Πόσο Καιρό Θα Ζούσαν οι Άνθρωποι αν Γιατρεύονταν Όλες οι Ασθένειες;

Εδώ και αρκετό καιρό, οι συνηθέστερες αιτίες θανάτου σε όλον τον κόσμο είναι σχετικά σταθερές, αν και ποικίλλουν ανάλογα με τον τόπο: οι καρδιακές παθήσεις και οι ασθένειες του αναπνευστικού κατατάσσονται ψηλά στη λίστα, ανεξάρτητα από τη χώρα, ενώ σε ορισμένα μέρη του αναπτυσσόμενου κόσμου, μολυσματικές ασθένειες, όπως η ελονοσία και ο ιός HIV/AIDS, κοστίζουν τη ζωή σε περισσότερους ανθρώπους. Αλλά τι θα συνέβαινε αν, μετά από μια πρωτοποριακή ιατρική ανακάλυψη, οι παθήσεις αυτές, μαζί με όλες τις υπόλοιπες αιτίες σωματικής φθοράς, μπορούσαν να θεραπευτούν; Πόσο καιρό θα ζούσαμε, αν ο μόνος τρόπος για να πεθάνουμε θα ήταν κάποιο δυστύχημα ή ένας τραυματισμός;

Σύμφωνα με έναν υπολογισμό από την ιστοσελίδα στατιστικών Polstats.com, η απάντηση είναι το διόλου ευκαταφρόνητο διάστημα των 8.938 χρόνων κατά μέσο όρο - αρκετά για να ζούσαν ακόμη οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στη νεολιθική περίοδο.

Για να μπορέσει να δείξει τι σημαίνει αυτό, ο ιστότοπος χρησιμοποιεί μια διαδραστική προσομοίωση ενός πληθυσμού 100 ατόμων, ο οποίος πεθαίνει με την πάροδο του χρόνου, μόνο από τυχαία ατυχήματα. Φυσικά, ο ιστότοπος είναι ως επί το πλείστον ένα παράδειγμα για το πώς μπορείς να διασκεδάσεις με τις στατιστικές και δεν υποστηρίζει ότι οι ισχυρισμοί του είναι εντελώς αξιόπιστοι, αλλά μερικές από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται σε αυτό εξακολουθούν να μοιάζουν με την επαγγελματική επιδημιολογία.

Η Δρ Katherine Keyes, αναπληρώτρια καθηγήτρια επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Mailman του Πανεπιστημίου Κολούμπια, επιβεβαίωσε ότι η βασική τεχνική –ο υπολογισμός της επίπτωσης των τύπων θανάτου σε έναν πληθυσμό με βάση τη στατιστική πιθανότητα ατυχημάτων- είναι αξιόπιστη, ακόμη και αν ο κατάλογος των αιτιών που έχουν επιλεγεί από την Polstats είναι ελλιπής. Αλλά αντί να αναρωτιούνται τι θα συνέβαινε αν εξαλείφονταν όλες οι ασθένειες, οι επιδημιολόγοι ασχολούνται συχνότερα με τον τρόπο με τον οποίο θα άλλαζε το μέσο προσδόκιμο ζωής, αν εξαλειφόταν έστω και μία αιτία θανάτου.

VICE Video: Είναι Πολύ Ακριβό να Πεθαίνεις στην Ελλάδα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

«Έχει γίνει δουλειά που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, η οποία δείχνει ότι ένας από τους βασικούς λόγους που οι ΗΠΑ έχουν μείνει πίσω σε σχέση με πολλές αντίστοιχες χώρες ως προς το προσδόκιμο ζωής είναι το κόστος των τραυματισμών, οι οποίοι πλήττουν ιδιαίτερα τα νεότερα άτομα: οι ανθρωποκτονίες και οι αυτοκτονίες που προκαλούνται από πυροβόλα όπλα για παράδειγμα και η δηλητηρίαση από ναρκωτικά», δήλωσε η Keyes τηλεφωνικώς. Στην περίπτωση αυτή, ο «τραυματισμός» αναφέρεται σε αίτια θανάτου που δεν έχουν να κάνουν με ασθένειες, αυτό που η Polstats αποκαλεί «αφύσικο» αίτιο, αν και όσοι μελετούν τη θνησιμότητα αποφεύγουν τον όρο. Στην πραγματικότητα, η Keyes λέει ότι αντί να φαντάζεται μια γενικότερη δραματική αύξηση του προσδόκιμου ζωής, μεγάλο μέρος της δουλειάς της περιλαμβάνει την αμφισβήτηση του λόγου για τον οποίο ορισμένες ομάδες φαίνονται πιο ευπαθείς, σε σχέση με άλλες.

«Οι σημερινές τάσεις του προσδόκιμου ζωής στις ΗΠΑ είναι ανησυχητικές», είπε. «Οι πιο πρόσφατες διαθέσιμες αναλύσεις υποδεικνύουν ότι για πρώτη φορά παρατηρούμε μείωση του προσδόκιμου ζωής για ορισμένες δημογραφικές ομάδες, ιδιαίτερα εκείνες που βρίσκονται στην κατώτερη βαθμίδα της κοινωνικοοικονομικής κλίμακας. Έχει σημειωθεί και άνοδος στο προσδόκιμο ζωής, η οποία όμως περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε ομάδες υψηλής κοινωνικοοικονομικής θέσης, επομένως υπάρχει μια διεύρυνση των ανισοτήτων μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων».

Αν και έχει πλάκα να φανταζόμαστε τι μπορεί να συνέβαινε αν ο τραυματισμός γινόταν η μοναδική αιτία θανάτου, η θλιβερή αλήθεια των στοιχείων που έχουμε μάς δείχνει ότι πρέπει να γίνει πολύ περισσότερη δουλειά, για να ξεκινήσουμε να πλησιάζουμε έστω και ελάχιστα μια τέτοια πραγματικότητα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Motherboard US.

Περισσότερα από το VICE

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Υπεύθυνο PR σε Κλαμπ στην Αθήνα

Η Marseaux Ζει το Όνειρο Λίγο Μετά τα 17

Το Ελληνικό «Casa de Papel»: Το Ανεξιχνίαστο Ριφιφί στην Τράπεζα Εργασίας