«Άκουγα τις Φωνές της Γυναίκας μου» - Ιστορίες Βιασμών και Επιθέσεων, σε Πρόσφυγες και Μετανάστες

«Το όνομά μου είναι Adil και είμαι 22 ετών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Πακιστάν, απ’ όπου έφυγα το 2016 για λόγους -κυρίως- οικονομικούς. Ήθελα να ζήσω στην Ευρώπη, να βρω μια καλύτερη ζωή. Έφτασα στην Ελλάδα από τον Έβρο, το 2017. Ένα περιστατικό που συνέβη τον Μάρτιο του 2018 με οδήγησε στο να καταλάβω ότι χρειάζομαι ψυχολογική βοήθεια», λέει ο Adil και ανακαλεί:

«Ήταν νωρίς το πρωί, γύρω στις έξι και πήγαινα σε ένα χώρο προσευχής που επισκέπτομαι συχνά, κοντά στην Ομόνοια. Ξαφνικά, άκουσα φωνές και προτού προλάβω να καταλάβω τι έγινε, ένιωσα να με σπρώχνουν και έπεσα στο έδαφος. Ένα αυτοκίνητο είχε σταματήσει κοντά στο σημείο που βρισκόμουν και είδα να βγαίνουν τέσσερα άτομα, προτού με σπρώξουν. Έτσι όπως με είχαν ρίξει κάτω, ξεκίνησαν να με βαράνε με κλομπ και να μου φωνάζουν. Ήμουν σίγουρος ότι με έβριζαν, αλλά δεν καταλάβαινα τα λόγια τους. Έκλεισα τα μάτια και προσευχήθηκα να με αφήσουν ζωντανό. Έπειτα από λίγο έφυγαν και με άφησαν εκεί. Πήγα σε έναν φίλο μου που έμενε κοντά για να κρυφτώ, φοβόμουν πολύ. Δεν ήθελα να κυκλοφορήσω ξανά μόνος».

Μέχρι εκείνο το πρωί, ο Αdil έπρεπε να φροντίσει για την επιβίωσή του, καθώς ήταν άστεγος και διαγνώστηκε με ηπατίτιδα. Η ανάγκη και για ψυχική στήριξη φάνταζε πολυτέλεια, όταν του συνέβη αυτό το περιστατικό, όμως ήταν αναγκαιότητα και χάρη στους Γιατρούς του Κόσμου κατάφερε να λάβει τη στήριξη που χρειαζόταν. «Πέρασαν αρκετές μέρες, μέχρι να πάρω απόφαση να ζητήσω βοήθεια. Ήξερα ότι οι Γιατροί του Κόσμου θα με βοηθούσαν, επειδή είχα απευθυνθεί σε αυτούς ξανά στο παρελθόν για λόγους υγείας. Αφού κατέγραψαν όσα τους είπα, με βοήθησαν να καταγγείλω όσα μου συνέβησαν και φρόντισαν τόσο τις πληγές μου, όσο και την ψυχή μου. Μου συνέστησαν να ξεκινήσω να βλέπω ψυχολόγο μια φορά την εβδομάδα, επειδή ένιωθα ακόμη πολύ φοβισμένος και σε κάθε βήμα που έκανα πίστευα ότι κάποιος θα μου επιτεθεί. Μετά από αρκετούς πια μήνες νιώθω πολύ καλύτερα, πολύ πιο ήρεμος». Η αλήθεια είναι ότι μπορεί οι συνθήκες διαβίωσης να είναι προτεραιότητα στον δημόσιο διάλογο για τη ζωή προσφύγων και μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, ειδικά όταν βγαίνουν στη δημοσιότητα οι απάνθρωπες εικόνες από τη Μόρια, εξίσου σημαντική όμως είναι και η ψυχική υγεία όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν ζήσει βίαια περιστατικά τόσο στις περιοχές από όπου έφυγαν, όσο και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, αλλά και κατά την παραμονή τους στην Ελλάδα.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και η ιστορία της Yana, μιας γυναίκας από τη Συρία. Ο σύζυγός της, ο Roy, διηγείται: «Είμαστε και οι δύο 30 χρονών και έχουμε δύο παιδάκια. Στη Συρία ήμασταν κτηνοτρόφοι, όμως ο πόλεμος μας ανάγκασε να φύγουμε. Πολλά μέλη της οικογένειάς μας υπέστησαν βασανιστήρια από τον ISIS.Αποφασίσαμε να φτάσουμε στην Ελλάδα από την Τουρκία. Φοβόμασταν το ταξίδι με τη βάρκα, αλλά έπρεπε να φτάσουμε σε ένα μέρος που τα παιδιά μας θα μπορούσαν να ζήσουν με ασφάλεια. Φτάσαμε μέχρι τα παράλια της Τουρκίας και εκεί συνέβη το χειρότερο. Την ώρα που θα μπαίναμε στη βάρκα μαζί με άλλους πρόσφυγες, ήρθε μια ομάδα με ένστολους και μας χώρισε τους άνδρες από τις γυναίκες. Εμάς μας κράτησαν φυλακισμένους σε ένα δωμάτιο, αλλά δεν μας πείραξαν πολύ. Η γυναίκα μου, όμως, βασανίστηκε αλύπητα, μαζί με άλλες. Τις είχαν κλεισμένες σε ένα δωμάτιο χωρίς φωτισμό και τις κακοποιούσαν σεξουαλικά για μέρες. Από εκεί που ήμουν άκουγα τις φωνές και τα κλάματα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Όσες φορές αντέδρασα, με χτύπησαν στο κεφάλι και με παράτησαν αιμόφυρτο. Μετά από μέρες τις άφησαν ελεύθερες, αλλά τη γυναίκα μου την είχα χάσει: Το σώμα της ήταν εκεί, αλλά ήταν πια ένας άλλος άνθρωπος. Τα μάτια της ήταν κενά και δεν με αναγνώριζε. Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα να τη βάλω στη βάρκα, τα παιδιά τη ζητούσαν, αλλά εκείνη δεν ανταποκρινόταν. Είχε χάσει την ψυχή της αυτές τις ημέρες της κακοποίησής της».

«Περάσαμε στη Λέσβο και μας πήγαν στη Μόρια. Προσπαθούσα να τη φροντίσω αλλά οι συνθήκες εκεί δεν επέτρεπαν να βελτιωθεί η κατάστασή της. Μείναμε τρεις μήνες εκεί και μετά μας μετέφεραν στην Αθήνα, αλλά το διάστημα αυτό η γυναίκα μου είχε χάσει ακόμη και τη μνήμη της. Μάταιες όλες οι προσπάθειές μου. Το αποκορύφωμα ήταν η μέρα που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Ευτυχώς, τη βρήκα εγκαίρως, αλλά εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι έπρεπε να τη βοηθήσει κάποιος ειδικός. Μια άλλη οργάνωση μας παρέπεμψε στους Γιατρούς του Κόσμου, επειδή έχουν ψυχολόγους και ψυχιάτρους. Ξεκίνησαν να τη βλέπουν αρχές του χρόνου και συνεχίζει ακόμη να επισκέπτεται τον ψυχολόγο μία φορά την εβδομάδα», συνεχίζει ο Roy.

Η Yana, όπως και ο Adil, εντάχθηκε σε πρόγραμμα των Γιατρών του Κόσμου, που προβλέπει την παροχή κατάλληλων υπηρεσιών υγείας, ψυχικής υγείας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στις πιο σύνθετες και ευάλωτες περιπτώσεις προσφύγων και μεταναστών που διαμένουν στον αστικό ιστό. Από τότε η Yana παρακολουθείται και η κατάστασή της έχει βελτιωθεί. «Τους πρώτους μήνες ήταν εξίσου δύσκολα και είχε άρνηση να δεχτεί βοήθεια, αλλά οι ειδικοί ήξεραν πώς να τη βοηθήσουν βήμα-βήμα. Τώρα, μετά από όλο αυτό το διάστημα, έχει βρει το χαμόγελό της ξανά. Έχει δρόμο μπροστά της, αλλά οι γιατροί την έσωσαν, έσωσαν την οικογένειά μας και αυτό δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ», καταλήγει ο Roy.

Περισσότερα από το VICE

Οι Μαθητές από τα Γιάννενα που θα Βρεθούν στο Μεγαλύτερο Πείραμα Πυρηνικής Σύντηξης

Η Απόπειρα Δολοφονίας με Δηλητήριο στην Ελλάδα, Ενός Γεωργιανού Πρώην Μυστικού Πράκτορα

Σπίτια-Σπηλιές, Άθλιες Τουαλέτες και Χαμαλίκια: Η Άλλη Όψη του να Δουλεύεις Σεζόν σε Νησί