FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Οι Λόγοι που Πολλοί Καλλιτέχνες Παίρνουν Διαζύγιο από τις Μεγάλες Δισκογραφικές

«Δε φταις εσύ αγάπη μου, εγώ φταίω. Χρειάζομαι ένα διάλειμμα...»
Ryan Bassil
Κείμενο Ryan Bassil
London, GB

Στις 14 Απριλίου, ο Childish Gambino τσαντίστηκε. Η εταιρεία του Glass Note, μέλος της Universal Music Group και σπίτι πολλών MOR indie συγκροτημάτων όπως οι Mumford & Sons και Two Door Cinema Club, τα είχε θαλασσώσει με την κυκλοφορία του τελευταίου του βιντεοκλίπ. Αυτή ήταν η τελευταία σε μια σειρά αψιμαχιών ανάμεσα στον Gambino και τη δισκογραφική, που έφθασε στο Twitter ως δυσαρέσκεια: κατάλαβε το διαδίκτυο, το πώς κυκλοφορεί η μουσική και τι ήθελαν οι θαυμαστές του καλύτερα από τη δισκογραφική εταιρεία του. Ήθελε να τον αφήσουν ελεύθερο συμβολαίου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Gambino δεν είναι ο μόνος που δημοσιοποιεί τα θέματα του με τη δισκογραφική. Η MIA απείλησε να διαρρεύσει μόνη το άλμπουμ της Matangi, μέχρι που η εταιρία Interscope αποφάσισε να δουλέψει σοβαρά. Η Angel Haze πήγε ένα βήμα παραπέρα. Τον Δεκέμβριο τουιτάρισε ένα «άντε γαμήσου» στην Island/Republic records και διέρρευσε το πρώτο της άλμπουμ, το Dirty Gold

Η Azealia Banks «κυριολεκτικά παρακάλεσε» να την διώξει η Universal γιατί «δεν ξέρουν ούτε τι ακούνε ή ποιον» και η Sky Ferreira προσφάτως αποκάλυψε ότι το διάστημα που έμεινε στην ΕΜΙ-όπου ηχογράφησε τρία άλμπουμ, κανένα από τα οποία δεν κυκλοφόρησε- χαρακτηριζόταν από το γεγονός ότι «55αρηδες μου έλεγαν τι ήθελαν να ακούσουν οι άνθρωποι της ηλικίας μου». Είναι εύκολο να ακυρώσεις έναν καλλιτέχνη αποκαλώντας τον 'drama queen’, αλλά όταν αυτού του είδους το πρόβλημα είναι τόσο σύνηθες, είναι σαφές ότι υπάρχει πρόβλημα-όλοι οι καλλιτέχνες έχουν υπογράψει με μεγάλες εταιρίες και είναι δυσαρεστημένοι με την έλλειψη καλλιτεχνικού ελέγχου. Αυτή η απογοήτευση δεν είναι καινούριο πράγμα. Από τις πρώτες μέρες του ροκ εν ρολ, οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες-κάποτε θυγατρικές εταιριών με οικιακές συσκευές ή τηλεοπτικούς σταθμούς-έκαναν αγώνα για να συμβαδίζουν με το δυναμισμό της μουσικής βιομηχανίας.  Για κάθε πρωτοποριακό καλλιτέχνη της δεκαετίας του ’50 και του ’60, υπήρχαν εκατοντάδες συγκροτήματα μιμητές που συχνά εκτελούσαν τα ίδια τραγούδια, ελπίζουν να ανέβουν στο τρένο της επιτυχίας του γνωστότερου καλλιτέχνη. Οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες ήταν σταθερά απρόθυμες να αγκαλιάσουν και να επενδύσουν στην καινοτομία. Συχνά προτιμούσαν να περιμένουν από ανεξάρτητες εταιρίες όπως οι Motown και Stax να βουλιάξουν ή να επιπλεύσουν κι έπειτα να τις εξαγοράσουν. Παραμέλησαν την τεχνολογική καινοτομία επίσης. Μπήκαν τελευταίες στο παιχνίδι, όταν άλλες νεοσύστατες εταιρίες- MySpace, iTunes, Soundcloud- είχαν και εναλλακτικές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η ατελείωτη γραφειοκρατία των μεγάλων δισκογραφικών έγινε ανεκτή πολύ καιρό. Οι καλλιτέχνες στηρίζονταν στην επιρροή του μάρκετινγκ τους και το μονοπώλιο της διανομής μεγάλης κλίμακας. Αλλά αυτό άλλαξε. Οι ανεξάρτητοι καλλιτέχνες μπορούν να είναι το ίδιο, εάν όχι περισσότερο, επιτυχημένοι από εκείνους στις μεγάλες δισκογραφικές και έχουν αρχίσει να αμφισβητούν το εάν οι εν λόγω εταιρείες προσφέρουν αρκετά ως αντιστάθμισμα για τις καλλιτεχνικές θυσίες.

Βασικό θέμα είναι το εάν οι καλλιτέχνες μπορούν να προωθήσουν τον εαυτό τους καλύτερα από τις εταιρείες τους. Οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες βοηθούν τους καλλιτέχνες να μπουν στις ραδιοφωνικές playlists, τα μουσικά κανάλια και τα τηλεοπτικά σόου, κάτι που οι ανεξάρτητες εταιρίες στο παρελθόν έδιναν μάχη για να το πετύχουν. Ωστόσο οι σημερινοί μουσικοί μπορούν να διαβάσουν καλύτερα το κοινό τους, είναι σε θέση να κυκλοφορήσουν τη μουσική τους υπεύθυνα και άμεσα. Εάν δείτε τα βρετανικά singles charts, καλλιτέχνες όπως οι SecondCity (σήμερα Νο1), Mr. Probz (σήμερα Νο2) και Kiesza (κυκλοφόρησε το τρίτο σε ταχύτητα πωλήσεων single του 2014) έκαναν όλοι hits αντιδρώντας γρήγορα στη θετική υποδοχή που είχαν στα κλαμπ και δούλεψαν με ανεξάρτητες εταιρίες για να οργανώσουν την ταχεία κυκλοφορία της μουσικής τους. Οι μεγάλες δισκογραφικές έχουν την τάση να προσκολλώνται στις άκαμπτες ημερομηνίες κυκλοφορίες-συχνά ιεραρχώντας το συμφέρον της εταιρίας πάνω από του καλλιτέχνη- καθυστερώντας, για παράδειγμα, τον δίσκο ενός καλλιτέχνη έτσι ώστε η εταιρία να μπορεί να εστιάσει σε κάτι άλλο που έχει προτεραιότητα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι μεγάλες δισκογραφικές ρίχνουν πολλά λεφτά στο διαδικτυακό μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις προσπαθώντας να βοηθήσουν τους καλλιτέχνες να αποκτήσουν θαυμαστές πριν καν αρχίσουν να παίζουν στο ραδιόφωνο. Το πρόβλημα είναι ότι μπορεί να παραπλανηθούν από τα οφέλη. Πάρτε το Soundcloud το οποίο οι ιδρυτές του είχαν οραματιστεί ως το εγχείρημα «που θα διορθώσει ένα από τα κακώς κείμενα των ιστοσελίδων»: την εύκολη κοινοποίηση των κομματιών. Είναι το καλύτερο εργαλείο για την ανακάλυψη νέων καλλιτεχνών. Ο αλγόριθμος κοινωνικής δικτύωσης της υπηρεσίας βοηθάει άγνωστους μουσικούς να δώσουν χιλιάδες παραστάσεις, ενώ τα links του Soundcloud κοινοποιούνται στο Twitter περισσότερο από οποιασδήποτε άλλης μουσικής υπηρεσίας-υπερισχύει του Spotify κατά 30 εκατομμύρια κοινοποιήσεις. Είναι επίσης ο πιο ομαλός τρόπος για τους online μπλόγκερ και δημοσιογράφους να καθιερώσουν τη μουσική που θέλουν να ακούτε, χωρίς όμως να είναι υποκατάστατο του streaming ή της αγοράς ενός δίσκου.

Παρόλα αυτά, οι μεγάλες δισκογραφικές αγνοούν το Soundcloud γιατί σε αντίθεση με τα Spotify, iTunes και YouTube, δεν έχει άμεση οικονομική απόδοση τύπου pay-per-listen. Μια εταιρεία όπως η Island Records, για παράδειγμα, αποφεύγει να προωθεί μέσω Soundcloud νέους καλλιτέχνες όπως η Nina Nesbitt και Woodkid ή και γνωστότερους καλλιτέχνες όπως οι The Weeknd και Angel Haze, επιλέγοντας λιγότερο κοινόχρηστα λυρικά βίντεο [ήχος μόνο], βιντεοκλίπ και αποκλειστικότητες στο Spotify. Για τους νέους καλλιτέχνες που δεν έχουν ακόμα οικοδομήσει ισχυρό κοινό, αυτό είναι επικίνδυνο. Οι προτάσεις του Spotify για νέα μουσικά κομμάτια -ακούσατε DMX, εδώ έχουμε ένα άλμπουμ από τον Will Smith- δεν έχουν αποτέλεσμα. Ομοίως, πότε ήταν η τελευταία φορά που ανακαλύψατε ένα νέο κομμάτι από έναν εντελώς καινούριο καλλιτέχνη στο YouTube χωρίς να τον έχει συστήσει κάποιος φίλος ή μπλογκ;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Το Soundcloud συγκέντρωσε 60 εκατομμύρια δολάρια, νωρίτερα αυτή τη χρονιά, και θέλει να κάνει συμφωνίες με τις μεγάλες εταιρείες ώστε να διατίθενται περισσότερα μουσικά κομμάτια μέσω της αναμφισβήτητα καλύτερης υπηρεσίας. Ας ελπίσουμε ότι οι μεγάλες δισκογραφικές δεν θα χάσουν το πλοίο αυτή τη φορά.

Πολλοί καλλιτέχνες ακόμα ενοχλούνται με τις μεγάλες δισκογραφικές γιατί όταν κάνουν τη δουλειά τους σωστά, έχει αποτέλεσμα. Η οπτική υπερβολή της Beyonce-αν και καινοτόμα, δεν ήταν ρίσκο επειδή είναι η Beyonce, γαμώτο-απέδειξε τι μπορεί να κάνει ο προϋπολογισμός μιας μεγάλης δισκογραφικής. Το άλμπουμ ήταν το γρηγορότερο σε πωλήσεις στην ιστορία του iTunes και έδειξε πως οι μεγάλες δισκογραφικές μπορούν ακόμα να κάνουν σωστά τη δουλειά τους για το είδος του καλλιτέχνη για τον οποίο η μεγάλη παραγωγή έχει αξία, οι πολυτελείς περιοδείες και το εντατικό μάρκετινγκ είναι ζωτικής σημασίας. Κανείς δεν υπονοεί ότι ο Olly Murs πρέπει να υπογράψει με την ανεξάρτητη εταιρεία Ninja Tune.

Αλλά υπάρχει μια μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών -που συνεχώς διευρύνεται- ιδιαιτέρως στην hip-hop, ηλεκτρονική μουσική και την indie, οι οποίοι διαπιστώνουν ότι μπορούν να έχουν μεγαλύτερη επιτυχία μέσω των ανεξάρτητων αντί των μεγάλων δισκογραφικών.

Υπάρχει προηγούμενο με το άλμπουμ AM  των Arctic Monkeys και το 21 της Adele το οποίο λατρεύει η γιαγιά μου αλλά το ακούει μέχρι θανάτου και ο μέχρι πρότινος συγκάτοικος μου. Το 21 είναι το τέταρτο σε πωλήσεις άλμπουμ όλων των εποχών. Καθιέρωσε την Adele στη μουσική ιστορία και αύξησε τον τραπεζικό λογαριασμό της XL από 3 σε 32 εκατομμύρια λίρες σε διάστημα 12 μηνών.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όπως επισήμανε και η Guardian το 2011, η εμπιστοσύνη που έδειξε η XL Recordings στην Adele έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην επιτυχία της.

Της έδωσαν την ελευθερία να διαλέξει με ποιον θα συνεργαστεί, να επιλέξει ποια κομμάτια θα κυκλοφορήσουν ως single και να έχει λόγο στο πως θα προωθηθεί στην αγορά η δουλειά της. Η XL την εμπιστεύτηκε ακόμα και στη δυνητικά επιζήμια απόφαση να μην παίξει σε μουσικά φεστιβάλ. Στην αρχή η Adele έδωσε μάχη για να ξεχωρίσει από το πλήθος, αλλά μετά ήταν απόφαση της να υπογράψει με την XL που τελικά την βοήθησε να πάρει την θέση της ως αξιόπιστη καλλιτέχνιδα. Αρκεί να πω, ότι πιθανώς δεν θα την δούμε να κάνει διαφήμιση για την Diet Coke κάνοντας βόλτες στο στούντιο με το ποδήλατο της.

Αυτή η εμπιστοσύνη, δηλαδή το να επιτρέπεται στον καλλιτέχνη να δουλεύει με τον τρόπο που θέλει, δίνει όλο και καλύτερα αποτελέσματα μετά την επιτυχία της Adele. Οι London Grammar, που επίσης είναι σε ανεξάρτητη, κυκλοφόρησαν τον άλμπουμ τους πέρυσι και έφθασε στο Νο2 στο chart- μια ιστορία επιτυχία που όπως λένε θα ήταν αδύνατη μέσω μιας μεγάλης δισκογραφικής, όπου δεν θα ήταν σε θέση να ακονίσουν τη στιχουργική τους δεινότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Jazz Summers, ο οποίος είναι συνιδρυτής της εταιρίας μάνατζμεντ του συγκροτήματος, έχει επίσης δηλώσει ότι το να μην υπογράψουν με μια μεγάλη δισκογραφική στη Βρετανία τους βοήθησε να ενισχύσουν τα διαπιστευτήρια τους σε διεθνές επίπεδο, δίνοντας τους χρόνο για να οικοδομήσουν το κοινό τους. Το συγκρότημα σκαρφάλωσε στα charts σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, μπαίνοντας στο top ten σε Γερμανία, Αυστραλία, Βέλγιο και Γαλλία. Η προσέγγιση ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη μιας μεγάλης δισκογραφικής επίσης: το άλμπουμ δεν διατίθεται στο Spotify αλλά έχουν ένα σωρό κυκλοφορίες στη σελίδα τους στο Soundcloud.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μίλησα με τον David Dollimore, MD στο Ministry Of Sound και τον ρώτησα που βλέπει να μετατοπίζεται η μουσική βιομηχανία.

Noisey: Πολλοί από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων χρόνων (Adele, Arctic Monkeys, London Grammar, Radiohead) έχουν κυκλοφορήσει μέσω ανεξάρτητων εταιριών. Πως μετατοπίζεται η δυναμική μεταξύ των μεγάλων και των ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιρειών αυτή τη στιγμή; 

David: Οι ανεξάρτητες μπορούν να ανταποκριθούν πολύ πιο γρήγορα από μια μεγάλη εταιρεία, η αναλογία είναι αυτή ενός ταχύπλοου με ένα σουπερτάνκερ, με το τελευταίο να χρειάζεται ένα μίλι για να κάνει στροφή. Οι καλλιτέχνες έχουν γίνει πιο σοφοί όσο αφορά στο ότι εάν υπογράψουν ένα ΜΕΓΑΛΟ συμβόλαιο με μια μεγάλη δισκογραφική αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι θα τα καταφέρουν. Υπογράφοντας με μια ανεξάρτητη συνήθως σημαίνει ότι θα είσαι η πρώτη και πάνω από όλα «προτεραιότητα της». Έχεις μια εξατομικευμένη ομάδα που τρέχει το πρότζεκτ σου. Πίεση θα υπάρχει πάντα για να παραδώσεις εξαιρετική μουσική αλλά δεν θα είσαι σε ένα μεγάλο ρόστερ καλλιτεχνών που ανταγωνίζονται για να τραβήξουν την προσοχή της εταιρείας σου.

Με ποιο τρόπο ήταν διαφορετική η προσέγγιση σας από εκείνη μιας μεγάλης δισκογραφικής στην περίπτωση των London Grammar;

Τοποθετήσαμε τη σωστή ομάδα γύρω τους και έπειτα, το πιο σημαντικό, δώσαμε το χρονοδιάγραμμα και συνεργαστήκαμε στενά για την ανάπτυξη τους. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες όταν υπογράφουν ένα συμβόλαιο δεν είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι ή ποιος είναι ο ήχος τους. Χρειάζεται χρόνος για να εξελιχθείς και ιδιαιτέρως με τους LG, τους δώσαμε την απαραίτητη ελευθερία για να αναπτυχθούν. Το Ministry μπορεί να προσφέρει στους νέους καλλιτέχνες μια α λα καρτ λίστα επιλογών και το χώρο να αναπτυχθούν. Δεν είμαστε σαν τις άλλες δισκογραφικές εταιρείες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ένα σωρό καλλιτέχνες σε μεγάλες εταιρίες είναι δυσαρεστημένοι με τον τρόπο που τους συμπεριφέρονται. Πότε μια δισκογραφική πρέπει να παρέμβει και να πει στον καλλιτέχνη ότι αυτό που κάνει είναι λάθος;

Πρέπει να οικοδομηθεί τόσο η εμπιστοσύνη όσο και ο αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στην εταιρεία και τους καλλιτέχνες. Εάν λείπει κάτι από τα δυο, τότε πως θα προχωρήσει το πρότζεκτ; Το Ministry προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να συμβουλεύσει τους καλλιτέχνες του με ειλικρίνεια και έπειτα να τους δώσει τη μέγιστη στήριξη. Πιστεύουμε ότι έχουμε τη σωστή ισορροπία. Ναι, είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι θα υπάρξει κάποια διαφωνία στην πορεία της συνεργασίας αλλά αυτό είναι μέρος του ταξιδιού που κάνουμε. Θέλουμε ο καλλιτέχνης να έχει φωνή και κάτι να πει!

Πόσο σημαντικό είναι το Soundcloud;

Χρησιμοποιούμε το SoundCloud ως κανάλι «ανακάλυψης» για τους νέους καλλιτέχνες μας και τα singles. Επιτρέπουμε στο συγκρότημα να ανεβάσει επεξεργασμένες εκδόσεις μερικών κομματιών για προώθηση και ανακάλυψη. Το Soundcloud είναι πρόβλημα λόγω της δωρεάν υπηρεσίας streaming στα κινητά και επειδή κανείς δεν πληρώνει! Αλλά δεν πιστεύουμε ότι αυτές οι βερσιόν χρησιμοποιούνται ως εναλλακτική στην αγορά ή την ακρόαση μέσω μιας νόμιμης υπηρεσίας όπως η iTunes.

Δεν είναι μόνο οι London Grammar που έκαναν τεράστια επιτυχία μέσω μιας ανεξάρτητης εταιρίας. Άλλοι καλλιτέχνες δίνουν βάση σε μια προσέγγιση που ωφελεί τόσο τον καλλιτέχνη από την άποψη της έκθεσης, όσο και την εταιρία από την άποψη των πωλήσεων. Ο Route 94 που έχει ένα τεράστιο κοινό στο Soundcloud, έφθασε στο Νο1 με ένα single που κυκλοφόρησε στο Rinse FM. Έχουμε ήδη αναφέρει τους Kiesza, Mr Probz, και SecondCity. Ο ανεξάρτητος τομέας έχει ενισχυθεί από μια σειρά προσφάτων ιστοριών επιτυχίας και οι καλλιτέχνες έχουν αποδείξει-περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φάση της ιστορίας- ότι όχι μόνο αντιλαμβάνονται τι θέλει η βάση του κοινού τους, αλλά και πως μπορούν να τους δώσουν μόνοι τους.

Με το να καθυστερούν την κυκλοφορία δίσκων, να προσπαθούν να ελέγξουν την αισθητική μάρκετινγκ των καλλιτεχνών και να μην προωθούν τη μουσική στα σωστά μέρη, οι μεγάλες δισκογραφικές μερικές φορές κάνουν έναν άστατο κοινό να χάσει το ενδιαφέρον του για τους καλλιτέχνες τους. Στο παρελθόν, οι καλλιτέχνες συνήθιζαν να υπογράφουν με μια ανεξάρτητη δισκογραφική, εάν ήθελαν να είναι κουλ και με μια μεγάλη εάν ήθελαν να βγάλουν χρήματα. Αλλά αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και υπάρχει μια νέα γενιά καλλιτεχνών των οποίων η ακεραιότητα, η ανεξαρτησία και ο υγιής τραπεζικός λογαριασμός δεν χρειάζεται να αποκλείουν το ένα το άλλο.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter Facebook και Instagram.