To άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE UK.
Tα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο φωτογράφος Ivar Wigan κατέγραφε τις ζωές των ανθρώπων στον «βαθύ» νότο, όπου -σύμφωνα με τον ίδιο- ζουν σαν celebrities, παρά το γεγονός ότι είναι φτωχογειτονιές. Τα θέματά του είχαν να κάνουν από πάρτι, μέχρι lowriders αυτοκίνητα.
Videos by VICE
Αυτή η ζωή -σαν να μην υπάρχει αύριο- είναι κάτι που ο Wigan αποκαλεί «μεγάλη ζωή», έναν τρόπο ζωής που θεωρεί συγκρίσιμο με εκείνον των αρχαίων Ελλήνων θεών, για αυτό επέλεξε να ονομάσει τη (φωτογραφική) σειρά του «Οι Θεοί».
Ο Wigan έχει γεννηθεί στη Σκωτία, εκεί όπου το γκρι συναντά το πράσινο και οι ομιχλώδεις λόφοι «χάνονται» ο ένας μέσα στον άλλον. Για αυτό, είναι λίγο περίεργο που «μαγεύτηκε» από τον ξηρό, πεδινό και γεμάτο ήλιο νότο της Αμερικής. Συνομίλησα μαζί του για τη σειρά φωτογραφιών του και για τους λόγους που έχει βαρεθεί το Ηνωμένο Βασίλειο.
VICE: Γεια σου Ivan. Πες μου για αυτήν τη σειρά φωτογραφιών.
Ivar Wigan: Είναι μια αστική σειρά που εστιάζει στον «βαθύ» νότο. Πήγα ένα ταξίδι στο Μαϊάμι όπου επισκέφτηκα το δυτικό ινδικό καρναβάλι και ήταν τότε που έβγαλα την πρώτη μου φωτογραφία, από ένα πάρτι στην πισίνα. Αλλά, όταν έφυγα ήξερα ότι έπρεπε να πάω πίσω και να συμπληρώσω τα κομμάτια που έλειπαν. Ήθελα να καταγράψω όλον τον τρόπο ζωής τους. Μου πήρε τέσσερα χρόνια, στα οπία ταξίδευα τριγύρω, όσο περισσότερο μπορούσα.
Τι «εισέπραξες» από αυτήν την εμπειρία;
Δεν είχα βρεθεί ποτέ ξανά σε αυτού του είδους τα club, επειδή δεν έχουμε τέτοια στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά εκεί κάτω, αυτά τα club είναι βασικό κομμάτι του πολιτισμού τους. Για παράδειγμα, στο Λονδίνο, τα στριπτιτζάδικα είναι για τους επιχειρηματίες. Όμως στον Νότο, τα επισκέπτονται κοριτσοπαρέες, βγαίνουν ζευγάρια ρεντεβού εκεί ή πηγαίνουν για να παρακολουθήσουν αγώνες μπάσκετ. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από αυτόν που είχα συνηθίσει. Όταν ένας ράπερ βγάλει ένα νέο single, θα το πάει να το δοκιμάσει στο στριπτιτζάδικο και να δει αν θα λειτουργήσει εκεί. Αν πάει καλά εκεί, τότε αποκτά ενδιαφέρον το τραγούδι.
Πολλά νεαρά κορίτσια, που γνώρισα, θέλουν να γίνουν χορεύτριες – οι χορεύτριες στα club φτιάχνουν περιουσία. Είδα μια κοπέλα να γεμίζει κουβάδες με λεφτά, νύχτα με τη νύχτα. Κάνοντας παρέα με τα κορίτσια, έμαθα ότι μπορούν να βγάλουν 5.000$, σε ένα καλό βράδυ μετά από μια παράσταση.
Φωτογραφίζοντας τα κορίτσια, σου πέρασε η ιδέα ότι μπορεί να είναι αντικείμενα εκείνη τη στιγμή;
Οι φωτογραφίες καταγράφουν, οπότε ούτε τις αντικειμενοποιούν ούτε, από την άλλη, τις εξυψώνουν. Απλώς, δείχνουν την πραγματικότητα. Αλλά είναι ιδιαίτερα υπερήφανες για αυτό που κάνουν και λατρεύουν να φωτογραφίζονται. Ουσιαστικά τις δείχνω στα καλύτερά τους, ενώ κάνουν αυτό που αγαπούν.
Μερικές από τις χορεύτριες θα μπορούσαν να είναι κορίτσια του κολλεγίου που θα πάνε στο πανεπιστήμιο «Georgia Tech», αλλά ορισμένες από αυτές είναι από τις φτωχότερες γειτονιές και το βλέπουν ως έναν τρόπο να ανέλθουν. Το χρησιμοποιούν ως έναν τρόπο να δικτυωθούν και ως καριέρα – πουβασίζεται πάρα πολύ με βάση στην απόδοση. Για αυτές, δεν είναι ένα μέρος όπου το μόνο που κάνουν είναι να χορεύουν στους άνδρες. Υπάρχει αυτή η παραπάνω πτυχή και τα μέρη είναι περισσότερο σε αυτό προσανατολισμένα.
Γιατί ονόμασες αυτή τη σειρά «Οι Θεοί»;
Προσπαθούσα να σκεφτώ κάποιον συγκρίσιμο τρόπο ζωής, επειδή το lifestyle τους δεν έχει σχέση με αυτό της παρέας μου στην Αγγλία. Είναι ένας πολύ διαφορετικός τρόπο ζωής και κοιτώντας τις φωτογραφίες, θα έλεγα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν συμβατικές θέσεις εργασίας. Τον μόνο συγκρίσιμο τρόπο ζωής που ήρθε πρώτος στο μυαλό μου, ήταν ο κλασικός, παλιός κόσμος της Ελλάδας και της Ρώμης. Οι Ρωμαίοι φαίνεται να έχουν ζήσει αυτήν την ζωή της καλοπέρασης. Έτσι ζούσαν. Σε αυτήν την κουλτούρα, δίνεται μεγάλη έμφαση στο ευ ζην, δηλαδή τη μεγάλη ζωή όπως αυτή των celebrities.