Το νησί της Σαλαμίνας -ή αλλιώς της Σαλαμυκόνου, όπως την αποκαλούν, αστειευόμενοι, κάποιοι κάτοικοι αλλά και κάποιοι συχνοί επισκέπτες της- αποτελεί έναν προορισμό αρκετά αμφιλεγόμενο και μάλλον παρεξηγημένο. Ωστόσο, μετά και τον βιολογικό καθαρισμό της Ψυττάλειας στα μέσα της δεκαετίας του ’90, το νησί απέκτησε ξανά καθαρά νερά, σχετικά καθαρές παραλίες και κατά συνέπεια, την καλή του φήμη. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να παραμένει ένα ανεκμετάλλευτο μέρος – ή, μάλλον, ένα μέρος με εξαιρετικό πλούτο, ο οποίος δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί.
Καθώς, η Σαλαμίνα, διαθέτει πέρα από όμορφες παραλίες, δάση και τοποθεσίες που ανακαλύπτοντάς τα-ες, δεν έχεις παρά να αναρωτηθείς γιατί ποτέ κανείς δεν προσπάθησε αναβαθμίσει/αξιοποιήσει -αν και η βελτίωσή της είναι φανερή-. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, από αρχιτεκτονικής απόψεως, παρουσιάζουν κάποια οικήματα της δεκαετίας του ’30 -αλλά και άλλων περασμένων δεκαετιών- και την περιέργειά σου θα εξιτάρει σίγουρα το σπίτι αλλά και οι δημιουργίες -γύρω από αυτό- ενός Πολωνού οξυρρυγχοτρόφου(!), ο οποίος ζούσε κάποτε στο νησί και του οποίου το όνομα, δυστυχώς, δεν καταφέραμε να μάθουμε.
Videos by VICE
Αυτή όμως δεν είναι παρά μία από τις πολλές ιστορίες σουρεαλισμού που συνοδεύουν το νησί. Μιας και πρόκειται για ένα μέρος συνώνυμο της αντίθεσης και της αντίφασης, ένα μέρος στο οποίο ζουν μαζί παρελθόν και παρόν κι ένα μέρος το οποίο, αξίζει κανείς να επισκεφθεί για όλους τους παραπάνω λόγους συν ακόμα έναν -που είναι, βέβαια, και ο πιο προφανής-: Είναι δίπλα σου. Μπορεί να είναι νησί αλλά, ουσιαστικά, αποτελεί προάστιο του Πειραιά. Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό. Το νησί της Σαλαμίνας είναι η επιτομή της ασχημομορφιάς. Κάτι που, αν μη τι άλλο, την κάνει ιδιαιτέρως ιντριγκαδόρικη.
Με λίγα λόγια, η… Σαλαμύκονος δεν είναι απλώς ένα νησί, είναι η χαρά του παρατηρητή – και οι αντιθέσεις της είναι -αν μη τι άλλο- ενδιαφέρουσες. Πέρα από τη σημαντική ιστορία, τα αρχαιολογικά ευρήματα, τα αξιοθέατα και τις δραστηριότητες που σου δίνει πρόσβαση, το νησί διαθέτει μια αλλόκοτη γοητεία.