Μπορεί το best seller εφηβικής λογοτεχνίας να είναι η σειρά Harry Potter, όμως στα 90’s και early 00’s υπήρξε μια εξίσου επιτυχημένη σειρά βιβλίων που έβαλε τους millennials στο τριπάκι του διαβάσματος.
Ο λόγος για τις iconic Ανατριχίλες (Goosebumps).Το δημιούργημα του R. L. Stine, που αποτελείται από 62 βιβλία, με αυτοτελείς ιστορίες, μαζί με τις spin-off σειρές και τις special εκδόσεις μετράει συνολικά 235 τίτλους. Έχει πουλήσει πάνω από 400 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για τη δεύτερη πιο εμπορική σειρά βιβλίων όλων των εποχών μετά το Harry Potter.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
O συγγραφέας R.L. Stine
Σε περίπτωση που δεν έχεις διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του Αμερικανού συγγραφέα, φαντάσου έναν Stephen King που γράφει για παιδιά και έφηβους. Ως «γερο-millennial», ανήκω στο ηλικιακό γκρουπ που μεγάλωσε έχοντας ως πρώτη λογοτεχνική αγάπη τα συγκεκριμένα βιβλία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα καλοκαιρινά βράδια που ίδρωνα, περισσότερο από αγωνία παρά από τη ζέστη, διαβάζοντας ιστορίες με τίτλους όπως τα Σιχαμένα Πλάσματα ή το Μην Πλησιάζετε στο Υπόγειο. Θυμάμαι όλη την παρέα να συλλέγει σαν τρελή και να ανταλλάσσει τα βιβλία. Τι είναι αυτό που έκανε τις Ανατριχίλες τόσο επιτυχημένες; Η απάντηση είναι πολύ απλή και βασίζεται σε πολύ συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Η αισθητική είναι μια από αυτές. Το logo που θυμίζει γλίτσα είναι από τα πιο χαρακτηριστικά που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου, ενώ τα εξώφυλλα, τα οποία είναι σαν artwork thrash metal δίσκου ή κόμικ του Ιστορίες Από την Κρύπτηκερδίζουν το μάτι σε οποιαδήποτε βιβλιοθήκη.
Μάλιστα, ο illustrator πίσω από αυτά, o Tim Jacobus, έχει χτίσει μια ολόκληρη καριέρα γύρω από το συγκεκριμένο project. Πρόσφατα, συνεργάστηκε με τη Nike και τον Travis Scott για την προώθηση ενός νέου παπουτσιού της εταιρείας. Αναφέρομαι πρώτα στην αισθητική, αφού η αρχική επαφή που έχουμε συνήθως με ένα βιβλίο, όσο δύσκολο και να είναι να μην κρίνουμε από το εξώφυλλο, είναι η οπτική. Ωστόσο, οι ίδιες οι ιστορίες είναι όλα τα λεφτά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Stine έχει μια συγκεκριμένη «πατέντα» που λειτουργεί στο έπακρο. Τις περισσότερες φορές η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, κάτι που σε βάζει κατευθείαν μέσα στην ιστορία και στη θέση του πρωταγωνιστή. Παράλληλα, τα τέρατα που δημιουργεί παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον.Μπορεί να βασίζονται πολλές φορές σε κλασικά μοτίβα -στοιχειωμένη κούκλα, φαντάσματα και άλλα- όμως τα κωμικά στοιχεία δίνουν την έξτρα sauce που λείπει σε πιο σοβαροφανή horror βιβλία.
Το πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι ότι σε κάποια από τα καλύτερα βιβλία της σειράς ο κακός είναι αυτός που θα έπρεπε να εμπιστεύεσαι. Δηλαδή, ο αγαπητός δάσκαλος, ένας συμμαθητής ή ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς σου – οι οποίοι, αν δεν είναι οι κακοί της υπόθεσης, τις περισσότερες φορές αντιδρούν με δυσπιστία και παραμένουν απόμακροι. Η αποκοπή από τις «δικλείδες ασφαλείας» αφήνει τους πιτσιρικάδες πρωταγωνιστές μόνους και αβοήθητους. Η έλλειψη ωμής βίας είναι απαραίτητη και σίγουρα δυσκόλεψε τον γνωστό συγγραφέα, αν και υπάρχει βιβλίο στο οποίο, διαβάζουμε για μια παρέα από έφηβους που κυκλοφορούν σε μία στοιχειωμένη κατασκήνωση κρατώντας όπλα. Αυτό που με είχε μαγέψει προσωπικά είναι το γεγονός ότι οι ιστορίες δεν έχουν πάντα αίσιο τέλος. Μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, τις περισσότερες φορές αφήνει ανοιχτά αρκετά ενδεχόμενα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τέλος του Αόρατος… για Πάντα. Αν το έχεις διαβάσει, γνωρίζεις για ποιο πράγμα μιλάω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όντας έφηβος είχα βαρεθεί τη σιγουριά ότι ο πρωταγωνιστής των βιβλίων ή των κόμικς που διάβαζα θα βγει στο τέλος νικητής. Αυτό στις Ανατριχίλες δεν συμβαίνει. Μέσα στα χρόνια έχουν εμφανιστεί αρκετά άρθρα που βάζουν σε μια σειρά τα βιβλία, από το καλύτερο στο χειρότερο. Οι απόψεις διίστανται σε σχέση με την κορυφαία θέση, όμως, όλοι τοποθετούν ψηλά τα πέντε που παραθέτω -με τυχαία σειρά- παρακάτω:
Βέβαια, στα 62 βιβλία της original σειράς μπορεί να βρει κανείς και «πατάτες», όπως το επικό Chicken Chicken(δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά), στο οποίο δύο αδέρφια μετατρέπονται σιγά-σιγά σε κοτόπουλα.
Τελικά η ιδέα του R.L. Stine να δημιουργήσει μια σειρά από παιδικά βιβλία τρόμου, που ξεκίνησε με ένα συμβόλαιο για έξι τίτλους, μετατράπηκε σε μια παγκόσμια επιτυχία. Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση. Έτσι, από το 1995 μέχρι το 1998, είχαμε την ομώνυμη σειρά με τα επεισόδια να βασίζονται στα ήδη υπάρχοντα βιβλία. Τρεις σεζόν και 74 επεισόδια που έπαιξαν και στην Ελλάδα. Το άκουσμα του τραγουδιού τίτλων με μεταφέρει μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου σε ένα σαββατιάτικο πρωινό των 90’s. Σχεδόν γεύομαι τα δημητριακά που έτρωγα φανατικά εκείνη την περίοδο.
Για να πω την αλήθεια μου, η σειρά έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Προσωπικά τη θεωρώ στην καλύτερη μέτρια, με αρκετά κακά επεισόδια, αλλά σίγουρα υπάρχουν και κάποια πολύ δυνατά. Σε γενικές γραμμές, πάντως, δεν ενθουσίασε και δεν έχει «γεράσει» τόσο καλά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αξίζει να αναφέρω ότι πριν από λίγο καιρό ανακοινώθηκε μια νέα σειρά Goosebumps. Ανυπομονώ για την κυκλοφορία της, ελπίζοντας ότι θα καταπιάνεται με τα παλιά βιβλία.Πέραν της τηλεόρασης πάντως, οι Ανατριχίλες από το 1992 μέχρι και το 2021 μετράνε κάποιες spin-offσειρές βιβλίων, επτά video games, ένα επιτραπέζιο, ένα παιχνίδι με κάρτες και φυσικά ένα αρκετά δυνατό merch. Υποθέτω ότι παρατήρησες πως λείπει κάτι. Δεν έχω αναφερθεί ακόμα στις δύο ταινίες. Η αλήθεια είναι ότι φαντάζουν λίγο παράταιρες με το brand. Στην πρώτη ο Jack Black ενσαρκώνει ουσιαστικά τον R.L. Stine, ο οποίος κρατάει τα τέρατα παγιδευμένα στα βιβλία του, μέχρι που αυτά απελευθερώνονται και γίνεται χαμός. Μπορεί να υπάρχουν αμέτρητες αναφορές στα βιβλία, όμως το feeling είναι πολύ διαφορετικό και λόγω του ότι κυκλοφόρησε το 2015, πολύ μετά από το peak των βιβλίων και κοντά στο reboot του Jumanji -πάλι με τον Jack Black- φαντάζει σαν κάτι πολύ μακρινό από αυτό που γνωρίσαμε ως fans.
Η δεύτερη ταινία, από την άλλη, το Goosebumps 2: Haunted Halloween, είναι πολύ πιο κοντά στο αρχικό concept, κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι και οι ίδιοι οι παραγωγοί αισθάνθηκαν τη διαφορά που αναφέρω.Όπως και να’ χει, για κάποιο λόγο στο μυαλό μου τις έχω ως κάτι διαφορετικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις θεωρώ κακές. Κάπου εδώ θα πρέπει να τεθεί και το μεγάλο ερώτημα. Άντεξαν οι Ανατριχίλες το test του χρόνου; Από μένα είναι «ναι».
Σίγουρα ένας teenager του σήμερα θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί σε κάποια βιβλία, όμως, τα classics της σειράς -για παράδειγμα τα πέντε που αναφέρονται πιο πάνω- μπορούν να καλύψουν το τεχνολογικό χάσμα που υπάρχει λόγω εποχής και να ταξιδέψουν τον νεαρό αναγνώστη δύο δεκαετίες πίσω. Μάλιστα, πιστεύω ότι μπορεί κάποια στιγμή να ζήσουμε ένα hipster comeback της σειράς ως μια ρετρό αναφορά. Για εμάς που μεγαλώσαμε με αυτά τα βιβλία, αποτελούν ένα μικρό -horror- καταφύγιο αναμνήσεων, αφού μέσα στις σελίδες τους κρύβονται και οι δικές μας ιστορίες. Τα βράδια που δεν κοιμόμασταν επειδή είχαμε αγωνία να μάθουμε τι θα γίνει στο τέλος, τις ανταλλαγές με τους φίλους, τις οικονομίες για να αγοράσουμε το επόμενο βιβλίο και την προσμονή μέχρι να πάμε σπίτι και να χαθούμε στον μαγικό και ανατριχιαστικό κόσμο του R.L. Stine. Για να μην το ζαλίζω άλλο, η αλήθεια βρίσκεται στις Ανατριχίλες. Γκε–γκε; Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στοΙnstagram.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
Μάλιστα, ο illustrator πίσω από αυτά, o Tim Jacobus, έχει χτίσει μια ολόκληρη καριέρα γύρω από το συγκεκριμένο project. Πρόσφατα, συνεργάστηκε με τη Nike και τον Travis Scott για την προώθηση ενός νέου παπουτσιού της εταιρείας. Αναφέρομαι πρώτα στην αισθητική, αφού η αρχική επαφή που έχουμε συνήθως με ένα βιβλίο, όσο δύσκολο και να είναι να μην κρίνουμε από το εξώφυλλο, είναι η οπτική. Ωστόσο, οι ίδιες οι ιστορίες είναι όλα τα λεφτά. Ο Stine έχει μια συγκεκριμένη «πατέντα» που λειτουργεί στο έπακρο. Τις περισσότερες φορές η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, κάτι που σε βάζει κατευθείαν μέσα στην ιστορία και στη θέση του πρωταγωνιστή. Παράλληλα, τα τέρατα που δημιουργεί παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον.Μπορεί να βασίζονται πολλές φορές σε κλασικά μοτίβα -στοιχειωμένη κούκλα, φαντάσματα και άλλα- όμως τα κωμικά στοιχεία δίνουν την έξτρα sauce που λείπει σε πιο σοβαροφανή horror βιβλία.Το πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι ότι σε κάποια από τα καλύτερα βιβλία της σειράς ο κακός είναι αυτός που θα έπρεπε να εμπιστεύεσαι. Δηλαδή, ο αγαπητός δάσκαλος, ένας συμμαθητής ή ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς σου – οι οποίοι, αν δεν είναι οι κακοί της υπόθεσης, τις περισσότερες φορές αντιδρούν με δυσπιστία και παραμένουν απόμακροι. Η αποκοπή από τις «δικλείδες ασφαλείας» αφήνει τους πιτσιρικάδες πρωταγωνιστές μόνους και αβοήθητους. Η έλλειψη ωμής βίας είναι απαραίτητη και σίγουρα δυσκόλεψε τον γνωστό συγγραφέα, αν και υπάρχει βιβλίο στο οποίο, διαβάζουμε για μια παρέα από έφηβους που κυκλοφορούν σε μία στοιχειωμένη κατασκήνωση κρατώντας όπλα. Αυτό που με είχε μαγέψει προσωπικά είναι το γεγονός ότι οι ιστορίες δεν έχουν πάντα αίσιο τέλος. Μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, τις περισσότερες φορές αφήνει ανοιχτά αρκετά ενδεχόμενα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τέλος του Αόρατος… για Πάντα. Αν το έχεις διαβάσει, γνωρίζεις για ποιο πράγμα μιλάω. Όντας έφηβος είχα βαρεθεί τη σιγουριά ότι ο πρωταγωνιστής των βιβλίων ή των κόμικς που διάβαζα θα βγει στο τέλος νικητής. Αυτό στις Ανατριχίλες δεν συμβαίνει. Μέσα στα χρόνια έχουν εμφανιστεί αρκετά άρθρα που βάζουν σε μια σειρά τα βιβλία, από το καλύτερο στο χειρότερο. Οι απόψεις διίστανται σε σχέση με την κορυφαία θέση, όμως, όλοι τοποθετούν ψηλά τα πέντε που παραθέτω -με τυχαία σειρά- παρακάτω: Βέβαια, στα 62 βιβλία της original σειράς μπορεί να βρει κανείς και «πατάτες», όπως το επικό Chicken Chicken (δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά), στο οποίο δύο αδέρφια μετατρέπονται σιγά-σιγά σε κοτόπουλα. Αξίζει να αναφέρω ότι πριν από λίγο καιρό ανακοινώθηκε μια νέα σειρά Goosebumps. Ανυπομονώ για την κυκλοφορία της, ελπίζοντας ότι θα καταπιάνεται με τα παλιά βιβλία.Πέραν της τηλεόρασης πάντως, οι Ανατριχίλες από το 1992 μέχρι και το 2021 μετράνε κάποιες spin-offσειρές βιβλίων, επτά video games, ένα επιτραπέζιο, ένα παιχνίδι με κάρτες και φυσικά ένα αρκετά δυνατό merch. Υποθέτω ότι παρατήρησες πως λείπει κάτι. Δεν έχω αναφερθεί ακόμα στις δύο ταινίες. Η αλήθεια είναι ότι φαντάζουν λίγο παράταιρες με το brand. Στην πρώτη ο Jack Black ενσαρκώνει ουσιαστικά τον R.L. Stine, ο οποίος κρατάει τα τέρατα παγιδευμένα στα βιβλία του, μέχρι που αυτά απελευθερώνονται και γίνεται χαμός. Μπορεί να υπάρχουν αμέτρητες αναφορές στα βιβλία, όμως το feeling είναι πολύ διαφορετικό και λόγω του ότι κυκλοφόρησε το 2015, πολύ μετά από το peak των βιβλίων και κοντά στο reboot του Jumanji -πάλι με τον Jack Black- φαντάζει σαν κάτι πολύ μακρινό από αυτό που γνωρίσαμε ως fans. Η δεύτερη ταινία, από την άλλη, το Goosebumps 2: Haunted Halloween, είναι πολύ πιο κοντά στο αρχικό concept, κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι και οι ίδιοι οι παραγωγοί αισθάνθηκαν τη διαφορά που αναφέρω.Όπως και να’ χει, για κάποιο λόγο στο μυαλό μου τις έχω ως κάτι διαφορετικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τις θεωρώ κακές. Κάπου εδώ θα πρέπει να τεθεί και το μεγάλο ερώτημα. Άντεξαν οι Ανατριχίλες το test του χρόνου; Από μένα είναι «ναι». Σίγουρα ένας teenager του σήμερα θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί σε κάποια βιβλία, όμως, τα classics της σειράς -για παράδειγμα τα πέντε που αναφέρονται πιο πάνω- μπορούν να καλύψουν το τεχνολογικό χάσμα που υπάρχει λόγω εποχής και να ταξιδέψουν τον νεαρό αναγνώστη δύο δεκαετίες πίσω. Μάλιστα, πιστεύω ότι μπορεί κάποια στιγμή να ζήσουμε ένα hipster comeback της σειράς ως μια ρετρό αναφορά. Για εμάς που μεγαλώσαμε με αυτά τα βιβλία, αποτελούν ένα μικρό -horror- καταφύγιο αναμνήσεων, αφού μέσα στις σελίδες τους κρύβονται και οι δικές μας ιστορίες. Τα βράδια που δεν κοιμόμασταν επειδή είχαμε αγωνία να μάθουμε τι θα γίνει στο τέλος, τις ανταλλαγές με τους φίλους, τις οικονομίες για να αγοράσουμε το επόμενο βιβλίο και την προσμονή μέχρι να πάμε σπίτι και να χαθούμε στον μαγικό και ανατριχιαστικό κόσμο του R.L. Stine. Για να μην το ζαλίζω άλλο, η αλήθεια βρίσκεται στις Ανατριχίλες. Γκε–γκε; Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
