Ο Αντώνης (φωνή) και ο Γιάννης (κιθάρα) έπαιζαν μουσική μαζί απ’ τα 16 τους, εδώ και δέκα χρόνια. Όταν πήγαν στη Θεσσαλονίκη να μείνουν έψαχναν έναν ντράμερ για να πλαισιώσει το σχήμα. Έβαλαν αγγελία, όμως όσοι απαντούσαν ήταν τζαζίστες και μεταλάδες. Ήταν πολύ καλοί, όπως λένε, αλλά δεν ταίριαζαν ακριβώς στο ύφος τους. Έτσι, έγραψαν στην αγγελία ότι ζητάνε «κατά προτίμηση όχι τζαζίστες, όχι μεταλάδες, να ακούνε Pearl Jam και grunge». Μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Σπύρος. «Ενδιαφέρομαι», είπε. Συναντήθηκαν και έδεσε αμέσως η φάση μεταξύ τους. Αργότερα έψαξαν για μπασίστα, διότι ο προηγούμενος που είχαν πήγε στρατό και μετά δεν συνέχισε. Λίγο πριν το καλοκαίρι του 2019 κι αφού είχαν δοκιμάσει διάφορους -«φοβερούς», όπως λένε- μπασίστες, ένας φίλος του Σπύρου τού είπε να πάνε για μπάσκετ. «Άκουσα κάποιον να μιλάει για το καινούργιο μπάσο του, γύρισα και ήταν ο Θοδωρής, που είχε έρθει κι αυτός εκεί μέσω ενός κοινού φίλου», λέει. «Φίλε, παίζεις μπάσο;», τον ρώτησε. «Έχουμε μια μπάντα και παίζουμε stoner, grunge…». Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Kohana.
Έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση όταν εμφανίστηκαν μαζί με τους Villagers of Ioannina (VIC), τον Μάιο στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού tour των VIC. «Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία, αγαπάμε VIC. Ήταν sold out το live στο Principal. Το κοινό από κάτω ήταν τρομερό. Πήραμε πολύ θετικό feedback. Γενικά ήταν πολύ pro η όλη φάση. Είχαμε τα καμαρίνια μας, ο ήχος ήταν σούπερ – δεν είχαμε συνηθίσει έτσι. Το περιμέναμε πώς και πώς, κι έγινε χαμός. Ήταν κάτι παραπάνω από μια support εμφάνιση. Αργότερα, σε επόμενα live μας, είδαμε κόσμο που μας είχε πρωτοδεί στο Principal, έψαξε τη μουσική μας και μας ακολούθησε», θυμούνται και στέκονται σε ένα σχόλιο που τους είπε κάποιος, ότι «προτιμώ το live σας, ακόμη και σε σχέση με το CD».
Videos by VICE
Ο δίσκος στον οποίο αναφέρθηκε ο νέος φίλος των Kohana είναι το “Jab”, που κυκλοφόρησε μες στο 2022. «Στο σύνολό του το “Jab” είναι μία βουτιά σε μία απέραντη θάλασσα εναλλακτικής μουσικής της δεκαετίας των 90s, χωρίς ίχνη παρελθοντολαγνείας, παρά αγάπης για καλή μουσική που στέκεται ακμαία τριάντα χρόνια μετά», διάβασα ως κριτική σχετικά με το άλμπουμ τους.
«Οι πρώτες ιδέες υπήρχαν περίπου δυο-τρία χρόνια πριν την ολοκλήρωση του δίσκου. Ήμασταν πριν την πρώτη καραντίνα ακόμα. Βρισκόμασταν σε μια κατάσταση που είχε φύγει ο τότε μπασίστας μας και δουλεύαμε κάποια τζαμαρίσματα. Μας βγήκε λίγο η πίστη, διότι ήμασταν σε άλλα μέρη ο καθένας τότε», λένε. Ο Αντώνης εκείνη την περίοδο γύρισε από το εξωτερικό ώστε να «τρέξουν» πιο ενεργά την μπάντα. Κυκλοφόρησαν ένα EP το 2020 (Blaze), έμειναν κάποιες ιδέες και μες στην καραντίνα τις δούλεψαν αρκετά. «Πηγαίναμε στο στούντιό μας στη Βαλαωρίτου το βράδυ, λίγο πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας και φεύγαμε το πρωί που έληγε η απαγόρευση. Σαν κλέφτες», θυμούνται.
Κάποια κομμάτια ήταν ιδέες που προϋπήρχαν και τις δούλεψαν στο στούντιο. Άλλες ιδέες γεννήθηκαν στην πορεία και κάποια κομμάτια, όπως το “Walk In The Rain” και το “Water is Desert”, προέκυψαν από τζαμαρίσματα. «Παίζαμε, προβάραμε, σμιλεύαμε, κόβαμε, προσθέταμε, ηχογραφούσαμε, τα ακούγαμε, τα ξαναπαίζαμε, μέχρις ότου καταλήξαμε σε αυτό το σύνολο, δύο χρόνια μετά», εξηγούν.
Οι Kohana θεωρούν ότι είναι και δεν είναι στη stoner σκηνή. Όπως και να ‘χει, παρατηρούν κι οι ίδιοι μια άνοδο στην ευρύτερη «εναλλακτική ροκ» σκηνή στην Ελλάδα. «Ναι, σίγουρα ανθίζει και χαιρόμαστε για αυτό. Τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια ανεβαίνει το ροκ. Κι εμείς, ως μπάντα, το εισπράττουμε αυτό σαν feedback. Υπάρχει, επίσης, αλληλεγγύη μεταξύ των συγκροτημάτων. Για παράδειγμα, ήμασταν πρόσφατα στο “Merch of the Bands” ανάμεσα σε μπάντες που θαυμάζουμε -κάτι πολύ ξεχωριστό για εμάς- και βλέπαμε το support του ενός group προς το άλλο», σημειώνουν.
Σε ό,τι αφορά, πιο συγκεκριμένα, τη σκηνή της Θεσσαλονίκης όπου είναι η βάση τους, «υπάρχει πυρήνας ανθρώπων που ασχολούνται με τη μουσική αυτή. Όχι τόσο grunge, που είναι το ύφος μας, όμως σε ό,τι αφορά το stoner υπάρχουν σίγουρα μπάντες με τις οποίες συμμεριζόμαστε ακούσματα και επιρροές, και υπάρχει καλή επικοινωνία. Σίγουρα, τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της πανδημίας δεν υπήρχε αλληλεπίδραση. Φέτος ουσιαστικά ξεκινήσαμε κι εμείς να κάνουμε lives, να γνωρίζουμε περισσότερο κόσμο κ.λπ», λένε.
Μόνο τους τελευταίους δυο-τρεις μήνες έχουν κάνει πέντε-έξι live και ετοιμάζονται για ένα καλό tour σε όλη την Ελλάδα το φθινόπωρο και τον χειμώνα που έρχονται. Έχουν σκοπό να παρουσιάσουν τα κομμάτια του δίσκου “Jab” σε όσο το δυνατό περισσότερα μέρη. «Θέλουμε να ξέρουμε ότι προωθήσαμε τη δουλειά μας όσο περισσότερο μπορούσαμε. Έχουμε στείλει ήδη σε μαγαζιά και χώρους, έχουμε μιλήσει και με άλλες μπάντες, αλλά όλα αυτά θα τα δούμε λεπτομερώς από Σεπτέμβρη. Ήδη υπάρχουν επαφές για να εμφανιστούμε σε Βόλο, Γιάννενα, Πάτρα, Λάρισα, Κομοτηνή, Αθήνα – μένει να τα βάλουμε σε μια σειρά», αναφέρουν και επισημαίνουν ότι προς το παρόν κανονίζουν τα πάντα μόνοι τους, χωρίς κάποιον booker – χωρίς να το αποκλείουν.
Έτσι, προς το παρόν δεν θα υπάρξουν άλλες κυκλοφορίες για το 2022, πέρα από κάποια acoustic videos που ενδέχεται να δημοσιεύσουν. Επίσης, υπάρχουν και κάποιες σκέψεις για video-clip, αλλά από χειμώνα. «Βγάλαμε τώρα ένα τύπου documentary video-clip. Δεν θέλουμε να δείχνουμε πολύ τα μούτρα μας», λένε γελώντας.
Επιστρέφοντας στον δίσκο τους (Jab), που σημειωτέον ηχογραφήθηκε στο Magnanimus Recording Studio, αναρωτιέμαι πώς προέκυψε το όνομα – εμένα μου θύμισε το “jab” από την πυγμαχία. «Θέλαμε αρχικά ένα όνομα που να μην έχει χρησιμοποιηθεί ξανά για τίτλο άλμπουμ. Επίσης, ψάχναμε κάτι που να σου μένει εύκολα αν το ακούσεις μια φορά. Είχαμε ήδη καταλήξει στο artwork με τη μέλισσα, επίσης», θυμούνται. Ο Αντώνης είπε τη λέξη “jab” -που είναι το τσίμπημα της μέλισσας- και έτσι έκλεισε ο τίτλος. Τρία γράμματα, μια λέξη. To artwork, σημειωτέον, έχει δημιουργήσει ο Psychedaze – αδελφός του Σπύρου.
Αυτή την περίοδο ο Σπύρος έχει «καεί», όπως λέει, με τα παραδοσιακά τραγούδια και του αρέσουν πολύ τα «Καντινέλια». Επίσης ακούει αρμένικα. Ο Αντώνης τώρα ακούει περισσότερο ρεμπέτικα, λόγω καλοκαιριού – τον χειμώνα ακούει φουλ grunge. Και ο Θοδωρής συνεχίζει να ακούει heavy rock, stoner, grunge και καμιά φορά βάζει κλασική μουσική στα ηχεία του.
Κλείνοντας, λένε ότι ακούνε συχνά από τον κόσμο ότι η μουσική τους, τους μεταφέρει στη δεκαετία των 90s. «Επίσης, ένα από τα καλύτερα σχόλια που έχουμε ακούσει για τους Kohana είναι ότι η ενέργεια που βγάζουμε on stage θυμίζει Rage Against The Machine», τονίζουν. Όνειρό τους είναι το tour στο εξωτερικό και να παίξουν σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ τύπου Glastonbury.
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε με τα τρία από τα τέσσερα μέλη των Kohana – Σπύρο, Αντώνη, Θοδωρή.
- Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.
Κάνε subscribe στο YouTube – VICE Greece.
Περισσότερα από το VICE
Η Μαρία Διηγείται τη Φρικτή Εμπειρία της Παράνομης Άμβλωσης στην Πολωνία
Φωτογραφίες Δείχνουν Ναρκωτικά Αξίας Μισού Δισεκατομμυρίου να Γίνονται Καπνός
