Ο Brian Molko Κατουρούσε το Δάχτυλό του Πριν από τις Συναντήσεις με Fans

Kοινοποίηση

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

O frontman των Placebo, Brian Molko, είναι ένας ενδιαφέρων χαρακτήρας. Απ’ όταν πέρασε στο mainstream, πριν από δύο δεκαετίες, βρίσκεται στην κόψη της pop κουλτούρας, παραμένοντας queer ακραία περίπτωση και παρουσία που δεν δίνει δεκάρα για μεγάλα mainstream events. Είναι ένα σημαντικό σύμβολο των μεταβλητών απόψεων των τελευταίων δύο δεκαετιών για τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα.

Videos by VICE

Είκοσι χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ, παραμένει ζωτική δύναμη. Καθώς οι Placebo γιορτάζουν την καριέρα τους με ένα box-set και με μια περιοδεία, καθίσαμε με τον Brian Molko, για να μιλήσουμε για ούρα, το X Factor και το πώς το γεγονός ότι έκοψε τα ναρκωτικά τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν punk.

«Είχα ένα δαντελωτό γυναικείο εσώρουχο που ήταν το τυχερό μου. Το φορούσα στη σκηνή, όταν ένιωθα ότι χρειαζόμουν λίγο παραπάνω mojo»

VICE: Υπάρχει κανείς -εκτός συντρόφου- με τον οποίο να νιώθεις άνετα γυμνός;
Brian Molko: Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου κυκλοφορούσε γυμνός στο σπίτι και πραγματικά δεν χρειαζόταν να βλέπω κάτι τέτοιο πρωί-πρωί. Οπότε, δεν το κάνω αυτό με τον γιο μου. Μάλλον το μόνο άλλο άτομο που με βλέπει χωρίς ρούχα είναι η βοηθός μακιγιάζ και γκαρνταρόμπας. Αλλά δουλεύουμε μαζί έξι χρόνια και δεν δίνει δεκάρα. Αλλάζω το εσώρουχό μου – βάζω καινούριο εσώρουχο, όταν ανεβαίνω στη σκηνή. Καθαρό εσώρουχο.

Έχεις «ειδικό» εσώρουχο;
Ναι. Έχω εσώρουχα για τις συναυλίες. Είχα ένα δαντελωτό γυναικείο που ήταν το τυχερό μου. Το φορούσα στη σκηνή, όταν ένιωθα ότι χρειαζόμουν λίγο παραπάνω mojo.

Λειτουργούσε όλο αυτό;
Ναι, ψυχολογικά βοηθάει. Κάθεσαι φορώντας ένα κομψό κοστούμι και από κάτω φοράς γυναικεία εσώρουχα. Παίζεις κιθάρα και τραγουδάς μπροστά σε πέντε με δέκα χιλιάδες ανθρώπους και δεν το ξέρουν.

«Προτού πάω στα meet and greet, πήγαινα στην τουαλέτα, κατουρούσα σκόπιμα τον δείκτη μου και ύστερα δεν έπλενα τα χέρια μου»

Αποκατάσταση της ισορροπίας δυνάμεων, λιγάκι.
Κάναμε πολλά «meet and greet» με νικητές διαγωνισμών, μέχρι που κάποιος με παρενόχλησε και σταματήσαμε. Από τότε τα κάνω πολύ σπάνια κάτι τέτοια. Αλλά προτού πάω στα meet and greet, πήγαινα στην τουαλέτα, κατουρούσα σκόπιμα τον δείκτη μου και ύστερα δεν έπλενα τα χέρια μου. Όλοι οι νικητές διαγωνισμών και θαυμαστές των Placebo που συναντούσα εκείνη τη μέρα, έφευγαν με λίγο κάτουρό μου στο χέρι τους – και δεν είχαν ιδέα. Έφευγαν με λίγο DNA Molko. Δεν το κάνω πια.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες «όχι» σε κάτι σχετικό με την καριέρα σου;
Χθες. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω τι ήταν, αλλά ήταν μια πολύ σημαντική επαγγελματική επιλογή, που θα μπορούσε να είναι πολύ επικερδής, όμως εγώ και ο Stefan (σ.σ. Olsdal, μπασίστας των Placebo) είπαμε «όχι».

Συμβαίνει συχνά;
Ναι, πολύ συχνά. Αλλιώς θα καταλήγαμε σε κουτιά με κάψουλες Nespresso, όπως ο καλός μου παλιός φίλος Robbie Williams. Νομίζω πως μια μπάντα ορίζεται περισσότερο από τα «όχι» παρά από τα «ναι» – και σε ένα βαθμό και οι άνθρωποι ατομικά. Το εύκολο είναι να πεις «ναι», ιδίως αν έχει να κάνει με πολλά λεφτά. Απέρριψα το γαλλικό Χ Factor. Είμαι δίγλωσσος, μιλάω γαλλικά, αλλά όλα τα λεφτά του κόσμου να μου δώσεις, δεν πρόκειται να πάω σε αυτούς τους διαγωνισμούς καραόκε.


[VICE Video] Η Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα – Υποχθόνιος

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Ως κριτής;
Ναι, μου πρόσφεραν ένα εκατομμύριο ευρώ. Αλλά δεδομένου ότι πιστεύω πως αυτοί οι διαγωνισμοί καραόκε φταίνε κατά βάση για την καταστροφή της pop μουσικής ως μορφής τέχνης, όσα και να μου έδιναν δεν θα το έκανα. Οπότε ναι, είμαι ο τύπος που απέρριψε ένα εκατομμύριο ευρώ. Μας καθοδηγεί αυτό που θεωρούμε σωστό καλλιτεχνικά και όχι τα λεφτά ή η καριέρα.

Είναι δύσκολο;
Δεν ξέρω. Απλώς ξέρεις ότι το πρωί δεν θα μπορούσες να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη – και το να μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη το πρωί είναι ανεκτίμητο.

«Πάντα πίστευα ότι η ψυχή μου ήταν punk, αλλά έφταιγαν τα ναρκωτικά. Νομίζω ότι τα ναρκωτικά με έκαναν θυμωμένο»

Ποια κατηγορία θα διάλεγες, αν έπαιζες στο Mastermind;
Pop μουσική της δεκαετίας του ’80. Νομίζω ότι έχει κατηγορηθεί πολύ αυτή η δεκαετία, όσον αφορά την pop. Θεωρώ την pop σημαντική μορφή τέχνης και γι’ αυτό θυμώνω που όλοι αυτοί οι διαγωνισμοί καραόκε την καταστρέφουν. Στα ’80s, στα charts υπήρχαν τραγούδια, όπως το «Ashes to Ashes» του Bowie που είναι τραγουδάρα, ρε φίλε. Μουσικά είναι πολύ παράξενο, μιλάει για το στερητικό σύνδρομο της ηρωίνης και παρόλα αυτά μπαίνει στο Τop10. Την ίδια εποχή, η Kate Bush φώναζε «babushka, babushka, ya ya», ο Peter Gabriel έκανε πολύ παράξενη αβάν-γκαρντ μουσική. Όλοι αυτοί οι δίσκοι ήταν στα charts και αυτοί οι άνθρωποι ανακάλυπταν καινούρια τεχνολογία. Έτσι, επέκτειναν τα όρια του τι μπορούσε να είναι η mainstream μουσική.

Πιστεύεις ότι αυτό έχει χαθεί;
Τώρα, όλα είναι τελείως ομογενοποιημένα. Λόγω των διαγωνισμών καραόκε είναι πλέον αποδεκτό ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να τραγουδήσεις μια μπαλάντα και μόνο ένας τρόπος να πεις ένα upbeat τραγούδι και αυτό ήταν. Κάτι που, φυσικά, είναι τελείως μαλακία.

«Παλιά, όταν ενδίδαμε στην όλη φάση με τις groupies, εννιά στις δέκα φορές ανακαλύπταμε ότι τους ενδιέφερε το κυνήγι. Όταν σε έριχναν στο κρεβάτι, ήταν τελείως ψυχρές»

Πιστεύεις ότι γίνονται ενδιαφέροντα πράγματα;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακούσει τίποτα καλό εδώ και πολύ καιρό. Οτιδήποτε έχει ξεχωρίσει από τον σωρό προέρχεται από μαύρους καλλιτέχνες – R&B, hip hop ή όσα υποείδη υπάρχουν τώρα. Οι μόνο πραγματικοί πειραματισμοί βρίσκονται στη μαύρη μουσική. Ό,τι κι αν πιστεύεις για τον Kanye ως άτομο, όσες συνεντεύξεις του Kanye και αν διαβάσεις ή δεις στο YouTube και μείνεις τελείως άναυδος, ο τύπος είναι τεράστιο ταλέντο. Ο Jay Z έβγαλε επίσης καινούριο δίσκο – εκεί συμβαίνει ό,τι πιο καινοτόμο. Σίγουρα δεν συμβαίνει στο label του Simon Cowell. Δεν νομίζω ότι έχω ακούσει καλή λευκή pop τα τελευταία δέκα χρόνια.

Αν μπορούσες να ζήσεις σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, ποια θα διάλεγες;
Α, αυτό είναι εύκολο. Θα ήθελα να είμαι 22 χρονών, το 1967. Θα ζούσα στο Σαν Φρανσίσκο, το χίπικο όνειρο. Πάντα πίστευα ότι η ψυχή μου ήταν punk, αλλά έφταιγαν τα ναρκωτικά. Όταν τα έκοψα, θύμωνα πολύ λιγότερο και ξεκίνησα να μελετώ τον βουδισμό και να κάνω διαλογισμό. Έγινα τελείως χίπης. Αυτή είναι μάλλον η πραγματική μου φύση – νομίζω ότι τα ναρκωτικά με έκαναν θυμωμένο. Οπότε, ναι, θα ζούσα το χίπικο όνειρο. Θα προσπαθούσα να μπω στο σπίτι των Grateful Dead στο Σαν Φρανσίσκο.

Ποια θεωρείς ότι ήταν τα καλύτερά σου χρόνια, σεξουαλικά;
Με όποιον είμαι κάθε φορά, εκείνη είναι σεξουαλικά η καλύτερή μου φάση. Είμαι σε μια σχέση τώρα εδώ και δύο χρόνια, οπότε θα έλεγα τώρα. Επίσης, είμαι πραγματικά πολύ πολύ-πολύ ερωτευμένος, που είναι πολύ σημαντικό. Παλιά, όταν ενδίδαμε στην όλη φάση με τις groupies, εννιά στις δέκα φορές ανακαλύπταμε ότι τους ενδιέφερε το κυνήγι. Όταν σε έριχναν στο κρεβάτι, ήταν τελείως ψυχρές. Για μένα, το σεξ εξαρτάται πολύ από τη συναισθηματική σύνδεση και την αγάπη.

Κατούρημα στο ντους – ναι ή όχι;
Φυσικά. Δεν καταλαβαίνω όσους το βρίσκουν αηδιαστικό. Πλένουν τον κώλο τους εκεί μέσα. Σιγά το πράγμα.

Για να κλείσουμε, πόσο συχνά λες ψέματα στις συνεντεύξεις;
Βασικά, αυτή ήταν μια από τις πιο ειλικρινείς συνεντεύξεις που έχω δώσει – δεν είπα ούτε ένα ψέμα. Όταν λέω ψέματα στις συνεντεύξεις, συνήθως παραλείπω πράγματα, παρά βγάζω πράγματα απ’ το μυαλό μου ή διατυπώνω κάτι έτσι, ώστε να ακούγεται πιο glamorous απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Αλλά σ’ αυτήν εδώ, ήμουν απολύτως ειλικρινής.

Ακολουθήστε τον Tom Connick στο Twitter.

Περισσότερα από το VICE

«Έχεις Πολύ Ωραίο Στήθος» – Πέρασα Έναν Μήνα Λέγοντας σε Όλους Μόνο την Αλήθεια

Η Μαριλένα Είναι Bodybuilder και Έχει Κλάψει για Ένα Πιάτο Φαΐ

Ένας Αιώνας από τον Οκτώβρη του ’17: Οι Έλληνες που Συμμετείχαν στη Σοβιετική Επανάσταση

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.