Το Instagram τα ακούει πολλές φορές από τους χρήστες του. Έχει βελτιστοποιήσει τον αλγόριθμό του ώστε να βλέπουν μόνο τις ίδιες δημοσιεύσεις από σιχαμερούς, τέλειους ανθρώπους ξανά και ξανά και ισοπεδώνει την αυτοπεποίθηση των συνηθισμένων ανθρώπων δείχνοντάς τους πόσο ευτυχείς είναι όλοι γύρω τους, ακόμη και αν αυτό δεν ισχύει. Σίγουρα δεν είναι μια τέλεια πλατφόρμα. Αλλά το μεγαλύτερο ελάττωμά της δεν είναι αυτό που κάνει, αλλά αυτό που δεν κάνει: Της λείπει ακριβώς αυτό για το οποίο κατέκρινε την τηλεόραση ο σεφ Emeril Lagasse την εποχή που βασίλευαν οι προσωπικότητες του Food Network: η μυρωδιά.
Ένας υπέροχος λογαριασμός Instagram επιλύει αυτό το ζήτημα με κάθε ανάρτησή του. Το @Room_Smells μοιράζεται εξαιρετικά συγκεκριμένες εικόνες δωματίων, οι οποίες συνοδεύονται από μια ζωντανή περιγραφή της μυρωδιάς τους.
Videos by VICE
Ο άνθρωπος πίσω από αυτόν τον λογαριασμό, ο οποίος ζήτησε να αναφερθούμε σε αυτόν απλώς ως «Matthew» εντοπίζει αμέτρητες μυρωδιές που αμέσως συνθέτουν μια πλήρη εικόνα του ανθρώπου που φαντάζεται ότι μένει σε κάθε χώρο. Όλοι έχουμε γνωρίσει τον τύπο που τρώει σούπα τσίζμπεργκερ, συμπληρώματα πρωτεΐνης σε σκόνη, χρησιμοποιεί αφρόλουτρο Axe και μένει σε ένα σπίτι όπως το παραπάνω.
Διάφορα άτομα έχουν πλέξει το εγκώμιο του λογαριασμού, αν και εξακολουθεί να έχει λίγους followers. Επικοινωνήσαμε με τον Matthew και τη μύτη του, για να ρωτήσουμε πώς προέκυψε ο λογαριασμός.
VICE: Πώς προέκυψε η ιδέα για τις μυρωδιές δωματίου;
Matthew: Πόσταρα μια εικόνα ενός άσχημου δωματίου στο προσωπικό μου Instagram story και είπα ότι μου δίνει την αίσθηση ότι η μυρωδιά του θα ήταν ένας συνδυασμός τυχαίων πραγμάτων. Μερικοί φίλοι μού είπαν ότι ήταν αστείο και με προέτρεψαν να ανοίξω έναν λογαριασμό για αυτό. Το έκανα, λοιπόν, έριξα και μια τυχαία λίστα με hashtag για interior design και για ένα διάστημα τον προωθούσα στο δικό μου feed. Δεν είχα κάνει ξανά ψεύτικο λογαριασμό προηγουμένως. Κατά κάποιον τρόπο, είναι μια παρωδία τραγικών λογαριασμών στο Instagram που απλώς ποστάρουν ο ένας τα βίντεο του άλλου και δείχνουν παιδάκια να τσακώνονται και στούκες αυτοκινήτων.
Ψάχνουμε με τη γυναίκα μου να αγοράσουμε το πρώτο μας σπίτι. Ορισμένες από τις αγγελίες έχουν φωτογραφίες από φρικτά, εξαθλιωμένα δωμάτια. Μερικές από τις εικόνες προέρχονται από αυτές τις αγγελίες. Άλλες, είναι φωτογραφίες που βρίσκω γκουγκλάροντας «άσχημο σαλόνι 1993» ή κάτι τέτοιο. Δεν έχω ακόμη δημοσιεύσει κανένα δωμάτιο στο οποίο να έχω βρεθεί προσωπικά. Προσπαθώ να μιλάω για την καθολικότητα του τρόπου με τον οποίο μυρίζουν τα δωμάτια. Νιώθεις ότι ξέρεις ακριβώς πώς θα μυρίζει ένα δωμάτιο, χωρίς να το έχεις σκεφτεί προηγουμένως.
Είχες ποτέ κάποια έντονη εμπειρία με μυρωδιές, που να εξηγεί το λεξιλόγιό που χρησιμοποιείς για να περιγράψεις την ακριβή μυρωδιά για κάθε δωμάτιο;
Πάντα είχα μια παράξενη ευαισθησία στις μυρωδιές και παρατηρούσα οσμές που κανείς άλλος δεν πρόσεχε. Όπως τα μέντιουμ, που υποτίθεται ότι αισθάνονται πνεύματα στο δωμάτιο, μόνο που το δικό μου χάρισμα είναι πολύ πιο βαρετό. Υπάρχει ένα βιβλίο αυτοβοήθειας που ονομάζεται Highly Sensitive Person (Εξαιρετικά Ευαίσθητο Άτομο), το οποίο ισχυρίζεται ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν πραγματικά ευαίσθητο νευρικό σύστημα. Δεν ξέρω αν πιστεύω τη θεωρία στο σύνολό της, αλλά έχω πολλά χαρακτηριστικά που συμβαδίζουν με ένα τέτοιο άτομο.
Μια φορά τύλιξα κατά λάθος μια κουβέρτα για πικ-νικ που είχε μέσα ένα μισοφαγωμένο τυρί και την αποθήκευσα για τον χειμώνα, μόνο για να ανακαλύψω τι είχε συμβεί, έξι μήνες αργότερα. Προσπαθήσαμε να την αερίσουμε σε ένα πικ-νικ και ο δασοφύλακας του πάρκου μας έβαλε τις φωνές. Μεγάλωσα στο Νιου Τζέρσεϊ τη δεκαετία του ’80 και του ’90. Τα αυτοκίνητα κάποιων μεταλλάδων και τα τζιν τους μου προκαλούσαν τάση προς εμετό πολλές φορές. Επίσης, η είσοδος του μετρό στο Graham Avenue L, η οποία είναι κοντά σε σούπερ μάρκετ, είναι φριχτή το καλοκαίρι με τη ζέστη. Όλα αυτά είναι μυρωδιές που με ζορίζουν πολύ.
Πιστεύεις ότι αυτό που κάνεις είναι τέχνη;
Όχι, δεν είναι τέχνη. Είναι απλώς ατάκες που πετάω για να διασκεδάσω τον εαυτό μου σε στιγμές βαρεμάρας. Το Instagram είναι απλώς ένας φθηνός τρόπος να μου ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση. Νομίζω ότι η πραγματική τέχνη απαιτεί υπομονή, δεξιότητες και πολλή δουλειά. Εγώ απλώς διάβασα πολλά βιβλία του PG Wodehouse και μερικές φορές έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, όταν περιμένω το λεωφορείο.
Εργάζομαι σε ένα γραφείο στο κέντρο της Νέας Υόρκης και πηγαίνω σε νυχτερινή σχολή, για να αποκτήσω το μεταπτυχιακό μου δίπλωμα στη δημόσια διοίκηση. Δεν έχω σχέδια για τον λογαριασμό, αλλά ελπίζω ότι είμαι αρκετά έξυπνος για να τον κλείσω μόλις σταματήσει να έχει πλάκα. Σε εκείνη τη φάση, μάλλον θα το γυρίσω σε memes για τη δημόσια υγεία.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE US.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Ένας Έλληνας Έφηβος των 90’s Ίσως να Ήταν η Έμπνευση για το Grand Theft Auto
Παραμορφωμένοι Βετεράνοι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου: Οι Πρώτοι Ασθενείς Πλαστικής Χειρουργικής
Κάποιοι Βανδαλίζουν τις Καβάντζες των Αστέγων στην Αθήνα: Η Ιστορία του Γιώργου από τη Βουλιαγμένη