Δεν υπάρχει περίπτωση να ασχολείσαι, έστω και επιδερμικά, με την underground μουσική και να μην έχεις ακούσει έστω και μια φορά κάποιον να αναφέρεται στο Metal Hammer. Πρόκειται για ένα περιοδικό που μεγάλωσε γενιές μεταλλάδων, κερδίζοντας παράλληλα τον σεβασμό των απανταχού μουσικόφιλων. Μιλάμε για ένα έντυπο που συνεχίζει, εν έτει 2020, να κυκλοφορεί και να εμπνέει ακόμα. Ναι, 35 χρόνια και 420 τεύχη αργότερα. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια πραγματοποιεί τις δικές του ετήσιες γιορτές, στις οποίες συγκεντρώνονται χιλιάδες φίλοι του περιοδικού για να παρακολουθήσουν κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, που τιμούν με την παρουσία τους κάθε χρόνο το Metal Hammer. Η φετινή γιορτή θα πραγματοποιηθεί στο Piraeus 117 Academy και θα έχει ως headliners τους τεράστιους Septic Flesh, ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της χώρας - ανεξαρτήτως είδους μουσικής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και μπορεί το Metal Hammer να έχει εδραιωθεί για τα καλά στον χώρο των media, όμως δεν θα ήταν τίποτα χωρίς το έμψυχο δυναμικό του. Ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική και συνεχίζουν να παλεύουν σε έναν πολύ δύσκολο χώρο, με σκοπό την έκφραση. Ένας από αυτούς είναι ο Κώστας Χρονόπουλος, ο διευθυντής του περιοδικού, ο οποίος εργάζεται σε αυτό εδώ και 25 χρόνια. Ένας άνθρωπος με τον οποίο χαίρεσαι να συζητάς. Προσωπικά, θεωρώ τη φωνή του ως μία «αχτίδα» πολιτισμού μέσα στην αποβλάκωση της εποχής των social media. Τον συνάντησα στα νέα γραφεία του Metal Hammer στο Μοσχάτο, ώστε να τα πούμε για τα γενέθλια της μεγάλης του αγάπης. Τελικά, χαθήκαμε σε μια όμορφη κουβέντα - μέρος της οποίας μπορείς να διαβάσεις παρακάτω.
VICE: 35 χρόνια Metal Hammer - τι σκέφτεσαι ακούγοντας αυτή τη φράση;
Κώστας Χρονόπουλος: Καταρχάς αισθάνομαι έκπληκτος, επειδή όταν έμπαινα στο περιοδικό δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα απαντούσα κάποτε σε αυτή την ερώτηση. Στη συνέχεια έρχεται η ευθύνη. Όταν καταφέρνεις να μένεις στα πόδια σου έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια, θα πρέπει να έχεις κάτι να προσφέρεις. Όχι σε ατομικό, αλλά σε ομαδικό επίπεδο. Τέλος, αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη απέναντι σε όσους μας παρακολουθούν και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι εκεί έξω που να αλληλεπιδρούν μαζί μας, όχι 35 χρόνια, ούτε 35 μέρες δεν θα αντέχαμε. Εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας και αναγνώστες του περιοδικού, με τη μόνη διαφορά ότι πρέπει να το γράψουμε κιόλας.
Κώστας Χρονόπουλος: Καταρχάς αισθάνομαι έκπληκτος, επειδή όταν έμπαινα στο περιοδικό δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα απαντούσα κάποτε σε αυτή την ερώτηση. Στη συνέχεια έρχεται η ευθύνη. Όταν καταφέρνεις να μένεις στα πόδια σου έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια, θα πρέπει να έχεις κάτι να προσφέρεις. Όχι σε ατομικό, αλλά σε ομαδικό επίπεδο. Τέλος, αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη απέναντι σε όσους μας παρακολουθούν και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αν δεν υπήρχαν άνθρωποι εκεί έξω που να αλληλεπιδρούν μαζί μας, όχι 35 χρόνια, ούτε 35 μέρες δεν θα αντέχαμε. Εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας και αναγνώστες του περιοδικού, με τη μόνη διαφορά ότι πρέπει να το γράψουμε κιόλας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πού μεγάλωσες;
Έχω μεγάλη τιμή και καμάρι το γεγονός ότι προέρχομαι από ταπεινή καταγωγή. Μεγάλωσα στις δυτικές συνοικίες και πιο συγκεκριμένα στους Αγίους Αναργύρους. Δύσκολη περιοχή. Θεωρώ ότι γλίτωσα από καθαρή τύχη από κάποια πράγματα που βρέθηκαν μπροστά μου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και η μάνα μου δούλευε για να μας μεγαλώσει με τον αδερφό μου. Η οικογένειά μου, μου πρόσφερε πολλά πράγματα και η καταγωγή μου από την εργατική τάξη είναι το πιο σπουδαίο και αυτό που θα βρίσκεται για πάντα μέσα στο κεφάλι μου ώστε να μην ξιπαστώ. Να κρίνω τους ανθρώπους με την αξία των πράξεών τους, όχι με αυτό που έχουν στην τσέπη τους.Πώς μπήκε το metal στη ζωή σου;
Άγιοι Ανάργυροι και δεκαετία του '80 σημαίνει ένα πράγμα: metal. Αν υπήρχε κάποιο παιδί που δεν άκουγε metal στο σχολείο παραξενευόσουν, το πλησίαζες και ρωτούσες αν είναι όλα καλά σπίτι του και αν μπορείς να βοηθήσεις. Σήμερα υπάρχει πολύς κόσμος που ακούει αυτή τη μουσική, πολύ πιο συνειδητοποιημένα. Παλιότερα την άκουγαν πολλοί επειδή άρεσε σε όλους και μετά χάθηκαν.Ποια είναι η ιστορία σου σε ό,τι αφορά το Metal Hammer;
Ξεκίνησα ως αναγνώστης. Αγοράζω το περιοδικό απ' το πρώτο του τεύχος (Δεκέμβριος 1984). Ήμουν 14 ετών και πήγαινα σε ένα συγκεκριμένο περίπτερο για να πάρω στη ζούλα τσιγάρα, από έναν περιπτερά που έδειχνε κατανόηση απέναντι στην κακή μου συνήθεια. Αυτός κατάλαβε ότι θα με ενδιέφερε και μου είπε, «Αυτό, μάλλον, είναι για σένα». Το αγόρασα και έκτοτε, μέχρι το 1994 που μπήκα στο έντυπο, ήμουν αναγνώστης. Θεωρώ ότι αυτή την ιδιότητα την έχω διατηρήσει.
Έχω μεγάλη τιμή και καμάρι το γεγονός ότι προέρχομαι από ταπεινή καταγωγή. Μεγάλωσα στις δυτικές συνοικίες και πιο συγκεκριμένα στους Αγίους Αναργύρους. Δύσκολη περιοχή. Θεωρώ ότι γλίτωσα από καθαρή τύχη από κάποια πράγματα που βρέθηκαν μπροστά μου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και η μάνα μου δούλευε για να μας μεγαλώσει με τον αδερφό μου. Η οικογένειά μου, μου πρόσφερε πολλά πράγματα και η καταγωγή μου από την εργατική τάξη είναι το πιο σπουδαίο και αυτό που θα βρίσκεται για πάντα μέσα στο κεφάλι μου ώστε να μην ξιπαστώ. Να κρίνω τους ανθρώπους με την αξία των πράξεών τους, όχι με αυτό που έχουν στην τσέπη τους.Πώς μπήκε το metal στη ζωή σου;
Άγιοι Ανάργυροι και δεκαετία του '80 σημαίνει ένα πράγμα: metal. Αν υπήρχε κάποιο παιδί που δεν άκουγε metal στο σχολείο παραξενευόσουν, το πλησίαζες και ρωτούσες αν είναι όλα καλά σπίτι του και αν μπορείς να βοηθήσεις. Σήμερα υπάρχει πολύς κόσμος που ακούει αυτή τη μουσική, πολύ πιο συνειδητοποιημένα. Παλιότερα την άκουγαν πολλοί επειδή άρεσε σε όλους και μετά χάθηκαν.Ποια είναι η ιστορία σου σε ό,τι αφορά το Metal Hammer;
Ξεκίνησα ως αναγνώστης. Αγοράζω το περιοδικό απ' το πρώτο του τεύχος (Δεκέμβριος 1984). Ήμουν 14 ετών και πήγαινα σε ένα συγκεκριμένο περίπτερο για να πάρω στη ζούλα τσιγάρα, από έναν περιπτερά που έδειχνε κατανόηση απέναντι στην κακή μου συνήθεια. Αυτός κατάλαβε ότι θα με ενδιέφερε και μου είπε, «Αυτό, μάλλον, είναι για σένα». Το αγόρασα και έκτοτε, μέχρι το 1994 που μπήκα στο έντυπο, ήμουν αναγνώστης. Θεωρώ ότι αυτή την ιδιότητα την έχω διατηρήσει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο Metal Hammer μπήκα όταν ο Γιώργος Φλωράκης έβλεπε ότι είχα μπλεχτεί με τα media - έγραφα στο Ποπ & Ροκ. Αυτός γνώριζε τα μουσικά μου γούστα. Μια μέρα, λοιπόν, μου πρότεινε να δουλέψω μαζί του. Ήταν μια πρόταση που ήρθε απ' το πουθενά και ακόμα παραξενεύομαι που βρίσκομαι στο περιοδικό. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ εύκολα με την ιδέα. Για μένα το Metal Hammer είναι πολύ μεγάλο. Το να έχεις την τελευταία ευθύνη για κάτι που αγαπάς τόσο, είναι βαρύ. Και όταν λέω ευθύνη, δεν εννοώ το μελάνι και το χαρτί, αλλά την ευθύνη απέναντι στην κοινότητα της χώρας που ακούει αυτή τη μουσική.Πόσο δύσκολο είναι το να τρέχεις ένα -ίσως το μόνο- μουσικό έντυπο στην Ελλάδα του 2020;
Κάποιες φορές έρχεται κόσμος να μας δώσει credit, λέγοντας ότι έχουμε μείνει μόνοι στον τομέα. Προσωπικά, δεν μπορώ να το δεχτώ ως credit. Θα ήθελα να υπάρχουν και άλλα έντυπα. Όχι μόνο μουσικά, γενικά. Πιστεύω στον ρόλο του εντύπου, σου δίνει το περιθώριο να κάνεις focus. Εμείς ως Metal Hammer βρισκόμαστε και στο Διαδίκτυο και έχουμε εδώ και αρκετά χρόνια τη δική μας τηλεοπτική εκπομπή. Είμαστε σε ένα ευρύ πεδίο των media, αλλά η καρδιά μας είναι το περιοδικό. Εκεί πιστεύουμε ότι μπορεί να επικοινωνηθεί αυτό που πρεσβεύουμε. Για παράδειγμα, παρακολουθείς ένα ωραίο μουσικό βίντεο στο YouTube και παράλληλα χτυπάνε οι ειδοποιήσεις του Facebook και του Instagram μειώνοντας αναγκαστικά τη συγκέντρωσή σου πάνω σε αυτό που αγαπάς. Στο χαρτί, όμως, μπορείς να συγκεντρωθείς και αυτό είναι πολύτιμο στις μέρες μας. Αυτό προσφέρουμε και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που το στηρίζουν. Τους ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.
Κάποιες φορές έρχεται κόσμος να μας δώσει credit, λέγοντας ότι έχουμε μείνει μόνοι στον τομέα. Προσωπικά, δεν μπορώ να το δεχτώ ως credit. Θα ήθελα να υπάρχουν και άλλα έντυπα. Όχι μόνο μουσικά, γενικά. Πιστεύω στον ρόλο του εντύπου, σου δίνει το περιθώριο να κάνεις focus. Εμείς ως Metal Hammer βρισκόμαστε και στο Διαδίκτυο και έχουμε εδώ και αρκετά χρόνια τη δική μας τηλεοπτική εκπομπή. Είμαστε σε ένα ευρύ πεδίο των media, αλλά η καρδιά μας είναι το περιοδικό. Εκεί πιστεύουμε ότι μπορεί να επικοινωνηθεί αυτό που πρεσβεύουμε. Για παράδειγμα, παρακολουθείς ένα ωραίο μουσικό βίντεο στο YouTube και παράλληλα χτυπάνε οι ειδοποιήσεις του Facebook και του Instagram μειώνοντας αναγκαστικά τη συγκέντρωσή σου πάνω σε αυτό που αγαπάς. Στο χαρτί, όμως, μπορείς να συγκεντρωθείς και αυτό είναι πολύτιμο στις μέρες μας. Αυτό προσφέρουμε και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που το στηρίζουν. Τους ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πόσο έχει αλλάξει ο Έλληνας μεταλλάς από το 1984 μέχρι σήμερα;
Και πολύ και καθόλου. Έχουμε ξεπεράσει κάποιες «παιδικές ασθένειες». Δεν βλέπουμε πράγματα που υπήρχαν στο παρελθόν. Το «χουλιγκανιλίκι» που επικρατούσε έχει σχεδόν εξαφανιστεί και χαίρομαι γι' αυτό. Μιλάμε για κανονικό «χουλιγκανισμό», γηπεδικό, ο οποίος, δεν είχε σχέση με αυτό που λέμε Heavy Metal. Θεωρώ, επίσης, ότι ο κόσμος ακόμη αγαπάει και συνδέεται συνειδητά με τα γκρουπ που παρακολουθεί.Ίσως το μεγαλύτερο προτέρημα του Metal Hammer είναι ότι εξελίσσεται συνεχώς και μέσα σε όλο αυτό ήρθε και η διεύρυνση των μουσικών πεδίων που καλύπτει.
Αρχικά, θεωρώ ότι δεν έχουμε βγάλει ακόμα τα καλύτερά μας τεύχη. Θα βγουν μελλοντικά, μέσω της εξέλιξης και όντως το πιστεύουμε αυτό. Δεν το λέμε από έπαρση. Όσο περισσότερο μένεις σε αυτό το μετερίζι, αποκτάς γνώσεις ώστε να το κάνεις ακόμη καλύτερα. Αυτό ισχύει απ' το να παίζεις κιθάρα, μέχρι το να βγάζεις ένα έντυπο. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που βοήθησε στην εξέλιξή μας είναι η σκέψη ότι το metal δεν βρίσκεται περιορισμένο σε ένα μικρό κουτί που περιέχει το προσωπικό γούστο του κάθε Χρονόπουλου. Πρέπει να είναι κάτι διευρυμένο, κάτι μεγάλο. Από τους V.I.C. μέχρι τους Ministry και από το hard rock των '70s μέχρι το ακραίο black metal, θεωρούμε ότι μουσικά βρίσκονται στο «χωράφι» μας.Μας απασχολεί όλο το «χωράφι» και αυτή είναι μια υπηρεσία που θέλουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε στον εκάστοτε ακροατή. Ο κάθε ένας από εμάς έχει δικαίωμα να ακούει τα πράγματα που θέλει. Ωστόσο, όταν αγοράζει ένα τεύχος Metal Hammer δεν θα δει μόνο το κομμάτι της μουσικής που γνωρίζει και αγαπά. Στην επόμενη σελίδα θα υπάρχει κάτι ακόμα και μπορεί ενδεχομένως να ανακαλύψει μια νέα αγάπη, κάτι που ο αλγόριθμος του YouTube δεν μπορεί να του προσφέρει. Αυτό το κομμάτι το παίρνουμε πολύ σοβαρά.
Και πολύ και καθόλου. Έχουμε ξεπεράσει κάποιες «παιδικές ασθένειες». Δεν βλέπουμε πράγματα που υπήρχαν στο παρελθόν. Το «χουλιγκανιλίκι» που επικρατούσε έχει σχεδόν εξαφανιστεί και χαίρομαι γι' αυτό. Μιλάμε για κανονικό «χουλιγκανισμό», γηπεδικό, ο οποίος, δεν είχε σχέση με αυτό που λέμε Heavy Metal. Θεωρώ, επίσης, ότι ο κόσμος ακόμη αγαπάει και συνδέεται συνειδητά με τα γκρουπ που παρακολουθεί.Ίσως το μεγαλύτερο προτέρημα του Metal Hammer είναι ότι εξελίσσεται συνεχώς και μέσα σε όλο αυτό ήρθε και η διεύρυνση των μουσικών πεδίων που καλύπτει.
Αρχικά, θεωρώ ότι δεν έχουμε βγάλει ακόμα τα καλύτερά μας τεύχη. Θα βγουν μελλοντικά, μέσω της εξέλιξης και όντως το πιστεύουμε αυτό. Δεν το λέμε από έπαρση. Όσο περισσότερο μένεις σε αυτό το μετερίζι, αποκτάς γνώσεις ώστε να το κάνεις ακόμη καλύτερα. Αυτό ισχύει απ' το να παίζεις κιθάρα, μέχρι το να βγάζεις ένα έντυπο. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που βοήθησε στην εξέλιξή μας είναι η σκέψη ότι το metal δεν βρίσκεται περιορισμένο σε ένα μικρό κουτί που περιέχει το προσωπικό γούστο του κάθε Χρονόπουλου. Πρέπει να είναι κάτι διευρυμένο, κάτι μεγάλο. Από τους V.I.C. μέχρι τους Ministry και από το hard rock των '70s μέχρι το ακραίο black metal, θεωρούμε ότι μουσικά βρίσκονται στο «χωράφι» μας.Μας απασχολεί όλο το «χωράφι» και αυτή είναι μια υπηρεσία που θέλουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε στον εκάστοτε ακροατή. Ο κάθε ένας από εμάς έχει δικαίωμα να ακούει τα πράγματα που θέλει. Ωστόσο, όταν αγοράζει ένα τεύχος Metal Hammer δεν θα δει μόνο το κομμάτι της μουσικής που γνωρίζει και αγαπά. Στην επόμενη σελίδα θα υπάρχει κάτι ακόμα και μπορεί ενδεχομένως να ανακαλύψει μια νέα αγάπη, κάτι που ο αλγόριθμος του YouTube δεν μπορεί να του προσφέρει. Αυτό το κομμάτι το παίρνουμε πολύ σοβαρά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήταν ρίσκο το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά αποφασίσατε να βάζετε στο εξώφυλλο και Έλληνες καλλιτέχνες;
Θέλουμε να καταγράφουμε την εποχή ως αυτό που είναι. Πάντα υπήρχε ταλέντο και πολύ καλές μπάντες στην Ελλάδα, αλλά από τα χρόνια των μνημονίων και έπειτα, είδαμε το φαινόμενο της «Άνοιξης» της εγχώριας σκηνής. Θεωρώ ότι ήμασταν πάντα εκεί, θυμάμαι τους «Villagers» να στέλνουν τα πρώτα τους demo για review σε εμάς. Όταν είδαμε ότι υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, δηλαδή καλοί δίσκοι, θεωρήσαμε ότι πρέπει να τους δώσουμε τον χώρο που τους αναλογεί. Είναι θαυμάσιο ότι είχαμε τους Rotting Christ από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και μετά, όπως και τους Septic Flesh, τους Nightstalker και άλλα παιδιά. Χαρήκαμε, όμως, ιδιαίτερα όταν πήραμε καλά αποτελέσματα και αξιόλογους δίσκους και από άλλες μπάντες. Μας απασχολεί ο καλός δίσκος. Δεν μας αφορά αν αυτός προέρχεται απ' την Αυστραλία, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, την Ασία ή το Παγκράτι και το Ηράκλειο της Κρήτης. Αν φτάσει σε εμάς, θα αξιολογηθεί και θα πράξουμε αναλόγως.
VICE Video: Οι Rotting Christ Αποκλειστικά στο VICE για Πρώτη Φορά στην Ιστορία τους
Παρότι ζούμε σε εποχές που ο κόσμος έχει αρχίσει να αποδέχεται -κατά κάποιο τρόπο- το διαφορετικό, πέρσι ζήσαμε ένα περίεργο σκηνικό στην Πάτρα με τη συναυλία των Rotting Christ. Θέλεις να μου μιλήσεις γι' αυτό;
Υπάρχει μια ακραία συντηρητική στροφή στις αντιλήψεις των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν αυτό είναι ένα πλειοψηφικό ρεύμα. Αυτά που πιστεύουμε εμείς είναι βαθιά «θεμελιωμένα» μέσα μας και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συγκρουστούμε και να διαφωνήσουμε με τέτοιου είδους αντιλήψεις. Οτιδήποτε «μυρίζει» μεσαίωνα θα μας βρει απέναντι, είμαστε μεταλλάδες. Μάθαμε να το κάνουμε από μικρά παιδιά και θα συνεχίσουμε. Το Non Serviam του Σάκη κάτι σημαίνει για τον ίδιο και για το Metal Hammer και για όσους μπορούμε να συνεννοηθούμε σε τρία βασικά σημεία - χωρίς να συμφωνούμε απαραίτητα στα πάντα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ελευθερία της τέχνης, το να μην κρίνεται ο άνθρωπος απ' το χρώμα της επιδερμίδας και τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, είναι πολύ βασικά πράγματα που μάθαμε από την Αναγέννηση και μετά. Αν διαφωνείς σε αυτά δεν θέλω κουβέντα μαζί σου. Χθες ήταν οι Rotting Christ, αύριο θα είμαι εγώ και στη συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι. Κουβέντα με τον κανίβαλο δεν κάνεις, επειδή το μόνο που έχει να σου πει είναι με ποια συνταγή θα σε μαγειρέψει. Θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι γιατί αυτό πρεσβεύουμε και αυτό είναι το Metal.Υπάρχουν όμως και στις συνιστώσες του ακραίου metal φασιστικά στοιχεία.
Μάλλον δεν έχουν καταλάβει καθόλου καλά τι είναι το metal. Αυτό που λέμε metal δεν έχει καμία πολιτική τοποθέτηση, όμως έχει κάτι που είναι ακόμη πιο σοβαρό. Μια ελευθεριότητα ψυχής. Αν δεν την έχει, δεν είναι metal. Δεν είναι μόνο ο ήχος της κιθάρας, αλλά μια γενικότερη αντίληψη των πραγμάτων. Αν δεν έχεις καταλάβει αυτό, είτε είσαι ακροατής είτε μουσικός και θεωρείς ότι είσαι στα «χωράφια» μας, σου έχω νέα: Δεν ανήκεις στο heavy metal. Το metal είναι παγκόσμιο και «αγκαλιάζει» τον άνθρωπο.
Μάλλον δεν έχουν καταλάβει καθόλου καλά τι είναι το metal. Αυτό που λέμε metal δεν έχει καμία πολιτική τοποθέτηση, όμως έχει κάτι που είναι ακόμη πιο σοβαρό. Μια ελευθεριότητα ψυχής. Αν δεν την έχει, δεν είναι metal. Δεν είναι μόνο ο ήχος της κιθάρας, αλλά μια γενικότερη αντίληψη των πραγμάτων. Αν δεν έχεις καταλάβει αυτό, είτε είσαι ακροατής είτε μουσικός και θεωρείς ότι είσαι στα «χωράφια» μας, σου έχω νέα: Δεν ανήκεις στο heavy metal. Το metal είναι παγκόσμιο και «αγκαλιάζει» τον άνθρωπο.
Τι κρατάς από τη δεκαετία που μας αφήνει σε λίγες μέρες;
Το γεγονός ότι παραμείναμε ζωντανοί μέσα στα μνημόνια και στην κρίση. Αυτό γιορτάζουμε κάθε χρόνο με τα πάρτι που κάνουμε, είτε στο FUZZ είτε στο Piraeus 117 Academy. Είναι η γιορτή των αναγνωστών, όχι του Metal Hammer. Κρατάω λοιπόν αυτές τις γιορτές. Εμείς, όσες αντιξοότητες και να προκύψουν θα είμαστε εδώ και θα παραμένουμε χαμογελαστοί.
Το γεγονός ότι παραμείναμε ζωντανοί μέσα στα μνημόνια και στην κρίση. Αυτό γιορτάζουμε κάθε χρόνο με τα πάρτι που κάνουμε, είτε στο FUZZ είτε στο Piraeus 117 Academy. Είναι η γιορτή των αναγνωστών, όχι του Metal Hammer. Κρατάω λοιπόν αυτές τις γιορτές. Εμείς, όσες αντιξοότητες και να προκύψουν θα είμαστε εδώ και θα παραμένουμε χαμογελαστοί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το Σάββατο έχουμε τη φετινή γιορτή που τυχαίνει να πέφτει πάνω στα 35 χρόνια του περιοδικού. Πες μου λίγα λόγια για τις μπάντες που θα συμμετάσχουν στη βραδιά, ξεκινώντας φυσικά από τους τεράστιους Septic Flesh.
Οι Septic Flesh έχουν μια καλπάζουσα αναγνώριση στο εξωτερικό και την έχουν κερδίσει με το σπαθί τους. Εμφανίζονται στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και μάλιστα σε πολύ καλά slot, μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Ανήκουν στο «βαρύ πυροβολικό» αυτού που λέμε πρεσβευτές του Metal από την Ελλάδα. Αν καταφέρουν με τον νέο δίσκο να ξεπεράσουν το αριστουργηματικό Codex Omega του 2017, τότε θα είναι ασταμάτητοι. Είναι μια μπάντα που θα σου δώσει έναν απόλυτο βρυχηθμό ενώ, παράλληλα, έχει μια καλλιτεχνική «φλέβα», σπάνια σε παγκόσμιο επίπεδο.Αν αυτό εκτιμάται σε Μεξικό, Ευρώπη, Ρωσία και Ιαπωνία, καλό θα ήταν να εκτιμηθεί και εδώ. Οι υπόλοιπες τρεις μπάντες κινούνται σε αυτό που αποκαλούμε σκοτεινή αισθητική. Είναι ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικές εκδοχές υπάρχουν σε ένα μετερίζι του metal. Άλλο πράγμα κάνουν οι Enemy Of Reality, άλλο οι Aetherian και άλλο οι Gentihaa. Αυτός είναι ο πλούτος του Metal και θεωρώ ότι και τα τρία αυτά σχήματα θα μας απασχολήσουν.Κάποιες δουλειές που ξεχωρίζεις μέσα στα χρόνια;
Το ειδικό τεύχος που κάναμε για τους Motörhead και το αντίστοιχο που κάναμε για τους Black Sabbath. Τα αγαπάω πάρα πολύ αυτά τα δύο. Μου αρέσει πολύ να κάνουμε μεγάλα αφιερώματα.
Οι Septic Flesh έχουν μια καλπάζουσα αναγνώριση στο εξωτερικό και την έχουν κερδίσει με το σπαθί τους. Εμφανίζονται στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και μάλιστα σε πολύ καλά slot, μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Ανήκουν στο «βαρύ πυροβολικό» αυτού που λέμε πρεσβευτές του Metal από την Ελλάδα. Αν καταφέρουν με τον νέο δίσκο να ξεπεράσουν το αριστουργηματικό Codex Omega του 2017, τότε θα είναι ασταμάτητοι. Είναι μια μπάντα που θα σου δώσει έναν απόλυτο βρυχηθμό ενώ, παράλληλα, έχει μια καλλιτεχνική «φλέβα», σπάνια σε παγκόσμιο επίπεδο.Αν αυτό εκτιμάται σε Μεξικό, Ευρώπη, Ρωσία και Ιαπωνία, καλό θα ήταν να εκτιμηθεί και εδώ. Οι υπόλοιπες τρεις μπάντες κινούνται σε αυτό που αποκαλούμε σκοτεινή αισθητική. Είναι ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικές εκδοχές υπάρχουν σε ένα μετερίζι του metal. Άλλο πράγμα κάνουν οι Enemy Of Reality, άλλο οι Aetherian και άλλο οι Gentihaa. Αυτός είναι ο πλούτος του Metal και θεωρώ ότι και τα τρία αυτά σχήματα θα μας απασχολήσουν.Κάποιες δουλειές που ξεχωρίζεις μέσα στα χρόνια;
Το ειδικό τεύχος που κάναμε για τους Motörhead και το αντίστοιχο που κάναμε για τους Black Sabbath. Τα αγαπάω πάρα πολύ αυτά τα δύο. Μου αρέσει πολύ να κάνουμε μεγάλα αφιερώματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλήθεια, ακούς και πράγματα εκτός metal;
Ναι, έχω και άλλα ακούσματα και δεν ντρέπομαι καθόλου γι΄αυτά. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, όταν πάω να κοιμηθώ ξέρω πως είμαι metal ακροατής. Στην τελική αυτή η μουσική έχει ενσωματώσει στον χαρακτήρα της πολλά είδη, από Jazz μέχρι Blues και Ethnic.Είμαστε στα 35 χρόνια, τεράστιο milestone. Από εδώ και πέρα;
Πάμε για τα 635 και μετά θα θέλουμε άλλα 31 για τα 666. Όταν τα φτάσουμε θα είμαι έτοιμος να πάω διακοπές.Μαζί με τον Ozzy.
Οπωσδήποτε (γέλια).Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Ναι, έχω και άλλα ακούσματα και δεν ντρέπομαι καθόλου γι΄αυτά. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, όταν πάω να κοιμηθώ ξέρω πως είμαι metal ακροατής. Στην τελική αυτή η μουσική έχει ενσωματώσει στον χαρακτήρα της πολλά είδη, από Jazz μέχρι Blues και Ethnic.Είμαστε στα 35 χρόνια, τεράστιο milestone. Από εδώ και πέρα;
Πάμε για τα 635 και μετά θα θέλουμε άλλα 31 για τα 666. Όταν τα φτάσουμε θα είμαι έτοιμος να πάω διακοπές.Μαζί με τον Ozzy.
Οπωσδήποτε (γέλια).Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Περισσότερα από το VICEO Μιχαήλ-Άγγελος Είναι ο Πρώτος Άφυλος Χαρακτήρας Pro Wrestling στην ΕλλάδαO Xρόνιος Πόνος Βελτίωσε τη Σεξουαλική μου Ζωή«Το Μισό μου Πρόσωπο Ήταν Διαλυμένο» - Πώς Επιβίωσα Από τα Βασανιστήρια σε μια Φυλακή του ΕκουαδόρΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.