H Aναβίωση της Αλβιώνας

Photo via nenuanche

Πριν από λίγες μέρες, οι Libertines έβγαλαν ανακοίνωση μέσω του διαδικτύου για μια επικείμενη συναυλία. Ένας χάρτης του Χάιντ Παρκ. Ένα χέρι με πέντε δάκτυλα. Μια φωτογραφία του Ιούλιου Καίσαρα- hint για το μήνα Ιούλιο. Το concept της ανακοίνωσης ήταν στο πνεύμα του παρελθόντος. Αντί να κάνουν μια βιαστική ανάρτηση στον ιστότοπο τους thelibertines.org, η οποία θα καθοδηγούσε όσους χρήστες ήταν συνδεδεμένοι εκείνη τη στιγμή στη λεχρίτικη γειτονιά του Bethnal Green, η συγκεκριμένη ανακοίνωση κατηύθυνε τους 452.000 φαν του συγκρότηματος στο Facebook, όπου μάθαιναν που θα μπορούσαν να αγοράσουν τα εισιτήρια για τη συναυλία, έναντι 65 ευρώ το καθένα.

Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε που οι Libertines ονειρεύτηκαν για πρώτη φορά να ταξιδέψουν με το πλοίο της Αλβιώνας (Albion) στο μυθικό παραδεισένιο καταφύγιο της Arcadia –ένα μέρος όπου το ουίσκι και τα τσιγάρα φυτρώνουν στα δέντρα. Έκοτε έχουν αλλάξει πολλά. Το grot'n'roll, κίνημα του οποίου ηγήθηκαν, λοιδορείται από όλους σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των βασικών πρωταγωνιστών του. Οι μουσικές σκηνές που δημιούργησαν ντόπιες ομάδες και άλλοι λάτρες του grot’n’roll, πλασάρονται τώρα στο διαδίκτυο όπου κρίνονται από ουρλιάζοντες σχολιαστές του Soundcloud.

Με τη δεύτερη επανένωση να θεωρείται πλέον βέβαιη και το νέο μουσικό τους υλικό να βρίσκεται καθοδόν, το μέσο της ανακοίνωσης είναι μια μικρή υπενθύμιση ότι οι Libertines δεν μπορούν να εξακολουθήσουν να βρίσκονται στην χαζοχαρούμενη, ρομαντική φούσκα στην οποία βρίσκονταν το 2002.

Το συγκρότημα, το οποίο αποθεώθηκε από ένα από τα πιο πιστά κοινά θαυμαστών του αιώνα, λόγω των ιδανικών που πρέσβευε, είναι πλέον διχασμένο, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην νοσταλγία και την πραγματικότητα. Με το reunion αυτό προσπαθεί να ξαναεδραιωθεί, σε μια περίοδο όμως, όπου όλα εκείνα τα ιδανικά είναι αδύνατο να ξαναπλασαριστούν προς το κοινό. Ίσως ο λόγος που καμία άλλη μπάντα δεν έχει καταφέρει να έχει την ίδια επιρροή– αγκαλιάζοντας τους θαυμαστές της και θολώνοντας τα όρια του κοινωνικά αποδεκτού – να είναι ότι εκείνες οι διαχωριστικές γραμμές έχουν πλέον εξαφανιστεί.

Photo via here

Τα συγκροτήματα που συμμετείχαν στην πρώιμη «επανάσταση» του Myspace, όπως είναι οι Arctic Monkeys, η Lily Allen και άλλοι, κατάφεραν πολλά. Ωστόσο, οι Libertines ήταν από τους πρώτους και, σίγουρα η πιο επιτυχημένη μπάντα, η οποία χρησιμοποίησε τα social media και, πολύ πριν από την επανάσταση του Myspace. Γεννήθηκαν σε μια εποχή όπου η άμεση και προσωπική επικοινωνία με τους θαυμαστές στο διαδίκτυο ήταν συγχρόνως κάτι νέο αλλά και εφικτό.

Μίλησα με τον Richard Day, έναν αυτοαποκαλούμενο ‘superfan’ που ακολουθούσε το συγκρότημα σε όλη του την εφηβεία και έχει πολλά πράγματα να πει για τον Doherty, που δεν έχουν ακουστεί ξανά και, τα οποία θα του επέτρεπαν να βγάζει λεφτά για την επόμενη δεκαετία τουλάχιστον. «Ο Pete, το 2003, χρέωνε τον κόσμο 10 λίρες για να πάει στο διαμέρισμα του στο Whitechapel και να τον δει να παίζει τραγούδια», δηλώνει ο Day, εκφράζοντας την αντίθεση του στις κατηγορίες που θέλουν τους ήρωες του να έχουν χάσει το prestige τους. «Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτά τα event τα έκανε καθαρά για τα χρήματα. Και ότι πιθανώς τα χρήματα αυτά τα χρησιμοποιούσε για να αγοράσει κρακ και ηρωίνη για τον εαυτό του και τους φίλους του. Αλλά το prestige τους δεν αμαυρώθηκε».

Μου είπε ότι μια φορά ο Pete και ο Carl ανακοίνωσαν ένα event στο διαμέρισμα τους, στο Teesdale Bethnal Green, μέσω της ιστοσελίδας του συγκροτήματος, την τελευταία στιγμή. «Ανακοίνωσαν τη συναυλία μια μέρα πριν στο φόρουμ του thelibertines.org. Σχεδόν κανείς δεν πίστευε ότι ήταν αληθινό. Όταν φθάσαμε εκεί, είδαμε άλλους δυο οι οποίοι περίμεναν χωρίς να είναι σίγουροι τι συμβαίνει. Ούτε εμείς ξέραμε. Ωστόσο, ήταν σίγουρα το διαμέρισμα του Pete και του Carl γιατί υπήρχε ένα γκράφιτι ζωγραφισμένο για τους Libertines, στην πόρτα της πολυκατοικίας. Ένα κεφάλι ξεπρόβαλε από ένα παράθυρο. Ήταν ο Pete. Αστειευόμενος ρώτησε εάν είχαμε ένα φλιτζάνι ζάχαρη. Μας είπε ότι η συναυλία θα γινόταν σε καμιά ώρα και μετά εξαφανίστηκε. Πρέπει να ήμασταν συνολικά 50 άτομα που μας επιτράπηκε να μπούμε στο διαμέρισμα τους. Σταθήκαμε όπου μπορούσαμε, στα κρεβάτια, στα έπιπλα τους».

Αυτή η mini συναυλία έγινε στις 21 Μαρτίου του 2003, έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του Up The Bracket και σε μια φάση που το συγκρότημα είχε κοσμούσε τα εξώφυλλα του NME. Ένα τέτοιο event σήμερα θα είχε αναρτηθεί στο twitter και σε όλα τα music news sites μέσα σε λίγα λεπτά. Απλώς δεν θα μπορούσε να συμβεί. Ένα παρόμοιο event, ήταν η συναυλία των Palma Violets, απ’ το νότιο Λονδίνο, και ο προχειροφτιαγμένος χώρος τους το Studio 180, όπου όμως, έπαψαν να φιλοξενούν συναυλίες όταν έγιναν γνωστοί.

Δεν είναι μόνο η σχέση ανάμεσα στο συγκρότημα και τους φανς που άλλαξε. Οι ίδιοι οι Libertines είναι σχεδόν αγνώριστοι. Από την αρχή, οι αλλοπρόσαλλοι χαρακτήρες τους καθώς και η χρήση σκληρών ναρκωτικών έκαναν το συγκρότημα να ξεχωρίσει. Ποιος πίστευε ότι το Albion (Αλβιώνα) θα είχε τόσο μακρά πορεία;

Ακόμα και σε δημιουργικό επίπεδο, το όνειρο για τη δημιουργία της Arcadian φαίνεται να διαλύθηκε, λόγω κάποιων περίεργων συμπεριφορών του συγκροτήματος. Η πρώτη εμφάνιση του Pete στην ταινία εποχής Confessions of a Child of the Century, το ντεμπούτο του Carl στην όπερα μαζί με τον Marc Almond του "Tainted Love", οι οντισιόν του Carl για ένα συγκρότημα μέσω email, είναι μόνο λίγα από τα παραδείγματα που μπορεί κανείς να σκεφτεί. Ο Pete παραλίγο να ακυρώσει περιοδεία, μια μέρα πριν ξεκινήσει επειδή «το να είσαι σε ένα συγκρότημα έχει να κάνει με το να βρίσκεις γκόμενες και τώρα έχω κοπέλα». Άλλη φορά εμφανίστηκε σε ένα πάρτι με ένα ψηλό καπέλο γεμάτο γατάκια. Και μια άλλη, είπε σε ένα δημοσιογράφο ότι είχε ξυπνήσει στη μέση ενός δρόμου στο Παρίσι καλυμμένος με μέλι και μπιζέλια. Άλλη φορά κλείδωσε ένα συντάκτη του Noisey μέσα στο περίεργο μαγαζί του. Εκτός από την αρχική δουλειά με τους Babyshambles και Dirty Pretty Things, οι επιλογές του συγκροτήματος είναι σαν ένα τεστ δοκιμασίας για τους φανς.

Οι Libertines προσπάθησαν να κάνουν reunion ήδη μια φορά το 2010, έχοντας όλα αυτά τα προβλήματα. Αλλά αυτό δημιούργησε την αίσθηση τότε ενός μεταχρονολογημένου αποχαιρετισμού από ένα συγκρότημα που κατέρρευσε πριν να ολοκληρώσει αυτό που είχε ξεκινήσει. Μια δεύτερη επανένωση ωστόσο δημιουργεί πολλά περισσότερα προβλήματα για ένα συγκρότημα που δεν είναι αυτής της εποχής.

Μέσω δυο εξαιρετικών άλμπουμ και άπειρων demos, με προσωπικότητα περισσότερη από κάθε άλλο συγκρότημα που ακολούθησε και, ίσως επειδή ήταν ο σωστός τόπος/σωστή χρονική στιγμή, οι Libertines δημιούργησαν ένα είδος goodwill που βασικά δεν έχει σβήσει ακόμα. Για μια μεγάλη ομάδα φαν, αυτό το reunion του Ιουλίου θα σημαίνει πολλά περισσότερα από ότι θα σήμαινε το reunion κάποιου άλλου συγκροτήματος. Μπορούν, όμως, οι Libertines να συνεχίσουν να ταξιδεύουν με το πλοίο τους πέρα από τη θάλασσα των ευσεβών πόθων φτάνοντας σε φρέσκα νερά; Αυτό μοιάζει σαν ένα ακόμα από τα ναρκο-όνειρα του Pete.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.