Οι Daphne and the Fuzz είναι από τα ονόματα που μας δίνουν τα τελευταία χρόνια υπέροχα ραδιοφωνικά indie pop «διαμάντια», τα οποία βάζουμε στο repeat μέχρι τελικής πτώσης. Από το Pawnshop, το οποίο τιμήθηκε δεόντως από τους εγχώριους ραδιοφωνικούς παραγωγούς, μέχρι το Dance – κομμάτι που προσωπικά λατρεύω. Τα δύο πρώτα τους album (Daphne and the Fuzz και 2Am) έχουν κάτι μαγικό και αξίζει να τα ανακαλύψετε αν δεν το έχετε κάνει ήδη.
Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε ο τρίτος τους δίσκος, με τίτλο Bluffs. Η αλήθεια είναι ότι εξεπλάγην ευχάριστα ακούγοντάς τον. Έχουν επιστρέψει με δυναμικό τρόπο, προσθέτοντας περισσότερες -ωραία παιγμένες- κιθάρες και αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία στον ήχο τους. Οι φωνητικές μελωδικές γραμμές στις οποίες μας έχουν συνηθίσει είναι ακόμα εδώ και δένουν άψογα με τα νέα ηχητικά τοπία που τις περιτριγυρίζουν.
Videos by VICE
Μίλησα με την Daphne Lz -το βασικό μέλος του project- πριν ανεβεί στη σκηνή για να παρουσιάσει το φρέσκο τους album, με σκοπό να καταλάβω περισσότερα για τη νέα της δισκογραφική δουλειά πριν την απολαύσω on stage.
VICE: Τρίτο άλμπουμ και νέο label. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτές τις νέες αρχές στην καλλιτεχνική σου πορεία; Daphne Lz: Είμαι πολύ χαρούμενη που ανήκω στην οικογένεια της Mellowsophy Music και που έχω την δυνατότητα να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα και συνεργασίες. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός, ότι για τους άλλους η κυκλοφορία του τρίτου δίσκου σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή ενώ για μένα σηματοδοτεί την ολοκλήρωση ενός κύκλου. Πλέον δεν ανήκει μόνο σε μένα αλλά είναι και δικός σας.
Από πού προκύπτει ο τίτλος του; Όπως και το “fuzz”, για το οποίο με ρωτάνε πολλές φορές, έτσι και το “bluffs” είναι μια λέξη που αρχικά υιοθέτησα επειδή μου ήταν εύηχη και περιέγραφε αισθητικά αυτό που είχα στο μυαλό μου για τα κομμάτια που έγραφα. Bluffs ήταν το όνομα μιας περσόνας μου, μιας πιο απελευθερωμένης εκδοχής της Δάφνης. Bluffs σημαίνει μπλόφες και στην πορεία η κάθε λέξη παίρνει την σημασία που της αρμόζει. Θα έλεγε κανείς πως ίσως τη διάλεξα χωρίς να έχω στον νου μου την ερμηνεία της, αλλά τελικά είναι κάτι που ταιριάζει υπέροχα στο δίσκο.
Δημιουργώντας τα κομμάτια αυτά ξεγέλασα τον εαυτό μου. Τον έπεισα ότι δεν έχουν καμία σημασία για μένα και απλά θέλω να τα βγάλω όσο πιο σύντομα μπορώ από πάνω μου. Αυτή η διαδικασία με απελευθέρωσε από κάθε προσδοκία να κάνω κάτι «αξιόλογο» ή να προσπαθώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου και τους προηγούμενούς μου δίσκους. Τελικά αυτό το τρικ του μυαλού, μου έδωσε κάποια πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια τα οποία μου αρέσουν και τα αγαπώ πολύ περισσότερο απ’ όσο περίμενα.
**Γι’ αυτό βρίσκουμε περισσότερα ηλεκτρονικά και πιο σκληρά κιθαριστικά σημεία σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σου;
**Ακριβώς. Πειραματίστηκα με τον πιο σκληρό ήχο μέσα από την ηλεκτρονική μουσική αλλά και τη rock που μου είναι πολύ πιο οικεία. Μαζί με τον Βασίλη Νησσόπουλο στις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή, παντρέψαμε πολλά διαφορετικά πράγματα που μας αρέσουν μουσικά και μας προκαλούν ένταση – συναισθηματικά και σωματικά. Ήθελα η μουσική αυτή να μιλάει πιο άμεσα στο σώμα. Να θέλεις να κουνηθείς, να φωνάξεις, να τα σπάσεις ακούγοντάς την.
Υπήρξαν επιρροές που προστέθηκαν στην παλέτα σου ανάμεσα στο 2Am και το Bluffs; Σίγουρα. Οι Muse και οι Prodigy είναι τα πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό. Ακούσματα που με διαμόρφωσαν στην εφηβεία και ήθελα να καταλάβω τι ακριβώς ήταν αυτό που με τράβηξε σε αυτή τη μουσική. Και οι δύο αυτές μπάντες συνδυάζουν η κάθε μία με τελείως διαφορετικό τρόπο ηλεκτρονικά στοιχεία με rock μουσική. Damon Albarn, MGMT, Tame impala και Unknown Μortal Οrchestra είναι τα ακούσματα που «γεφύρωσαν» τους δύο δίσκους μεταξύ τους. Ο Jack White, οι Arctic Monkeys και η Billie Eilish είναι επίσης ανάμεσα στους καλλιτέχνες που μας επηρέασαν ξεκαθαρά στο Bluffs.
Ποιες ήταν οι προκλήσεις που είχε ο νέος δίσκος; Να ανακαλύψουμε και να δημιουργήσουμε τον ήχο που θέλαμε, συνδυάζοντας τις αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους επιρροές μας και να μπορέσουν να αποκτήσουν τα κομμάτια μια συνοχή, ειδικά από τη στιγμή που δεν γράφτηκαν όλα μαζί. Τα τραγούδια έχουν γραφτεί μέσα σε δύο χρόνια και με το που έγραφα κάποιο καινούργιο το έφερνα στον Βασίλη για να κάνουμε σχεδόν άμεσα την παραγωγή του.
Είσαι και videographer. Πόσο σημαντική είναι η οπτικοποίηση ενός single για έναν σύγχρονο καλλιτέχνη; Σίγουρα στην εποχή μας, με τα αμέτρητα ερεθίσματα και την πολύ μικρή χρονικά συγκέντρωση προσοχής που έχουν επιφέρει τα media, ένα βίντεο να συνοδεύει τη μουσική είναι πολύ σημαντικό -αν όχι απαραίτητο. Μιας και το βίντεο το αγαπώ όσο τη μουσική, για εμένα είναι η καλύτερη ευκαιρία να συνδυάζω αυτές τις δύο τέχνες.
Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στον τρόπο που κινείται η μουσική από τη στιγμή που ξεκίνησες; Όταν ξεκίνησα ζούσαμε ακόμα στον απόηχο του Myspace (η πρώτη online πλατφόρμα για indie μουσικούς) και η μουσική μόλις είχε αρχίσει να ενσωματώνεται επίσημα στα social media. Πλέον, λειτουργεί κυρίως σαν χαλί γι’ αυτά (βλέπε Τik Tok). Πολλοί δημιουργοί καταλήγουν να γράφουν “library music” με μοναδικό σκοπό να γίνουν viral και με κλίση στην πιο εύπεπτη και εμπορική μουσική.
Αυτό, βέβαια, συνέβαινε και πριν τα social media. Η εμπορευματοποίηση της τέχνης και πόσο αυτή επηρεάζει την ποιότητα της υπάρχει σαν προβληματισμός χρόνια τώρα. Όσο και να «κονσερβοποιείται» όμως η τέχνη, η ιστορία έχει δείξει πως τα αξιόλογα έργα θα ξεχωρίσουν σε βάθος χρόνου.
**Πώς βιώνεις την εξέλιξη της εγχώριας σκηνής; Βλέπουμε περισσότερο κόσμο να ασχολείται, αλλά και πολλά νέα ονόματα που κάνουν χαμό.
**Είμαι πολύ χαρούμενη που ακούω συνέχεια καινούργια ονόματα με πολύ ωραίες ιδέες και ήχο να εμφανίζονται, αλλά και με την εξέλιξη των πιο παλιών καλλιτεχνών. Έχουμε πλέον μουσική σκηνή που μπορεί να μην είναι ακριβώς ομοιογενής, αλλά βοηθάει όλους μας στο να αυτοπροσδιορίστουμε και μας δίνει ώθηση ώστε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να γίνονται συνέχεια συναυλίες στις οποίες συναντώ συνεργάτες, φίλους και γνωρίζω νέους μουσικούς. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια στην οποία ως επί το πλείστων αλληλοστηριζόμαστε και εμπνεόμαστε. Μακάρι όλο αυτό να βγει και προς τα έξω, να ανοιχτούμε σε κόσμο που δεν γνωρίζει για την indie σκηνή, αλλά ακούει αντίστοιχες μπάντες του εξωτερικού.
Αλήθεια, πώς ήταν οι περίοδοι των lockdown για σένα; Όσο περίεργο και αν ακούγεται, για μένα η περίοδος του lockdown ήταν αρκετά απελευθερωτική. Το ότι δεν περίμενε κανείς κάτι καλλιτεχνικά και κοινωνικά από μένα, αφού ήμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας, μου έδωσε έμπνευση και χρόνο να φορτίσω τις μπαταρίες μου. Παράλληλα, για τη μεγαλύτερη διάρκεια του lockdown ήταν και η περίοδος της ζωής μου που είχα πρωινή δουλειά.
Δεν ένιωσα ποτέ ότι βαριέμαι και πως δεν έχω τι να κάνω. Επίσης το να κυκλοφορείς στο κέντρο της Αθήνας κάθε μέρα χωρίς αμάξια είναι ό,τι καλύτερο. Σίγουρα δεν μου λείπει ούτε το lockdown ούτε η πρωινή δουλειά. Το συμπέρασμα από όλο αυτό είναι πως ό,τι και αν φέρνει η ζωή, πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να το εκμεταλλευτούμε και να το γυρίσουμε υπέρ μας.
Αν μπορούσες να φτιάξεις τη μουσική για μια ταινία ή σειρά, ποιες θα ήταν οι επιλογές σου; Αυτή τη στιγμή της ζωής μου θα ήθελα να φτιάξω μουσική για την επόμενη ταινία του Tarantino και για την επαναφορά της σειρας Vinyl (που σταμάτησε ξαφνικά και άδοξα).
**Τι θα ακούσουμε στο Temple;
**Θα παίξουμε τον καινούργιο δίσκο στην πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή του. Με τον Βασίλη Νησσόπουλο και τον Aki Rei μεταμορφωνόμαστε από ροκ μπάντα σε ηλεκτρονικό trio και παίζουμε «μουσικές καρέκλες». Σίγουρα, πάντως, θα ακούσετε και κάποια πιο παλιά κομμάτια.
Στη βραδιά συμμετέχει και ο Aki Rei. Πες μου λίγα λόγια γι’ αυτόν. Τον γνώρισα πριν από έναν χρόνο μέσω της Mellowsophy Music και αμέσως γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Είναι από του αγαπημένους μου νέους καλλιτέχνες, πραγματικά λατρεύω τη μουσική που γράφει και νιώθω ότι ταιριάζουμε πολύ -μουσικά αλλά και σαν παρέα. Επίσης, έχω χάσει το μέτρημα του πόσες φορές μας έχουν πει ότι μοιάζουν οι φωνές μας μεταξύ τους. Πριν από λίγο καιρό σκηνοθέτησα το βίντεο για το τελευταίο του single: The Way I Am.
Από εδώ και πέρα τι περιμένουμε από σένα; Τι σχέδια έχεις για τη συνέχεια; Δεν το έχω πιστέψει ακόμη ότι στις 27/6 θα ανοίξουμε London Grammar, LP και Hooverphonic στο Release Festival. Θέλω τόσο πολύ να παίξουμε στην Πλατεία Νερού. Πιστεύω ότι θα είναι πανέμορφα. Ελπίζω να συνεχίσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να γράφουμε ωραίες μουσικές, να μη μένω στάσιμη και να μοιράζομαι την μουσική μου μαζί σας!
_
Η Daphne and the Fuzz παίζει ζωντανά το Σάββατο 28/5 στο Temple Athens._
Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
Περισσότερα από το VICE
Η Μυστική Γκαλερί από Όπου Εκατομμυριούχοι Αγοράζουν Δεινοσαύρους και Σπάνια Αντικείμενα
Έζησα σαν Έλληνας Πριν από την Κρίση για μια Mέρα
Φωτογραφίες και Ιστορίες από τον Μυστικό Κόσμο των Στριπτιτζάδικων
