ότι όσο παραμένουν καθηλωμένοι στην ουδέτερη ζώνη των συνόρων, θα προκαλούνται εντάσεις με τους «πρόσφυγες πολέμου» που φθάνουν συνεχώς από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά και ανάμεσα στους ίδιους ανά εθνικότητα. Στη σκιά των χθεσινοβραδινών εξελίξεων στις Βρυξέλλες στη Σύνοδο ΕΕ-Τουρκίας με φόντο το προσφυγικό και όσο ο καιρός σκληραίνει στην Ειδομένη, δεν φαίνεται να υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο τουλάχιστον για την άμεση διαχείριση του ζητήματος.

Γεννήθηκα στην πόλη Καζαμπλάνκα, στο Δυτικό Μαρόκο. Τελείωσα το σχολείο εκεί, όμως οι γονείς μου πέθαναν και δεν μπορούσα να ζήσω μόνος. Δεν είχα χρήματα και δουλειά. Έχω μία αδερφή, η οποία ευτυχώς παντρεύτηκε και έμεινε πίσω με τον σύζυγό της. Αποφάσισα να έρθω στην Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή. Ταξίδεψα μόνος, έφτασα στην Τουρκία και πέρασα στη Λέσβο. Θέλω να φθάσω στη Γερμανία, στο Μόναχο, όπου ζουν φίλοι και συγγενείς μου από την πατρίδα, ή στην Ουτρέχτη. Θέλω να σπουδάσω ηλεκτρομηχανικός. Είμαι πέντε μέρες εγκλωβισμένος στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ και δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να κάνω τώρα.

Κατάγομαι από την πρωτεύουσα, Ντάκα. Είμαι μέλος του κόμματος της αντιπολίτευσης, του BNP, που κατήγγειλε τις εκλογές του 2014 και δεν συμμετείχε σε αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Πρόσφατα, δολοφονήθηκαν δύο ηγετικά μέλη του κόμματος. Έπρεπε να φύγω από τη χώρα, γιατί η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Άφησα πίσω τους γονείς μου, τη σύζυγο και τις δύο κόρες μου. Ταξίδεψα μέσω Τουρκίας και πέρασα στην Ελλάδα από την Κω. Θέλω να φθάσω στην Ιταλία, γιατί στη Ρώμη ζει η ξαδέρφη μου και θα μπορέσει να με βοηθήσει. Είμαι δέκα μέρες καθηλωμένος στα ελληνικά σύνορα, όμως κανείς δεν μας ενημερώνει για αυτό που θα συμβεί.

Είμαι ήδη δώδεκα μέρες εγκλωβισμένος στην Ειδομένη, στη νεκρή ζώνη των συνόρων. Πλήρωσα μέχρι τώρα σε διακινητές 2.500 ευρώ για να φθάσω ως εδώ. Δεν ξέρω πού θέλω να πάω, οπουδήποτε θα μπορώ να ζήσω καλά. Στην Τυνησία, όπως και στο Μαρόκο ή την Αλγερία, όλα από μακριά και στην τηλεόραση φαίνονται ωραία. Όμως, δεν είναι. Εργαζόμουν σε ένα τοπικό ραδιόφωνο, και επειδή ήθελα να διατυπώνω ελεύθερα την άποψή μου, με συνέλαβαν και με χτύπησαν. Όσοι μιλούν κατά του συστήματος, έχουν την ίδια μεταχείριση. Εκεί, δεν υπάρχει ελευθερία και δεν μπορούσα να παραμείνω άλλο. Τώρα, δεν μπορώ να προβλέψω τι θα συμβεί.

Είμαι δέκα μέρες εγκλωβισμένος στα σύνορα. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, έχει πολύ κρύο και όταν βρέχει, δεν έχουμε στεγνά ρούχα. Μένουμε σε μικρές σκηνές που τις παίρνει ο αέρας. Στην Τεχεράνη είχα δουλειά κι έκανα όνειρα για το μέλλον. Εργαζόμουν ως οξυγονοκολλητής σε ένα εργοστάσιο και ετοιμαζόμουν να φτιάξω τη ζωή μου. Όμως, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, δεν μπορούσα να ζήσω κι αποφάσισα να φύγω στην Ευρώπη, μαζί με μια παρέα φίλων μου. Θέλω να πάω στη Γερμανία ή τη Σουηδία. Δεν έχω κάποιον να με περιμένει εκεί, ακούω διάφορα από όσους έχουν ήδη φθάσει πριν από εμένα, αλλά προς το παρόν το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να ξεκολλήσω από εδώ.

Γεννήθηκα στο Μογκαντίσου και από την πρώτη μέρα της ζωής μου ως σήμερα, ο εμφύλιος πόλεμος και οι συγκρούσεις δεν σταμάτησαν ποτέ. Οι γονείς μου είχαν λίγα χρήματα και με έστειλαν σε ιδιωτικό σχολείο, το οποίο όμως καταστράφηκε από τρομοκρατικές ομάδες που δρουν εκεί. Έφυγα από τη χώρα μαζί με τις αδερφές μου, είμαι τώρα ο άντρας της οικογένειας και θέλω να φθάσουμε στη Γερμανία για να στήσουμε από την αρχή τις ζωές μας. Πέρασα από την Τουρκία στην Ελλάδα, δεν θυμάμαι σε ποιο νησί βγήκαμε με τη βάρκα. Είμαστε εγκλωβισμένοι στην Ειδομένη δώδεκα μέρες και δεν έχουμε άλλη ελπίδα μετά από όλα αυτά.

Περισσότερα από το VICE

Τα Viral του Μήνα

Σπάνιες Εικόνες από το «Σκοτεινό» Νησί της Λίμνης των Ιωαννίνων

Έτσι Βλέπουν οι Νέοι τον Κόσμο Σήμερα