Οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση του Charles Phoenix
Το άρθρο έχει γραφτεί σε συνεργασία με τη Νεφέλη Τσάλτα
Ο Charles Phoenix είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Για εμένα, είναι ένας σύγχρονος ιστορικός που χρησιμοποιεί έξυπνα τεχνάσματα ώστε να κάνει τον μέσο Αμερικάνο να ενδιαφερθεί, έστω, για την πιο χαρούμενη πλευρά της σύγχρονης ιστορίας της χώρας του. Όλα ξεκίνησαν όταν, πριν από περίπου 23 χρόνια, ο αποκαλούμενος και πρέσβης της Americana, βρήκε σε ένα παλαιοπωλείο, όπου είχε πάει για να αγοράσει vintage ρούχα, ένα κουτί παπουτσιών το οποίο περιείχε κάποια παλιά Kodachrome φιλμ με τον τίτλο «Ταξίδι στην Αμερική, 1957». Οι φωτογραφίες απεικόνιζαν μια οικογένεια που διέσχισε την Αμερική και πόζαρε μπροστά από γνωστά σημεία της χώρας και όχι μόνο. Ο Phoenix εντυπωσιάστηκε από το πόσο ζωντανά ήταν τα χρώματα του φιλμ αλλά και από τον ρομαντισμό που έβγαζαν οι συγκεκριμένες φωτογραφίες.
Videos by VICE
Τα επόμενα χρόνια κατάφερε να συγκεντρώσει χιλιάδες φιλμ που χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’40 μέχρι και αυτή του ’70. Έπειτα, αποφάσισε πως θα ήταν ενδιαφέρον να μοιραστεί αυτές τις φωτογραφίες, που δίνουν το στίγμα μιας άλλης εποχής αλλά και που κρατούν ζωντανή την πολιτισμική ιστορία της Αμερικής, με τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι, ξεκίνησε κάποια θεματικά performances κατά την διάρκεια των οποίων παρουσιάζει σε slides τις καλύτερες εικόνες της τεράστιας συλλογής του και εξηγεί, με σύμμαχο το αστείρευτο χιούμορ του, το τι συμβαίνει στην κάθε εικόνα παραθέτοντας μάλιστα πολλά ιστορικά στοιχεία τα οποία συλλέγει έπειτα από έρευνα.
Με τον καιρό, οι εμφανίσεις του καλιφορνέζου κύριου Phoenix απέκτησαν μεγάλο hype ενώ μέχρι σήμερα έχει εκδώσει επτά βιβλία, έχει εμφανιστεί σε εκπομπές όπως αυτή του Conan O’Brien και της Martha Stewart ενώ, μπορείτε να τον βρείτε στο προσωπικό του κανάλι στο youtube να μαγειρεύει πιάτα (κυρίως πολυώροφα cake) βασισμένα σε vintage συνταγές. Αν τύχει ποτέ να επισκεφτείτε το Λος Άντζελες, μπορείτε να συμμετάσχετε σε μία από τις τουριστικές βόλτες του κατά τη διάρκεια των οποίων, παρουσιάζει τις Vintage γωνίες της πόλης.
Εμείς, μιλήσαμε μαζί του και επιβεβαιώσαμε τα όσα πιστεύαμε για αυτόν. Πως είναι δηλαδή ένας πολύ ωραίος τύπος.
VICE: Είσαστε ένας πρέσβης της Americana, ένας performer, μάγειρας, συγγραφέας και κατά διαστήματα tour guide. Ποια από αυτές τις ιδιότητες σας αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Charles Phoenix: Πιστεύω αυτή του performer υπερισχύει, αφού, είτε είμαι πάνω στην σκηνή, είτε κάνω κάποιο tour στο Los Angeles και το Denver, ακόμη και όταν μαγειρεύω, δημιουργώντας μια νέα συνταγή, είναι όλα ένα είδος performance. Είναι κάτι το θεατρικό.
Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την vintage πλευρά της Αμερικής;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Νότια Καλιφόρνια. Ο πατέρας μου, ήταν ιδιοκτήτης μιας μάντρας μεταχειρισμένων αυτοκινήτων και κάθε αυτοκίνητο εκεί μου φαινόταν υπέροχο μιας και τα περισσότερα που είχαμε ήταν, περίπου, από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 μέχρι και τα τέλη των 60’s, οπότε, είχαν αυτό το υπέροχο design. Οπότε, από μικρός είχα μια αγάπη για τα vintage αυτοκίνητα.
Έπειτα, η αγάπη μου αυτή πέρασε στα vintage ρούχα, την αρχιτεκτονική και το φαγητό, προϊόντα δηλαδή που έχουμε στα ράφια εδώ και πενήντα με εκατό χρόνια. Άρχισα να ταξιδεύω ανά την Αμερική και να φωτογραφίζω μέρη και κτίρια τα οποία έχουν αντέξει στον χρόνο, όπως για παράδειγμα, μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις (τις οποίες αποκαλούμε Mom-and-pop) οι οποίες συνεχίζουν να λειτουργούν. Ουσιαστικά, ξετυλίγω το κουβάρι του χρόνου όσον αφορά το Αμερικάνικο στυλ και τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής. Μου αρέσει να ασχολούμαι κυρίως με χαρούμενα, χρωματιστά πράγματα, δεν ασχολούμαι με τον πόλεμο ή τέτοια, αρνητικά, πράγματα.
Η καριέρα μου ως performer ξεκίνησε συλλέγοντας φωτογραφίες Kodachrome που έβρισκα σε διάφορα μέρη και τις οποίες άρχισα να παρουσιάζω στο κοινό μέσω των slide show που κάνω. Φωτογραφίες ανθρώπων που είχαν πεθάνει και βρέθηκαν σε υπαίθριες αγορές, μαγαζιά με vintage αντικείμενα και άλλα μέρη. Φωτογραφίες από οικογενειακές διακοπές, party γενεθλίων και γενικότερα την καθημερινότητα τους.
Πως αισθάνεστε δείχνοντας αυτές τις φωτογραφίες;
Νιώθω όμορφα επειδή αυτό που κάνω είναι να τις τιμάω. Συνήθως, δεν γνωρίζω καν τα ονόματα των ανθρώπων που απεικονίζονται σε αυτές (μιας και δεν καταγράφονται κάπου), αλλά η αλήθεια είναι πως μέσα από αυτές τις φωτογραφίες βλέπουμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Όταν βρίσκω μια φωτογραφία η οποία κάνει για τα show μου, φωτογραφία που μπορεί να δείχνει ένα υπέροχο αυτοκίνητο ή ένα μέρος που όλοι γνωρίζουν και μπορούν να δουν πως ήταν πριν πενήντα χρόνια, είναι όμορφο. Στα slide show μου, δείχνω αυτές τις φωτογραφίες, οι οποίες είναι έγχρωμες και με καταπληκτική ποιότητα, συγχρόνως εξηγώ στον κόσμο τι είναι αυτό που βλέπουμε και γιατί είναι σημαντικό. Κάποιες βέβαια, είναι σχετικά αστείες και γελάμε, όμως, πραγματικά τιμάμε αυτό το υλικό και σε καμία περίπτωση δεν το κοροϊδεύουμε. Στα live σόου μου, δείχνω επίσης και προσωπικές φωτογραφίες από τα ταξίδια μου στην Αμερική με vintage κτίρια και μέρη και προσπαθώ να εξηγήσω στο κοινό, τι τα κάνει τόσο ξεχωριστά.
Κάνετε και κάποιο σόου σχετικά με την Disneyland;
Ναι, η Disneyland κλείνει εξήντα χρόνια λειτουργίας και κάνω ένα ξεχωριστό σόου με σχετικές φωτογραφίες από την εποχή που ήταν ολοκαίνουρια ενώ παράλληλα, μιλάω για την ιστορία της.
Γνωρίζω πως κάνετε και κάποιες ξεναγήσεις στο Λος Άντζελες.
Κάνω αρκετά συχνά κάποια tour στην πόλη, με γκρουπ των σαράντα ανθρώπων με τους οποίους ανεβαίνουμε σε ένα λεωφορείο και κατευθυνόμαστε στο κέντρο της, στο Denver ή το Palm Springs και το Las Vegas και τους δείχνω τοποθεσίες και κτίρια που θεωρώ πως είναι ενδιαφέροντα. Τις πιο πολλές φορές, κινούμαι με γνώμονα το vintage στοιχείο και την ιστορία πίσω από το κάθε τι. Όμως, δεν χρησιμοποιώ συνήθως την λέξη «ιστορία» επειδή στην Αμερική δεν έχει βαρύτητα, οπότε χρησιμοποιώ κυρίως την λέξη «ψυχαγωγία». Άλλωστε στην Αμερική, η ψυχαγωγία έχει περισσότερη αξία από την ιστορία.
Έχετε γνωρίσει ποτέ κάποιον από τους ανθρώπους που απεικονίζονται στις φωτογραφίες που χρησιμοποιείτε στα βιβλία ή τα σόου σας;
Πολύς κόσμος έχει αυτή την απορία. Έχω εκδώσει ένα βιβλίο για την Χαβάη της δεκαετίας του ’50 και γνώρισα μια γυναίκα η οποία ήταν σε μια φωτογραφία από αυτές του βιβλίου και μου είπε πως ήταν χαρούμενη επειδή θα μπορούσε να δείξει στην εγγονή της πως ήταν όταν ήταν νέα και όμορφη. Μερικές φορές, κατά τη διάρκεια κάποιου performance, κάποιος από το κοινό μπορεί να πει «Αυτός είναι φίλος των γονιών μου» ή «Αυτόν τον άνθρωπο τον γνωρίζω, δουλεύαμε μαζί»,τέτοια πράγματα. Βέβαια, αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια.
Κάνετε και κάποιες θεματικές παραστάσεις, σωστά;
Σωστά, όπως προείπα, αυτή την εποχή κάνω κάποιες παραστάσεις για την Disneyland, επίσης, έχω μια θεματική σχετικά με την Νότια Καλιφόρνια των 50’s, την αρχιτεκτονική της περιοχής, η οποία είναι μοναδική μιας και σε σχέση με άλλες περιοχές και πόλεις της Αμερικής, όπως το Σικάγο ή τη Νέα Υόρκη, είναι πολύ πιο καινούρια. Το Λος Άντζελες είναι η πιο καινούρια μεγαλούπολη της Αμερικής. Άλλες θεματικές μου αφορούν το Λας Βέγκας των 50’s και των 60’s, από το οποίο δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα, έχουν χαθεί τα πάντα από εκείνη την εποχή. Πολλές φορές, όταν επισκέπτομαι μια πόλη, κάνω παραστάσεις αφιερωμένες στο συγκεκριμένο μέρος συνδυάζοντας vintage και νέες, δικές μου φωτογραφίες.
Φαίνεται να γνωρίζετε πολλές λεπτομέρειες για την κάθε εικόνα που χρησιμοποιείτε. Πως καταφέρνετε να βρίσκετε αυτές τις πληροφορίες;
Πολλά από τα slides έχουν γραμμένες πάνω κάποιες πληροφορίες από τους ίδιους τους ανθρώπους που έβγαλαν τις φωτογραφίες, οπότε έχω εξαρχής κάποια στοιχεία. Άλλες φορές βέβαια, δεν έχουν κάτι γραμμένο πάνω τους. Αν η φωτογραφία δείχνει κάτι ενδιαφέρον, την χρησιμοποιώ έστω κι αν δεν ξέρω ακριβώς από που προέρχεται. Έχω δει και επεξεργαστεί τόσες φωτογραφίες, που πλέον μπορώ να αναγνωρίσω από ποιο μέρος της Αμερικής μπορεί να προέρχεται. Από τα φυτά, το χρώμα του ουρανού, από το στυλ των κτιρίων και άλλες μικρολεπτομέρειες. Φυσικά, δεν μπορώ να έχω πάντα μια τέλεια άποψη, αλλά είμαι πολύ καλός στο να κάνω τον ντετέκτιβ. Έχω έναν συνεργάτη ο οποίος με βοηθάει στο να κρατάω το αρχείο μου σε κατηγορίες. Έχω και μια κατηγορία που ονομάζεται «Ελλάδα».
Αλήθεια; Τι περιέχει αυτή;
Είναι μια συλλογή από Αμερικάνους που έχουν έρθει διακοπές στην Ελλάδα και έχουν βγάλει φωτογραφίες εκεί.
Έχετε κάνει ποτέ κάποιο σόου εκτός Αμερικής;
Όχι, αλλά θέλω να κάνω ένα στο Λονδίνο, με έχουν καλέσει, θα έχει ενδιαφέρον.
Έχω διαβάσει κάπου πως δεν έχετε οδηγήσει ποτέ μοντέρνο αυτοκίνητο, αληθεύει;
Πλέον όχι. Μέχρι πριν από δέκα χρόνια όμως, όντως, δεν είχα οδηγήσει καινούριο αυτοκίνητο, μόνο κλασικά, Αμερικάνικά.
Έχετε στην κατοχή σας κάποιο κλασικό αυτοκίνητο;
Πλέον έχω μόνο ένα, μια Pontiac Boneville Coupe του 1961.
Σας έχουν κατηγορήσει ποτέ ως υπερβολικά «πατριώτη» λόγω της αγάπης σας για την Americana;
Όχι, δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο γιατί δεν ασχολούμαι καθόλου με την πολιτική της εποχής, απλώς εξυμνώ όλα τα όμορφα πράγματα που βγήκαν από αυτή. Ασχολούμαι κυρίως με το στυλ του Αμερικάνικου τρόπου ζωής. Στα 50’s και τα 60’s, με τα οποία ασχολούμαι κυρίως, μπορείς να βρεις πολλά άσχημα πράγματα για να σχολιάσεις. Εγώ όμως δεν ασχολούμαι με αυτά. Ναι, ισχύουν, όλοι το γνωρίζουμε όμως εγώ θα σου πω “κοίτα ένα υπέροχο αυτοκίνητο” και θα σου μιλήσω για τα ξεχωριστά του χαρακτηριστικά. Ουσιαστικά, ασχολούμαι με το design, την αρχιτεκτονική, τα ταξίδια και το φαγητό. Δεν μιλάω ποτέ για πολιτική.
Πόσα βιβλία έχετε εκδώσει;
Επτά βιβλία. Επίσης, μόλις κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ, στο οποίο συμμετέχω, που καταπιάνεται με τις neon πινακίδες και ονομάζεται NEON.
Μια συμβουλή για κάποιον που θέλει να αγοράσει πράγματα από μαγαζιά με vintage αντικείμενα και ρούχα;
Ναι, έχε στο νου σου τι ακριβώς ψάχνεις, να κοιτάς παντού και να γυρίζεις πίσω συνέχεια γιατί ανανεώνουν συνεχώς τα προϊόντα τους. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα βρεις και που, είναι ένα κυνήγι θησαυρού.
Τι μουσική ακούτε;
Αμερικάνικη μουσική από τα 50’s, τα 60’s και τα 70’s. Μου αρέσουν πολύ οι Beach Boys, όλα τα χιτ αυτών των δεκαετιών, ο Elvis, οι Sonny and Cher, o Frank Sinatra, οι Carpenters, οι Supremes και αρκετές garage μπάντες που δεν κατάφεραν να γίνουν ευρύτερα γνωστές.
Μια τελευταία ερώτηση, γνωρίζω πως σας αρέσουν πολύ τα Motel. Τις είναι αυτό που σας συναρπάζει σε αυτά;
Ένας από τους λόγους που τα λατρεύω είναι πως έχουν αυτές τις τεράστιες neon πινακίδες. Δυστυχώς όμως, έχουμε χάσει πολλά motel στην Αμερική τα τελευταία χρόνια. Την περασμένη εβδομάδα, βρέθηκα στο Κεντάκι και έμεινα σε ένα μέρος που ονομάζεται The Wigwam Villiage Motel, το οποίο υπάρχει από το 1937 και το κάθε δωμάτιο έχει το σχήμα ενός tipi (ινδιάνικη σκηνή). Ήταν μια μοναδική εμπειρία. Επίσης, να προσθέσω πως το αγαπημένο μου κτίριο, τουλάχιστον στο Λος Άντζελες, είναι ένα μέρος που πουλάει ντόνατς και ονομάζεται Randy’s Donuts. Είναι ένα μικρό κτίριο αλλά στην κορυφή του υπάρχει ένα τεράστιο ντόνατ, αυτό το κτίριο είναι 64 ετών.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τον Charles Phoenix εδώ και εδώ.
