Ο George Apergis Παίζει Techno σε μια «Μετα-Rave» Αθήνα

Λίγες ώρες πριν συναντηθούμε στην Κυψέλη, ο George Apergis (EMEX) βρισκόταν στη Βαρκελώνη για να παίξει μουσική στο M7 Club, στο πλαίσιο του εορτασμού δέκα χρόνων του label του, Modular Expansion Records.

Ο George Apergis είναι ο ιδρυτής της Modular Expansion, μίας από τις πιο αναγνωρίσιμες κολεκτίβες της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα, με ιστορία στην techno σκηνή από το 1998 – ο George Apergis παίζει μουσική από το 1995, ενώ η Modular Expansion Records -ως label δηλαδή- έχει υπόσταση από το 2012. «H Modular Expansion δημιουργήθηκε από εμένα και την παρέα μου. Τότε στα πάρτι έπαιζε πιο πολύ house και tech-house μουσική. Αρχίσαμε, λοιπόν, τα πάρτι και στον δεύτερο χρόνο ύπαρξής μας κάναμε τα πρώτα μας guest με DJ από το Tresor και γενικά από το Βερολίνο. Τότε το βερολινέζικο techno είχε dub και minimal στοιχεία, επηρεασμένο κυρίως από τη σκηνή του Ντιτρόιτ. Το ζηλευτό ήταν η όλη κουλτούρα του: τα label, τα club, οι καλλιτέχνες. Αυτά διαμορφώνουν μια μουσική σκηνή. Και οι συνεργασίες όλων αυτών, μεταξύ τους», λέει ο Γιώργος.

Videos by VICE

«Το βερολινέζικο techno απέκτησε χαρακτήρα με τα δισκάδικα που έκαναν εισαγωγές από το Ντιτρόιτ (π.χ. Hard Wax) και club όπως το Tresor, που έφερνε DJ από το Ντιτρόιτ ή το Λονδίνο. Υπήρχαν και οι Βερολινέζοι, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς που έπαιζαν δεν ήταν ντόπιοι, αλλά Σκωτσέζοι, Άγγλοι, Αμερικανοί. Οι Βερολινέζοι μπήκαν πιο μετά στα label και προωθήθηκαν παγκοσμίως», σημειώνει. «Στο Βερολίνο μάς έχουν σε πάρα πολύ καλή εκτίμηση μερικούς Έλληνες καλλιτέχνες, τέσσερις-πέντε», προσθέτει.

Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕ ΣΤΟ CLUB TRESOR ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, ΤΟ 2002.

Ο George Apergis έπαιξε για πρώτη φορά στο Tresor το 2002, στο Berghain το 2016 και πλέον έχει πραγματοποιήσει πολλές εμφανίσεις σε γνωστά club της γερμανικής πρωτεύουσας, όπως το Suicide Circus και το Sisyphos, αλλά και στα club Moog και Macarena στη Βαρκελώνη, καθώς επίσης σε club στο Λονδίνο, τη Μόσχα, τη Βαρσοβία, τη Ρώμη και φυσικά σε club και φεστιβάλ στην Ελλάδα. Για το 2022, μέχρι στιγμής, έχει κάνει οκτώ ταξίδια, μεταξύ των οποίων τα τέσσερα στο «δεύτερο σπίτι» του, όπως αποκαλεί το Βερολίνο. Ακόμη, φέτος έπαιξε μουσική στο Τελ Αβίβ, τα Σόφια, τη Βαρκελώνη και το Λονδίνο.

Όπως λέει, το πώς διασκεδάζουν σε κάθε μεριά του πλανήτη έχει να κάνει με την καθημερινότητα των πόλεων. «Για παράδειγμα, στην Ελλάδα που έχουμε όλα αυτά τα προβλήματα -κυρίως οικονομικά- ο κόσμος δεν είναι χαλαρός, είναι καταπιεσμένος. Έχω ζήσει εποχές που ο κόσμος ήταν χαλαρός και το έβλεπες έξω. Τώρα δεν προλαβαίνεις να ξεχάσεις τα προβλήματά σου κι έρχονται άλλα. Στα πάρτι στο εξωτερικό, ο κόσμος είναι πιο απελευθερωμένος. Εδώ είναι σαν να τα περνάει όλα από φίλτρο», έχει παρατηρήσει.

Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕ ΣΤΟ BERGHAIN, ΤΟ 2016.

«Στην Αθήνα έχει γίνει μια μετάβαση από την παλιά σκηνή, στη σημερινή. Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν δέκα, υπήρχε πολλή μετανάστευση νεολαίας στη Γερμανία, την Αγγλία, τη Γαλλία, κάτι που άνοιξε τις επιρροές των νέων. Λόγω της πανδημίας, πρόσφατα, πολλοί από αυτούς που είχαν μεταναστεύσει, επέστρεψαν στις χώρες τους – κι όχι μόνο Έλληνες, αλλά και Ιταλοί και Ισπανοί αντίστοιχα στις δικές τους χώρες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί τέτοιος, διαφορετικά “ψαγμένος” κόσμος στην Ελλάδα, κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κι αυτό βοήθησε. Επίσης, λόγω τηλεργασίας, πολλοί ψηφιακοί νομάδες ήρθαν από άλλες χώρες στην Ελλάδα κι αυτοί έχουν δημιουργήσει ένα κοινό. Τους βλέπεις στα μαγαζιά.

»Είχαμε επίσης πολλά παράνομα/underground πάρτι στην Αθήνα μέσα στην καραντίνα. Υπήρχε πολλή νεολαία εκεί. Πήγα σε πολλά τέτοια πάρτι, ψάχνοντας να βρω τη θετική ενέργεια. Ήθελα να ανακαλύψω τη ζωντάνια, ξέρεις. Και βρήκα αυτήν τη “ζωή” σε πολύ underground party, κυρίως της queer κοινότητας. Είδα πολλά παιδιά να παίζουν καινούργιες μουσικές. Ξέρεις, νέοι DJ που έκαναν rave πάρτι με τους φίλους τους.

»Επίσης έρχονταν από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, π.χ. Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο, επειδή είχαν ακούσει ότι εδώ έπαιζαν τέτοιες φάσεις. Έτσι, συνολικά, έχει γίνει μια μετάβαση από την παλιά στην καινούργια σκηνή. Παγκοσμίως, όχι μόνο εδώ», λέει ο George Apergis.

Την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου, στο Temple, γιορτάζοντας μια δεκαετία ζωής της Modular Expansion Records, ως label, o George Apergis (EMEX) θα συναντηθεί στα decks με το διάσημο δίδυμο Schwefelgelb, από το Βερολίνο και μαζί με τον Yanamaste από την Τιφλίδα. Αυτό το event είναι το πιο επίσημο της χρονιάς, όπως σημειώνει. «Έχουμε κάνει events και σε άλλες χώρες, αλλά θέλω στο κοινό της Αθήνας να παρουσιάσουμε μία μίξη σύγχρονου ήχου της techno – EBM, industrial και dark electro στοιχεία, από τους Schwefelgelb και spacy minimal techno, από τον Yanamaste».

MAZI ME TON PAUL KALKBRENNER.

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ROBERT HOOD.

Σε ό,τι αφορά τη μουσική μετάβαση της σκηνής, πιστεύει πως έγινε πιο aggressive. «Μου θυμίζει τις αρχές των 90’s. Η νεολαία θέλει πολλά bpm και πιο “σκληρή” μουσική. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι καλλιτεχνικά, ή ακόμη και σεξουαλικά, έχουν ανοίξει οι ορίζοντες. Υπάρχει ένα σύμπλεγμα ήχων που μπορείς να το χαρακτηρίσεις “meta-rave”. Έχει techno, έχει break, φωνητικά, house, disco, trance. Αυτό υπήρχε και στις αρχές του ’90. Μετά το 1995 άρχισε να διαχωρίζεται ο ήχος, σε minimal κ.λπ. Σημασία έχει το σήμερα, όμως. Τώρα είναι όλα μαζί και μου αρέσει. Συνδυάζονται πολλές μουσικές. Και θεωρώ πως αυτά τα πάρτι που έγιναν μέσα στην καραντίνα, στην Αθήνα, στην Ελευσίνα κ.α. είχαν την ίδια αξία με τα πρώτα-πρώτα πάρτι, με την έννοια της στιγμής, διότι αυτό είναι που μετράει τελικά».

Ο ίδιος ακολουθεί αυτόν τον πιο «επιθετικό» ήχο, με τα περισσότερο bpm, όπως λέει. «Έχω κάνει refresh σε αυτά που παίζω δυο-τρεις φορές στη ζωή μου. Πάντα κοιτάζω να παίζω και να ασχολούμαι με τη μουσική του τώρα. Απλώς βάζω την “πινελιά” των παλιότερων επιρροών μου. Για παράδειγμα, σε κάθε καινούργιο κομμάτι που επιλέγω, θα βρω αντίστοιχα ένα παλιό να ταιριάξει. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό μου. Φέτος το συνειδητοποίησα αυτό, ότι μου αρέσει να συνδυάζω έτσι τα κομμάτια και ότι δημιουργώ διάφορα γκρουπ κομματιών, που ενώνονται μεταξύ τους με κάποιες “γέφυρες” και φτιάχνουν ουσιαστικά ένα παζλ.

»Παίζω μόνο με βινύλια, οπότε πρέπει να κάνω συνεχώς refresh τη μουσική μου. Όπου πηγαίνω, καλή ώρα τώρα που ήμουν στη Βαρκελώνη, θα ψάξω για νέα techno βινύλια, παλιά techno, new beat, EBM, trance. Είναι non-stop διαδικασία. Και γενικά, η καραντίνα επηρέασε πολύ τη μουσική. Οπότε, ψάχτηκα κι εγώ παραπάνω σε άλλα πράγματα, πέρα από το “techno tool” μου».

Η πρώτη επαφή του Γιώργου με την ηλεκτρονική μουσική ήταν το live του Ζαν Μισέλ Ζαρ στο Χιούστον (1985), που είχε προβάλει η ΕΡΤ. «Είχα εντυπωσιαστεί», λέει χαρακτηριστικά. «Άλλα ερεθίσματα ήταν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως το Star Trek και το Star Wars, τα οποία παρακολουθούσα και μαγευόμουν από το spacy στοιχείο, το φουτουριστικό, του πώς θα είναι ο κόσμος. Επίσης, εκεί κάπου στις αρχές του ’90, άκουσα το “What Time Is Love?” από KLF και είπα “Wow! Αυτή είναι η μουσική του μέλλοντος, της γενιάς μου”. Τάχτηκα σε αυτήν. Την είδα ιεραπόστολος. Ότι θα διαδώσω αυτήν τη μουσική. Αργότερα ξεκίνησα να ψάχων τα πάρτι -ήταν εποχές rave τότε- και νιώθω τυχερός που το έζησα όλο από την αρχή». Πριν ταχθεί στην electro dance σκηνή, άκουγε hip hop. «Πάντα παρατηρούσα τους στίχους σαν κομμάτια ήχων κι όχι στιχουργικά, ως γλώσσα. Διότι θεωρούσα από τότε ότι η μουσική είναι από μόνη της μια διεθνής γλώσσα».

MODULATION PARTY, 2013.

Επίσης, ο χορός είναι μια διεθνής γλώσσα και όπως επισημαίνει ο EMEX, «πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος ανταποκρίνεται στη μουσική με βάση τις επιρροές του. Παίζοντας το ίδιο κομμάτι, θα δεις από κάτω κάποιους να χορεύουν με τα χέρια, άλλους με τα πόδια και πάει λέγοντας. Έχουν διαφορετική προσέγγιση στο ίδιο κομμάτι. Για παράδειγμα κάποιος που ακούει μαύρη μουσική, στην οποία είναι βασικό στοιχείο ο ρυθμός, θα χορεύει με τα πόδια. Άλλος που ακούει synth wave ή trance, θα χορεύει κυρίως με τα χέρια. Επίσης, κάποιος που δεν ακούει ιδιαίτερα μουσική αλλά του αρέσει να περνάει καλά, θα περιμένει κάποιο vocal για να γουστάρει. Το κάνω σαν πείραμα αυτό με τον κόσμο, κάθε φορά προσπαθώ να αντιλαμβάνομαι το κοινό.

»Μου αρέσουν γενικά οι χώροι όπου ο κόσμος είναι προσηλωμένος στον DJ και “κρέμονται” από τις επιλογές του. Μου αρέσει αυτή η άμεση σχέση με τον κόσμο. Κι εγώ τους κοιτάζω στα μάτια, υπάρχει αυτή η ένωση. Νιώθω ότι είμαι κι εγώ από κάτω, μαζί τους. Μοιραζόμαστε κάτι εκείνη τη στιγμή. Επίσης θεωρώ πως ένας DJ είναι entertainer, είναι ωραίο να χαμογελάει, να “παίζει” με τον κόσμο», τονίζει.

Αξίζει να αναφερθεί ότι μέσα στην πανδημία, ο George Apergis διεκδίκησε και κατάφερε την ένταξη της Modular Expansion στους φορείς του Υπουργείου Πολιτισμού. «Τα τελευταία δύο βινύλια, συν ένα βίντεο-κλιπ έγιναν με επιχορήγηση του υπουργείου, κάτι που είναι extreme για την Ελλάδα. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε κερδίσει κι ένα βραβείο για το label, για ένα βινύλιο. Το 2015 πήραμε δεύτερο ευρωπαϊκό βραβείο για το design εξωφύλλου (European Design Awards), στην κατηγορία “Music and Films”. Ήταν μια πολύ σημαντική διάκριση για έναν techno δίσκο (“00110001”) από την Αθήνα».

Το “big dream” του είναι να διατηρηθούν όλα αυτά για τα επόμενα δέκα, είκοσι, όσα χρόνια. «Για μένα έχει την ίδια αξία να παίξω σε ένα μεγάλο club του εξωτερικού και σε ένα free party στην Πολυτεχνειούπολη. Έχω παίξει από την ταράτσα του Hilton μέχρι το Υπόγειο της Καλλιδρομίου και το Μουσείο Μπενάκη. Δεν έχω παρωπίδες», λέει.

Σχετικά με το αν σκέφτηκε ποτέ να μεταναστεύσει προς Βερολίνο, λόγω της σχέσης που έχει αναπτύξει με τη σκηνή εκεί όλα αυτά τα χρόνια, απαντά πως «είμαι λίγο τοπικιστής ως προς αυτό. Και είναι κάτι που έχει εκτιμηθεί στο εξωτερικό, ότι με ενδιαφέρει η ανάπτυξη της κουλτούρας στην Ελλάδα. ΟΚ, μπορεί να είχα γίνει πιο γνωστός παγκοσμίως αν ζούσα εκεί, αλλά και το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που με θεωρεί “legend” στη χώρα μου ή που μου λέει “άκουσα πρώτη φορά techno σε πάρτι σου” είναι ό,τι πιο σημαντικό. Αλλά με ενδιαφέρει κυρίως το σήμερα. Ξέρεις, όλοι θυμούνται το U-matic, το Plus Soda, αναπολούν τα παλιά. Δεν είναι καλό να μένουμε σε αυτά όμως, διότι έτσι γινόμαστε οπισθοδρομικοί. Πάντα υπάρχει το καλό. Δεν ανήκει στο παρελθόν», πιστεύει.

Ο GEORGE APERGIS ΣΤΟ PLUS SODA, 2002.

Σε ό,τι αφορά τα αμέτρητα πάρτι της Modular Expansion από το 1998 έως σήμερα -«μπορεί να είναι και χίλια»- ξεχωρίζει αυτά στα οποία είχε ωραίους ανθρώπους δίπλα του. «Όχι απαραίτητα τα μεγάλα ονόματα», λέει. «Σίγουρα τα πρώτα πάρτι ήταν ιδιαίτερα, διότι ήταν οι παρέες μου από το σχολείο, τη γειτονιά, το πανεπιστήμιο, υπήρχε αυτή η ανεμελιά. Θυμάμαι επίσης κάποια residencies στο Inoteka και στο Booze, φυσικά την πρώτη φορά στο Tresor στο Βερολίνο και άλλα πολλά πετυχημένα event».

Τέλος, σχετικά με το αν του έχουν ζητηθεί ποτέ «παραγγελιές» απαντά θετικά, αλλά έχει ευτυχώς την εύκολη απάντηση: «Παίζω βινύλια, δεν το ‘χω», λέει γελώντας.