Πέρασα Μερικές Ώρες στο Θρυλικό Λεωφορείο 140

Kοινοποίηση

Δεν είμαι μεγάλος φαν των λεωφορείων, είτε αυτά είναι αστικών συγκοινωνιών είτε τουριστικά. Μάλλον το ότι (σχεδόν καθημερινά) οδηγώ αυτοκίνητο για περίπου δέκα χρόνια, με έχει κάνει να νιώθω κάπως ξένο, αυτό το κατά τ’ άλλα συμπαθές μέσο.

Παρόλαυτα, είναι Παρασκευή μεσημέρι και από όλες τις επιλογές που είχα για αυτήν τη συννεφιασμένη μέρα, αποφάσισα να ζήσω αυτό που πολλοί κάτοικοι της Αττικής περιγράφουν ως το λεωφορείο-μύθος. Για άλλους «φάντασμα» ή «πώς να αποφύγεις σχεδόν όλες τις βασικές οδικές αρτηρίες της Αττικής για να τη διασχίσεις». Ο λόγος, για το λεωφορείο της γραμμής 140.

Videos by VICE

Η συγκεκριμένη γραμμή ενώνει το Πολύγωνο με τη Γλυφάδα. Δύο σημεία που φαινομενικά στον χάρτη δεν θα έπρεπε να έχουν άμεση σύνδεση, όμως το λεωφορείο περνάει μέσα από δέκα διαφορετικούς δήμους εξυπηρετώντας τοπικά τους κατοίκους όλων αυτών των περιοχών. Μάλλον αυτή είναι και η επιτυχία της συγκεκριμένης γραμμής που από τη δεκαετία του ’90 μέχρι τώρα, δεν την έχουν αγγίξει οι αλλαγές δρομολογίων που κατά καιρούς πραγματοποιούνται. Το 140, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΣΑ, έχει τις περισσότερες στάσεις από κάθε άλλη γραμμή. Στην κατεύθυνση προς τη Γλυφάδα έχει 76, ενώ στην κατεύθυνση προς Πολύγωνο ο αριθμός των στάσεων φτάνει τις 90, μιας και ακολουθεί διαφορετική διαδρομή. Συνολικά από Πολύγωνο προς Γλυφάδα και πίσω, καλύπτει ένα μήκος 57 χιλιομέτρων.

Είναι μια χιλιοτραγουδισμένη γραμμή. Δεν είναι τυχαίο πως ένα από τα πιο απολαυσυτικα κομμάτια stand up comedy, έχουν γραφτεί γι’ αυτό το λεωφορείο, από τον Βύρωνα Θεοδωρόπουλο. 

Φτάνω στην αφετηρία της γραμμής στην οδό Πριγκιποννήσων, λίγο πιο πάνω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Το λεωφορείο έχει ακόμα άλλους δύο επιβάτες και ο οδηγός μού λέει ότι φεύγουμε σε δέκα λεπτά. 

Ξεκινάμε. Ανεβαίνουμε τις ανηφόρες του Πολυγώνου με σχετική ευκολία μιας και η κίνηση στους δρόμους εδώ είναι αραιή. Κατηφορίζουμε προς Κηφισίας, που κλασικά πέφτουμε πάνω σε κίνηση, για να περάσουμε απέναντι προς την Κατεχάκη. Στρίβουμε με κατεύθυνση το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να βγούμε στη συνέχεια στην Μεσογείων στο ύψος του νοσοκομείου Γεννηματάς.

Φτάνουμε Πολυτεχνειούπολη, η σύνθεση των επιβατών έχει αλλάξει ήδη αρκετές φορές μιας και εδώ τώρα αποβιβάζονται και επιβιβάζονται φοιτητές και φοιτήτριες. Συνεχίζουμε προς τα νοσοκομεία Παίδων, Αγία Σοφία και την Ιατρική σχολή για να καταλήξουμε μέσω της Ούλωφ Πάλμε στις φοιτητικές εστίες της Πανεπιστημιούπολης. Το 140 προχωράει ακάθεκτο προς το Παγκράτι και ενώ όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει την Υμηττού, κάνει αριστερά και διασχίζει τον Καρέα φτάνοντας και σχετικά κοντά στο Θέατρο Βράχων.

Έχουμε ήδη περάσει από πέντε διαφορετικούς δήμους.

Όσο βρίσκομαι μέσα στο λεωφορείο παρατηρώ πως η σύνθεση των επιβατών αλλάζει με σταθερό ρυθμό μιας και οι περισσότεροι το χρησιμοποιούν για να εξυπηρετηθούν τοπικά στην περιοχή τους και για μικρές αποστάσεις. Επίσης, για κάποιο περίεργο λόγο, η συχνότητα των στάσεων αγγίζει τα μερικά μέτρα σε κάποια σημεία της διαδρομής.

Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας μέσω των ολόιδιων κυκλικών πλατειών της Ηλιούπολης και πλησιάζουμε στον Άλιμο που για πρώτη φορά μετά από μιάμιση ώρα, βλέπουμε θάλασσα. Έχουμε βγει πλέον παραλιακή και το τέρμα είναι μερικά λεπτά μακριά. Αφήνουμε την παραλιακή για λίγο περνώντας δίπλα από το γκολφ Γλυφάδας για να καταλήξουμε ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα, μετά από δύο ώρες στους δρόμους της Αττικής. Η δυνατή φωνή του οδηγού «Τέρμα. Κατεβείτε, κύριε» με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι είμαι ο μοναδικός επιβάτης που ανέβηκε στο 140 από την αφετηρία.

Περιμένω μερικά λεπτά για να πάρω το λεωφορείο της επιστροφής προς το Πολύγωνο, ξεκινάμε στην ώρα μας για μια διαφορετική διαδρομή προς τα την Αθήνα για τις επόμενες δύο ώρες. Στον γυρισμό ήμουν γενικά ο μοναδικός που ανέβηκε στο λεωφορείο στη Γλυφάδα και κατέβηκε στο Πολύγωνο μιας ακόμα και ο οδηγός άλλαξε στα μισά της διαδρομής.

Τέσσερις ώρες μετά, δεν ξέρω αν συμπάθησα περισσότερο τα λεωφορεία της πόλης αλλά το σίγουρο είναι ότι το 140 έχει μπει μέσα στην καρδιά μου και κάθε φορά που θα το συναντώ στον δρόμο σαν οδηγός, θα του παραχωρώ προτεραιότητα. Ελάχιστη ένδειξη σεβασμού.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.

Περισσότερα από το VICE

Ένας Άνδρας Περιγράφει όσα Έζησε σαν Γυναίκα στο Ελληνικό Facebook

Τενίστρια δεν Μπορεί να Σταματήσει να Γελάει Μετά από Γκέλα της Αντιπάλου της και Γίνεται Viral

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Αντιφασίστα

Ακολουθήστε το VICE στο TwitterFacebook και Instagram.