Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο GQ, ο Paul McCartney μοιράστηκε μια ιστορία εφηβικής μαλακίας (κυριολεκτικά) με τον φίλο του, John Lennon. «Στο σπίτι του John ήμασταν μια παρέα και αντί να μεθύσουμε και να παρτάρουμε –δεν ξέρω καν αν υποτίθεται ότι θα μέναμε εκεί– καθόμασταν σε κάτι πολυθρόνες και δεν είχε φως και κάποιος ξεκίνησε να τον παίζει, έτσι το κάναμε όλοι. Ήμασταν σε φάση “Brigitte Bardot! Ουάου!” και μετά αυνανιζόμασταν και άλλο. Νομίζω ο John είπε σε κάποια φάση “Winston Churhchill”. Νομίζω έγινε μια φορά ή δύο. Δεν ήταν και τίποτα φοβερό».
Πάμε στο πρωτοσέλιδο της New York Post με τίτλο «Come Together: Beat the Meatles» και λογοπαίγνια για τον αυνανισμό των Beatles («Til There Was Goo», «Eight Yanks A Week», «Do You Want to Know a Secret About the Beatles — It’s That They Masturbated Together»). Α, και ένα δημοσίευμα με τίτλο, «Here’s a Story About Paul McCartney and John Lennon Cranking Their Hogs». Δυο μέρες μετά τη συνέντευξη στο GQ, βγήκε ήδη στο Know Your Meme.
Videos by VICE
Αλλά η ιστορία του Paul δεν ήταν και μυστικό – υπάρχει σε πολλές βιογραφίες των Beatles, έχει ειπωθεί και από τον ίδιο τον Paul στην εγκεκριμένη βιογραφία του. Πέρασα εμμονική φάση με τους Beatles στην εφηβεία και όταν είδα τον τίτλο, σκέφτηκα, «Μα το ξέραμε ήδη, σωστά;». Μια γρήγορα ματιά στα αρχεία των Tumblr και Livejournal δείχνει ότι έχω δίκιο: οι δηλώσεις για τον εφηβικό αυνανισμό του John και του Paul έχουν διαμοιραστεί εκατοντάδες φορές από fans των Beatles.
Μάλιστα, το ίδιο το άρθρο στο GQ παρουσιάζει την ιστορία σαν κλασική ιστορία των Beatles που ο αρθρογράφος Chris Heath απλώς επιβεβαίωσε, μαζί με ιστορίες για το πώς ο George Harrison έχασε την παρθενιά του και πώς ο Paul αντικατέστησε το πρώιμο μέλος των Beatles, Stuart Sutcliffe, στο μπάσο – κάτι που οι περισσότερες βιαστικά γραμμένες αναφορές στη συνέντευξη δεν περιλάμβαναν. Όσο ζούσε ο John Lennon, μοιράστηκε και εκείνος την εν λόγω ιστορία. Μάλιστα, έγραψε ένα θεατρικό για το περιστατικό, ένα θεατρικό που παίχτηκε πάνω από 10.000 φορές (θα τα πούμε αργότερα γι’ αυτό). Με άλλα λόγια, οι οπαδοί των Beatles ήδη γνώριζαν ότι ο Paul και ο John τον έπαιζαν παρέα, επειδή μιλούσαν συνέχεια γι’ αυτό.
VICE Video: The Last Drive – Συναντήσαμε το πιο Εμβληματικό Γκρουπ της Ελληνικής Ροκ
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Να πώς περιέγραψε ο Paul την ομαδική-αντικριστή συνεδρία με δικά του λόγια. Το παράθεμα είναι από την επίσημη βιογραφία του με τίτλο Paul McCartney: Many Years From Now του Barry Miles (1997), για την οποία ο Miles πήρε εκτεταμένες συνεντεύξεις από τον McCartney. Η ιστορία του Paul σχεδόν δεν έχει αλλάξει, πράγμα που δείχνει ότι ήταν σαν ανέκδοτο.
Κάναμε συνεδρίες παιξίματος, όταν ήμασταν μικροί στο σπίτι του Nigel Whalley στο Γούλτον. Μέναμε εκεί το βράδυ και καθόμασταν σε πολυθρόνες και σβήναμε τα φώτα και μιας και ήμασταν έφηβοι, αυνανιζόμασταν. Κάποιος έλεγε “Brigitte Bardot! Ουάου!” και μετά τον παίζαμε και άλλο και ύστερα κάποιος, μάλλον ο John, έλεγε, “Winston Churhchill”. “Ωχ, όχι”, και μας χαλούσε τη συγκέντρωση.
Αυτή η ιστορία εμφανίζεται παραπλήσια στα John Lennon: The Life (2004) και Paul McCartney: The Life (2016) (και τα δύο του Philip Norman, που επίσης σημειώνει άλλες λεπτομέρειες για τις αυνανιστικές συνήθειες του Lennon στην εφηβεία, όπως το ότι μια μέρα τον έπαιξε εννιά φορές μετά από μια πρόκληση και αναφορές στη Gina Lollobrigida και τον Frank Sinatra, ως εναλλακτικές των Bardot και Churchill), στα απομνημονεύματα του συμμετέχοντα στo ομαδικό παίξιμο και εκείνου που είχε θέσει την πρόκληση στον Lennon, του Pete Shotton, με τίτλο John Lennon In My Life,The Cambridge Companion to the Beatles (2009) του Kenneth Womack και στο Paul McCartney: A Life (2009) του Peter Ames Carlin. Ο συχνός συνεργάτης των Beatles, Victor Spinetti, δίνει μια πολύ διαφορετική εκδοχή της ιστορίας στα απομνημονεύματά του Up Front: His Strictly Confidential Autobiography (2006): Τοποθετεί τον ομαδικό αυνανισμό χρόνια αργότερα, μετά τη διασημότητα και περιλαμβάνει και τους άλλους Beatles. Σύμφωνα με τον Spinetti, το ομαδικό παίξιμο ήταν ένας τρόπος που οι Fab Four περνούσαν τον χρόνο, όταν περιόδευαν ή στα γυρίσματα κάποιας ταινίας (σε τρεις εκ των οποίων εμφανίστηκε ο Spinetti). Γράφει:
Ακόμη και όταν ήταν μόνοι τους, ήξερα ότι δεν ήταν περπατημένοι, επειδή αν ήταν μαζί μακριά από το σπίτι, το πιο τολμηρό που έκαναν ήταν να παίξουν ένα παιχνίδια μαλακίας. Ξάπλωναν στο σκοτάδι σαν μαθητές σε κοιτώνα και ο πρώτος που θα ξενέρωνε τους άλλους, ώστε να μην τελειώσουν, ήταν ο νικητής. Ξεκινούσαν και ο John έλεγε «Madame de Gaulle» και αν οι άλλοι δεν έπεφταν απ’ το κρεβάτι απ’ τα γέλια έλεγε «Richard Milhous Nixon».
O Spinetti τελικά συνεργάστηκε με τον Lennon σε μια θεατρική εκδοχή της ιστορίας του ομαδικού αυνανισμού και ο John έγραψε ένα θεατρικό για το ότι τον έπαιζε μαζί με τον Paul, με τίτλο Four In Hand (Τέσσερα στο Χέρι), ήταν μέρος ενός μέρους της γυμνής μουσικής θεατρικής επιθεώρησης Oh! Calcutta, του Βρετανού κριτικού θεάτρου Kenneth Tynan, που έκανε πρεμιέρα το 1969. Άλλοι που συνέβαλλαν στη δημιουργία του έργου ήταν οι Samuel Beckett και Sam Shepard. Στην αυτοβιογραφία του, ο Spinetti γράφει ότι πρότεινε την ιδέα στον Tynan, αλλά ο Philip Norman τα αφηγείται αλλιώς: Λέει ότι το έργο προέκυψε, όταν ο John μοιράστηκε την ιστορία περί αυνανισμού σε ένα από τα διάσημα πάρτι του Tynan. Ο Tynan τότε πρότεινε να το γράψει ο Lennon ως σκετς για το Oh! Calcutta, με τίτλο εργασίας «Liverpool Wank». Ο Norman συμπληρώνει ότι η Yoko Ono «ανταποκρίθηκε εγκάρδια» στην ιδέα του «Liverpool Wank» και βοήθησε τον John που είχε «κολλήσει», καθώς προσπαθούσε να γράψει: «Στάθηκε πλάι του, όπως κάποτε ο Paul McCartney».
Στο έργο παρουσιάζονται τέσσερις άνδρες -τρεις εξπέρ της ομαδικής-αντικριστής που δεν κατονομάζονται και ένας καινούργιος, που λέγεται George–, καθώς αυνανίζονται μπροστά από οθόνες που δείχνουν γυμνές γυναίκες και -χάρη στον George- τον Μοναχικό Καβαλάρη. Η επιθεώρηση (για την οποία ο παραγωγός των Beatles, George Martin, ηχογράφησε τον ήχο στο Abbey Road) ήταν πολύ «βρόμικη» – δεξιοί ακτιβιστές ζήτησαν να κατέβει και η ομάδα λογοκρισίας έκανε σχετική εξέταση – και επίσης πολύ πετυχημένη. Έκανε πρεμιέρα εκτός Μπρόντγουεϊ στη Νέα Υόρκη το 1969 και ανέβαινε συχνά σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο και Μαδρίτη τη δεκαετία του ’70 και του ’80 – συνολικά παίχτηκε πάνω από 10.000 φορές σε διάφορα θέατρα ανά τον κόσμο. Μια κινηματογραφική εκδοχή του έργου κυκλοφόρησε το 1972. Μπορείτε να το δείτε ολόκληρο στο YouTube, αν θέλετε. Η σκηνή του αυνανισμού ξεκινάει στο 1:33:42, αν βιάζεστε.
Ορίστε, λοιπόν: Η φράση του Paul στο GQ είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, όσον αφορά την ιστορία αυνανισμού των Beatles. Όπως τόνισε ο συγγραφέας του Dreaming the Beatles Rob Sheffield στο Twitter, είναι παράξενο που η φάση είχε ξεχαστεί, αν σκεφτεί κανείς πόσο το συζητούσαν ο Paul και ο John (και έγραφαν γι’ αυτό). Μπορεί ο κόσμος να έκανε 50 χρόνια να την ακούσει, αλλά ας ελπίσουμε τώρα ότι η αφήγηση του ομαδικού αυνανισμού θα γίνει αυτό που πρέπει: ένα σημαντικό κομμάτι της επίσημης ιστορίας των Beatles.
Ακολουθήστε την Erika W. Smith στο Twitter.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Noisey US.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.
Περισσότερα από το VICE
Αντλία Βενζίνης, Κρεμάστρα, Βέσπα – Κάποιοι στην Ελλάδα «Χτυπάνε» Tattoo Αγαπημένα τους Αντικείμενα
Σεξ στις Ελληνικές Φυλακές: Εκεί που το Φύλο Είναι Απλώς μια Κοινωνική Κατασκευή