Γιατί η «Μέρα με τα Χρώματα» Μαζεύει Τόσο Πολύ Κόσμο;

Κείμενο: Κώστας Κουκουμάκας

Ναι, υπάρχει πολύς κόσμος, για την ακρίβεια χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση, ίσως μόνο μέσω σκόρπιων αναρτήσεων στο FB ή πληκτρολογώντας hashtag στο Instagram, είναι δυνατό να συγκεντρωθούν σε ένα παλιό στρατόπεδο, με τον ήλιο ακόμη ψηλά στον ουρανό, για να πετάξουν συγχρονισμένα στον αέρα σακουλάκια με χρωματιστή σκόνη. Να κάνουν τρεις διαδοχικές ρίψεις, κάθε μία ώρα από τις 5 ως τις 7, φορώντας όλοι άσπρα μακό ώστε να λερωθούν όσο γίνεται περισσότερο. Κι όλο αυτό, να το απαθανατίσουν υψώνοντας αμέτρητα selfie sticks μέσα στο πολύχρωμο σύννεφο, τη βοή και τον πάταγο, υπό τον ήχο χορευτικής μουσικής.

Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω τη συμμετοχή και τον παροξυσμό που σημειώθηκε και στη φετινή Μέρα με τα Χρώματα, την οποία διοργάνωσε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη η ομάδα SFINA. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πρώην στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά. Η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι διοργανωτές ανέκοπταν το πλήθος στην είσοδο και επέτρεπαν ελεγχόμενα την προσέλευση, για λόγους ασφαλείας. «Πέρυσι, διαθέσαμε 1,5 τόνο χρώματα. Φέτος, ξεπεράσαμε τους 3 τόνους και δεν είμαι σίγουρη ότι θα φθάσει για όλους» μου είπε η Ευθυμία Γαλάνη, μέλος της SFINA. Στην παρθενική εκδήλωση, πριν από τέσσερα χρόνια, συμμετείχαν 400 άτομα. Το απόγευμα της Κυριακής, όσοι πήγαν στο Κόδρα για να μασκαρευτούν, δίχως υπερβολή πρέπει να ξεπέρασαν τις 10.000.

Το φεστιβάλ του «χρωματοπόλεμου» είναι ένα θρησκευτικό έθιμο με ινδικές ρίζες, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο την περίοδο της Άνοιξης, ως αποχαιρετισμός του Χειμώνα. Ένα από τα μέλη της SFINA, που είχε παρακολουθήσει μια εκδοχή του εθίμου στο Λονδίνο, έριξε την ιδέα για τη διοργάνωση αντίστοιχης γιορτής στη Θεσσαλονίκη, το 2012, στην καρδιά της μαύρης κρίσης. Εκ του αποτελέσματος, το εγχείρημα κρίνεται επιτυχημένο.

Έτσι, την Κυριακή στο παλιό στρατόπεδο της Καλαμαριάς, υπήρχαν παρέες πιτσιρικάδων με μακριές φράντζες και σιδεράκια, μητέρας με μωρά στην αγκαλιά, πατεράδες που είχαν καλύψει την οικογενειακή φωτογραφική μηχανή με νάιλον για να την προστατεύσουν από τα χρώματα, ένα πολύχρωμο μελίσσι ανθρώπων κάθε ηλικίας. Οι περισσότεροι είχαν προ-αγοράσει κουπόνια των 2 ευρώ, τα οποία αντάλλασσαν τώρα με σακουλάκια χρωματιστής αντιαλλεργικής σκόνης, ακίνδυνης για το δέρμα και το περιβάλλον. Κι επίσης, οι περισσότεροι είχαν ήδη λερωθεί πριν τις 5 το απόγευμα, οπότε ήταν προγραμματισμένη η πρώτη συγχρονισμένη ρίψη. Χαμογελούσαν και χόρευαν ασταμάτητα στον ρυθμό dj και μουσικών συγκροτημάτων ή συμμετείχαν στις παράλληλες δράσεις του φεστιβάλ. Δεν είμαι σίγουρος ότι «αναπτύχθηκε μεταξύ τους το αίσθημα αγάπης και αλληλεγγύης», όπως σημείωναν οι διοργανωτές, ωστόσο ήταν φανερό ότι ο κόσμος το διασκέδαζε.

«Το κλίμα είναι άκρως γιορτινό, χαίρομαι που το φεστιβάλ έχει καθιερωθεί πια ως θεσμός. Στη ζωή μας υπάρχει και η φωτεινή πλευρά και μέσα στην τόση μουντίλα, έχουμε ανάγκη για μια χρωματιστή πινελιά» μου είπε ο παρουσιαστής της εκδήλωσης, Αλέξανδρος Χαριζάνης. Αμέσως μετά, ανέβηκε στη σκηνή, χαιρέτισε το ασυγκράτητο κοινό, στα ηχεία ακούστηκε το «Κύμα» του Κωνσταντίνου Βήτα, όπως ορίζει το ανεπίσημο τελετουργικό του φεστιβάλ, ο παρουσιαστής μέτρησε αντίστροφα από το δέκα ως το μηδέν, κι έπειτα – παφ ! - ο ουρανός στον Βορρά γέμισε χρωματιστή σκόνη.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.