Βανδαλισμός, Τέχνη και ένας Γυμνός Γυναικείος Στρατός

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Τα σοκάκια και τα κτίρια του Μόντρεαλ αποτελούν εδώ και χρόνια τα κάδρα και τους καμβάδες της, αλλά η MissMe δεν θέλει να λέγεται καλλιτέχνιδα του δρόμου. Προτιμά τον χαρακτηρισμό «καλλιτεχνική βάνδαλος», ένας όρος που νιώθει ότι περιγράφει καλύτερα τις φεμινιστικές «ταπετσαρίες» που κολλάει εδώ και χρόνια σε διάφορους τοίχους του κόσμου.

Videos by VICE

Οι συλλογές της περιλαμβάνουν φόρους τιμής σε πρωτοπόρες φυσιογνωμίες όπως η Simone de Beauvoir και η Malala Yusafzai, καθώς και σε μουσικές φιγούρες όπως η Amy Winehouse και η Nina Simone. Η πρώην διαφημίστρια είναι επίσης η καλλιτεχνική δημιουργός της σειράς αυτοκόλλητων Pussy Illuminati, ενώ έχει κάνει και μια σειρά από καλλιτεχνικές «επιθέσεις» σε στάσεις λεωφορείων (κυρίως στο Μόντρεαλ) τα τελευταία χρόνια.

Η πιο γνωστή της δημιουργία, όμως, είναι το κάτι-σαν-αυτοπορτρέτο με τον τίτλο Vandal, που απεικονίζει μια γυμνή γυναίκα που φοράει μια κουκούλα Mickey Mouse.

Στο πλαίσιο της τελευταίας της έκθεσης στον καλλιτεχνικό χώρο Phi Centre στο Μόντρεαλ, οι υπεύθυνοι του χώρου προσκάλεσαν τη MissMe να γεμίσει τους τοίχους της γκαλερί με μια σειρά από υπερμεγέθεις απεικονίσεις της πιο διάσημης δημιουργίας της. Στη συνέχεια, για να γιορτάσει το τέλος της έκθεσης, πρόβαλε ένα βίντεο το οποίο απεικονίζει μια ομάδα γυναικών την οποία η MissMe στρατολόγησε ώστε να δημιουργήσει μια «αληθινή» εκδοχή των Vandals της.

Συναντήσαμε την καλλιτέχνιδα για να της μιλήσουμε γι’ αυτήν τη στρατιά βανδάλων, καθώς και για να μάθουμε πώς είναι να πηγαίνεις σε ένα γύρισμα με ένα τσούρμο από γυμνές γυναίκες που δεν έχεις ξαναδεί στη ζωή σου. (Spoiler: είναι φανταστικό).

VICE: Τι αντιπροσωπεύει η Vandal;
MissMe: Όλες είναι διαφορετικές, ή τουλάχιστον οι περισσότερες. Βρίσκονται εδώ με τη μορφή ενός στρατού, ως γυναίκες που δεν ντρέπονται για το σώμα τους, για τη σεξουαλικότητά τους, που δεν θα ανεχτούν καμία κοινωνική ή πνευματική καταπίεση.

Τη «στήνεις» εδώ και χρόνια στους δρόμους, λοιπόν, και τώρα τη «ζωντανεύεις». Μίλησέ μου γι’ αυτό το βίντεο.
Είναι ένα φοβερά συναρπαστικό project. Τη «ζωντάνεψα» μεν τώρα με ανθρώπινη μορφή, αλλά ζούσε μέσα στο κεφάλι μου και εκεί έξω στους δρόμους, οπότε ήταν άλλη μια μετάβαση σε κάποια νέα μορφή. Ουσιαστικά θέλω να δείξω πως η Vandal δεν είναι απλώς μια έκφραση τέχνης, αλλά μια ιδέα που ακουμπά πολλές γυναίκες, ανεξαρτήτως κουλτούρας, γλώσσας και χώρας. Είναι πολύ διαφορετικό άλλωστε να βλέπεις μια εικόνα που είναι σχεδιασμένη και εντελώς διαφορετικό να βλέπεις ένα αληθινό και γυμνό ανθρώπινο σώμα που φοράει μια μάσκα και σε κοιτάει.

Υπάρχει πολλή δύναμη, ένταση και λίγη οργή σε αυτό το βίντεο. Τι ήθελες να εκφράσεις και πώς αισθάνθηκαν οι γυναίκες που πήραν μέρος σε αυτό;
Δεν είναι ένα βίντεο που εναντιώνεται σε κάτι. Ουσιαστικά αφορά το να έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας, αλλά με έναν πιο επιθετικό τρόπο, απέναντι σε αυτή την καταπιεστική λογική. Είναι τρελό βίντεο, τελείως τρελό.

Απεικονίζει τριάντα γυναίκες από διάφορες κουλτούρες, από διάφορα περιβάλλοντα και εθνικότητες και με διαφορετικά σώματα. Ζητήσαμε από κόσμο να συμμετάσχει χωρίς να τους εξηγήσουμε τίποτα και μέσα σε δύο μέρες «πνιγήκαμε» στα email τα οποία έλεγαν «θέλουμε κι εμείς να γίνουμε μέρος του στρατού σου. Θέλουμε να συμμετάσχουμε».

Η εμπειρία των γυρισμάτων ήταν απίστευτη. Δεν μπορώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις. Ήταν σαν ένα είδος πνευματικής αφύπνισης μέσα από τη γυναικεία φύση. Νιώσαμε όλες μια απίστευτη σύνδεση. Τις περισσότερες από αυτές τις γυναίκες δεν τις ήξερα καν, μιας και απάντησαν σε μια αγγελία στο Instagram, ήταν κυρίως γυναίκες που με ακολουθούσαν, παντελώς άγνωστες σε μένα. Ήμασταν όλες πολύ χαρούμενες. Όλες τους ήταν φοβερά πρόθυμες να κάνουν το οτιδήποτε και ξέρεις, ζήτησα από αυτές να βγάλουν τα ρούχα τους και να κάνουν όλα αυτά τα τρελά πράγματα. Ήρθαν πολλές από τις κοπέλες και μου είπαν ξανά και ξανά πόσο απίστευτη εμπειρία ήταν, πόσο σημαντική. Τελειώσαμε τα γυρίσματα στις 11 το βράδυ, αλλά καμιά δεν ήθελε να φύγει, παρά το γεγονός ότι γυρίζαμε επί δέκα ώρες.

Είναι απίστευτο να συνειδητοποιώ πόσος κόσμος ακολουθεί αυτή την ιστορία και πόσο κόσμο επηρεάζει τελικά. Μια κοπέλα ήρθε και μου μίλησε με δάκρυα στα μάτια, λέγοντάς μου πως ήταν πολύ σημαντικό για εκείνη που βρέθηκε εκεί. Μου είπε «όχι, δεν καταλαβαίνεις. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που βρέθηκα γυμνή μπροστά σε άλλο άτομο». Μου είπε ότι αισθάνθηκε φανταστικά, ότι αισθάνθηκε πανέμορφη, γυναικεία, καλά με τον εαυτό της. Τρελάθηκα όταν μου το είπε. Μια κοπέλα την έπιασε η περίοδός της στη μέση των γυρισμάτων και της είπα «δεν πειράζει! Θα βάλουμε μπογιά από πάνω!». Ουσιαστικά είχε να κάνει με το πόσο σημαντικό ήταν το να αποδεχτούμε το ποιες είμαστε και όλη η ντροπή που συνήθως συνδέουμε με τα σώματά μας εξαφανίστηκε.

Νιώθεις πως αυτός ο στρατός των Vandals, ο οποίος έχει πια ζωντανέψει, αποτελεί ένα κίνημα;
Δεν ξέρω αν θα πήγαινα μέχρι εκεί, αλλά μου αρέσει η ιδέα να γίνει κάτι τέτοιο. Σίγουρα αντιπροσωπεύει κάτι που μιλάει σε πολύ κόσμο και είναι πολύ αληθινό. Σίγουρα αναφέρεται σε θέματα για τα οποία μιλάει πολύς κόσμος, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο, με έναν τρόπο δηλαδή που κάνει αυτά τα θέματα πιο σχετικά για τις γυναίκες, ίσως γιατί δεν έχει τόσο πολλές «φουσκωμένες» λέξεις. Είναι λιγότερο «γλυκούλι», λιγότερο «κοριτσίστικο». Είναι πιο αληθινό, πιο ωμό και άρα αφορά και γυναίκες που ξεφεύγουν από τα στενά όρια του «κοριτσιού». Λέει όμως το ίδιο πράγμα: βρες τη δύναμη μέσα σου και βοήθησε κι άλλες γυναίκες να τη βρουν, γιατί δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο κατάλληλο σημείο και είναι μια πανέμορφη προσπάθεια.

Περισσότερα από το VICE

Ο Παράδεισος των Σεξοτουριστών, Χίπηδων και Αλκοολικών Συνταξιούχων

Κάποιοι Άνθρωποι Είναι Αλλεργικοί στο Χόρτο και Δεν το Έχουν Καταλάβει

O CJ Jeff Μακριά από τα Σκοτεινά Club και τις Ηλιόλουστες Παραλίες