Κρυφές Ματιές στη Ζωή Δίπλα μας

Πώς εικονογραφείται η ζωή στη σύγχρονη μητρόπολη; Και πιο θα μπορούσε να είναι το σάουντρακ του θαυμαστού καινούριου κόσμου; Δεκατέσσερις Έλληνες και ξένοι φωτογράφοι δρόμου, κινηματογραφιστές, δημιουργοί video και μουσικοί ιχνηλατούν το σημερινό αμφίσημο ανθρώπινο στίγμα, συμμετέχοντας στο καλοφτιαγμένο εικαστικό project με τίτλο Temps Zero (στα γαλλικά, Χρόνος Μηδέν) που ανεβαίνει το Σάββατο 7 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη.

Συνάντησα τον Stéphane Charpentier , Γάλλο φωτογράφο, film maker και επιμελητή του Temps Zero show, στον χώρο Les Yper Yper στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου θα φιλοξενηθεί η εκδήλωση. Είναι μια ψιλόλιγνη ευγενική φιγούρα, που φορά μαύρα ρούχα, και εκ των πραγμάτων γνωρίζει την ελληνική παραδοχή, έχοντας συμμετάσχει το προηγούμενο διάστημα σε καλλιτεχνικές δράσεις, αλλά και πολιτικές-κοινωνικές κινητοποιήσεις.

«Μετά το Βερολίνο, το Παρίσι, την Τουλούζη, την Αθήνα και τη Μπράγκα, το Temps Zero show έρχεται στη Θεσσαλονίκη. Επόμενος σταθμός τον Ιούνιο, θα είναι η Ρώμη» εξηγεί ο Stéphane. Όπως λέει, πίσω από αυτό υπάρχει μεν ένας πυρήνας φωτογράφων και καλλιτεχνών, ωστόσο κάθε φορά το μεγάλο στοίχημα είναι η συμμετοχή τοπικών δημιουργών – αυτό συμβαίνει και στη Θεσσαλονίκη. «Το Temps Zero show προσπαθεί να αποτυπώσει σπαράγματα της αληθινής ζωής στον δρόμο, να κάνει μέσα από την αφήγηση τους ανθρώπους να σκεφτούν. Δεν έχει τη ματιά του ντοκιμαντερίστα ή την εν ψυχρώ οπτική ενός φωτογράφου που ακολουθεί ένα κόνσεπτ, αλλά την προσωπική σκοπιά αυτού που κρατά την κάμερα και επιλέγει πότε θα τη σηκώσει» σημειώνει.

Η συζήτηση γρήγορα φθάνει στην σοβούσα ελληνική κρίση. «Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα είναι στο άμεσο μέλλον η πρωτεύουσα της καλλιτεχνικής πρωτοποριακής έκφρασης. Υπάρχουν θέματα σε εξέλιξη, το βλέπετε. Τίθενται καθημερινά πολλά ερωτήματα, τα οποία θα χρειαστούν μια πιστή ανταπόκριση» μου λέει ο Stéphane. Δεν αποφεύγω την κλισέ απορία, αν η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. «Σίγουρα δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο να εκφραστεί. Δυστυχώς, η αγορά έχει τους δικούς της καπιταλιστικούς κανόνες, είναι μία μηχανή που δεν μπορείς να σταματήσεις. Όμως, η δημιουργία θα βρίσκεται πάντα εκεί έξω στον δρόμο. Αυτό θέλουμε από τους καλλιτέχνες και το κοινό. Να έρθουμε σε επαφή, να μαζευτούμε κοντά και να αποτυπώσουμε τις νέες προκλήσεις, τις οποίες στη συνέχεια θα διαχύσουμε προς τα έξω».

Τριγύρω μας νέοι άνθρωποι συζητούν, σχεδιάζουν, στήνουν καμβάδες και λευκές κόλλες στον τοίχο για το art installation. Διαβάζω στη μπροσούρα του θεσσαλονικιότικου Temps Zero show: «Η κοινή χρήση του κάθε εικαστικού σύμπαντος δίνει την αίσθηση μιας συλλογικής, ειλικρινούς και βαθιά προσηλωμένης θέασης του κόσμου, ένα σινιάλο του παρόντος. Τα έργα εμπίπτουν σε μια υπαρξιακή και ενδοσκοπική εικαστική γραφή, η οποία ταλαντεύεται μεταξύ της φωτογραφίες δρόμου, του εσωτερικού μας ταξιδιού και της ταξιδιωτικής φωτογραφίας». Στο Temps Zero show συμμετέχουν 14 φωτογράφοι και κινηματογραφιστές, ενώ θα παίξουν και έξι μουσικοί. Επίσης, θα γίνουν προβολές βίντεο του αμερικανού Jem Cohen.

Ανεβαίνω τα σκαλιά του Les Yper Yper προς την έξοδο στον πεζόδρομο της Γεωργίου Σταύρου. Ο ήλιος είναι ακόμη ψηλά και ψιλοβρέχει χωρίς να έχει σύννεφα. Η αγορά είναι ανοιχτή, όμως ο κόσμος δεν σταματά ούτε στις βιτρίνες. Στα φανάρια της Τσιμισκή μετα βίας σταματούν τρία-τέσσερα αυτοκίνητα, σαν μια μετα-πολεμική αίσθηση κατάθλιψης να σου μαγκώνει τον λαιμό.

Περισσότερα από το VICE

Συναντήσαμε τον Άνθρωπο που Σκιτσάρει το Game of Thrones

Γιατί η Γενιά μου Βαριέται που Ζει;

Πώς Πραγματοποίησα την Ερωτική μου Φαντασίωση σε Ένα Χαμάμ στην Ελλάδα