Photo via Flickr user Ethan Hein.
Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ερχόταν η μέρα εκείνη που θα με πλήγωναν οι Pink Floyd. Δεν τα είχαν καταφέρει άλλωστε το 1994 με το «Division Bell». Αλλά που να ήξερα ότι 20 χρόνια μετά από εκείνον το δίσκο, που πίστευα ότι θα ήταν και ο τελευταίος τους, εκείνοι (ή τουλάχιστον όσοι είχαν απομείνει στο συγκρότημα) θα αποφάσιζαν να επιστρέψουν στο δισκογραφικό προσκήνιο. Και κάπως έτσι βγήκε το «The Endless River» και κάπως έτσι πριν λίγες μέρες έγραφα για τα - και δίσκους που δεν είχαν κανένα λόγο να κυκλοφορήσουν.μεγάλα συγκροτήματα που κυκλοφόρησαν απαράδεκτους δίσκουςΚαι φυσικά, εκείνα τα πέντε άλμπουμ που ήταν στο 1ο μέρος, δεν είναι τα μοναδικά αυτής της κατηγορίας. Σίγουρα ήταν από τα πιο γνωστά, αλλά αν το καλοσκεφτείς αυτή η λίστα δεν έχει πάτο. Για αυτό πάμε ε ένα 2ο μέρος, με συγκροτήματα που την τελευταία 20ετια θεωρήθηκαν super groups.James
Hey Ma (2008)Μέχρι το 2008 ήταν το συγκρότημα που φάνηκε να τα κάνει όλα σωστά. Ανακοίνωσε το τέλος του το 2001, όταν βρισκόταν στην κορυφή, μας αποχαιρέτησε (τουλάχιστον στην Ελλάδα) με ένα εντυπωσιακό live, ενώ το reunion τους (και πάλι στην Ελλάδα) έγινε με ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό live στο ΟΑΚΑ. Όλα τέλεια - αρκεί να είχαν μείνει εκεί.Γιατί από το 2008 και μετά πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να δώσουν νέα πνοή στην καριέρα τους, μέσα από καινούργια άλμπουμ. Πόσο λάθος έκαναν. Ότι κυκλοφόρησαν από εκείνη τη χρονιά και μετά -δηλαδή συνολικά 4 άλμπουμ- με αρχή το «Hey Ma» ήταν μια αποτυχία. Και το μόνο που κατάφεραν ήταν να χαλάσουν την εικόνα που είχαν φτιάξει τα 19 χρόνια της πρώτης τους περιόδου. Κρίμα και ξανά κρίμα.Muse
The Resistance (2009)Ξέρω ότι για αυτή την επιλογή μπορεί να φάω πολύ κράξιμο, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι η ζωή. Λοιπόν μιλάμε για έναν από τους δίσκους που λάτρεψαν οι κριτικοί, ο κόσμος και πούλησε πάνω από 3 εκατομμύρια αντίτυπα. Όμως εμένα μου φάνηκε απλά ένα υπερβολικό άλμπουμ. Ήταν το φιλόδοξο όραμα του Matthew Bellamy και της παρέας του, σε μια περίοδο που είχαν καβαλήσει το καλάμι και πίστευαν ότι είναι η μεγαλύτερη rock μπάντα του πλανήτη.Έτσι άφησαν τον ήχο που τους έκαναν να ξεχωρίζει, για να φτιάξουν επικά κομμάτια με σκοπό να ακουστούν σε μεγάλα στάδια από εκστασιασμένους θαυμαστές τους - ή έτσι το είδα εγώ.
Standing on the Shoulder of Giants (2000)Ξέρω, κάποιοι θα γελάσουν με την επιλογή των Oasis ως «συγκρότημα με βαρύ όνομα». Πριν το κάνουν όμως ας σκεφτούν ότι ήταν η μπάντα που έβαλε και πάλι την Βρετανία στα charts της Αμερικής, πολλοί τους αποκαλούσαν «νέους Beatles» και στην τελική έδωσαν ένταση στην -εκείνη την περίοδο- ξενέρωτη brit σκηνή. Αλλά το «Standing on the Shoulder of Giants» ήταν μεγάλο φιάσκο.Πιο σκοτεινό σίγουρα, αλλά χωρίς πάθος - ιδιαίτερα όταν προερχόταν από ένα πολύ καλό «Be Here Now». Και τα αδέρφια Gallagjer μπορεί να προσπάθησαν πολύ τότε να μας πείσουν ότι είναι η καλύτερη δουλειά τους, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν η αρχή της κατηφόρας τους.Massive Attack
100th Window (2003)Αυτό είναι το σημείο, όπου πρέπει να φανούμε κάπως ρεαλιστές. Ναι, οι Massive Attack είναι από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα. Μας έμαθαν trip hop, μας «χάρισαν» απίστευτα κομμάτια -από το «Unfinished Sympathy» μέχρι το «Teardrop»- και τα live τους ήταν πάντα κάτι το διαφορετικό. Μια δήλωση στα προβλήματα των καιρών.Και επειδή έχουμε αυτή την εικόνα, δεν μπορέσαμε ποτέ να συμπαθήσουμε το «100th Window». Έναν δίσκο που φάνηκε ξεπέτα. Λες και τον κυκλοφόρησαν επειδή ήταν υποχρεωμένοι να βγάλουν καινούργια δουλειά.Interpol
Interpol (2010)Για μια 5ετια ήταν μια από τις αγαπημένες μας μπάντες. Από το 2002 έως το 2007 είχαν κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ και το ένα έμοιαζε καλύτερο από το άλλο. Ο Paul Banks έδειχνε να έχει κέφια συνέχεια και μας είχε παρασύρει σε αυτό το indie rock - που μεταξύ μας ήταν και η μόδα της εποχής. Δυστυχώς η προσγείωση ήταν απότομη.Το τέταρτο άλμπουμ τους δεν είχε τίποτα να προσφέρει. Κάποιοι πήγαν να πουν ότι οι Interpol επέστρεψες στις ρίζες τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι και τα 10 κομμάτια του δίσκου ακούγονταν σαν ένα κακό Pot-Pourri των παλιών τους επιτυχιών. Και δυστυχώς μέσα στα επόμενα 4 χρόνια δεν κατάφεραν να ανακάμψουν. Έλα τώρα που είναι καλό το «El Pintor»;!Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Hey Ma (2008)Μέχρι το 2008 ήταν το συγκρότημα που φάνηκε να τα κάνει όλα σωστά. Ανακοίνωσε το τέλος του το 2001, όταν βρισκόταν στην κορυφή, μας αποχαιρέτησε (τουλάχιστον στην Ελλάδα) με ένα εντυπωσιακό live, ενώ το reunion τους (και πάλι στην Ελλάδα) έγινε με ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό live στο ΟΑΚΑ. Όλα τέλεια - αρκεί να είχαν μείνει εκεί.Γιατί από το 2008 και μετά πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να δώσουν νέα πνοή στην καριέρα τους, μέσα από καινούργια άλμπουμ. Πόσο λάθος έκαναν. Ότι κυκλοφόρησαν από εκείνη τη χρονιά και μετά -δηλαδή συνολικά 4 άλμπουμ- με αρχή το «Hey Ma» ήταν μια αποτυχία. Και το μόνο που κατάφεραν ήταν να χαλάσουν την εικόνα που είχαν φτιάξει τα 19 χρόνια της πρώτης τους περιόδου. Κρίμα και ξανά κρίμα.Muse
The Resistance (2009)Ξέρω ότι για αυτή την επιλογή μπορεί να φάω πολύ κράξιμο, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι η ζωή. Λοιπόν μιλάμε για έναν από τους δίσκους που λάτρεψαν οι κριτικοί, ο κόσμος και πούλησε πάνω από 3 εκατομμύρια αντίτυπα. Όμως εμένα μου φάνηκε απλά ένα υπερβολικό άλμπουμ. Ήταν το φιλόδοξο όραμα του Matthew Bellamy και της παρέας του, σε μια περίοδο που είχαν καβαλήσει το καλάμι και πίστευαν ότι είναι η μεγαλύτερη rock μπάντα του πλανήτη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Oasis
Standing on the Shoulder of Giants (2000)Ξέρω, κάποιοι θα γελάσουν με την επιλογή των Oasis ως «συγκρότημα με βαρύ όνομα». Πριν το κάνουν όμως ας σκεφτούν ότι ήταν η μπάντα που έβαλε και πάλι την Βρετανία στα charts της Αμερικής, πολλοί τους αποκαλούσαν «νέους Beatles» και στην τελική έδωσαν ένταση στην -εκείνη την περίοδο- ξενέρωτη brit σκηνή. Αλλά το «Standing on the Shoulder of Giants» ήταν μεγάλο φιάσκο.Πιο σκοτεινό σίγουρα, αλλά χωρίς πάθος - ιδιαίτερα όταν προερχόταν από ένα πολύ καλό «Be Here Now». Και τα αδέρφια Gallagjer μπορεί να προσπάθησαν πολύ τότε να μας πείσουν ότι είναι η καλύτερη δουλειά τους, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν η αρχή της κατηφόρας τους.Massive Attack
100th Window (2003)Αυτό είναι το σημείο, όπου πρέπει να φανούμε κάπως ρεαλιστές. Ναι, οι Massive Attack είναι από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα. Μας έμαθαν trip hop, μας «χάρισαν» απίστευτα κομμάτια -από το «Unfinished Sympathy» μέχρι το «Teardrop»- και τα live τους ήταν πάντα κάτι το διαφορετικό. Μια δήλωση στα προβλήματα των καιρών.Και επειδή έχουμε αυτή την εικόνα, δεν μπορέσαμε ποτέ να συμπαθήσουμε το «100th Window». Έναν δίσκο που φάνηκε ξεπέτα. Λες και τον κυκλοφόρησαν επειδή ήταν υποχρεωμένοι να βγάλουν καινούργια δουλειά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Interpol (2010)Για μια 5ετια ήταν μια από τις αγαπημένες μας μπάντες. Από το 2002 έως το 2007 είχαν κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ και το ένα έμοιαζε καλύτερο από το άλλο. Ο Paul Banks έδειχνε να έχει κέφια συνέχεια και μας είχε παρασύρει σε αυτό το indie rock - που μεταξύ μας ήταν και η μόδα της εποχής. Δυστυχώς η προσγείωση ήταν απότομη.Το τέταρτο άλμπουμ τους δεν είχε τίποτα να προσφέρει. Κάποιοι πήγαν να πουν ότι οι Interpol επέστρεψες στις ρίζες τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι και τα 10 κομμάτια του δίσκου ακούγονταν σαν ένα κακό Pot-Pourri των παλιών τους επιτυχιών. Και δυστυχώς μέσα στα επόμενα 4 χρόνια δεν κατάφεραν να ανακάμψουν. Έλα τώρα που είναι καλό το «El Pintor»;!Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.