FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Η Τελευταία Ευκαιρία του Tim Burton (Πριν τον Διαγράψουμε)

Επιτέλους ο γνωστός σκηνοθέτης αποφάσισε να ξεφύγει από τη περπατημένη που ο ίδιος χάραξε. Και μάλιστα φωνάζοντας «όχι άλλο κάρβουνο» - όπου «κάρβουνο» βάλε Johnny Depp.
Oι φωτογραφίες είναι από την σελίδα του Tim Burton στο facebook.

Όσοι με γνωρίζουν κάπως καλά, γνωρίζουν και ένα (από τα πολλά) κουσούρια μου: δεν θυμάμαι ονόματα εύκολα. Για την ακρίβεια θυμάμαι δύσκολα. Όχι δεν έχω κάποιο πρόβλημα υγείας, απλά δεν τα πάω καλά με τα ονόματα - φάτσες δύσκολα ξεχνάω. Ουκ ολίγες φορές έχω ρωτήσει τον Κ.Μ. στα μπαρ έξω «πως την λένε ρε αυτή που μίλαγα μισή ώρα;». Και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα σε ονόματα γνωστών πχ. σκηνοθετων. Με τίποτα δεν μένει στο μυαλό - οι τίτλοι των ταινιών τους πάλι ναι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Για χρόνια μια ψυχή ακούει συνεχώς την ατάκα «θύμισέ μου τον σκηνοθέτη που το όνομά του μοιάζει με αρρώστια» για να μου πει με ένα ύφος δεν-βαριέσαι-μάλλον-χαζός-εισαι «Fincher διάολε». Φυσικά και το όνομά του δεν θυμίζει αρρώστια, απλά εγώ το έχω συνδέσει έτσι στο μυαλό μου ώστε να μπορώ να τον «θυμάμαι». Ε, λοιπόν, ο Tim Burton δεν ανήκει σε αυτή την ονοματοαμνησία.

Ήταν το 1989 όταν με τον κολλητό μου είδαμε στο σινεμά τον «Batman» και ενθουσιαστήκαμε. Σίγουρα ήταν η ηλικία (μας), ο ήρωας, το ότι ήμασταν αγοράκια. Αλλά εμείς κολλήσαμε με την ατμόσφαιρα του φιλμ. Κόμικ-σουρεάλ, σκοτεινή, εμπνευσμένη. Και τότε ήταν που έψαξα (internet δεν υπήρχε για εμάς) και μάθαμε το όνομα Tim Burton. Και ένα χρόνο μετά ήρθε ο «Ψαλιδοχέρης» - και στην πορεία πολλές ταινίες με την υπογραφή και τη σκοτεινή λογική του Burton: «Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης», «Big Fish», «Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας», «Ed Wood», «Corpse Bride» και πάει λέγοντας. Η μία καλύτερη από την άλλη.

Ναι, ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να απομυθοποιήσω τον Burton. Όχι ότι δεν θα έκανε ποτέ κάτι αποτυχημένο, αλλά ήταν τόσες οι επιτυχίες του που δεν θα με ενδιέφετε. Ακόμα και όταν όλοι τον έκραζαν για τα τελευταία του project, εγώ εκεί, φανατικός.

Αλλά στην τελική «έσπασα» και εγώ. Ξενέρωσα. Πρώτα το «Dark Shadows» και μετά το «Frankenweenie», που ήταν το κερασάκι στην τούρτα, απογοητεύτηκα με τον Burton. Το παρελθόν του θα είναι πάντα μοναδικό, το παρόν του όμως έμοιαζε απλά κουρασμένο. Ο Burton δημιούργησε μια σχολή και αντί να την εξελίξη, χάθηκε μέσα σε αυτήν, επαναλαμβάνοντας τον εαυτό του. Και το χειρότερο, επαναλαμβάνοντας τον ανέμπνευστο εαυτό του. Έμοιαζε με γαϊδούρι που ξέρει έναν δρόμο και αυτό ακολουθεί. Και ήταν κρίμα, γιατί είχε αποδείξει ότι μπορούσε να κάνει πολλά παραπάνω.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Και πάνω που έλεγες «τελείωσε το παραμύθι», ο Burton αποφάσισε να κάνει την ανατροπή. Ή τουλάχιστον να τη δοκιμάσει. Στις 25 Δεκεμβρίου θα βγει στις αίθουσες η νέα του ταινία με τίτλο «Big Eyes», όπου δεν θα είναι ούτε animation, ούτε musical horror, ούτε remake. Απλά είναι μια βιογραφική ταινία -η δεύτερη της μεγάλης του καριέρας μετά το φιλμ «Ed Wood». Και οι ανατροπές δεν σταματάνε εδώ: ο Burton δοκιμάζει ένα «καινούργιο» καστ για τα δεδομένα του, με τους Amy Adams και Christoph Waltz. Επιτέλους, όχι άλλος Johnny Depp. Επιτέλους.

Τώρα κατά πόσο θα είναι επιτυχημένο αυτό το εγχείρημα, κανείς δεν ξέρει. Άλλωστε, μπορεί οι τελευταίες του ταινίες να μην πήραν ιδιαίτερα καλές κριτικές, αλλά στα ταμεία δεν τα πήγαν άσχημα. Τα λεφτά τους τα έβγαλαν και με το παραπάνω.
Η ειρωνία της υπόθεσης είναι ότι μία από τις ελάχιστες ταινίες που τον έβαλε μέσα ήταν το «Ed Wood», δηλαδή η προηγούμενη βιογραφία που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη. Αν η ιστορία επαναληφθεί μάλλον ο Burton θα το μετανιώσει. Εμείς όμως όχι, γιατί θέλαμε κάτι νέο και διαφορετικό από εκείνον.

ΥΓ.: Η Lana Del Rey ηχογραφεί δύο κομμάτια για το «Big Eyes» λένε οι τελευταίες μουσικές ειδήσεις. Γιατί ρε Burton μας το χάλασες τώρα;

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.