Η Περίεργη και Πανκ Πλευρά του Λος Άντζελες της Δεκαετίας του ’70

FYI.

This story is over 5 years old.

Photo

Η Περίεργη και Πανκ Πλευρά του Λος Άντζελες της Δεκαετίας του ’70

Ο Spot δείχνει το LA όπως πραγματικά είναι: γκρι, απομονωμένο και τρομακτικό.
Nick Gazin
Κείμενο Nick Gazin

Υπάρχουν πολλά βιβλία που δείχνουν την εξέλιξη, αλλά και την ομορφιά του πανκ ανά τις δεκαετίες. Κανένα όμως από αυτά δεν είναι σαν τη νέα συλλογή Sounds of Two Eyes. Ένα φωτογραφικό λεύκωμα του Spot, ο οποίος έγινε γνωστός για την θρυλική εταιρία SST στις αρχές του '80, αλλά σήμερα θα πρέπει να αναγνωριστεί ως μια από τις κορυφαίες μορφές της φωτογραφικής, skate, και πανκ κουλτούρας του Λος Άντζελες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κάθε ένα από τα πλάνα του Spot είναι σαν ένας όμορφος εφιάλτης. Έχει πάρει από την δεκαετία του '70, οποιοδήποτε στοιχείο φαντασίας του Λος Άντζελες και το αντικατέστησε με μια δυσοίωνη και τρομακτική πραγματικότητα. Οι εξωτερικοί του χώροι είναι μοναχικοί, ενώ οι εσωτερικοί χώροι του μοιάζουν με στοιχειωμένα σπίτια. Ο Spot δείχνει το LA όπως πραγματικά είναι: γκρι, απομονωμένο και τρομακτικό.

Τα κορίτσια με μπικίνι δεν είναι προκλητικά, το πανκ δεν είναι επικίνδυνο, οι skater δεν είναι θεοί. Και ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα με τις ατέλειες που υπάρχουν στα έργα του.

Μίλησα πρόσφατα με το Spot για αυτό.

VICE: Πότε σου ήρθε η ιδέα για τον τίτλο Sounds of Two Eyes; Στην εισαγωγή σου αναφέρεις ότι οι φωτογράφοι πρέπει να έχουν και τα δυο μάτια τους ανοιχτά όταν φωτογραφίζουν.
Spot: Πρώτα απ 'όλα, είμαι μουσικός. Και έμαθα να παίζω μουσική όταν στο ραδιόφωνο κυριαρχούσαν τα AM (χρόνια πριν έρθουν τα FM). Και παρόλο που τα AM ήταν κάπως «χαμηλής ανάλυσης» και μεταδίδονταν μονοφωνικά, τα ακούγαμε και με τα δύο μας αυτιά.

Κάπως έτσι έχω στο μυαλό μου και την εικόνα. Στη φωτογραφία, το σκόπευτρο δεν θα πρέπει να σε περιορίζει - είναι απλώς το μέρος ενός ευρύτερου οράματος.

Μπορεί να είναι δύσκολο στην αρχή, αλλά θα πρέπει να εκπαιδεύσετε τον εαυτό σας για να κρατήσει τα δύο μάτια ανοιχτά - αλλιώς θα χάσετε όλη τη λεπτότητα και το βάθος του τι βλέπουμε και πως συνδέεται με όλα όσα συμβαίνουν γύρω σας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πως αντιδρούν τα άτομα όταν δουν τον εαυτό τους στις εικόνες;
Στον κόσμο άρεσαν οι φωτογραφίες όταν τις είδαν. Γιατί όχι;

Αυτό που εννοώ είναι ότι οι φωτογραφίες σας έχουν ως θέμα την αίγλη, αλλά όχι με απάνθρωπο τρόπο. Οι μπάντες σας δεν φαίνεται να έχουν θεοποιηθεί, τα κορίτσια με μπικίνι δεν αισθάνονται σαν αντικείμενα.
Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τις εικόνες μου, εκτός από κάποιους ηλίθιους – μεθυσμένοι, αστυνομικοί και έμποροι ναρκωτικών. Και μερικούς «καλλιτέχνες», οι οποίοι είχαν μεγάλοι ιδέα για τον εαυτό τους. Δεν είχα δώσει προσοχή στο τι έκαναν άλλοι φωτογράφοι. Είχα δώσει προσοχή στα θέματα μου και μόνο.

Αυτό είναι το πρώτο σας βιβλίο. Πως αισθάνεστε για αυτό; Νιώθετε σαν να πήρε πολύ καιρό για να γίνει;
Δεν είναι τέλειο αλλά είναι καλύτερο από ότι το περίμενα. Δεν είχα την δυνατότητα να κάνω οποιοδήποτε άλλο βιβλίο πριν απ' αυτό. Άλλωστε ότι αξίζει παίρνει πολύ καιρό για να συμβεί.

Τι θα κάνατε με διαφορετικό τρόπο για να γίνει τέλειο το βιβλίο;
Ήταν μια συλλογική προσπάθεια. Θα ήθελα να έβγαζα ορισμένες εικόνες και να πρόσθετα κάποιες άλλες. Φυσικά η τελειότητα είναι μια περίεργη έννοια.

Μερικές από τις φωτογραφίες είναι σαν φιλμ νουάρ.
Νομίζω επειδή μια από τις αγαπημένες μου ταινίες είναι το Whatever Happened to Baby Jane? Είμαι μεγάλος θαυμαστής της Joan Crawford (και ναι, του Άλφρεντ Χίτσκοκ).

Μισείτε το Λος Άντζελες; Μου βγαίνει κάτι πολύ λυπηρό όταν βλέπω αυτές τις εικόνες. Τα πάντα φαίνονται τόσο μοναχικά, και απελπιστικά.
Το LA έχει από τις πιο καταπληκτικές και τις ενδιαφέρουσες ιστορίες όλων των πόλεων των ΗΠΑ. Είναι το καλύτερο και το χειρότερο μέρος στον κόσμο. Όλα εξαρτώνται από το πως θα έρθουν τα πράγματα. Είναι γελοίο να εμπιστευτούμε εκείνους που επιμένουν ότι «η ζωή είναι όπως την φτιάξεις» - πολλές ζωές ανθρώπων στο Λος Άντζελες έχουν γίνει κόλαση από εκείνους που πιστεύουν ότι βρήκαν τον παράδεισο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Γιατί φύγατε από το Λος Άντζελες;
Για μένα ήταν σαν να έφευγα από μια ξεκλείδωτη φυλακή. Στο LA πάρα πολύς χρόνος ξοδεύεται στην κυκλοφορία, πάρα πολύς χρόνος ξοδεύεται στο να ασχολούνται οι άνθρωποι με τα προβλήματα των άλλων.

Πού ζείτε τώρα; Είστε ευτυχισμένος εκεί;
Στο Ουισκόνσιν - δίπλα στη λίμνη Μίσιγκαν. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για κάθε άτομο που επιλέγει να ζήσει εκεί. Δεν είναι εντυπωσιακή πόλη, αλλά κοιμάμαι καλύτερα.

Έχετε ασχοληθεί με τη φωτογραφία τα τελευταία χρόνια;
Λίγο. Ο ψηφιακός κόσμος είναι ελκυστικός, αλλά δεν έχει τη μαγεία που εγώ θέλω. Θα προτιμούσα να έχω μια παλιά μηχανή από οποιοδήποτε μοντέλο που θέλει το photoshop για να κάνει θαύματα.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.