Ως ένας «φρέσκος» απόφοιτος πανεπιστημίου, έχω πολύ νωπές τις μνήμες των πέντε φοιτητικών εκλογικών αναμετρήσεων που έζησα. Αφίσες κατά μήκος και πλάτος κάθε τοίχου, ψηφοδέλτια σε μέγεθος εφημερίδας, εντάσεις, κόσμος και πολύ «ξύλο» είναι η εικόνα που έρχεται στο μυαλό μου, κάθε φορά που πλησιάζει η εαρινή περίοδος των φοιτητικών εκλογών.
Έχοντας φίλους, παραταξιακά «χωμένους», έζησα τις φοιτητικές εκλογές «από μέσα». Ήμουν μπροστά σε ξέφρενα πανηγύρια μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, είδα σε απόσταση αναπνοής κάλπες να παίρνουν κυριολεκτικά φωτιά και, κάποιες φορές, «πλήρωσα» με μώλωπες το λάθος μου να στέκομαι μαζί τους. Ωστόσο, ποτέ δεν αναμείχθηκα περαιτέρω, ίσως επειδή ποτέ δεν με ενδιέφερε η μετέπειτα πολιτική ενασχόληση.
Άλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσι, ότι οι φοιτητικές παρατάξεις αποτελούν τον προθάλαμο της ελληνικής Βουλής. Γενιές και γενιές βουλευτών, υπουργών και αρχηγών κομμάτων, προτού ανέλθουν στην πολιτική εξουσία ή αντιπολίτευση της χώρας, «κόλλησαν» τα ένσημά τους στη Δ.Α.Π., την Π.Α.Σ.Π. και σε άλλες φοιτητικές παρατάξεις που δέσποζαν και συνεχίζουν να δεσπόζουν στα ελληνικά Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.. Είναι λογική η συνέχιση της πολιτικής καριέρας ενός Δ.Α.Π.ίτη στη Νέα Δημοκρατία, ακριβώς όπως είναι λογική κι η συμμετοχή ενός καλού μπαλαδόρου, από τα τσικό της «Μπάρτσα», στη μεγάλη ομάδα της Βαρκελόνης.
Δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση η σημερινή Βουλή των Ελλήνων. Αν και, σε μεγάλο ποσοστό, αλλαγμένη σε σχέση με παλαιότερα -ό,τι αφορά στα πρόσωπα που την απαρτίζουν- η σημερινή Βουλή έχει κι αυτή αρκετά πρώην «τσικό» κομμάτων.
Πρώτος και καλύτερος, ο σημερινός πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Αλέξης Τσίπρας. Ο άνθρωπος που σήμερα καλείται να σώσει τη χώρα από ένα Grexit, ως φοιτητής συμμετείχε στην ίδρυση της παράταξης «Εγκέλαδος», της ομοσπονδίας των «Εναλλακτικών Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων» (πρόγονο της ΑΡ.ΕΝ.). Ο Αλέξης Τσίπρας διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου φοιτητών πολιτικών μηχανικών Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου (Ε.Μ.Π.) -και της συγκλήτου του Ε.Μ.Π.- και, την περίοδο 1995- 97, εκλέχτηκε στο κεντρικό συμβούλιο της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος (Ε.Φ.Ε.Ε.).
Όμως, ο πρώτος -μετά τον Προκόπη Παυλόπουλο- πολίτης της χώρας δεν είναι ο μοναδικός ΣΥ.ΡΙΖ.Α.ίος- πρώην παραταξιακός. Ο Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Νίκος Βούτσης, η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών, Νάντια Βαλαβάνη, ο Υπουργός Εργασίας και Αλληλεγγύης, Πάνος Σκουρλέτης και ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, είναι μερικά από τα πρωτοκλασσάτα ονόματα της νέας κυβέρνησης, τα οποία έμαθαν από τα φοιτητικά τους χρόνια να ζουν με το άγχος των σταυρών και της καταμέτρησης των ψήφων, ή να αγωνίζονται μέσα από τα φοιτητικά –αριστερά- κινήματα για τα πολιτικά «πιστεύω» τους.
Κόμμα Νο.2 στην ελληνική Βουλή, βάσει ψήφων, είναι η «γαλαζοφρουρά»-Νέα Δημοκρατία. Και μπορεί να μην έχει, όπως το κυβερνόν κόμμα, έναν αρχηγό που έζησε από πιτσιρικάς την πολιτική σκηνή - ο Αντώνης Σαμαράς σπούδασε στο εξωτερικό, ωστόσο η Ν.Δ. έχει και αυτή τους «φοιτητές» της. Ο πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, ο -και Α και ΟΥ και Δ.Α.Π. Ν.Δ.Φ.Κ.- Άδωνις Γεωργιάδης, καθώς επίσης και οι κύριοι Χατζηδάκης, Βαρβιτσιώτης και Σταϊκούρας, έχουν θητεύσει στα «στρατόπεδα» της πρώτης φοιτητικής παράταξης της χώρας, της Δ.Α.Π..
Θα σπάσω την κοινοβουλευτική ιεραρχία, δίνοντας «νότες» χαράς στους ΠΑ.ΣΟ.Κ.ους και Π.Α.Σ.Π.ίτες φίλους μου και θα μιλήσω για τους «πράσινους» βουλευτές, οι οποίοι σχεδόν από τα σπάργανά τους αναμείχθηκαν με κάλπες, προεκλογικούς λόγους και πολιτικούς διαξιφισμούς, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα της σοσιαλιστικής –της ποιάς;- παράταξης. Δεν ξέρω αν φώναζαν «Π.Α.Σ.Π.άρα και δεν είμαι καλά» τότε, πάντως η Φώφη Γεννηματά και ο Κώστας Σκανδαλίδης, από τις παλιές καραβάνες του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήταν ενεργά μέλη της Π.Α.Σ.Π., στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, αντίστοιχα.
Κώστας Σκανδαλίδης. Η φωτογραφία είναι από τον χρήστη του Flickr Joanna.
Εξίσου ενεργός, παραταξιακά, ήταν και ο Ανδρέας Λοβέρδος, που φλερτάρει αυτήν την περίοδο με την ηγεσία του –μονοψήφιου πια σε ποσοστά- ΠΑ.ΣΟ.Κ. . Ο κ. Λοβέρδος, ως φοιτητής, υπήρξε μέλος της αντιδικτατορικής Ε.Φ.Ε.Ε., γραμματέας της οργάνωσης της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (Κ.Ν.Ε.) και αντιπρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Θεσσαλονίκης. Μεγαλώνοντας βέβαια, έκανε κάποια βήματα δεξιότερα, «πιάνοντας» λιμάνι στη Χαριλάου Τρικούπη. Εκεί, όπου συνάντησε τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ευάγγελο -Beny- Βενιζέλο. Έχοντας την «κάψα» του αρχηγού από τότε, ο -για λίγο καιρό ακόμα μάλλον- πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος.
Για το τέλος, σε αυτόν τον ενδεικτικό κατάλογο σημερινών βουλευτών- πρώην μελών φοιτητικών παρατάξεων, άφησα ένα πρώην μέλος του Κ.Κ.Ε., του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της ΔΗΜ.ΑΡ. και νυν «Ποταμίσιο», τον Γρηγόρη Ψαριανό. Πολιτικά, έλαβε το «βάπτισμα του πυρός» στον «Ρήγα Φεραίο», στη σπουδάζουσα της Ανωτάτης Βιομηχανικής Πειραιά, συμμετέχοντας ως επί το πλείστον στις δύο καταλήψεις της Νομικής και σε αυτή του Πολυτεχνείου το '73. Μολονότι δηλώνει, πλέον, οπαδός του ευωρομονόδρομου, κάποτε ο κ. Ψαριανός πέρασε κι αυτός από τη φάση της «σκληρής» κομμουνιστικής αριστεράς.
Δεν ξέρω αν είναι «μικρόβιο» η πολιτική. Είναι σίγουρα όμως μία εξάρτηση που, άπαξ και την ξεκινήσεις, δύσκολα απεμπλέκεσαι. Και είναι, επίσης, σίγουρο ότι οι αυριανοί Βενιζέλοι, Καραμανλήδες και πάει λέγοντας, είναι ήδη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ή στο Πάντειο.