Φωτογραφία από το άρθρο: Πανηγυρισμοί για το Όχι στο Κέντρο της Αθήνας
Όταν διάβαζα ιστορία στο σχολείο, θυμάμαι να σκέφτομαι -αφελώς- πόσο τυχεροί ήταν οι άνθρωποι που μέσα στους αιώνες έζησαν τις πιο συνταρακτικές σελίδες της, τις οποίες έπρεπε να αποστηθίσω. Οι επαναστάσεις, οι πτώσεις και οι άνοδοι κυβερνήσεων, οι χρεοκοπίες - όλα αυτά μου φαίνονταν σαν ένα παιχνίδι.
VICE Video: To VICE Συναντά τον Γιάνη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Λίγα χρόνια αργότερα, η παραπάνω σκέψη μου επρόκειτο να δοκιμαστεί έντονα, αφού έτυχε να ζήσω την Ελλάδα σε μια από τις πιο έντονες και σίγουρα ιστορικά ενδιαφέρουσες περιόδους της Ιστορίας, τουλάχιστον σε καιρό ειρήνης. Λίγο μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στα τέλη της δεκαετίας του 2000, η ελληνική οικονομία μπήκε στη μεγαλύτερη ύφεση που έζησε ποτέ, χάνοντας τελικά το 25% του ΑΕΠ της, απώλεια που μέχρι σήμερα παραμένει η μεγαλύτερη απώλεια ΑΕΠ κράτους σε καιρό ειρήνης. Για να αποφύγει τη χρεοκοπία, η χώρα μπήκε σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης και χρηματοδότησης. Στο Μνημόνιο. Δηλαδή, δανεισμός με πρωτοφανή και σκληρή λιτότητα, η οποία με τη σειρά της προκάλεσε πρωτοφανείς αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, οδηγώντας στην ασύλληπτη πριν από μερικά χρόνια συνεργασία μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στην επίσης αδιανόητη και ιστορική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, την άνοδο και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και κυρίως, την άνοδο της Αριστεράς, που κατάφερε για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση να σχηματίσει κυβέρνηση με οδηγό το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεργάστηκε με τους ΑΝ.ΕΛ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ