Ο Σκοτεινός Σεξουαλικός Κόσμος μιας Σχεδιάστριας Μόδας με Αδυναμία στην Κτηνοβασία
Φωτογραφίες: Chloe Nour

FYI.

This story is over 5 years old.

Σεξ

Ο Σκοτεινός Σεξουαλικός Κόσμος μιας Σχεδιάστριας Μόδας με Αδυναμία στην Κτηνοβασία

Οι αποστομωτικές, φανταχτερές, ακατάλληλες για εργασία δημιουργίες της Amelia Vivash.
IH
Κείμενο Isabelle Hellyer

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D.

Τα ογκώδη ρούχα της Amelia Vivash είναι βολβοειδείς εκρήξεις από πούλιες και παγέτες, κάπου ανάμεσα σε γούνινες πασμίνες και αγάλματα. 'Oταν δείτε τη σχεδιάστρια από κοντά, θα καταλάβετε. Δεν υπάρχει καμιά διάκριση ανάμεσα στην αισθητική της δουλειάς της και την καθημερινή ζωή της. Έχει άγριο λουκ –συχνά καλύπτει τα φρύδια της με στρασάκια και τα μαλλιά της είναι συνήθως δίχρωμα ή τρίχρωμα. Θυμίζει όσους σύχναζαν στα μεγάλα κλαμπ της Νέας Υόρκης τις δεκαετίες '80 & '90– μπορείς εύκολα να τη φανταστείς δίπλα στους James St. James και Leigh Bowery. Όλα όσα κάνει είναι θεατρικά και υπερβολικά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

Ίσως γι' αυτό χάρηκε τόσο πολύ όταν επιτέλους αποφοίτησε από το Whitehouse Institute of Design στο Σίδνεϊ, μια σχολή που εστιάζει περισσότερο στην εργασία και στο προσανατολισμένο στην αγορά προϊόν, κάτι που δεν ενδιαφέρει την Amelia. «Δεν άντεχα να ακούω τους καθηγητές να μου λένε τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω», εξήγησε. Ωστόσο, όσο σπούδαζε δημιούργησε μια απίστευτη συλλογή. Όταν ο στιλίστας Kurt Johnson είδε μερικά κομμάτια της, έμεινε ειλικρινά εκστασιασμένος. Ο Kurt έδειξε τη δουλειά της στη φίλη του και φωτογράφο Chloe Nour, που με τη σειρά της μίλησε στην καλλιτέχνιδα Carla Uriarte. Όλοι μαζί κάλεσαν την Amelia να συμμετάσχει σε αυτήν τη γλυκόξινη συνεργασία. Μιλήσαμε με την Amelia για τη δουλειά της και για τα μελλοντικά σχέδιά της.

i-D: Η δουλειά σου δεν ακολουθεί κανόνες. Θεωρείς τον εαυτό σου σχεδιάστρια ή καλλιτέχνιδα;
Amelia Vivash:Ονομάζω τη δουλειά μου μαλακή γλυπτική. Λέω πως είμαι σχεδιάστρια μόδας αλλά ασχολούμαι με τη μαλακή γλυπτική. Θα έλεγα πως είμαι καλλιτέχνιδα, αλλά γνωρίζω και το τεχνικό κομμάτι του σχεδιασμού, όπως η κατασκευή πατρόν.

Οπότε είσαι και τα δύο. Οι δημιουργίες σου είναι μια έκρηξη υλικών. Τώρα κοιτάζω μία όπου υπάρχει μια γιγαντιαία θηλή στο κέντρο: βλέπω παγέτες, φτερά μπόα και πολλά άλλα υλικά που δεν μπορώ να αναγνωρίσω.
Πράγματι. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να κολλήσω αυτές τις αναθεματισμένες παγέτες. Επίσης, έχω χρησιμοποιήσει πολύ μαλλί που το επικάλυψα με μπογιά και κόλλα καθώς και μια μαύρη περούκα που αφού την ξεμάλλιασα, κόλλησα τις τρίχες σε διάφορα σημεία. Χρησιμοποιώ ένα προϊόν που το αναμειγνύεις με μπογιά για να γίνει παχύρρευστο, αλλά εγώ το χρησιμοποίησα μόνο του επειδή είναι αρκετά κολλώδες. Στη μία πλευρά της γιγαντιαίας θηλής κόλλησα αυτά τα πλατιά περιέργα πράγματα: στην πραγματικότητα είναι πομ πομ που τα τύλιξα σε πλεχτά βραχιολάκια και τα πέρασα από την πρέσα θερμομεταφοράς.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ένα άλλο πραγματικά θεατρικό κομμάτι είναι καλυμμένο με γουρλωμένα μάτια – έχει ακόμα και πρόσωπο.
Είναι δυο σκυλιά, ένα μπροστά και ένα πίσω. Ο λαιμός είναι ο πισινός του σκυλιού, περνάς το κεφάλι σου από μέσα για να το φορέσεις. Οπότε το κεφάλι του σκυλιού είναι στο ύψος του καβάλου σου και τα πόδια του ακουμπάνε στους ώμους σου. Σε καβαλάει από πίσω, γι' αυτό είναι σαν κομμάτι κτηνοβασίας.

Ήταν δύσκολο να το εξηγήσεις στους καθηγητές σου;
Το λάτρεψαν. Ήταν τελείως διαφορετικό από τα έργα άλλων μαθητών, που εμπνέονταν από θέματα όπως ο ωκεανός. Δεν πρόκειται για μια ανόητη ιδέα – αντίθετα, περιέχει βάθος: κάθε κομμάτι ανήκει σε ένα διαφορετικό χαρακτήρα που εγώ έχω δημιουργήσει και κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του προσωπικότητα και αισθητική.

Είναι ενδιαφέρον ότι εμπνέεσαι από ενήλικα θέματα: ενώ τα έργα δεν μοιάζουν παιδαριώδη, έχουν σίγουρα κάτι παιχνιδιάρικο.
Ακριβώς. Είναι αρκετά πονηρά όταν τα βλέπεις από πολύ κοντά. Για ένα κομμάτι χρησιμοποίησα προφυλαχτικά που τα γέμισα με ένα σωρό υλικά. Μερικοί το κοιτούν και σκέφτονται «Θεέ μου, τι χαριτωμένο», αλλά όταν το βλέπουν από πιο κοντά σκέφτονται «κοίτα να δεις, μοιάζει με προφυλακτικό». Φαντάζομαι πως τα έργα σου χρειάζονται αρκετή δουλειά – τώρα που αποφοίτησες, πιστεύεις πως δεν θα ασχοληθείς πλέον με τέτοια ογκώδη κομμάτια;
Σε καμιά περίπτωση. Δεν βλέπω την ώρα να δημιουργήσω έργα μεγαλύτερων διαστάσεων, όμως για την ώρα δεν έχω χώρο στο διαμέρισμά μου. Χρειάζεται να αγοράσω μια γκαλερί ή κάτι ανάλογο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Θα συνεχίσεις στην Αυστραλία ή βλέπεις τον εαυτό σου εκτός συνόρων;
Πεθαίνω να φύγω από δω. Θέλω να πάω στη Νέα Υόρκη ή στο Λονδίνο και απλώς να παίξω. Θέλω να πάω εκεί και να σχεδιάσω για βασίλισσες, performers και κόσμο που συχνάζει στα κλαμπ.

Πιστεύεις πως στο μέλλον θα σχεδιάζεις για πρόσωπα που θαυμάζεις; Δεδομένης της φύσης της δουλειάς σου, θα ήταν δύσκολο να δημιουργήσεις δυο φορές το ίδιο μοντέλο.
Ακριβώς. Τα ρούχα μου δεν θα μπορούσαν ποτέ να βγουν στην παραγωγή. Είναι όλα χειροποίητα με υλικά όπως το κερί και άρα είναι αδύνατη η μαζική παραγωγή τους. Ούτε με βλέπω να ασχολούμαι με την υψηλή ραπτική. Θα ήθελα να δημιουργήσω μια δεύτερη συλλογή, μια σειρά ρούχων προσιτή, ready-to-wear. Με αυτό τον τρόπο όλοι θα μπορούν να αγοράσουν κομμάτια που μπορούν να φορεθούν και μάλιστα να πλυθούν. Καμιά από τις τωρινές δημιουργίες μου δεν γίνεται να πλυθεί.