«Βυθιζόμαστε στα Σκατά, Αλλά η Λιβανέζικη Επανάσταση Συνεχίζεται»

Ημουν σχεδόν σίγουρη ότι η λιβανέζικη εξέγερση, την οποία παρακολουθώ όσο στενότερα γίνεται από την πρώτη της ημέρα, αποτελεί παρελθόν, και ότι ο κορονοϊός θα ήταν τελεσίδικα η ταφόπλακά της, παρόλο που η κατάσταση παραμένει στη χώρα εντυπωσιακά ελεγχόμενη, και μέχρι την Δευτέρα (20/4), σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας Hamad Hassan, οι νεκροί του ιού παρέμεναν μόλις 21. Το να μετράς, μέσα σε μια εξαιρετικά κρίσιμη βδομάδα, έναν μόνο θάνατο δεν είναι απλό. Τα επίσημα νούμερα βεβαίως από πολλούς αμφισβητούνται, ωστόσο ο Λίβανος, ταμπουρωμένος σε κατ'οίκον περιορισμό, στο «μοντέλο» που υϊοθετήθηκε και από την Ελλάδα, βιώνει την πανδημία έχοντας, προς ώρας, γλιτώσει τις εκατόμβες του Ιράν. Διαψεύστηκα.

«Οικονομικά στο Λίβανο ο κορονοϊός σημαίνει καταστροφή. Η Επανάσταση κάνει ένα διάλειμμα, μια και όλοι ασχολούνται όντως με τον ιό. Αλλά η επανάσταση δεν έχει τελειώσει, θα συνεχιστεί. Γιατί οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και η ζωή είναι πολύ σκληρή στη χώρα. Η λιβανέζικη επανάσταση, πραγματικά, δεν πέθανε! », με διαβεβαιώνει, με όλους του δυνατούς τόνους, στην τρίτη συνομιλία μας, μέσα σε 4 μήνες, ο διεθνής Λιβανέζος καλλιτέχνης και ακτιβιστής Rabih Mroué, ο οποίος, πέρσι το φθινόπωρο, έζησε, μέσα απ’τα σπάργανά του και τα οδοφράγματα, στη λιβανέζικη πρωτεύουσα, τον παλμό τού, κυριολεκτικά, παλλαϊκού αυθόρμητου ξεσπάσματος.

«Η μεσαία τάξη στον Λίβανο θα καταστρεφόταν, ούτως ή άλλως, και χωρίς κορονοϊό, ολοσχερώς σε 3 μήνες. Ο κόσμος θα ξαναβγεί στους δρόμους και δεν θα υποχωρήσει, εκτός και αν αρχίσουν να τον πυροβολούν», προσθέτει αποφασιστικά και σήμερα που η γενέτειρά του βρίσκεται σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Σύμφωνα με το Aljazeera, η πείνα αλλά και η οργή στη χώρα είναι μεγαλύτερες σήμερα ακόμη κι απ' την περίοδο του πολέμου. Σύμφωνα με ακτιβιστικές οργανώσεις, περισσότερος από το μισό πληθυσμό του Λιβάνου κινδυνεύει να βρεθεί άμεσα κάτω απ' το όριο της φτώχειας.

Οι πολίτες είναι υποχρεωτικά σε καραντίνα και οι έξοδο επιτρέπονται μόνο με ειδικό εισιτήριο, όπως και στην Ελλάδα (super market, φαρμακείο, νοσοκομείο κ.ο.κ.). Τα νοσοκομεία , όπως και στη χώρα μας, δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν τις πιέσεις στην περίπτωση μιας εκτός ελέγχου διασποράς του ιού.

Ενώ μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρών, λόγω του Covid 19, διεθνώς, βιώνοντας πολλές κοινωνίες ένα πρωτοφανές lock down, και η χώρα του κρατά την αναπνοή της, εντυπωσιάζει το ότι ο Μρουέ σήμερα, δεν παίρνει πίσω ούτε μια από τις λέξεις που μου έλεγε, με ενθουσιασμό που φώτιζε κάθε τόσο το πρόσωπό του, σε ένα απόμερο καφενεδάκι, στη φρικτά θορυβώδη γειτονιά του Δουργουτίου, τον περασμένο Νοέμβριο. Η εξέγερση του Λιβάνου ήταν, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, επανάσταση με προοπτικές.

Η παραίτηση της διεφθαρμένης κυβέρνησης Χαρίρι, στα τέλη του ‘19, τον είχε κάνει να ελπίζει ότι θα ξημέρωνε νέα εποχή στη γενέτειρά του, η οποία, κλυδωνιζόταν, και προ κορονοϊου, από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών.

«Μέχρι κυριολεκτικά χτες υπήρχε μόνο απελπισία στον Λίβανο. Οι Λιβανέζοι ζούσαμε χωρίς προοπτική. Υπήρχε καταστολή και καμία ελπίδα για αλλαγή. Πάρα πολλοί θέλανε να εγκαταλείψουν τον Λίβανο, γιατί δεν βλέπανε κάποιο μέλλον. ‘Ωσπου ξαφνικά εκπλήξαμε τους ίδιους τους εαυτούς μας. Εξεγερθήκαμε. Και η ελπίδα επέστρεψε. Μπορεί να χάσουμε στο τέλος, αλλά δεν πειράζει, θα άξιζε τον κόπο», υποστήριζε τότε ο διεθνής Λιβανέζος εικαστικός, σκηνοθέτης, περφόρμερ και συγγραφέα κι ένας από τους πλέον πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες πρώτης γραμμής διεθνώς (μην ξεχνάμε ότι κουβαλά το «τραύμα» του καταραμένου Εμφυλίου στη χώρα του).

Στη σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάσση παρουσίαζε εκείνες τις μέρες του Νοέμβρη μια ακόμη αμιγώς πολιτική χορογραφική δουλειά, στην οποία σωματοποιούσε τον πνιγμό προσφύγων στις θάλασσες της Μεσογείου και το θάνατο στις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής, θέτοντας επί σκηνής όλη τη σύγχρονη πολιτική ατζέντα: από τους ούγγρους φασίστες συνοριοφύλακες, την υπόθεση Κασόγκι και τα σκάνδαλα παιδοφιλίας στο Βατικανό, μέχρι την αλαζονική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και τον αμφιλεγόμενο ρόλο του διεθνούς Τύπου.

Κι ενώ ο ίδιος τότε πανηγύριζε ότι «είναι η αρχή μιας αληθινής επανάστασης», αμέσως μόλις η νέα, με «αρχιτέκτονα» τη Χεσμπολά , κυβέρνηση, στην οποία ο Μρουέ, είχε επενδύσει, στις 22 Ιανουαρίου του 2020 ανέλαβε καθήκοντα, οι Λιβανέζοι βγήκαν ξανά στους δρόμους,ουρλιάζοντας «μας ληστεύετε!».

Εκατό ημέρες εξέγερσης στους δρόμους της Βηρυτού και οι συμπατριώτες του επενέκαμψαν στα οδοφράγματα, ζητώντας και από την νεοεκλεγείσα σεχταριστική πολιτική ηγεσία, που δεν είχε προλάβει καλά καλά να ορκιστεί, να παραιτηθεί. Το ίδιο που αναμένει ο συνομιλητής μου να ξανασυμβεί μόλις τελειώσει κι η καραντίνα του κορονοϊου.

VICE: Καταρχάς, θα ήθελα να μου εξηγήσετε γιατί οι Λιβανέζοι αντέδρασαν και με τη νέα κυβέρνηση; Και πού βασίζετε το ότι θα μπουν, μόλις περάσει η πανδημία, σε νέο κύκλο κινητοποιήσεων;
Rabih Mroué: Αντέδρασαν γιατί και αυτή η κυβέρνηση προέρχεται, όπως οι προκάτοχοί της, από τη διεφθαρμένη πολιτική τάξη που κυβερνούσε ήδη τη χώρα, διατηρώντας δεσμούς με το καθεστώς Άσαντ και τελώντας υπό τον έλεγχο της Χεσμπολάχ. Η νέα κυβέρνηση είναι ένα μεγάλο ψέμα. Τα μέλη της είναι διαπλεκόμενοι που κάνουν πάρτυ επειδή έγιναν υπουργοί μέσα σε μια νύχτα. Πρόκειται για μια νέα εκδοχή της παλιάς κυβέρνησης και μάλιστα σε χειρότερη μορφή.

Μπορεί να είναι όντως χειρότερη απ’ τη διεφθαρμένη κυβέρνηση Χαρίρι;
Είναι πολύ χειρότερη! Η κυβέρνηση διαθέτει νέα ονόματα, που δεν τα ξέρουμε, τα οποία προσποιούνται ότι είναι ειδικοί για τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, που έχουμε ανάγκη, αλλά δεν είναι αυτό που λένε πραγματικά.

Η νέα πολιτική ηγεσία είναι μόνο η πρόσοψη ενός κατεστημένου διαφθοράς, την οποία προασπίζονται τραβώντας τη χώρα στην άβυσσο. Δεν είναι τυχαίο το ότι ούτε ένα μέλος της δεν έχει προέλθει από το λαό, ούτε ένας εκπρόσωπος της επανάστασης δεν μετέχει στο νέο κυβερνητικό σχηματισμό, ο οποίος, απ’ότι φαίνεται, δεν έχει καν ένα πλάνο διακυβέρνησης ή επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων. Ανακαλύψαμε μάλιστα ότι τα μισά στελέχη της νέας κυβέρνησης προέρχονται από το τραπεζικό κατεστημένο, επομένως, ήρθαν στα πράγματα για να το προστατέψουν. Αυτό συμβαίνει, πρέπει να τονιστεί, την ώρα που η οικονομία του Λιβάνου ετοιμάζεται να βαρέσει «κανόνι». Οι διεθνείς θεσμοί είναι έτοιμοι να εισβάλλουν για πλιάτσικο. ‘Εχουμε κι εμείς να ξεπληρώσουμε τα δάνειά μας στο ΔΝΤ. Στον Λίβανο το τραπεζικό σύστημα λαμβάνει αποφάσεις και η κυβέρνηση είναι ο υπηρέτης της. Αυτή τη στιγμή δεν βλέπεις ορίζοντα με προοπτική. Μπαίνουμε ως χώρα σε μια πολύ σκοτεινή φάση. Ο κορονοϊός επιδεινώνει την κατάσταση.

Η «σημαία» της επανάστασης φαίνεται, ωστόσο, αντίθετα από τους ισχυρισμούς σας, ότι έχει υποσταλλεί.
Δεν είναι αλήθεια. Η επανάσταση δεν έχει σταματήσει, συνεχίζεται από το Σεπτέμβρη. Τις τελευταίες βδομάδες που αναλάμβανε καθήκοντα η νέα κυβέρνηση υπήρξαν πάλι, όπως είδατε, μαζικές αντιδράσεις απ’ τους διαδηλωτές. Η απάντηση ήταν πάρα πολύ βίαιη από τις δυνάμεις ασφαλείας και τον λιβανέζικο στρατό. Μπορεί να μην συμβαίνει κάτι στους δρόμους τώρα, αλλά η επανάσταση συνεχίζεται.

Πού;
Ο κόσμος έχει κουραστεί. Στο μεταξύ, ήλθε και ο κορονοϊός. Αλλά θα ξαναβγεί στους δρόμους. Οι Λιβανέζοι πασκίζουν να τα βγάλουν πέρα στην καθημερινότητά τους, ενώ δεν μπορούν να κάνουν καλά καλά ούτε αναλήψεις από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Οι τράπεζες ελέγχουν τις ζωές τους.

Είχαν επιβληθεί capital control πριν την επέλαση του κορονοϊού, έτσι δεν είναι;
Ναι. Υπήρχε ήδη αναληπτικό όριο 100 δολάρια τη βδομάδα –ενώ απαιτούνται 1500 δολάρια το μήνα minimum. Η διαφορά ανάμεσα στην επίσημη τιμή της λιβανέζικης λίρας και στην τιμή της στη μαύρη αγορά είναι εκκωφαντική. Οι τράπεζες ισχυρίζονται ότι δεν έχουν δολάρια. Οι τιμές όμως σε όλα τα αγαθά ακολουθούν τιμές δολαρίου. Τα πάντα, από το γάλα και το ψωμί, μέχρι το γκάζι, έχουν εκτοξευτεί. Είμαστε σε αδιέξοδο. Βυθιζόμαστε στα σκατά, αλλά οι άνθρωποι δεν τα παρατάνε. Η λιβανέζικη επανάσταση συνεχίζεται. Κάθε επανάσταση περνάει φάσεις. ‘Εχει σκαμπανεβάσματα, τα επάνω και τα κάτω της. Η μεσαία τάξη στον Λίβανο θα έχει καταστραφεί ολοσχερώς σε 3 μήνες. Ο κόσμος θα ξαναβγεί στους δρόμους. Είναι τόσο ραγδαία η φτωχοποίησή του. Η λιβανέζικη επανάσταση δεν έχει τελειώσει. Τίποτα δεν τέλειωσε. Θα το δείτε! Η επανάσταση πρέπει να συνεχιστεί. Είναι η μοναδική ελπίδα μας.

VICE Video: Βαρκελώνη, μια Πόλη Φάντασμα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Οι κυρώσεις κατά του Λιβάνου είναι, στην πραγματικότητα, κυρώσεις κατά της Χεσμπολά;
Κατά της Χεσμπολά και κατά όλων αυτών που συνδέονται μαζί της, κάτι που δημιουργεί μια εξαιρετικά προβληματική κατάσταση στη χώρα. Η Χεσμπολά έχει, πίσω από τα φαινόμενα, τον έλεγχο της χώρας. Αποφασίζει για τα πάντα, εντός κι εκτός Λιβάνου. Είναι ο λόγος για τον οποίο κανείς δεν μας υποστηρίζει.

Η Χεσμπολά κρύβεται πίσω ακόμη κι από πολιτικούς που παρουσιάζονται ως φιλοαμερικανοί ή φιλοευρωπαίοι. Είναι ένα παλιό παιχνίδι, με παλιά υλικά που δεν θα «δουλέψει». Ο Λίβανος βρίσκεται μεταξύ Συρίας, Ιραν και Ιράκ, κι ο,τιδήποτε συμβαίνει εκεί μας επηρεάζει άμεσα. Είμαστε μια πολύ μικρή χώρα.

Η λιβανέζικη εξέγερση έχει ταξικά, πολιτικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά; Στoυς δρόμους συνυπήρξαν όλο αυτό το διάστημα πραγματικά και Σουνίτες και Σιίτες και Χριστιανοί και Μαρωνίτες και Αλεβίτες;
Οι πάντες, ναι!

Υπάρχει κάποια ηγεσία στην εξέγερση;
Δεν υπάρχουν ηγέτες, ήταν και είναι αυθόρμητα τα πάντα, παρότι υπήρξαν πάρα καλά οργανωμένα.

Μέσω WhatsApp και Twitter;
Ναι. Τα social media παίξανε καταλυτικό ρόλο. Μόνο που δεν είναι η λιβανέζικη μια εξέγερση που συμβαίνει στα social media. Συνέβη και συμβαίνει στους δρόμους, στην αληθινή ζωή. Tα social media ήταν το εργαλείο. Αλλά οι άνθρωποι στο δρόμο κάνουν την επανάσταση, η οποία θα συνεχιστεί.

Η «φιτιλιά» άναψε όντως λόγω της υπερφορολόγησης του internet -κάτι που θα επιβάρυνε, μεταξύ άλλων, το πολύ δημοφιλές WhatsApp,- απ’την κυβέρνηση Χαρίρι;
Ακριβώς. Η απόφαση να φορολογηθεί το WhatsApp προκάλεσε…εγκεφαλικό στην κοινωνία. Ήταν κάτι πέρα από την φαντασία. Αυτό συνοδεύτηκε, βεβαίως, από την φορολόγηση σε όλα τα βασικά αγαθά, από τα καύσιμα μέχρι τα τσιγάρα. ‘Εχοντας καταληστέψει τα κρατικά χρήματα, καταρρίπτοντας κάθε όριο διαφθοράς και θέλοντας να καλύψει τις «τρύπες» που η ίδια δημιούργησε, η κυβέρνηση Χαρίρι σκόπευε να ληστέψει και τον λαό. Οι διαδηλώσεις ναι μεν ξεκίνησαν για το WhatsApp, αλλά το υπερέβησαν αμέσως. Η διεκδίκηση του λαού, το βασικό αίτημα των διαδηλωτών ήταν η αλλαγή σύσσωμης της πολιτικής τάξης στον Λίβανο. Δεν υπήρχε καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν εκπρόσωπο της επίσημης πολιτικής σκηνής, ούτε στον πρόεδρο, ούτε στο κοινοβούλιο.

Ζητούσαμε μια νέα κυβέρνηση χωρίς κανένα εκπρόσωπο της πολιτικής από το παλιό πολιτικό σκηνικό. Ζητούσαμε μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, που θα καλούσε σε νέες εκλογές, που θα ήταν βασισμένες σε ένα νέο σύστημα, που δε θα είναι σεχταριστικό. Να μπορούν να μετέχουν επιτέλους οι πάντες. Η κυβέρνηση , στο μεταξύ, είχε επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου, παζαρεύοντας συμφωνίες και συμβιβασμούς μεταξύ των διαφορετικών σεχτών, σα να μη συνέβαινε τίποτα στους δρόμους! Δεν ήθελαν να καταλάβουν τι συμβαίνει! Και, τελικά, και με τη νέα κυβέρνηση διαψευτήκαμε. Ο λιβανέζικος λαός ζητά να παραιτηθεί από τις πρώτες μέρες που ανέλαβε καθήκοντα. Αυτό το αίτημα θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, μετά τον κορονοϊό. Ο κόσμος θα ξαναβγεί στους δρόμους και δεν θα υποχωρήσει, σας διαβεβαιώνω, εκτός και αν αρχίσουν να τον πυροβολούν.

Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, πάντως, η Χεσμπολά κατηγορούσε τις ΗΠΑ και τους Γάλλους ότι επιδιώκουν να εμπλακούν και να εκμεταλλευτούν την εξέγερση, δημιουργώντας μια κυβέρνηση-μαριονετών, του απόλυτου ελέγχου τους.
Οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την εξέγερση. Μπορεί να κάνουν όσες δηλώσεις θέλουν, αλλά δεν έχουν καμία πραγματική επιρροή πάνω στον λιβανέζικο ξεσηκωμό.

Η Χεσμπολά για ποιον ακριβώς λόγο δεν είναι με το μέρος των εξεγερμένων.
Γιατί η Χεσμπολά δεν πιστεύει, ούτε υποστηρίζει την Επανάσταση. Όχι μόνον κατηγορεί την εξέγερση ότι υποκινείται από τις ΗΠΑ, αλλά υποστηρίζει κιόλας πως όσοι την κάνουν είναι προδότες που εξυπηρετούν την ατζέντα των ΗΠΑ και των Γάλλων. Οι διαδηλωτές, οι άνθρωποι που ήταν χυμένοι τόσο καιρό στους δρόμους δεν δίνουν δεκάρα για όλα αυτά. Και δεν θα κερδίσει η Χεμσπολά αυτό το παιχνίδι. Στο δρόμο θα βρείτε όλες τις γενιές πάλι! Τι σχέση έχoυν με εμάς, με τον κόσμο μας που εξεγείρεται οι Αμερικάνοι; Καμία.

H Χεσμπολά στην αρχή ήταν με το μέρος της Επανάστασης.
Ανεπισήμως.

Ο λόγος;
Η ηγεσία της δεν περίμενε ότι θα είχε μέλλον η επανάσταση. ‘Οταν είδαν ότι είχε προοπτικές ζήτησαν από τα μέλη και τους υποστηρικτές τους να σταθούν απέναντι. Η Χεσμπολά θέλει να προστατέψει τα κεκτημένα της.

Αυτή τη στιγμή ελέγχει ένα μέρος της χώρας.
Ελέγχει σχεδόν όλη τη χώρα. Αν έχανε την υποστήριξη της διεφθαρμένης κυβέρνησης Χαρίρι και του παλιού πολιτικού συστήματος, αυτό θα σήμαινε το τέλος της επιρροής της. Εναντιωμένη στην εξέγερση έχασε πολλούς υποστηρικτές. Δεν μπορείς να είσαι εναντίον του λαού και της βούλησής του όταν δηλώνεις ότι υπάρχεις και δρας υπέρ αυτού. Η Χεσμπολά, δεν είναι μυστικό, εφαρμόζει την ιρανική ατζέντα στην περιοχή και δεν νοιάζεται για τον Λίβανο. Ο Λίβανος για αυτήν είναι μια λεπτομέρεια σε ένα mega project. Γι’ αυτό και συμμετείχε σε ένα πόλεμο, όπως στη Συρία, κατά του συριακού λαού.

Υπάρχει ο φόβος ενός νέου Εμφυλίου στον Λίβανο;
Αυτό είναι το ψευδεπιχείρημα της Χεσμπολά και του Χαρίρι, κι όσων είναι γενικώς κατά της επανάστασης. Το λένε απλά για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να γυρίσει σπίτια του. Εδώ όμως βιώσαμε μια ειρηνική επανάσταση, χωρίς βία ή όπλα από την πλευρά των διαδηλωτών. Επομένως, μεταξύ ποιανών θα γίνει ο Εμφύλιος; ‘Ολη η χώρα είχε… κλείσει, λόγω των μαζικών κινητοποιήσεων. Στους δρόμους βγήκαν και οι μαθητές και οι δάσκαλοι . Κυβέρνηση και Χεσμπολά πίεζαν να ξανανοίξουν τα σχολεία, εξαναγκάζοντας διευθυντές σχολείων και πανεπιστημίων να τιμωρήσουν μαθητές και σπουδαστές που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, με αποβολή. ‘Ενα μεγάλο σκάνδαλο! Ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Συνέβη κάτι φοβερό! Την επόμενη μέρα οι μανάδες των μαθητών βγήκαν και διαδήλωσαν για τα παιδιά τους και το δικαίωμά τους να διαδηλώνουν. ‘Οπως σας είπα, δεν θέλαν να μας βλέπουν. Ήμασταν αόρατοι!

Κατά τη διάρκεια των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Ροζάβα, στην Ιντλίμπ, είχατε, έχετε νέα κύματα προσφύγων προς τον Λίβανο;
Οχι, δεν φτάσαν εδώ. Αν και ήδη στον Λίβανο έχουμε πάρα πολλούς σύρους πρόσφυγες, τους περισσότερους μετά την Τουρκία, τους οποίους πρέπει να βοηθήσουμε. Κάποιοι από αυτούς αγωνίζονται να επιζήσου…ν, άλλοι έχουν λεφτά και ζουν καλά και πολλοί ήδη εγκατέλειψαν τον Λίβανο για την Τουρκία, την Ευρώπη ή επέστρεψαν πάλι στη Συρία. Η κατάσταση των προσφύγων στον Λίβανο είναι πραγματικά άθλια, γιατί η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για τη φροντίδα τους και υπάρχει μεγάλος ρατσισμός.

Από ποιον;
Κι από την κυβέρνηση, αλλά και από τον λιβανέζικο λαό, κάτι που είναι εξαιρετικά ντροπιαστικό.

Στο δίπτυχο έργο που παρουσιάσατε στην Αθήνα δηλώνατε ότι «η τέχνη δεν πρέπει να είναι ακτιβισμός», ρίχνοντας παράλληλα «βόμβες», με πυρομαχικά την ατζέντα της πολιτικής επικαιρότητας.
Η τέχνη δεν έχει θέση για τον ακτιβισμό. Το να βάλουμε τον κόσμο όμως να σκεφτεί, χωρίς να του δίνουμε τις απαντήσεις, είναι μια επανάσταση.

Κατακεραυνώνετε τον διεθνή Τύπο.
Αναρωτιέμαι τι μπορεί να κάνει η φωτογραφία μιας σφαγής στο πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας. Ευαισθητοποιεί ή αποκτηνώνει; Από την άλλη, είναι ηθικό να δημοσιοποιούνται τέτοιες φωτογραφίες; Ποιος είναι ο ρόλος της δημοσιογραφίας σήμερα; Ποιος είναι ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όταν τα περισσότερα ανήκουν σε ολιγάρχες ή πολιτικά κόμματα και υπηρετούν μια συγκεκριμένη ατζέντα; Μπορούν να παίξουν τεράστιο ρόλο, αλλά δεν είναι ελεύθερα.

Κατηγορείτε τα media ανοιχτά.
Ναι. Γιατί παρόλα τα χιλιάδες δημοσιεύματα, παρόλα τα εκατοντάδες αποτροπιαστικά πρωτοσέλιδα, δεν έχουμε σταματήσει έναν εγκληματία σαν τον ‘Ασαντ, που βρίσκεται ακόμα στη εξουσία. Δεν έχουμε σταματήσει ένα σωρό εγκληματίες. Ο Ασαντ σκοτώνει τους ανθρώπους του, τους διώχνει από τα σπίτια τους και είναι ακόμα στην εξουσία, χάρη στους Ρώσους, τους Ιρανούς, τους Αμερικάνους και τους Λιβανέζους. Γιατί δεν μπορούμε να τον σταματήσουμε; Μπορούμε να κάνουμε κάτι, από την Κίνα ως στον Καναδά και την Ελλάδα, μέσω της δύναμης της δημοσίευσης, της δημοσιοποίησης; Τι ακριβώς κάνουν τα μεγάλα ειδησεογραφικά Μέσα και οι μεγάλες εφημερίδες διεθνώς;Ρωτώ και γι' αυτή τη στιγμή; Απολύτως τίποτα!

Τον Rabih Mroué (Ραμπί Μρουέ) τον γνωρίσαμε στο πρώτο Fast Forward Festival της Στέγης, το 2014, με τη διάλεξη-περφόρμανς “Pixelated Revolution” και την περφόρμανς “Riding on the cloud”, δύο ιδιότυπα θεάματα για την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Τον ξαναείδαμε στο Fast Forward Festival 5 της Στέγης, με τη συναρπαστική διάλεξη-περφόρμανς “So little time”.
Από τις 8 ως τις 10 Νοεμβρίου του 2019 παρουσίασε στη Στέγη τα έργα "Elephant" και "You should have seen me dancing waltz".

Περισσότερα από το VICE

Αναβρασμός στην ΒΕΑΤ: Πώς ο Κορονοϊός Οδήγησε στην Πρώτη Στάση Τηλεργασίας στην Ελλάδα

Βραδινές Φωτογραφίες Από τα Μπαλκόνια της Θεσσαλονίκης στην Καραντίνα

«Δεν έχω Ζηλέψει Ποτέ Αυτούς που Έχουν Σπίτι» - Ένα 24ωρο με Έναν Άστεγο στη Χαλκίδα