Το να παίρνεις ταξί στην Ελλάδα δεν μοιάζει με σχεδόν καμία άλλη χώρα. Ειρωνικά σχόλια για την κοντινή απόσταση της “κούρσας”, ατελείωτα παράπονα και βρισίδια στους γύρω οδηγούς. Όμως, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο στην συγκεκριμένη , αναγκαία πολλές φορές, διαδικασία. Οι ιστορίες που μπορεί να σου πει ο ταξιτζής.
Όλοι έχουμε μια κάποια εξωπραγματική ιστορία που ακούσαμε από κάποιον έμπειρο οδηγό ταξί. Συνήθως αυτές είναι σεξουαλικού περιεχομένου, ειδικά αν η εξιστόρηση γίνεται από άνδρα οδηγό σε άνδρα επιβάτη.
Videos by VICE
Η δική μου εμπειρία ευτυχώς είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από μια απλή ιστορία ομαδικού σεξ με τουρίστριες ή με την πιθανή εμπλοκή του οδηγού σε κάποια υπόθεση με στημένους αγώνες ποδοσφαίρου.
Όλα έγιναν πριν από λίγα χρόνια όταν έπειτα από ένα ταξίδι για πασχαλινές διακοπές χρειάστηκε να πάρω ταξί από τον σταθμό των τρένων για να πάω σπίτι. Οπότε, μπορούμε να πούμε πως πρόκειται για μια όμορφη Πασχαλινή εμπειρία. Αφού μπήκα στο ταξί και ενημέρωσα τον οδηγό σχετικά με τον προορισμό μας, άρχισα να χαζεύω από το παράθυρο την βραδινή Αθήνα. Τίποτα δεν με προϊδέαζε για το τι θα ακολουθούσε. Μετά από λίγα λεπτά ακούω τον οδηγό να μου λέει “να προσέχεις φίλε μου γιατί υπάρχουν πολλοί crooks and bad guys εκεί έξω”. Η προφορά του στις αγγλικές λέξεις που χρησιμοποίησε ήταν πολύ καλή και ουσιαστικά αποτέλεσαν μια πρόσκληση στον μαγικό κόσμο που θα μεταφερόμουν σε λίγα λεπτά. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να πω απλώς πως θα προσέχω. Όμως, μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες είναι να αρπάζω την ευκαιρία για κουβέντα με ξένους, οπότε τον ρώτησα αν έχει μείνει στο εξωτερικό.
Δεν χρειάστηκε να κάνω κάτι άλλο, η απογείωση είχε μόλις ολοκληρωθεί, οι όμορφες αεροσυνοδοί μας έδειχναν μέσω μιας βαριεστημένης χορογραφίας τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση ανάγκης και ο πιλότος είχε βάλει το αεροπλάνο στον αυτόματο πιλότο και είχε επικεντρωθεί στο μικρόφωνο.
“Ναι, φίλε μου. Έμενα στην Αμερική μέχρι που δολοφόνησαν τον John”.
“Τον John Kennedy;”
“Όχι, τον John Lennon, ήταν φίλος μου”
Ως μεγάλος fan των Beatles, έπεισα τον εαυτό μου πως είναι αλήθεια και ζήτησα να μάθω λεπτομέρειες. Τότε, ο ευγενικός αυτός οδηγός μου εξήγησε πως ήταν ο προσωπικός οδηγός ταξί του John Lennon και της Yoko Ono στη Νέα Υόρκη και μάλιστα, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ο John Lennon συζητούσε μαζί του σχετικά με κάποιες επιλογές που είχαν να κάνουν με την καριέρα του καθώς είχε καταλάβει, φυσικά, πόσο μπροστά ήταν. Κάπου εδώ ξεκινά το καλό, ο ταξιτζής είχε καταλάβει από ένα σημείο και μετά πως υπήρχε μια πλεκτάνη που ήθελε τον John νεκρό επειδή ξεσήκωνε τον κόσμο υπέρ της ειρήνης με τα τραγούδια του και αυτό δεν άρεσε στην κυβέρνηση.
Η κορύφωση ήρθε όταν μια μέρα και ενώ είχε αφήσει τον John Lennon σπίτι του, άρχισε να αισθάνεται κάπως περίεργα, ένα κακό προαίσθημα τον είχε κυριεύσει και σταμάτησε στην άκρη του δρόμου για να ηρεμήσει. Τότε, κοιτάζοντας με στα μάτια (πράγμα επικίνδυνο αν σκεφτείς πως το αμάξι ήταν εν κινήσει και εγώ καθόμουν στο πίσω, διαγώνια κάθισμα) μου είπε τα εξής.
“Ξαφνικά και ενώ ο καιρός ήταν ήρεμος, άρχισε να φυσάει δυνατός αέρας και ένα μάτι εμφανίστηκε στον ουρανό. Αυτό το μάτι ρούφηξε την ψυχή μου και άρχισα να πετάω με απίστευτη ταχύτητα. Το μάτι με μετέφερε αρχικά σε ένα υδροπλάνο στο οποίο επέβαιναν διάφοροι celebrities μεταξύ των οποίων και οι Blues Brothers, οι οποίοι ήταν επίσης στο κόλπο. Μετά μεταφερθήκαμε σε ένα κυβερνητικό κτίριο στο San Francisco όπου είχαν συνεδρίαση πολλοί αρχηγοί κρατών, ο πρόεδρος της Αμερικής, πάρα πολλοί celebrities και δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Στην άκρη του δωματίου καθόταν ένας νεαρός τον οποίο δεν αναγνώρισα. Το μάτι μου είπε πως αυτός είναι ένας άνθρωπος που θα προσπαθήσει να σκοτώσει τον John Lennon και πως πρέπει να τον σταματήσω. Από το πουθενά φίλε μου, μεταφέρθηκα πάλι πίσω στο σώμα μου και ο αέρας είχε κοπάσει. Το προαίσθημα μου όμως ήταν ακόμη εκεί, αισθάνθηκα μέσα μου πως πρέπει να τρέξω να σώσω τον John. Έτσι, έφυγα τρέχοντας και μόλις έφτασα σπίτι του, είχε ήδη μαζευτεί κόσμος και κατάλαβα πως ήταν πλέον αργά”.
Σε αυτό το σημείο έπιασα τον εαυτό μου να έχει χάσει την επαφή με τον πραγματικό κόσμο δημιουργώντας τα όσα άκουγα σε εικόνες μέσα στο μυαλό μου. Αφού απέκτησα πλήρη επαφή ξανά, συνειδητοποίησα πως η διαδρομή μας έφτανε σιγά – σιγά στο τέλος της όπως και η ιστορία του άσπονδου φίλου μου. Αφού λοιπόν απογοητεύτηκε από το γεγονός πως δεν προστάτεψε τον Lennon, γύρισε στην Ελλάδα για να συνεχίσει την ζωή του. Η διαδρομή τελείωσε και την ώρα που τον πλήρωνα με ενημέρωσε πως έχει γράψει όλα τα παραπάνω σε ένα βιβλίο μέσω του οποίου αποκαλύπτει την αλήθεια άλλα οι εκδότες δεν θέλουν να κυκλοφορήσει επειδή είναι και οι ίδιοι μέρος του συστήματος.
Δίνοντας μου τα ρέστα, είπε πως επικοινωνεί ακόμη με την Yoko Ono μέσω των ονείρων του και συζητάνε τρόπους ώστε να καταφέρουν να αποκαλύψουν την αλήθεια. Αλλά όπως του λέει και η ίδια, “Νίκο μου, είναι πολύ δύσκολο¨.
Μπαίνοντας σπίτι μου ένιωσα τυχερός που έζησα αυτή την εμπειρία και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην την ξεχάσω ποτέ, γιαυτό και την γράφω εδώ, σαν φόρο τιμής στον άνθρωπο αυτό που αποφάσισε να μου την προσφέρει.
Από τότε έβγαλα τον εξής κανόνα και τον προτείνω ανεπιφύλακτα. Δεν έχει καμία σημασία αν η ιστορία που μοιράζεται ο ταξιτζής μαζί σου είναι αληθινή ή αποκύημα της φαντασίας. Όσο βρίσκεσαι μέσα στο ταξί τα πάντα μπορούν να συμβούν, βρίσκεσαι μέσα σε έναν παράλληλο κόσμο όπου καβαλάς μονόκερους και πολεμάς δράκους και καλό είναι, αυτό να γίνει τρόπος ζωής για όλους μας.
Τότε ο κόσμος θα είναι ένα καλύτερο μέρος, ή τουλάχιστον πιο ενδιαφέρον.
Φωτογραφία via Flickr user Yann Gar.