Κάποιες Φορές Απλά Δεν την Παλεύω να Ζω στην Αθήνα

Κίνηση, ενοίκια και γύρους για να βρούμε να κάτσουμε. Όσα κάνουν τη ζωή στην Αθήνα όλο και πιο δύσκολη.

4.6.22

Φωτογραφία: Unsplash

Η απόγνωσή μου έφτασε σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Είχα μία καβάτζα για εύκολο πάρκινγκ κοντά στη δουλειά και ήταν το καλύτερο πράγμα στη ζωή μου. Το πρωινό της μέρας που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι θέσεις της καβάτζας αυτής ήταν γεμάτες. Με μία απόγνωση που, αφού έχω φάει όλη την κίνηση της Κηφισίας, θα έπρεπε να ψάξω και πάρκινγκ, σκέφτηκα «Έλεος! Το ‘μάθαν όλοι τώρα». Την καβάτζα αυτή εγώ προσωπικά την έμαθα προχθές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει και εσείς αλλά τουλάχιστον στην Αθήνα υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό μία αδιανόητη απελπισία. Φαίνεται με κάθε τρόπο. Από το πώς οδηγούν, πώς περπατούν, πώς διασκεδάζουν, πώς φλερτάρουν, πώς ψάχνουν για πάρκινγκ οι Αθηναίοι. Φαίνεται και από το πώς εγκαταλείπουν την πόλη με τη μισή ευκαιρία που θα τους δοθεί. Κλείνουν τριήμερο στα Καμμένα Βούρλα από τώρα για την 28η Οκτωβρίου.

Αν κάτσεις να το σκεφτείς πάντως, παράλογο δεν είναι. Η ζωή στην Αθήνα κάποιες στιγμές δεν αντέχεται, όσο και αν ομολογουμένως δεν έχω χάσει ποτέ αυτή τη σχέση αγάπης και μίσους που έχω μαζί της. Κάθε πρωί, ο Αθηναίος θα ξυπνήσει στο πατάρι που ζει στο Παγκράτι. Μία κρεβατοκάμαρα, μία κουζίνα, μία ντουζιέρα μέσα στην κουζίνα και ένα πολύ μικρό παράθυρο με θέα τα μποξεράκια του απέναντι και ένα αστόλιστο χριστουγεννιάτικο δέντρο Ιούνιο μήνα. Τιμή ενοικίασης 600 ευρώ. «Πρόλαβα και το τσίμπησα το 2016, πριν ανέβουν τα ενοίκια. Δεν βρίσκεις τέτοιες ευκαιρίες πια στην Αθήνα».

Αφού σηκωθεί θα μπει στο αμάξι του και θα ξεκινήσει για τη δουλειά του. Επειδή όμως η Αθήνα δεν είναι ότι τα έχει όλα μαζεμένα, η δουλειά μπορεί να απέχει 15 χιλιόμετρα από εκεί που μένει. Και μπορεί το Λεκανοπέδιο να προσφέρει μπόλικο χώρο αλλά ας το παραδεχτούμε: Τον έχουμε υπερβεί εδώ και καιρό. Οπότε δεν είναι ότι θα κάνεις αυτή τη διαδρομή σε περιφερειακούς δρόμους με τέλεια άσφαλτο και ανάμεσα από πυκνή βλάστηση σαν να είσαι σε διαφήμιση ελαστικών. Θα την κάνεις κολλημένος στην κίνηση, με λακκούβες, θολές γραμμές οδόστρωσης και ακούγοντας έναν άνθρωπο που παριστάνει τον χαρούμενο στο ραδιόφωνο αλλά εμφανώς είναι έτοιμος να τα παρατήσει όλα και να γίνει εκτροφέας μυρμηγκιών στην Κέα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Θα αντιπαραβάλλει κάποιος τη νυχτερινή ζωή και άδικο δεν θα έχει. Υπάρχουν όντως άπειρες επιλογές για να διασκεδάσεις, όσο και αν όλοι και όλες καταλήγουμε κάθε μέρα στα ίδια 2-3 μπαρ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι πρέπει να έχεις οργανωθεί. Να έχεις σκεφτεί ακριβώς πού θα πας, πότε θα πας και με πόσα άτομα. Διαφορετικά θα γυρίσεις 4 φορές όλα τα Εξάρχεια για να καταλήξεις να πιείς μία ζεστή μπίρα ανάμεσα σε ένα δέντρο και έναν υπόνομο. Και φυσικά το «πάμε άλλου» δεν παίζει σαν σενάριο. Τουλάχιστον όχι πριν τις 2 το βράδυ. Τρελός είσαι; Πού θα βρεις τόσο άβολες καρέκλες πάνω μάλιστα σε ανηφόρα;

«Γιατί δεν φεύγετε;», θα μου πείτε. «Έλα ντε» θα σας πω. Να είμαι δίκαιος πάντως. Αν αφήσεις για λίγο στην άκρη την γκρίνια, η ζωή στην Αθήνα έχει να σου προσφέρει πολλά και όμορφα. Είναι όμως αλήθεια ότι το βιοτικό επίπεδο πέφτει συνεχώς. Και δεν το εννοώ με τον μπούμερ τρόπο, ότι παλιά παίζαμε στις αλάνες της Κωνσταντινουπόλεως, κάναμε καντάδες, προσφέραμε λεμονίτες στα κοριτσόπουλα και κάναμε το πρώτο μας παιδί στα 16 μας. Υπάρχει μία σειρά από πολύ συγκεκριμένους λόγους που ξεκινούν από τη φτωχοποίηση των κατοίκων της, την εκτόξευση των ενοικίων, την πολύ κακή ρυμοτομία, την πανδημία και τα ανεπαρκή ΜΜΜ.

Λύση προτείνεται πάντως τις τελευταίες ώρες στα social media. Οκ, μπορεί να μην είναι πολύ ρεαλιστικό ως πλάνο αλλά θυμάστε κάποτε που έβγαιναν κάτι τύποι και έβαζαν πουλόβερ στα δέντρα για να γίνει πιο ανθρώπινη η πόλη; Δεν πήγε και πολύ καλά αυτό.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ακολουθήστε τον Νίκο Σταματίνη στο Instagram.