Κάναμε Πρωτοχρονιά με τις Γυναίκες που Κρατούνται Χωρίς να Έχουν Κάνει Τίποτα

Φωτογραφίες: Θανάσης Καμβύσης

Κρατούνται σε ορισμένες περιπτώσεις επειδή δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα παραμονής στη χώρα ή επειδή αυτά έληξαν και δεν κατάφεραν να τα ανανεώσουν. Στο Ελληνικό βρισκόταν και η Σάναα Ταλέμπ, η μετανάστρια που κρατήθηκε για περισσότερο από 12 μήνες και βρέθηκε λίγο πριν την απέλαση χωρίς καν να έχει εξεταστεί το αίτημα της για άσυλο στη χώρα. Η υπόθεση της Ταλέμπ είναι μόνο μια από τις περιπτώσεις που επιδιώχθηκε έκδοση αποφάσεων «επιστροφών» για ανθρώπους που έχουν εκδηλώσει βούληση κατάθεσης αιτήματος ασύλου. Το κέντρο κράτησης έχει κατηγορηθεί για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ αυτών και υποθέσεις ανήλικων κοριτσιών που αντί να κρατούνται σε ειδικές δομές κατάλληλες για ανήλικα παιδιά όπως ορίζει η νομοθεσία, βρέθηκαν κυριολεκτικά φυλακισμένες χωρίς κανένα απολύτως λόγο.

Την ώρα που περπατάμε προς το κέντρο ο κόσμος αυξάνεται. Η διαδρομή είναι γεμάτη από τεράστιες μονοκατοικίες με επιβλητικούς κήπους, κρυφούς φωτισμούς και χλιδή. Το κέντρο κράτησης, είναι ένα μικρό παραμελημένο προκάτ οικοδόμημα ανάμεσα σε σπίτια εκαντοντάδων χιλιάδων ευρώ. Η τόσο έντονη αντίθεση των εκ διαμέτρου αντίθετων κόσμων που έχεις τη δυνατότητα να παρατηρήσεις, σου καρφώνει στο μυαλό ένα και μόνο πράγμα: Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο αδικία.

Όταν πια φτάνουμε υπάρχουν περίπου 300 με 400 άτομα όλων των ηλικιών. Άνθρωποι 40 και 50 ετών είναι εδώ φωνάζοντας συνθήματα υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών, ενώ ορισμένοι σπρώχνουν δυνατά την καγκελένια πόρτα που ενώνει την περιμετρική περίφραξη του κέντρου. Το κάλεσμα της συλλογικότητας ανέφερε πως «Οι συνθήκες που επικρατούν μέσα σε αυτές τις φυλακές είναι δραματικές (έλλειψη φαγητού, γιατρών, φαρμάκων, ρουχισμού κ.ά.). Σ' αυτά τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης που έχουν στηθεί για να "φιλοξενούν" μετανάστες, οι κρατούμενοι παραμένουν χωρίς να γνωρίζουν πόσο θα διαρκέσει ο εγκλεισμός τους, χωρίς να καταλάβουν το λόγο που είναι φυλακισμένοι, βιώνοντας καθημερινά τον εξευτελισμό από τους ανθρωποφύλακες». Η περίπτωση της ανήλικης 14χρονης Αφγανής κοπέλας που στις 2 Αυγούστου έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, το επιβεβαιώνει. Ακούγοντας κάποιους να μιλούν γι' αυτό, άλλη μια συνειδητοποίηση μουδιάζει το μυαλό σου: Η γνώση πως οι δομές που κρατούνται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που έχουν εγκλώβιστεί στην Ελλάδα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ανθρώπινες.

Ακόμη και το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ μετά από μια επίσκεψη που μόνο υποκριτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, είχε διαπιστώσει πως «Πολλές από τις κρατούμενες βρίσκονται ήδη πολλά χρόνια στην Ελλάδα και ενώ θα μπορούσαν να αιτηθούν άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς ή εξαιρετικούς λόγους, δεν διαθέτουν την απαραίτητη νομική ενημέρωση και συνδρομή». Και είχε αναφέρει: «Ως Τμήμα Δικαιωμάτων, εκφράζουμε για μια ακόμη φορά την αντίθεσή μας στην ύπαρξη κέντρων κράτησης. Πέραν τούτου όμως, θέλουμε να επισημάνουμε ότι η κράτηση, σε κάθε περίπτωση, με βάση τη νομοθεσία, είναι μέτρο έσχατο, εξατομικευμένο, και δεν μπορεί να υπερβαίνει το διάστημα των έξι μηνών».

Όσο το βράδυ βρίσκεται σε εξέλιξη, τα συνθήματα γίνονται περισσότερα. Ανά διαστήματα οι φωνές των γυναικών που αρχίζουν να δυναμώνουν όταν αντιλαμβάνονται πως έχει συγκεντρωθεί κόσμος γι' αυτές έξω από το κέντρο αντηχούν στην σχεδόν ανυπόφορη ησυχία της περιοχής. Οι περισσότεροι τους απαντούν με συνθήματα σε διάφορες γλώσσες, κυρίως αγγλικά. Η λέξη που ακούγεται περισσότερο και από τις δύο πλευρές είναι η λέξη solidarity.

H ώρα έχει περάσει. Κοντεύει 12. Κανείς από όσους βρίσκονται εδώ δεν έχει καταλάβει πως σε μερικά λεπτά θα θα μπει το 2017. Το αντιλαμβανόμαστε όλοι από τα πυροτεχνήματα που πέφτουν σε αρκετά μακρινή απόσταση από το σημείο που βρισκόμαστε. Μέσα από το κέντρο κράτησης, λίγο πριν εξαφανιστεί η λάμψη των βεγγαλικών ακούγεται από τις κρατούμενες «Freedom…Freedom». Ο χρόνος έχει αλλάξει και το πιο λαμπερό πράγμα που υπάρχει σε αυτό το διφορούμενα σκοτεινό μέρος είναι τα καπνογόνα που έχουν ανάψει.

Κάποιοι κόβουν το συρματόπλεγμα και κάνουν ένα βήμα μέσα στον προαύλιο χώρο της δομής. Δεν προχωρούν. Η αστυνομία βρίσκεται ελάχιστα μέτρα πιο μέσα, με παρκαρισμένο ένα περιπολικό μπροστά της να παρακολουθεί τις κινήσεις. Κάποιοι ένστολοι τραβάνε βίντεο, αλλά δεν υπάρχει καμία επιπλέον κινητικότητα.

Μέσα στην επόμενη μια ώρα ο κόσμος έχει αποχωρήσει. Φεύγοντας από το Ελληνικό, μπαίνω σε ένα ταξί και εγκλωβίζομαι στην κίνηση των πρώτων ωρών της χρονιάς. Οι άνθρωποι βγαίνουν έξω, πηγαίνουν να διασκεδάσουν. Η ζωή για όσους έχουν χαρτιά με τις απαραίτητες σφραγίδες επάνω συνεχίζεται.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.

Περισσότερα από το VICE

Τι θα Συνέβαινε στις ΗΠΑ αν ο Κιμ Πατούσε Τελικά το Κουμπί

Αυτά Είναι τα Αγαπημένα Ελληνικά Τραγούδια του 2016

Σεξ, Χιόνι και Κοκαΐνη: Η Ζωή μου ως «Σκύλα του Σαλέ»