Πριν από δύο χρόνια, η 19χρονη στρατιωτικός Shamika Burrage επέστρεφε με το αυτοκίνητο στη μονάδα της στο Φορτ Μπλις του Τέξας, μετά από επίσκεψη στην οικογένειά της στο Μισισίπι. Μαζί της ήταν και η ξαδέρφη της, η οποία κυοφορούσε στον όγδοο μήνα.
«Επέστρεφα από άδεια και ήμασταν κοντά στην Οδησσό του Τέξας», είπε η Burrage σε δήλωση που εξέδωσε ο Στρατός. «Οδηγούσα και ξαφνικά έσκασε το μπροστινό λάστιχο, βγάζοντας εκτός δρόμου το αυτοκίνητο και πάτησα απότομα φρένο. Θυμάμαι να κοιτάω την ξαδέρφη μου που βρισκόταν στο κάθισμα του συνοδηγού και μετά να κοιτάω πάλι τον δρόμο. Θυμάμαι μόνο την πρώτη τούμπα, τίποτα άλλο».
Videos by VICE
Το αυτοκίνητό της πλαγιολίσθησε και αναποδογύρισε πολλές φορές. Αν και η ξαδέρφη της τη γλίτωσε με μικρούς τραυματισμούς, η Burrage εκσφενδονίστηκε από το αυτοκίνητο και υπέστη εκδορές από την επαφή με το οδόστρωμα, τραυματισμούς στο κεφάλι και συμπιεστικά κατάγματα στη σπονδυλική στήλη. Οι γιατροί είπαν ότι χωρίς βοήθεια, θα είχε πεθάνει από αιμορραγία μέσα στα επόμενα 30 λεπτά. Επίσης, έχασε το αριστερό της αυτί.
Έχοντας ολοκληρώσει την αποκατάστασή της μετά από μήνες, ξεκίνησε ψυχοθεραπεία, για να μπορέσει να διαχειριστεί το ατύχημα και σκέφτηκε να βάλει προσθετικό αυτί, για να κρύψει τα σημάδια της. Ωστόσο, οι πλαστικοί χειρουργοί της πρότειναν κάτι άλλο: να αφαιρέσουν χόνδρους από τα πλευρά της, να τους δώσουν σχήμα αυτιού, να εμφυτεύσουν το αυτί στο αντιβράχιό της, όπου θα αναπτύσσονταν νέα αιμοφόρα αγγεία γύρω του (πράγμα που θα έπαιρνε έναν χρόνο) και στη συνέχεια να «καλλιεργήσουν» το νέο αυτί –από δέρμα χεριού και χόνδρους – και να το εμφυτεύσουν στο κεφάλι της.
«Χρησιμοποιούμε αυτήν την τεχνική εκατοντάδες φορές τον χρόνο, σε περιστατικά ρινικής αποκατάστασης και αποκατάστασης αυτιών» – Byrne, καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας και Χειρουργικής
Αρχικά ήταν διστακτική και της πήρε δύο μήνες να αποφασίσει να το δοκιμάσει.
«Αυτού του είδους τα περιστατικά τεστάρουν τα όρια κάθε έννοιας που γνωρίζουμε», λέει ο Owen Johnson ΙΙΙ, επικεφαλής Πλαστικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής του Στρατιωτικού Ιατρικού Κέντρου William Beaumont στο Ελ Πάσο του Τέξας. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται πλήρης ανακατασκευή αυτιού – ο μέντορας του Johnson, Patrick Byrne, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, εφάρμοσε για πρώτη φορά την πρωτοποριακή τεχνική το 2012 σε μια γυναίκα που είχε χάσει το αυτί της από καρκίνο – ωστόσο είναι η πρώτη φορά που η τεχνική εφαρμόζεται για τον Στρατό.
VICE Video: Η Υγεία σε Κρίση
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
«Χρησιμοποιούμε αυτήν την τεχνική» -τη λήψη χόνδρων, είτε από τον ασθενή είτε από έναν δότη και τη μεταφύτευσή τους, ώστε να διαμορφωθεί ιστός- «εκατοντάδες φορές τον χρόνο, σε περιστατικά ρινικής αποκατάστασης και αποκατάστασης αυτιών», λέει ο Byrne, αναπληρωτής καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας και Χειρουργικής κεφαλής και λαιμού στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Αυτό που είναι ασυνήθιστο στο συγκεκριμένο περιστατικό, είναι ότι το αυτί αναπτύχθηκε στο χέρι της ασθενούς.
Ο Johnson και μια ομάδα γιατρών πραγματοποίησαν τρεις πολύπλοκες επεμβάσεις. Η κάθε μία ενείχε κινδύνους και ενδεχόμενες επιπλοκές – προκειμένου να αφαιρεθούν οι χόνδροι από τα πλευρά, για παράδειγμα, έπρεπε να γίνει τομή κοντά στους πνεύμονες, με κίνδυνο τη διάτρησή τους. «Ήταν μια πολύ περίπλοκη χειρουργική επέμβαση που θα μπορούσε εύκολα να αποτύχει σε πολλά σημεία», λέει ο Johnson «και είχαμε μόνο μια ευκαιρία, για να πετύχουμε».
Πρώτα, έπρεπε να πάρουν τους χόνδρους. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να ανοίξουν το στέρνο της Burrage και να αφαιρέσουν μεγάλα τμήματα από το δεξί μέρος του θώρακά της. Καμία περιοχή δεν παρέχει αρκετούς χόνδρους από μόνη της, επομένως η αφαίρεσή τους γίνεται από οκτώ έως δέκα πλευρά, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες τυχόν παραμορφώσεων στο στέρνο.
Ο βραχίονάς της είναι τώρα απόλυτα λειτουργικός, ενώ το χέρι και ο καρπός έχουν πλήρες εύρος κινήσεων.
Ο Johnson συγκρίνει τους χόνδρους με το σαπούνι, ως προς την πυκνότητά τους. Μόλις θα λάμβαναν επαρκή ποσότητα, θα ήταν σαν να έφτιαχναν ένα γλυπτό σαπουνιού – στο συγκεκριμένο περιστατικό, το σχήμα βασίστηκε στο άλλο αυτί της Burrage (είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται επίσης για παιδιά με ανωτία ή μικρωτία, γενετικές ανωμαλίες, που επιφέρουν απώλεια ή υπανάπτυξη του εξωτερικού αυτιού). Συνήθως χρησιμοποιείται χαλύβδινο σύρμα για τη συναρμολόγηση του νέου αυτιού, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, λέει ο Johnson, χρησιμοποίησαν μια δυνατή κόλλα. Συγκρίνει τη διαδικασία της διαμόρφωσης του μοσχεύματος και της χάραξης του χόνδρου με μια αργή, χειροκίνητη τρισδιάστατη εκτύπωση – το οποίο λέει ότι θα είναι η επόμενη μεγάλη πρόοδος στις μεταμοσχεύσεις. Οι γιατροί έχουν τρισδιάστατα εκτυπωμένα καλούπια αυτιών, όμως δεν μπορούμε ακόμη να εκτυπώσουμε χόνδρους.
Εμφύτευσαν τον χόνδρο κάτω από το δέρμα του χεριού της, κάτι που είναι γνωστό ως προπλασμένο ελεύθερο πτερύγιο αντιβραχίου. Μόλις τοποθετήθηκε εκεί, δεν «αναπτύχθηκε» με τη συνήθη έννοια: Το σώμα μπορεί μερικές φορές να απορροφήσει εμφυτευμένους χόνδρους, αντιμετωπίζοντας τους ως ξένα σώματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Όταν, όμως, η επέμβαση είναι επιτυχής, νέα αιμοφόρα αγγεία αναπτύσσονται γύρω από τον χόνδρο, γεγονός που τον καθιστά κατάλληλο για μεταμόσχευση. «Ο χόνδρος ξεκινά κατά κάποιον τρόπο να συνηθίζει στο νέο του σπίτι», λέει ο Johnson «και μετά απλώς τον μεταφέρεις σε άλλο σπίτι».
Ο Johnson ήταν επίσης ιδιαίτερα προσεκτικός, ώστε να διατηρηθούν τα αισθητηριακά νεύρα στη γύρω περιοχή του βραχίονά της Burrage, ούτως ώστε να μπορεί να αισθάνεται το δέρμα γύρω από το αυτί της, μετά τη μεταμόσχευση αυτού του δέρματος στο κεφάλι της μαζί με το αυτί (η ακοή της δεν είχε καταστραφεί, αν και είχε σχηματιστεί ουλώδης ιστός πάνω από τον ακουστικό πόρο. Οι γιατροί τον αφαίρεσαν κατά τη διάρκεια της μεταμόσχευσης).
Σήμερα, στα 21 της, είναι πιο ευτυχισμένη και σύντομα θα ξεκινήσει τις σπουδές της στη φυσικοθεραπεία, ελπίζοντας να μπορέσει να βοηθήσει άλλους με τον τρόπο που βοηθήθηκε η ίδια.
Όταν έφτασε η στιγμή της «συγκομιδής», έναν χρόνο αργότερα, οι γιατροί χρειάστηκε να αφαιρέσουν τον χόνδρο και αρκετό δέρμα, για να καλύψουν το τραύμα στο κεφάλι της Burrage – αλλά έπρεπε επίσης να αποτρέψουν την πρόκληση μόνιμης βλάβης στο χέρι της. Μετά την αφαίρεση του αυτιού, ο Johnson κάλυψε τον βραχίονα με ένα υποκατάστατο δέρματος που ονομάζεται Integra. «Το καλό είναι ότι μπορείς να το τοποθετήσεις πάνω από τους εκτεθειμένους τένοντες», λέει ο Johnson «και να το αφήσεις εκεί για τέσσερις έως έξι εβδομάδες. Στη συνέχεια, τα αναπλαστικά της κύτταρα θα εισέλθουν στην ουσία και τελικά θα την αντικαταστήσουν με τον δικό της ιστό».
Το υποκατάστατο δέρματος βοήθησε να συμπληρωθεί ο χαμένος ιστός, τον οποίο ο Johnson αργότερα κάλυψε με δέρμα που είχε ληφθεί από τον μηρό της Burrage. Ο βραχίονάς της είναι τώρα απόλυτα λειτουργικός, ενώ το χέρι και ο καρπός έχουν πλήρες εύρος κινήσεων. «Η ανάρρωσή της είναι εκπληκτική», λέει.
VICE Video: Οι Επαγγελματίες Υγείας στην Ελλάδα Βρίσκονται στα Όρια της Εξάντλησης
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η αίσθηση μπορεί να επανέλθει με αυτόν τον τύπο επέμβασης, σύμφωνα με τον Byrne. Αναφέρεται στην αποκατάσταση της γλώσσας, όπου οι ασθενείς θα μπορούν στο μέλλον να αισθάνονται το τρύπημα μιας βελόνας στην πρόσφατα μεταμοσχευμένη γλώσσα τους. Όμως, δεν είναι σίγουρο το κατά πόσο η Burrage θα μπορεί να νιώθει το αυτί της. «Δεν το έχουμε δοκιμάσει ποτέ με αυτί», λέει, «υποθέτω ότι κάποιοι ασθενείς θα αναπτύξουν αίσθηση, όμως δεν είναι μια προσδοκία που έχουμε».
Αν και ο Johnson είναι δικαίως περήφανος για τα επιτεύγματα στο συγκεκριμένο περιστατικό, πιστεύει ότι είναι εξίσου βασικό να αναγνωρίσουμε πόσο μεγάλη σημασία μπορεί να έχει για έναν ασθενή μια τέτοια επέμβαση. Μετά το ατύχημά της, λέει, η Burrage κατέρρευσε. Η ψυχική της υγεία συνδέθηκε με την απώλειά της και την ταχύτητα με την οποία άλλαξε η ζωή της. Σήμερα, στα 21 της χρόνια, μπορεί να δει τον εαυτό διαφορετικά. Είναι πιο ευτυχισμένη και σύντομα θα ξεκινήσει τις σπουδές της στη φυσικοθεραπεία, ελπίζοντας να μπορέσει να βοηθήσει άλλους με τον τρόπο που βοηθήθηκε η ίδια.
«Νομίζω ότι αυτό δείχνει ότι ο σκοπός των εξειδικευμένων χειρουργικών επεμβάσεων δεν είναι απλώς η βελτίωση της εξωτερικής εμφάνισης», λέει ο Johnson. «Αποκαθίσταται η αίσθηση της ταυτότητας και ενισχύεται η αυτοπεποίθηση. Χαίρομαι πολύ, όταν την βλέπω τώρα, πάντα χαμογελάει».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Τonic.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Δέκα Ερωτήσεις σε Έναν Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου για το «Μακεδονικό»
Ένας Δάσκαλος Οδήγησης Διηγείται τα πιο Τρελά Περιστατικά με Μαθητές του
Μια Γυναίκα που Είχε την Ίδια Ασθένεια με την Kate Middleton Μιλά για το Πόσο Δύσκολα Πέρασε