Διασκέδαση

Ο Δημήτρης και ο Χρήστος του Superfly Έχουν Βγει Σηκωτοί Από το Μαγαζί τους

SUPERFLY_Cafe_OS301949
Kοινοποίηση

Στην πολύ παλιά οθόνη, το Street Fighter περιμένει ετοιμοπόλεμο -παρά τις κάποιες εξεγέρσεις των πίξελ- την επόμενη μάχη. Λίγο παραπέρα, μια στοίβα από παλιά κόμικ κάθεται στον ήλιο και σκονίζεται, όπως επιτάσσει η παραμελημένη από τα χρόνια φύση της. Ο Δημήτρης είναι πίσω από την μπάρα του γραφείου προσωπικού, ενώ ο Χρήστος μού λέει ιστορίες από τον στρατό.

«Ήταν μετά το Βιετνάμ. Εκεί γύρω στο ‘71. Καμπότζη, λίγο Λάος και λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Βετεράνοι του πολέμου ίσαμε εκεί πάνω. Ήταν ωραία χρόνια. Έκανα εκεί δύο αγοράκια, ο Δημήτρης έχει μια κορούλα». Παύση. Παύση. Και action: «Πίσω από την 4η Ιουλίου του Τομ Κρουζ, χτίστηκε αυτή η φιλία».

Videos by VICE

1583248270922-SUPERFLY_Cafe_OS301923

«Πώς γνωριστήκατε εσείς οι δύο» – λήψη 2η: «Το 1997, τις εποχές που μεγάλωνε το hip hop». Ο Χρήστος είχε μια μπάντα που έπαιζε hip hop, τους Dead Lock και ο Δημήτρης ήταν θαμώνας στο μαγαζί που έπαιζαν. «Στην αρχή, ήμασταν μόνο εμείς οι πέντε που παίζαμε», θα πει ο Χρήστος. «Μετά ήρθε και ο Δημήτρης και η παρέα άρχισε να μεγαλώνει. Φτάσαμε τους 50 και οι 50 αυτοί ήταν φανατικοί. Μας ακολουθούσαν παντού σε συναυλίες, εντός και εκτός». Από το 1997 και μετά θα συμφωνήσουν και οι δύο κοιτώντας ο ένας τον άλλο με ματιές που κρύβουν πολλά “Hangover” του Ζακ Γαλυφιανάκη: «Περάσαμε μαζί τρελή μετεφηβεία. Διακοπές, καλοκαίρια, εξοχικά, φίλοι».

Ο Δημήτρης θα πάρει τον λόγο γιατί έχασε χρόνο ομιλίας: «Ήμασταν μια παρέα που όλοι ήταν διαφορετικοί, αλλά μοιραζόμασταν την ίδια αγάπη για τη μουσική. Είχε δημιουργηθεί μια φοβερή συλλογικότητα. Ευτυχώς, δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ με κανέναν». Με κανέναν είπε. Το σιγούρεψα επαναλαμβάνοντας τη λέξη με ένα ερωτηματικό.

1583248296026-SUPERFLY_Cafe_OS301894

Ο Χρήστος τελείωσε marketing manager και έπαιζε μουσική ,όταν ο Δημήτρης δραστηριοποιούταν στη λογιστική. «Συνέχισα να βγάζω δίσκους ως αιρετικός και δοκιμάσαμε την τύχη μας σε διάφορες εταιρείες, ως πωλητής εγώ και ο Δημήτρης ως λογιστής. Εν μέρει αξιοποιήσαμε τα πτυχία μας και οι δύο. Προφανώς, όμως, όλο αυτό δεν μας γέμιζε. Παράλληλα, περάσαμε πολλές δυσκολίες, χάσαμε ανθρώπους, χρεοκοπήσαμε, ήρθε και η κρίση μέσα στην κρίση και έτσι κατάλαβα ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Σκέφτηκα “να πουλάω τον εαυτό μου” αλλά αυτό με κάτι έπρεπε να το συνδυάσω: καφέ, ποτό. Έπειτα κατάλαβα ότι θα χρειαστώ έναν συνεργάτη για να τα βγάλω πέρα και έτσι σκέφτηκα τον Δημήτρη. Μια που του το είπα και μια που τα παράτησε όλα και ξεκινήσαμε το μαγαζί».

«Τι είναι αυτό που μας ενώνει» – σε στίχους και μουσική Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα: «Μας ένωσε η αγάπη μας για τα καυτερά λουκάνικα, τα σουτζούκια και τη ραπ». Αυτή η ατάκα του Χρήστου, γροθιά στο στομάχι του Δημήτρη (κυριολεκτικά) κάνει τον Δημήτρη να αφήσει ένα «Πια εγώ όχι» στο τραπέζι και να πει σε καταπληκτικά ινδο-αγγλικά: «got issues, sorry».

Κάτι ακόμη που τους ενώνει, όπως θα πει ο Χρήστος, είναι ότι είναι Δίδυμοι και οι δύο όπως και οι μανάδες τους. Α, «το μαγαζί είναι υδροχόος». Και μετά το σύντομο διάλειμμα αστρολογικών προβλέψεων συμφώνησαν και οι δύο ότι το μαγαζί Λάθος στο Ναύπλιο ένα «παλαβό μαγαζί» όπως θα πουν με μια λέξη, μια φωνή, θα γίνει η μούσα τους. Ύστερα θα έρθουν τα αντικείμενα. Τα πολλά αντικείμενα. «Κι εγώ και ο Δημήτρης είχαμε τα πάντα σε βιβλία, παιχνίδια. Σκεφτήκαμε ότι όταν έχει δουλειά έχει καλώς, όταν δεν έχει, θα παίζουμε Street Fighter ή Subbuteo». Παρεμπιπτόντως, ακόμα παίζουν. «Τις προάλλες με τον DJ μας (Mr Z) ξεκινήσαμε στις 5.30 το πρωί να παίζουμε Street Fighter». Κάπου εκεί ο Δημήτρης θα τον διακόψει για να παραδεχτεί με ύφος πολιτικού που μόλις γύρισε από τα μπουζούκια έχοντας κάνει ένα ακόμα τρελό ξενύχτι με ζεϊμπέκικα στην πίστα: «Είναι ένας ωραίος τρόπος αυτός να λύσεις τις διαφορές σου».

1583248316151-SUPERFLY_Cafe_OS301865

Superfly mode: Σύμφωνα με τους φίλους του Δημήτρη: «Υπάρχουν πράγματα σε μαγαζιά που συνέβησαν πρώτα εδώ. Δημιουργήθηκε γενικότερα μια τάση απέναντι στο vintage. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, σιγά μην ζητήσω και πνευματικά δικαιώματα, όμως είναι άλλο ένα παλιό τραπεζάκι και άλλο ένα παλιακό τραπεζάκι made in Taiwan».

Ο Χρήστος θα πάρει την πάσα για να πει ότι το σημαντικό σε αυτό το μαγαζί είναι ότι «για το 99% των αντικειμένων που υπάρχουν, ξέρουμε την ιστορία τους, αφού τα έχουμε φέρει από τα σπίτια μας. Τα έχουμε παίξει, τα έχουμε ζήσει». Το υπόλοιπο 1% το φέρνουν οι πελάτες, για να νιώθουν ακόμη πιο οικεία στο μαγαζί.


VICE Video: Τρανσοφοβία στην Εργασία

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Για να ξέρεις κιόλας, το όνομα Superfly βγήκε ως κοινό αφού το είχαν και οι δύο στις λίστες που έφτιαξαν με τις προτάσεις ονομάτων για το μαγαζί. Ο Χρήστος κάπου εδώ θα πει: «Είναι ένας φόρος τιμής στον μεγάλο Curtis Mayfield τον οποίο αγαπάμε».

Μια ιστορία για τον κωδικό του Ίντερνετ: «Χθες έγινε μεγάλη πλάκα με μια κοπέλα αμέσως μόλις μου ζήτησε τον κωδικό του WiFi. Της είπα το “Αργύρης Καμπούρης” που είναι ο κωδικός και που προφανώς λόγω ηλικίας δεν κατάλαβε, γιατί γελούσαν οι υπόλοιποι της παρέας της. Συνδεθήκαμε στο “τουρουρου τουρουρουρουτου”», είπε ο Δημήτρης και ξεκίνησε να κάνει τον ήχο της νίκης στο Eurobasket του ‘87.

Γενικά έχει κάνει σαματά αυτός ο κωδικός αφού έχει υπάρξει πελάτης που έχει ρωτήσει τον Δημήτρη αν είναι ο ίδιος ο Αργύρης Καμπούρης, που είναι μάλλον πιο λάθος και από το λάθος.

1583248430719-SUPERFLY_Cafe_OS301874
1583248640264-SUPERFLY_Cafe_OS301886

«Αυτός ο κόσμος που αλλάζει» – σε στίχους και μουσική Αλκίνοου Ιωαννίδη: «Παρατηρώ ότι γενικά γουστάρουν την υπερβολή πια. Είναι το σημείο των καιρών μας», θα πει ο Δημήτρης και ο Χρήστος θα συνεχίσει τη σκέψη του εξηγώντας ότι είναι η εποχή της εικόνας. «Εμείς γινόμαστε ζογκλέρ, θιασάρχες ροντέο, καραγκιόζηδες κατά καιρούς, γιατί έτσι είμαστε όχι γιατί θέλουμε να τους παραστήσουμε ούτε επειδή περιμένουμε να βγάλουμε κάτι από αυτό».

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν λένε «όχι» όταν πρέπει. «Έρχεται μια φορά ένας πιτσιρικάς στο μπαρ και μου λέει “φιλαράκο;”. Σκέφτομαι, “λάθος προσφώνηση” αλλά πάμε. “Κανένα μπιτάκι θα βάλεις;”, μου λέει. “Όχι”, του λέω. Απλά και όμορφα, “όχι”».

Superfly alone: «Έρχονται συνέχεια μόνοι τους στο μαγαζί. Νιώθουν οικεία εδώ, σαν να μας ξέρουν. Αφού και έτσι είμαστε, φανατικοί του λίγο πιο κανονικού τρόπου ζωής», λέει ο Χρήστος και συνεχίζει με μια ιστορία -πάλι- αστρολογική. «Προχθές μια κοπέλα που τα παράτησε όλα και ήρθε στην Αθήνα για να γίνει αστρολόγος, ήρθε στο μαγαζί για να πάρει λέει το vibe. Έκατσε εδώ οκτώ ώρες. Καφέ τής έφτιαξα, βράδυ έφυγε».

«Με το κινητό πώς τα πάνε οι πελάτες;», ρωτάω. «Τέλεια, είναι όλη μέρα σε αυτό», απαντά ο Χρήστος.

1583248553728-SUPERFLY_Cafe_OS301891

Πάμε πίσω στο μαγαζί. Αλήθεια, γιατί επέλεξαν το Παγκράτι και πιο συγκεκριμένα την Πλατεία Βαρνάβα; Η απάντηση απλή: Δεν έχουν ιδέα. Ειδικά αν σκεφτούμε ότι τότε που πήγαν εκεί, δεν είχε παρά άλλο ένα μαγαζί η πλατεία. «Τώρα γίνεται χαμός», θα πει ο Χρήστος απορρώντας καθώς κοιτούσε προς τα πίσω. «Εγώ ήμουν Ηλιούπολη, ο Δημήτρης Δάφνη». Ο Δημήτρης θα προσπαθήσει να δώσει μια λύση στην εξίσωση: «Έχω την εντύπωση ότι όλο αυτό μας βγήκε έπειτα από τις βόλτες που πηγαίναμε για καφέ στο Οντεόν και φεύγαμε βράδυ».

Μετά, ο Χρήστος σαν άλλος Αρχιμήδης λίγα μέτρα μακριά από την Αρχιμήδους στην οποία πλέον γίνεται χαμός όπως και σε όλο το Παγκράτι, θα πει «εύρηκα» (τον λόγο): «Ήμασταν πάντοτε στη νύχτα αλλά μόνο έξω από την μπάρα. Επειδή λοιπόν δεν ήμασταν της δουλειάς, δεν θέλαμε να πάμε σε μια περιοχή με στέκια που αλλάζουν σε δυο χρόνια. Θέλαμε κάτι πιο παραδοσιακό και συνοικιακό. Ανοίξαμε, ευτυχώς πήγαιναμε καλά και από τότε έχουν ανοίξει εκατό χιλιάδες μαγαζιά».

1583248614987-SUPERFLY_Cafe_OS301909

Έχουν σκεφτεί και για άλλο μαγαζί, έχουν σκεφτεί και να κλείσουν το ήδη υπάρχον. «Δεν είναι εύκολο να φτιάξεις ένα μαγαζί όπως αυτό», εξηγεί ο Χρήστος και ο Δημήτρης κάνει κάτι ακαταλαβίστικους ήχους υποδυόμενος κάποιο ρομποτάκι λογικά. Γενικά, και οι δύο θα μπορούσαν εύκολα να κάνουν stand up comedy και αυτή είναι μια παρατήρηση που σίγουρα δεν την κάνω πρώτη εγώ.

Τους ζήτησα μια ιστορία από το μαγαζί και προφανώς είχαν αμέτρητες. Η πιο σημαντική από αυτές: «Και οι δύο γνωρίσαμε τις γυναίκες μας στο μαγαζί».

1583248573149-SUPERFLY_Cafe_OS301935

Μια ιστορία του Δημήτρη από το μαγαζί: «Δουλεύαμε με έναν φίλο πίσω από την μπάρα. Έρχεται μια κοπελίτσα και μου λέει “θα ήθελα μια Corona”. Της λέω “είσαι σίγουρη;”, μου απαντά θετικά οπότε πάω στον φίλο μου και του λέω “η κοπέλα θα ήθελε μια κορόνα”. Εκείνος την κοιτάει και τραγουδά μια άρια. Στα επόμενα δευτερόλεπτα παρακαλούσα να γελάσει, γέλασε».

Μια ιστορία του Χρήστου από το μαγαζί: «Έχουμε κάνει αντρικό στριπτίζ εγώ και ο μπάρμαν γιατί χάσαμε ένα στοίχημα». Γενικά με τα στοιχήματα στο Superfly δεν παίζεις. «Φίλοι κάνουν πεnτικιούρ στο μαγαζί, με φωτογράφιση, επειδή μπορεί να έχασαν κάποιο στοίχημα».

Και μια κοινή για το τέλος: «Χριστούγεννα, αρχές του μαγαζιού και έχουμε φίλους μεταλλάδες που χορεύουν μπρέικ ντανς με κράνη Dukes στο κεφάλι τους. Στο τέλος της βραδιάς μας παίρνουν μαζί με τον Δημήτρη σηκωτούς και μας πηγαίνουν από τη μια άκρη του μαγαζιού στην άλλη».

1583248588042-SUPERFLY_Cafe_OS301879

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Τρεις Μέρες στη «Νεκρή Ζώνη» του Έβρου

Μέσα στο Μοναδικό Επίσημο Tattoo Studio Φυλακής στον Κόσμο

Τα Ιωάννινα «Αγκάλιασαν» τους Villagers of Ioannina City

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.