Εάν κανείς έχει μεγαλώσει στις ΗΠΑ, είναι πιθανό να μην έχει ακροποσθία. Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν το έχουν πολυσκεφθεί αλλά κι αν το'χουν, κινούνται στη γραμμή «καλά, είναι καλύτερα έτσι».
Ωστόσο όλο και περισσότεροι άνδρες, γνωστοί ως «intactivists» εκφράζουν το θυμό τους επειδή τους έκαναν περιτομή -την οποία χαρακτηρίζουν «περιττό ακρωτηριασμό»- πριν να είναι αρκετά μεγάλοι για να καταλάβουν τις επιπλοκές της διαδικασίας και να σκεφτούν εάν θα δώσουν τη συγκατάθεσή τους.
Ως ενήλικες, υποβαλλόμενοι κατά κάποιο τρόπο σε μια περίπλοκη χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης όσχεου ιστού πάνω στο πέος ή εφαρμόζοντας μια τεχνική μορφολογικής αλλαγής του σώματος που ονομάζεται «tugging» και μέσω της οποίας μερικές φορές τεντώνεται ότι έχει απομείνει από την ακροποσθία για να καλύψει τη βάλανο, αυτοί οι άνδρες εξακολουθούν να αναρωτιούνται «Πώς θα ήταν το σεξ έχοντας ακροποσθία;».
Σήμερα, μια εταιρεία που ονομάζεται Foregen φιλοδοξεί σύντομα να είναι σε θέση να βοηθήσει τους συγκεκριμένους άνδρες να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα χρησιμοποιώντας την αναγεννητική ιατρική για να μεγαλώσει την ακροποσθία τους - όπως για παράδειγμα η σαλαμάνδρα μπορεί να αναγεννήσει ένα κομμένο άκρο της.
«Η ιδέα πίσω από την Foregen είναι ότι εάν αναγεννούμε ολόκληρο σημεία του σώματος από πιο περίπλοκα μέρη του, γιατί αυτό να μην μπορεί να εφαρμοστεί στο μόνο μέρος του σώματος που λείπει από εκατοντάδες εκατομμύρια αγόρια;» λέει ο Eric Clopper εκπρόσωπος Τύπου της Foregen.
Από τα 660 εκατομμύρια περιτοτημένους άνδρες παγκοσμίως, τα 115 εκατ. αυτών είναι Αμερικανοί. Έτσι οι ΗΠΑ είναι η χώρα με τους περισσότερους περιτομημένους άνδρες, εκτοπίζοντας αριθμητικά τις χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, σύμφωνα με στατιστικά από τον ΠΟΥ. Μάλιστα, οι ΗΠΑ είναι η μόνη αναπτυγμένη χώρα όπου η περιτομή στα αγόρια ενώ είναι βρέφη είναι κανόνας αντί να γίνεται στο πλαίσιο μιας θρησκευτικής τελετής.
Σήμερα, τα ποσοστά περιτομής σε εθνικό επίπεδο κυμαίνονται από 50-60%, αλλά τη δεκαετία του 1980 στις Μεσοδυτικές πολιτείες περίπου το 83% υποβαλλόταν σε περιτομή. Σε ορισμένες περιοχές ήταν τόσο συνηθισμένο που οι γιατροί δεν έκαναν καν τον κόπο να ρωτήσουν τις νέες μητέρες για το εάν θέλουν ή όχι τους γιους τους περιτομημένους, απλώς το έκαναν.
Ωστόσο η περιτομή είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται όλο και λιγότερο στις ΗΠΑ. Τα τελευταία 35 χρόνια, το ποσοστό έχει μειωθεί κατά 10%, με το ποσοστό των περιτομημένων ανδρών να έχει πέσει στο 30% στη Δυτική Ακτή - στατιστικό που όμως είναι υψηλότερο συγκριτικά με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό. Στην Ευρώπη, μόνο το 10% των αγοριών υποβάλλονται σε περιτομή, ενώ στη Δανία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 1,6%.
Αλλά τι ακριβώς χάνουν τα περιτομημένα αγόρια; Εξαρτάται από το ποιον ρωτάς. Οι απαντήσεις εκτείνονται από «καρκίνο του πέους» έως το «καλύτερο σεξ που ποτέ δεν είχες εσύ και η σύντροφός σου». Είναι δύσκολο να σταθμίσει κανείς τους παράγοντες σε αυτό το θέμα, καθώς η επιστήμη έχει ανακατευτεί με προκαταλήψεις, έχει δεχθεί σκόπιμες παρεμβάσεις ενώ η σεξουαλική απόλαυση είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενική. Ωστόσο κάνοντας εκτεταμένη έρευνα για το θέμα, διαπίστωσα ότι οι intactivists έχουν ένα ατράνταχτο επιχείρημα.
Από τη δεκαετία του 1800, οι υποστηρικτές της περιτομής στις ΗΠΑ έχουν υποδείξει το θέμα της υγείας ως τον βασικό λόγο που οι γονείς πρέπει να κάνουν περιτομή στα βρέφη τους. Τότε, η περιτομή διαφημιζόταν στο χώρο της ιατρικής ως η μέθοδος που μείωνε την επιθυμία των αγοριών να αυνανίζονται. Οι Πουριτανοί της Νέας Αγγλίας πίστευαν ότι ο αυνανισμός ήταν η αιτία ασθενειών. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί γιατροί που συμφωνούν ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, αλλά η παράδοση ξέμεινε και η ακροποσθία συνδέθηκε με μια νέα σειρά ασθενειών.
Τον Δεκέμβριο του 2014, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών στις ΗΠΑ έδωσαν στη δημοσιότητα μια εγκύκλιο με την οποία εγκρίνουν την περιτομή στα αγόρια όταν είναι βρέφη. Σύμφωνα με έγγραφό της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, από το 2012, η περιτομή συνδέεται με μειωμένα ποσοστά μετάδοσης HIV, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Ωστόσο, και τα δυο έγγραφα απορρίφθηκαν από την διεθνή ιατρική κοινότητα ως ελλειπή σε επίπεδο επιστημονικής και ηθικής βάσης.
Οι περισσότερες ιατρικές ενώσεις στα αναπτυγμένα κράτη -εκτός της Αμερικής- συμφωνούν ότι σε περιβάλλοντα όπου οι συνθήκες υγιεινής επιτρέπουν στους άνδρες να πλένονται τακτικά, οποιαδήποτε πλεονεκτήματα έχει η περιτομή για την υγεία παύουν να υπερτερούν έναντι των κινδύνων. «Τα άλλα υποτιθέμενα οφέλη για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας από τον HIV/AIDS, τον έρπη των γεννητικών οργάνων, τα κονδυλώματα και τον καρκίνο του πέους είναι αμφισβητίσιμα, αδύναμα και πιθανώς να έχουν μικρή σημασία για τη δημόσια υγεία σε ένα δυτικό πλαίσιο» αναφέρεται σε μια επίκριση της μεθόδου με επικεφαλής τον Δανό επιδημιολόγο Morten Frisch.
Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η περιτομή μπορεί να οδηγήσει σε μικρότερο αριθμό ουρολοιμώξεων, αλλά μόνο κατά περίπου 1%. Μάλιστα λένε ότι «ανά 1 περιστατικό ουρολοίμωξης που αποτρέπεται, καταγράφονται δυο με αιμορραγία, μόλυνση ή σε σπανιότερες περιπτώσεις πιο σοβαρά προβλήματα, ακόμα και ο θάνατος». Η ουρολοίμωξη δεν είναι περίπατος αλλά σίγουρα είναι καλύτερη από την αιμορραγία του πέους.
Η λογική συχνά δεν συναντάται στους θρησκευτικούς ζηλωτές ή εκείνους οι οποίοι βρίσκονται στην άλλη άκρη του φάσματος - τους «φετιχιστές της περιτομής»
Δεν πρόκειται για νέα στάση έναντι της περιτομής - οι επιστήμονες επιχειρηματολογούν κατά της περιτομής σε επίπεδο των οφελών για την υγεία ήδη από τη δεκαετία του 1970. Ωστόσο η λογική συχνά δεν συναντάται στους φανατισμένους με τη θρησκεία, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο αυνανισμός είναι αμαρτία, καθώς και σε εκείνους που βρίσκονται στην άλλη άκρη του φάσματος - τους φετιχιστές της περιτομής.
Εκτός της επιστημονικής διαμάχης, γίνεται παράλληλα μια συζήτηση περί ηθικής που περιστρέφεται γύρω από το θέμα της συναίνεσης. Ακόμα κι αν η ιατρική επιστήμη μπορούσε να αποδείξει κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο τα οφέλη που έχει η περιτομή για την υγεία, πολλοί intactivists υποστηρίζουν ότι το να κάνεις προληπτική χειρουργική επέμβαση σε ένα παιδί είναι ανήθικο. Η απόφαση για περιτομή στα παιδιά θα έπρεπε να λαμβάνεται στα επείγοντα ιατρικά περιστατικά ή οικειοθελώς από ενήλικες στις περιπτώσεις τροποποίησης σώματος ή αισθητικής χειρουργικής. Αυτή η άποψη αντίκειται στις θρησκευτικές απόψεις που λένε ότι η περιτομή είναι απαραίτητη γιατί προστατεύει τα παιδιά από τις σεξουαλικές ορμές τους, που θα μπορούσαν να τους αποσπάσουν από τον Θεό.
«Πιστεύω ότι τα παιδιά θα έπρεπε να προστατεύονται από την τροποποίηση των γεννητικών οργάνων τους επειδή δεν αντιλαμβάνονται τι διακυβεύεται» λέει ο Brian Earp, ερευνητής δεοντολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Σε γενικές γραμμές, θα έπρεπε να θεωρούμε νόμιμη την εφαρμογή της, από ενήλικες που αποφασίζουν να τροποποιήσουν τα σώματά τους» λέει. Μάλιστα έθεσε το εξής: η αφαίρεση των μη αναπτυγμένων μαστών των κοριτσιών όταν είναι βρέφη θα μπορούσε να αποτρέψει την εμφάνιση του καρκίνου, αλλά κανένας δεν θα συνιστούσε σοβαρά κάτι τέτοιο σε ένα ιατρικό πλαίσιο.
Ο Earp λέει ότι άρχισε να ενδιαφέρεται για την ηθική της περιτομής, μετά την απόφαση της πόλης του Σαν Φρανσίσκο να απαγορεύσει τη βρεφική περιτομή το 2011 και ακόμα πιο έντονα το 2012 όταν δικαστήριο στη Γερμανία απεφάνθη ότι η παιδική περιτομή ήταν παράνομη, ακόμα κι αν υπήρχε γονεϊκή συγκατάθεση, με αφορμή περιστατικό που έγινε κακής τεχνικής περιτομή σε ένα 4χρονο αγοράκι. «Ενώ το δικαστήριο έκρινε πως οι περιτομές για θρησκευτικούς λόγους είναι παράνομες γιατί παραβιάζουν το δικαίωμα του παιδιού για σωματική ακεραιότητα και αυτοδιάθεση, διαχώρισε την πρακτική σε περιπτώσεις που η περιτομή είναι απαραίτητη για ιατρικούς λόγους» αναφέρει η απόφαση. Παρόμοια νομικά μέτρα έχουν εξεταστεί στη Φινλανδία, τη Δανία και τη Σουηδία.
Εκτός των θρησκευτικών λόγων, οι γονείς στις ΗΠΑ επέλεγαν την περιτομή για τα αγόρια τους έχοντας την πολιτισμική πεποίθηση ότι κάνοντάς το, κατά κάποιο τρόπο τα προστατεύουν από μελλοντική γελοιοποίηση -λόγω διαφορετικότητας- στα αποδυτήρια των ανδρών. Ωστόσο μελέτες δείχνουν ότι αυτό δεν είναι στην πραγματικότητα πρόβλημα. Εάν τα αγόρια θα κοροϊδέψουν το ένα το άλλο αυτό θα είναι για το μέγεθος του πέους τους και όχι για το εάν κάποιος έχει περιτομή ή όχι.
Κι αν τα αποδυτήρια είναι το ένα σκέλος, τι γίνεται στο δωμάτιο όπου το θέμα πραγματικά έχει σημασία -την κρεβατοκάμαρα;
Το άρθρο συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα
Σκεφτείτε τι κάνει σε βιολογικό επίπεδο η ακροποσθία: σε ένα μη ερεθισμένο πέος η ακροποσθία καλύπτει τη βάλανο εντελώς, μετατρέποντας το σε ένα εσωτερικό όργανο. Όταν είναι σε στύση, η ακροποσθία εκκρίνει λιπαντικό που επιτρέπει στο δέρμα να κινείται μπρος-πίσω, σε αντίθετη κατεύθυνση από τη βάλανο. Όταν το πέος γίνει πραγματικά σκληρό, το άνω τμήμα της ακροποσθίας αναποδογυρίζει αφήνοντας εκτεθειμένο ένα πραγματικά ευαίσθητο σημείο που ονομάζεται χαλινός και το κεφάλι του πέους που υπό κανονικές συνθήκες είναι πάντα καλυμμένο. Μερικοί συσχετίζουν τη λειτουργία της ακροποσθίας με εκείνη των χειλιών ή των βλεφάρων, καθώς προστατεύει την υποκείμενη βλεννογόνο μεμβράνη.
Κατά την περιτομή αφαιρούνται περίπου 96 τετραγωνικά εκατοστά δέρματος που περιέχουν σχεδόν 20.000 νεύρα (στην ενήλικη ζωή), ενώ το πέος μετατρέπεται σε εξωτερικό όργανο με το κεφάλι συνεχώς εκτεθειμένο. Η λειτουργία της λίπανσης απενεργοποιείται, όπως και η ευαισθησία του χαλινού αλλά και η κινητικότητα. Επίσης αλλάζει ακόμα και το χρώμα του πέους. Κι όλα αυτά εάν η επέμβαση πάει καλά.
«Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι άνδρες που έχουν ακροποσθία τους αρέσει και θέλουν να τη διατηρήσουν, ενώ εκείνοι που δεν είχαν ποτέ υποθέτουν ότι είναι άχρηστη» λέει ο Earp.
Από την επιστημονικά και ιατρική βιβλιογραφία απουσιάζει εντελώς η έρευνα για τα σεξουαλικά οφέλη που έχει η ακροποσθία για τους άνδρες. Υπάρχει σχεδόν το απόλυτο κενό όσο αφορά στις επιπτώσεις που έχει στο σεξ η έλλειψη ακροποσθίας και από την πλευρά της γυναίκας ως ερωτικής συντρόφου. Μελέτη του 2015 από τους Jacobs και Arora υποστηρίζει ότι η ακροποσθία βασικά δεν επηρεάζει τη σεξουαλικότητα, αλλά παραθέτει -πιθανότατα μεροληπτικές- πηγές που συνδέονται με τον Brian Morris. Όπως σημειώνει ο Earp σε επικριτικό άρθρο του στην επιθεώρηση American Journal of Bioethics, οι συντάκτες της μελέτης επικαλούνται πηγές που βασίζονται κατά κύριο λόγο σε κάνα δυο κλινικές δοκιμές που έγιναν όχι σε βρέφη αλλά σε ενήλικους άνδρες, οι οποίοι έκαναν οικειοθελώς περιτομή.
Αλλά και χωρίς δεδομένα για να γίνει σύγκριση ή την ύπαρξη κάποιας συγκλονιστικής έρευνας, οι intactivists υποστηρίζουν πως η απώλεια είναι δύσκολη. «Οι συνέπειες της περιτομής των ενηλίκων, όποια κι αν είναι, απλά δεν μπορούν να χαρτογραφηθούν σε νεογνά» λέει ο Earp.
Παρομοίως το μεγάλο ερώτημα για τα παιδιά της Foregen είναι εάν μπορούν να χαρτογραφήσουν τη λειτουργία της ακροποσθίας των ενηλίκων σε κάποιον που έχει υποβληθεί σε περιτομή ως νεογνό.
Ο Clopper, τον οποίο οι φίλοι του τον αποκαλούν «τύπος της ακροποσθίας» είναι δραστήριος intactivist από τότε που η ομάδα ράγκμπι στην οποία έπαιζε πήγε στη Σκωτία. «Γινόμασταν σκνίπα, ξεγυμνωνόμασταν και κάναμε πραγματικά ηλιθιότητες. Όχι γκέι φάσεις, αλλά περίεργα πράγματα» λέει ο Clopper, ο οποίος τότε παρατήρησε ότι οι Ιρλανδοί συμπαίκτες δεν είχαν περιτομή. Έτσι προέκυψε θέμα συζήτησης για ποια κατάσταση είναι καλύτερη για το πέος. «Είπα "Νομίζω ότι το να έχεις περιτομή είναι καλύτερα, οπότε θα κάνω τη δική μου έρευνα για να το αποδείξω". Τώρα που ξέρω ότι το να έχεις ολόκληρο το πέος σου είναι καλύτερα, μοιάζει παράλογο που αισθανόμουν διαφορετικά» λέει ο Clopper. Από τότε που έκανε την πρώτη του έρευνα για την περιτομή, έχει συνδεθεί με αρκετούς άνδρες οι οποίοι επίσης αισθάνονται ότι τους έκλεψαν μια από τις πιο σούπερ βιολογικές λειτουργίες που χαρίζει η φύση και είναι θυμωμένοι για αυτό. «Αποτελεί πραγματικά πλύση εγκεφάλου» λέει. «Όταν αντιλαμβάνονται τι χάνουν και το διαδίκτυο βοηθάει πολύ σε αυτό δημιουργείται απίστευτος θυμός».
Οι βιοϊατρικές τεχνολογίες που θα επέτρεπαν μια τέτοια διαδικασία να διεξαχθεί με ασφάλεια βρίσκονται ακόμα σε θεωρητικό επίπεδο, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά ο Vincenzo Aiello ιδρυτής της Foregen στη Ρώμη της Ιταλίας λέει ότι σχεδιάζει να πατεντάρει τη διαδικασία και το «πράσινο φως» για κλινικές δοκιμές εντός 3ετίας.
«Το περιφερικό νευρικό σύστημα μπορεί να αναγεννηθεί. Το μόνο εμπόδιο για να πετύχει η διαδικασία είναι να συνδεθούν οι νέες με τις κομμένες απολήξεις των νεύρων» λέει ο Clopper. «Είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι ανάλογο στα ακρωτηριασμένα άκρα. Κάνουμε το ίδιο πράγμα, χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνολογία αλλά σε μικρότερη κλίμακα με μεγαλύτερη αγορά».
Τώρα που ξέρω ότι το να έχεις ολόκληρο το πέος σου είναι καλύτερα, μοιάζει παράλογο που αισθανόμουν διαφορετικά
Η διαδικασία που περιέγραψε ο Clopper περιλαμβάνει τη λήψη ακροποσθίας κάποιου δότη και την αποκυτταροποίησή της ή την τρισδιάστατη εκτύπωση ενός νέου κυτταρικού σκελετού, για να ακολουθήσει η «επανασπορά της αποκυτταροποιημένης μήτρας» με βλαστικά κύτταρα που θα ταιριάζουν στον λήπτη. Το πρώτο ολοκληρωμένο πείραμά τους σε ζώο έγινε τον Δεκέμβριο του 2013 στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια στην Ιταλία. «Η ακροποσθία αποδείχθηκε εξαιρετικά γόνιμη ως αναγεννητικός παράγοντας, κάνοντας ακόμα καλύτερη την πραγματική αναγέννηση της ακροποσθίας σε ένα ζωντανό αρσενικό» υποστηρίζει ο ιστότοπος.
Αν και θεωρητικά αυτό το επιστημονικό επίτευγμα είναι πιθανό, σίγουρα δεν είμαστε κοντά. Ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση είναι το κομμάτι που αφορά τη μεταμόσχευση ή την αναγέννηση των περιφερικών νεύρων. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει ακόμα και οι πρώτοι που θα βρουν πώς γίνεται πιθανώς δεν θα το χρησιμοποιήσουν στην ακροποσθία.
Όταν ρώτησα τον Aiello για τις λεπτομέρειες της μεθόδου, είπε ότι δεν μπορούσε να μου πει γιατί ήθελε να προστατεύσει τη μελλοντική πατέντα του, αλλά νιώθω ότι υπάρχουν ακόμα θέματα προς επίλυση. Εξάλλου ο Aiello ασχολείται με την τέχνη του ψηφιδωτού, δεν είναι επιστήμονας. Αυτή την εποχή εργάζεται σε ένα πρότζεκτ γλυπτικής που το περιέγραψε ως την ανατομική απεικόνιση της ακροποσθίας ενηλίκου.
Ο Aiello μου είπε ότι οι βιοϊατρικοί ερευνητές οι οποίοι έχουν συμφωνήσει να συνεργαστούν με την Foregen, το κάνουν με την προϋπόθεση να μην τους κατονομάσει δημοσίως. «Νομίζω ότι φοβούνται λιγάκι, για πολλούς λόγους. Δεν θέλουν να τους θυμούνται για την αναγέννηση της ακροποσθίας. Βασικά είναι ταμπού».
Ο Aiello εκτιμά ότι η Foregen, μη κυβερνητική οργάνωση καταχωρημένη στις ΗΠΑ και την Ιταλία, έχει συγκεντρώσει περίπου 100.000 δολάρια έως σήμερα από ιδιώτες, κυρίως Αμερικανούς και τα υπόλοιπα κονδύλια που απαιτούνται θα τα καλύψει πληθοποριστικά. Ωστόσο αυτό το ποσό είναι αμελητέο συγκριτικά με τα ποσά που χρειάζεται για να στήσει την κλινική εάν και εφόσον η μέθοδος φθάσει μέχρι τις κλινικές δοκιμές. «Θα θέλαμε να τα κάνουμε όλα αυτά εντός 4ετίας αλλά δεν ξέρουμε εάν θα είναι πιθανό γιατί η γραφειοκρατία κάνει όλη τη διαδικασία πολύ αργή» λέει.
Ανεξαρτήτως από το εάν η Foregen θα τα καταφέρει, η κύρια μεταβλητή που θα επηρεάσει τη συνέχιση ή όχι της περιτομής νεογνών στις ΗΠΑ και εκτός αυτής τα επόμενα χρόνια, είναι η κουλτούρα. Η σημερινή τάση ευνοεί την ακροποσθία. Αυτό που μένει τώρα να επιβεβαιωθεί εάν το πράγματι αυτό το μονοπάτι είναι το πιο ωφέλιμο όσο αφορά στην υγεία του άνδρα, είναι δεοντολογικά και σεξουαλικά το καλύτερο. Και αυτό μπορεί να γίνει με μια αμερόληπτη έρευνα που θα μπορούσε να επηρεάσει επισήμως τις συστάσεις που συντάσσουν τα έγκριτα ιατρικά όργανα και ίσως την τοπική νομοθεσία.
Το άρθρο αυτό είναι απόσπασμα του Bodies of the Future, μια συνεργασία μεταξύ του Motherboard και του LadyBits.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Οι Πορτοφολάδες Βάζουν το Χέρι στην Τσέπη σου Χωρίς να το Καταλάβεις
Η Κλέλια Ρένεση, οι Στίχοι της, ο Manu Chao και ο Σωκράτης Μάλαμας