Συνέντευξη με έναν Έλληνα του Κιέβου

«Αυτοί που βρίσκονται στις διαδηλώσεις δεν είναι τρομοκράτες. Είναι απλοί άνθρωποι που κατέβηκαν στο κέντρο της πόλης για να διεκδικήσουν αυτό που τους ανήκει», είναι οι πρώτες λέξεις που μου αναφέρει ο Σέργιος Χαντελίδης, ένας Έλληνας που μεγάλωσε στην Ουκρανία και μετά από μια ενδιάμεση στάση στην Ελλάδα, επέστρεψε στο Κίεβο στα μέσα της δεκαετίας του '90.

Παρά τις δυσκολίες στις τηλεφωνικές επικοινωνίες -πρέπει να κάλεσα πάνω από 20 φορές για να πιάσω γραμμή- και τα δεκάδες τηλέφωνα που δέχεται καθημερινά από συγγενείς και φίλους που δικαίως ανησυχούν, ο 52χρονος έμπορος, δεν δίστασε λεπτό να μου μιλήσει. Ευτυχώς η ενεργή συμμετοχή του με το ελληνική κοινότητα, ως εκπρόσωπος της ελληνικής ομοσπονδίας στο Κίεβο, είναι το στοιχείο που διατηρεί σε υψηλό επίπεδο τη μητρική του γλώσσα.

Φανερά ανήσυχος για τα όσα συμβαίνουν, συγκλονισμένος από τα όσα βλέπει, με τους δεκάδες νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες, προσπαθεί να μου εξηγήσει τι συμβαίνει τα τελευταία 24ωρα στην Ουκρανία. Την βασανισμένη χώρα που αυτές τις μέρες γράφεται ακόμη μία ιστορική περίοδος: «Τα όσα βλέπετε και εσείς στα ΜΜΕ γίνονται στο κέντρο του Κιέβου, σε μια κλίμακα 3-4 χιλιομέτρων γύρω από το Κυβερνητικό κτίριο. Δίπλα είναι το κοινοβούλιο και το προεδρικό κτίριο. Προς το παρόν δεν γίνονται πλέον καταλήψεις. Το πιο σοβαρό ζήτημα είναι οι πυροβολισμοί. Ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας πυροβολούν τον κόσμο που είναι συγκεντρωμένος. Υπάρχουν ακόμη και ελεύθεροι σκοπευτές. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει! Χθες βρέθηκα μαζί με φίλους στο κέντρο της πόλης και αγόρασα κάποια αναγκαία πράγματα που ζητούν οι διαδηλωτές. Κοντά, στην ίδια περιοχή, υπάρχει και μια εκκλησία, του Αγίου Μιχαήλ. Εκεί συγκεντρώνουν είδη πρώτης ανάγκης (τρόφιμα, φάρμακα κτλ, ειδικά γυαλιά για τα δακρυγόνα) για τους διαδηλωτές. Από χθες το απόγευμα μέχρι και σήμερα το πρωί τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Η πρώτη απόφαση του προέδρου, να μην συγκληθεί η συνεδρίαση του κοινοβουλίου, ήταν αυτή που πυροδότησε εκ νέου την κατάσταση».

Την ώρα της συνομιλίας μας, το μεσημέρι της Πέμπτης, βρισκόταν σε εξέλιξη η κρίσιμη συνεδρίαση του ουκρανικού Κοινοβουλίου.  Τελικά, ποιοι είναι οι διαδηλωτές και τί ζητούν, τον ρώτησα. «Οι διαδηλωτές ζητούν ένα μόνο πράγμα: Να φύγει ο πρόεδρος και να πάρει πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση η χώρα. Είμαστε εν αναμονή του Συμβουλίου και ελπίζω ότι θα βρεθεί  λύση. Παρά τα όσα συμβαίνουν, δεν πιστεύω ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε εμφύλιο πόλεμο. Υπάρχει η μαζική προπαγάνδα, κυρίως των ρώσικων ΜΜΕ, που παρουσιάζει τους διαδηλωτές σαν τρομοκράτες ή φασίστες. Είναι απλός κόσμος. Κόσμος του χωριού. Είναι άνεργοι, εξαθλιωμένοι που αναζητούν μια καλύτερη μέρα. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στη χώρα είναι πάρα πολύ άσχημη, χειρότερα από την Ελλάδα. Μπορεί η ανεργία να μην βρίσκεται στα επίπεδα της Ελλάδας αλλά οι περισσότεροι είναι αναγκασμένοι να ζουν με μέσο όρο τα 150 ευρώ».

Σύμφωνα με τον ίδιο οι διαδηλωτές δεν διαθέτουν όπλα. «Σίγουρα όμως είναι καλά οργανωμένοι» μου αναφέρει: «Αυτό που είδα είναι μόνο μολότοφ. Είναι το μόνο όπλο που είδα. Το ζήτημα είναι ότι έχουν σκοτωθεί πάρα πολλοί διαδηλωτές. Τα ασθενοφόρα δεν προλαβαίνουν να τους μεταφέρουν. Υπάρχουν πολλά οχήματα των πρώτων βοηθειών αλλά και αυτά δεν αρκούν για να προσφέρουν βοήθεια σε όλους. Γι αυτό και αρκετοί μεταφέρονται με ιδιωτικά αυτοκίνητα. Όλοι οι νεκροί είναι από πυροβολισμούς όπλων. Επαγγελματικές εκτελέσεις. Χτυπήματα στο κεφάλι και στην καρδιά από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας. Είναι φοβερό να βλέπεις νεκρούς νέους ανθρώπους. Μια κοπέλα 16 χρονών ήρθε χθες από το Χάρκοβο και η αστυνομία την σκότωσε σήμερα», μου λέει και αναστενάζει.

«Μένω 15 λεπτά μακριά από το κέντρο της πόλης αλλά τα πυρά των όπλων ακούγονται μέχρι εδώ. Και ο καπνός από τις φωτιές φαίνεται από το σπίτι μου. Υπάρχουν εθελοντές για αίμα, ο κόσμος σπεύδει να βοηθήσει. Για να καταλάβεις υπάρχει λίστα εθελοντών για 3 μέρες».

Την ίδια ώρα, μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα οδοφράγματα, τους νεκρούς και τους τραυματίες, τους πυροβολισμούς και τις συγκρούσεις ο κόσμος μάλλον έχει αρχίσει να ανησυχεί όπως μου λέει ο Σέργιος στην τρίτη προσπάθεια της επικοινωνίας μας καθώς οι τηλεφωνικές γραμμές δεν αντέχουν για πολλά λεπτά: «Μακριά από το κέντρο -και το επίκεντρο ουσιαστικά των διαδηλώσεων- δεν μπορείς να αντιληφθείς το μέγεθος των αντιδράσεων. Ήδη όμως συναντάς ουρές αυτοκινήτων στα βενζινάδικα, ο κόσμος βγάζει όσα χρήματα μπορεί από τα ATM και αγοράζει προμήθειες, όπως αλάτι, ψωμί, ζάχαρη, μακαρόνια, τρομαγμένος για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Αρκετοί έχουν αποχωρήσει για τα χωριά τους και ειδικά σήμερα η φυγή Ουκρανών προς την επαρχία έχει αυξηθεί.

Κάποια εμπορικά καταστήματα λειτουργούν κανονικά από την άλλη πλευρά είναι κλειστές οι τράπεζες, όλες οι δημόσιες υπηρεσίες, τα δικαστήρια, τα σχολεία και το μετρό αν και για το τελευταίο υπάρχει μια ανακοίνωση ότι θα λειτουργήσει από σήμερα το βράδυ. Ευτυχώς λειτουργούν τα νοσοκομεία»…