Η Μέρα που το Ελληνικό Ποδόσφαιρο Έχασε την Αθωότητά του

Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου, 1981. Το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης» είναι κατάμεστο -άνθρωποι κάθε ηλικίας πλημμυρίζουν τις εξέδρες του φαληρικού σταδίου, ήδη από τις 12.00 το μεσημέρι. Το ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ ξεκινά σε τρεις ώρες. Ο αθλητικός Τύπος της εποχής κάνει λόγο για «Σύγκρουση Γιγάντων». Ο Ολυμπιακός είναι μπροστά στη βαθμολογία, δύο βαθμούς, το παιχνίδι είναι εξόχως κρίσιμο και ο κόσμος ανυπομονεί να παρακολουθήσει τους Σαργκάνη, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Γαλάκο και Νοβοσέλατς, κόντρα στους Μαύρο, Μπάγεβιτς, Αρδίζογλου, Μανωλά, Ελευθεράκη.

Ο Ολυμπιακός επιβάλλει έναν καταιγιστικό ρυθμό ήδη από την αρχή του αγώνα - σύντομα θα έρθουν τα πρώτα τέρματα. Ο Γαλάκος είναι σε εξαιρετική κατάσταση -σημειώνει χατ-τρικ-, οι Κουσουλάκης, Ορφανός, Βαμβακούλας τον πλαισιώνουν θριαμβευτικά. Ο κόσμος παραληρεί στις εξέδρες, το τελικό 6-0 γεννά ηλεκτρισμένα συνθήματα, περισσότεροι από 35.450 άνθρωποι πανηγυρίζουν ντελιριακά. Κάποιοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού θέλουν να βρεθούν κοντά στο πιο δυναμικό κομμάτι της εξέδρας μετά το τέλος του αγώνα, ανάμεσά τους και ο πρωταγωνιστής του ματς, Μάικ Γαλάκος. Δεκάδες άνθρωποι μετακινούνται από τη θύρα 7 για να αποθεώσουν τον άνθρωπο που χάρισε μια ιστορική νίκη στους Πειραιώτες.

Αίφνης, ένας οπαδός γλιστρά σε κάποιο μαξιλαράκι - πέφτει άτσαλα στα σκαλιά. Σύντομα ένα φονικό ντόμινο ξεκινά, κόσμος πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς να μπορούν να δουν τι συμβαίνει μπροστά. Επικρατεί το αδιαχώρητο, οπαδοί συνωστίζονται μέσα σε ελάχιστο χώρο, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ασφυξίας για όσους είχαν εγκλωβιστεί κοντά στις πόρτες. Μέσα σε λίγα λεπτά, 19 άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους, ενώ δεκάδες είναι οι τραυματίες. Λίγοι αστυνομικοί προσπαθούν να ξεκολλήσουν ένα τουρνικέ, για να απεγκλωβιστεί ο κόσμος. Μέσα στο γήπεδο ουδείς μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος της τραγωδίας.

Λίγο μετά τις 17.00, δεκάδες νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται στο Τζάνειο νοσοκομείο του Πειραιά - κάποιοι με περιπολικά, άλλοι με ασθενοφόρα. Δίνεται εντολή για γενική κινητοποίηση, ενώ κόσμος απ' όλη την Αθήνα συρρέει έξω από το Τζάνειο αγωνιώντας. Γονείς, παιδιά, φίλοι γυρεύουν να μάθουν αν οι άνθρωποι τους είναι καλά, αλλά και τι συνέβη στο γήπεδο. Λίγο πριν από τις 18.00, η κρατική τηλεόραση διακόπτει το πρόγραμμά της και μεταδίδει τις πρώτες πληροφορίες για την τραγωδία, κάνοντας παράλληλα έκκληση να ενισχυθεί το προσωπικό του νοσοκομείου και με άλλους γιατρούς. Η ώρα κυλά και ολοένα περισσότερα ασθενοφόρα διακομίζουν ανθρώπους τόσο στο Τζάνειο νοσοκομείο όσο και στο Κρατικό Πειραιώς, το οποίο βρίσκεται επί ποδός υποδεχόμενο βαριά τραυματίες.

Στην τηλεόραση πραγματοποιείται νέα έκκληση, αυτή τη φορά για αιμοδότες. Πλήθος κόσμου σπεύδει να βοηθήσει, ανάμεσά τους και κάποια πληρώματα περιπολικών που προσέρχονται στα νοσοκομεία να δώσουν αίμα για τους τραυματίες. Κοντά στις 20.00 ανακοινώνονται τα ονόματα των πρώτων θυμάτων. Είναι τρία νέα παιδιά, μεταξύ 18 και 20 ετών: οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Σύντομα, προστίθενται κι άλλα ονόματα στο ιατρικό δελτίο. Ο τραγικός απολογισμός φτάνει τους 20 νεκρούς (21 συνολικά, αφού έξι μήνες αργότερα προστέθηκε ένας ακόμα οπαδός στον κατάλογο των θυμάτων). Η οργή του κόσμου ξεχειλίζει από την πρώτη στιγμή -εκατοντάδες φίλοι του Ολυμπιακού ανεβαίνουν στο γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης» για να αναζητήσουν τους υπεύθυνους. Θα βρεθούν, όμως, αντιμέτωποι με μια διμοιρία των ΜΑΤ.

Όλοι, τις επόμενες ημέρες, περιμένουν από την ελληνική πολιτεία και τη δικαιοσύνη να ερευνήσουν σε βάθος και να φωτίσουν το συμβάν που στοίχισε τη ζωή σε 21 ανθρώπους. Παρά τις φλογερές εξαγγελίες των πολιτικών, βέβαια, οι ηθικοί αυτουργοί της τραγωδίας παραμένουν ατιμώρητοι ως τις μέρες μας, αφήνοντας μια ανοιχτή πληγή στο σώμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια πληγή που δεν επουλώθηκε ποτέ και που κατέστρεψε ολόκληρες οικογένειες. Ανάμεσά τους και εκείνη του 14χρονου Παναγιώτη Τουμανίδη, του νεαρότερου θύματος της Θύρας 7. Σήμερα, 36 χρόνια μετά, πολλά ερωτήματα συνεχίζουν μάταια να γυρεύουν πειστικές απαντήσεις.

Περισσότερα από το VICE

«Ηρέμησε Αγόρι μου, Ούτε Εμείς σε Θέλουμε» - Η Ιστορία Ενός Ι5 Ψυχολογικού στον Ελληνικό Στρατό

H Ιστορία του Κωνσταντίνου Πάσσαρη, του πιο Σκληρού Κακοποιού της Ελλάδας

H Γενιά του 2000 Δεν Γουστάρει Αλκοόλ και Ναρκωτικά