Η Ομοφοβία Απέκτησε Υπουργείο

«Δεν το συζητώ, δεν το διανοούμαι. Εξάλλου και η σύμβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το απαγορεύει. Όταν μιλάει για γάμο, μιλάει για άνδρα και γυναίκα. Είμαστε μια χώρα η οποία σέβεται τις παραδόσεις, σέβεται τη φύση του ανθρώπου και δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί, τουλάχιστον με αυτή την κυβέρνηση και με αυτή την υπουργία, ο γάμος (ομόφυλων ζευγαριών)». Αυτά τα λόγια δεν ακούστηκαν από κάποιο ανίδεο μέλος παραθρησκευτικής αίρεσης, ούτε από κάποιο φανατισμένο οπαδό νεοναζιστικών οργανώσεων. Ακούστηκαν από τον καθ' ύλην αρμόδιο Υπουργό Δικαιοσύνης. Όχι κάποιας άλλης χώρας στη μακρινή Αφρική ή στην Ασία που στο δυτικό στερεότυπο ταυτίζονται με τον αναχρονισμό και το φονταμενταλισμό. Της δικιάς μας χώρας στην καρδιά της πολιτισμένης Ευρώπης, αυτής της χώρας που βαυκαλιζόμαστε να αποκαλούμε «λίκνο της δημοκρατίας». Όχι πριν από δεκαετίες, όπου οι προκαταλήψεις και η άγνοια όριζαν την πολιτική σκηνή. Ακούστηκαν μόλις χθες, το 2014, όπου 12 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και 33 Πολιτείες των ΗΠΑ έχουν ενσωματώσει στη νομολογία τους τη δυνατότητα πολιτικού γάμου για ομόφυλα ζευγάρια και όπου όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης -πλην Ελλάδας και Λιθουανίας- έχουν θεσμοθετήσει μορφές νομικής αναγνώρισης των ομόφυλων ζευγαριών.

Είναι τόσο νωπές οι ανεκδιήγητες δηλώσεις του Χαράλαμπου Αθανασίου που δεν έχει συνέλθει ακόμα όχι μόνο η LGBT κοινότητα αλλά κάθε δημοκρατικός πολίτης από το δυσάρεστο αιφνιδιασμό του ομοφοβικού παραληρήματος. «Μείναμε έκπληκτοι», μου λέει στην άλλη άκρη του ακουστικού η Κωνσταντίνα Κοσμίδη από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΚΕ, «εμείς να φανταστείς την ίδια στιγμή μαζί με μια διεθνή αντιπροσωπεία είχαμε συνάντηση στα γραφεία των κομμάτων για το συνέδριο της IGLA που θα διεξαχθεί στην Ελλάδα το 2015 και που θα αποτελέσει ένα μεγάλο γεγονός με πάνω από 400 συνέδρους από τη διεθνή LGBT κοινότητα. Το θεωρώ απαράδεκτο. Δυστυχώς αν και υπάρχουν βουλευτές και στη Νέα Δημοκρατία που διαφοροποιούνται, αποδεικνύεται ότι το ακροδεξιό μπλοκ κάνει κουμάντο στην κυβέρνηση. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, αν ένας υπουργός εκστόμιζε κάτι παρόμοιο θα είχε καθαιρεθεί την επόμενη στιγμή».

Η αλήθεια είναι ότι η ίδια η κυβέρνηση έχει δείξει σαφή απροθυμία στην αναγνώριση και την κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων των gay και τρανς ατόμων, παρά το γεγονός ότι έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη μοναδική της πατέντα να θεσπίσει Σύμφωνο Συμβίωσης αυστηρά για ετερόφυλα ζευγάρια και να μην το επεκτείνει στα ομόφυλα. Αλλά το πολιτικό προσωπικό της χώρας πάντα επιφυλάσσεται να αποδείξει ότι μπορεί και χειρότερα. Γιατί δύσκολα θα μπορούσαν να χωρέσουν τόσα ψέματα, ανακρίβειες και αναπαραγωγές σκοταδιστικών αντιλήψεων περί της «φύσης του ανθρώπου» σε μια σχετικά σύντομη πρόταση, όπως αυτή που άρθρωσε ο Χαράλαμπος Αθανασίου. Λέει, για παράδειγμα ότι η «Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το απαγορεύει». «Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα δικαιώματα φυσικά και δεν απαγορεύει το gay γάμο. Απλώς δεν τον επιβάλλει. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης προβλέπουν το γάμο μεταξύ των ομόφυλων ζευγαριών. Αλλά εδώ βρισκόμαστε ενώπιον ενός κράτους που αρνείται να εναρμονιστεί με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Είμαστε ακόμα μια φορά πίσω από τον ήλιο», απαντάει ο αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα δικαιώματα του Ανθρώπου, Δημήτρης Χριστόπουλος.

Έξω όμως πάμε καλά! Την ίδια ακριβώς μέρα το Ανώτατο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέδωσε απόφαση που διευκολύνει τη χορήγηση ασύλου σε πρόσφυγες , οι οποίοι αιτούνται ασύλου για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού. Με δεδομένο ότι σε μερικές χώρες της Αφρικής η ομοφυλοφιλία είναι ποινικοποιημένη και αυξάνεται ο αριθμός των αιτούντων ασύλου και επειδή τα κράτη-μέλη είχαν επικριθεί πολλές φορές στο παρελθόν για την αυστηρότητα με την οποία αντιμετώπιζαν τα αιτήματα των ομοφυλόφιλων-υπηκόων τρίτων χωρών για άσυλο, η νέα απόφαση έρχεται να άρει αυτά τα εμπόδια προβλέποντας τα εξής: Δεν πρέπει να γίνεται η εκτίμηση των αιτούντων με βάση στερεοτύπων για τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Οι ερωτήσεις που τίθενται στις συνεντεύξεις των αιτούντων δεν γίνεται να αφορούν τις λεπτομέρειες των σεξουαλικών πρακτικών και ως εκ τούτου να προσβάλλουν θεμελιώδη δικαιώματα όπως αυτό της ιδιωτικότητας. Η υποβολή σε «τεστ» συνιστούν προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δεν μπορεί να κριθεί αναξιόπιστη η δήλωση προσώπων για τη σεξουαλικότητα τους αν εξαρχής, λόγω διστακτικότητα, δεν δήλωσαν το σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Υποτίθεται μάλιστα ότι η απόφαση πρέπει να γίνει σεβαστή και από τις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δική μας, βέβαια, έχει μια παράδοση στη μη συμμόρφωση με αποφάσεις που εμπεριέχουν τις σεξουαλικές ελευθερίες, πόσο μάλλον όταν αυτές αναφέρονται στη χορήγηση ασύλου, που ούτως ή άλλως ως διαδικασία κινείται με όρους σταγονόμετρου.

Τη στιγμή λοιπόν που οι συνδαιτυμόνες μας στην Ευρώπη κάνουν βήματα μπροστά για την εξασφάλιση της ισότητας των LGBT ατόμων, η χθεσινή τοποθέτηση Αθανασίου γύρναγε τα ρολόγια της ιστορίας στο μεσαίωνα. Μοιάζει με μια διολίσθηση στην ακροδεξιά ατζέντα σε μια εποχή που πληθαίνουν οι διεκδικητές της και με αδυναμία απογαλακτισμού από τη θρησκόληπτη και συντηρητική κουλτούρα που εκπέμπει μήνυμα ανοχής σε μισαλλόδοξες, ομοφοβικές και τρανσφοβικές πρακτικές. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι σ' αυτό το πλαίσιο ο προσδιορισμός του πεδίου των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην ταμπέλα του Υπουργείου που διευθύνει ο Χαράλαμπος Αθανασίου φαίνεται κάπως υποκριτικός και ως εκ τούτου περιττός.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.